Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: samoograniczającą się socjologię

Sort By:

Limit search:

ARCHITECTONIC OF KNOWLEDGE Beyond “Self‑limiting Sociology”? A Historical Sketch of Old and New Self‑censorship in Polish Sociology

100%

Łuczeczko P.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

2011

vol. 12(1)

It would seem that Polish sociology coped well during the difficult time of communism – it was not evident in Eastern Europe in those days. Not only did Polish sociologists have their own sociological society, but they also maintained contacts with western sociological organisations. Furthermore, they carried out research on the Polish people, and last, but by no means least, they managed to maintain the academic status of the discipline. However, knowledge of the costs of the survival of Polish sociology is not so widespread. It cannot be forgotten that Polish sociology in the communist period had to renounce part of its own freedom to conduct research. It was obvious – for sociologists – that the number of areas of research was limited and, what is more, that other relatively neutral areas of research could only be explored with a well‑defined perspective. In such a context, of particular importance was the fact that the communist regime created a „self‑limiting” sociology. This meant that the shape of the sociology was influenced not only by institutional censorship, but also, and perhaps largely, by the self‑censorship of the sociologists themselves. This article analyses the mechanisms in which Polish sociology was self‑limited during the communist period, and describes the attempts of Polish sociologists to break self‑censorship at that time. Finally, the paper offers a reflection on contemporary sociology which turns out not to have freed itself of the problem of self‑censorship entirely, even after the fall of communism.

ARCHITEKTONIKA WIEDZY Poza „samoograniczającą się socjologię”? Szkic historyczny o dawnej i nowej autocenzurze w socjologii polskiej

100%

Łuczeczko P.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

2011

vol. 12(1)

Historycy socjologii polskiej podkreślają, że pośród państw bloku demokracji ludowej, jedynie w Polsce udało się w okresie komunizmu podtrzymać ciągłość socjologii (z kilkuletnią – rzecz jasna – przerwą w okrsie stalinowskim). Socjologowie polscy posiadali w okresie PRL własne socjologiczne towarzystwo, podtrzymywali kontakty z zachodnimi organizacjami socjologicznymi, zachowali akademicki status dyscypliny, prowadzili różnorodne badania polskiego społeczeństwa. Nieco rzadziej mówi się jednak o kosztach utrzymania socjologii przy życiu. Nie można bowiem zapominać, że polska socjologia w okresie PRL, za cenę swojego istnienia, zrzekła się części wolności do prowadzenia badań naukowych. Dla socjologów oczywiste było istnienie szeregu pól badawczych, na które zapuszczać się nie było wolno, a i obszary względnie neutralne eksplorować można było jedynie z określonej perspektywy. Szczególne znaczenie miał w tym kontekście fakt, że władzy komunistycznej udało się wychować zastępy badaczy, którzy uprawiali „samoograniczającą się socjologię”. Na kształt uprawianej wówczas socjologii wpływ miała bowiem nie tylko instytucjonalna cenzura, ale i, a może przede wszystkim, autocenzura samych socjologów. Niniejszy artykuł stanowi namysł nad mechanizmami samograniczania się socjologii polskiej okresu PRL oraz próbami przełamywania autocenzury socjologów. Jest jednocześnie refleksją nad współczesną socjologią polską, która – jak się okazuje – od autocenzury nie uwolniła się wraz z upadkiem komunistycznego molocha.

Refine search results

2 Miscellanea Anthropologica et Sociologica

2 Łuczeczko P.

2 2011

Search results

ARCHITECTONIC OF KNOWLEDGE Beyond “Self‑limiting Sociology”? A Historical Sketch of Old and New Self‑censorship in Polish Sociology

ARCHITEKTONIKA WIEDZY Poza „samoograniczającą się socjologię”? Szkic historyczny o dawnej i nowej autocenzurze w socjologii polskiej