Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: semantics of belonging

Sort By:

Limit search:

Semantyka przynależności vs semantyka udziału: rozważania na temat koncepcji tożsamości europejskiej

100%

Telus M., Niemirowski W.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

2011

vol. 23

145-166

Tożsamość europejska opiera się na odmiennej od narodu semantyce, gdyż jej formowanie przypada na inny etap rozwoju cywilizacyjnego niż kształtowanie tożsamości narodowej. Tożsamość narodowa – która w znaczeniu nowożytnym powstawała od końca XVIII wieku, realizując cywilizacyjną potrzebę tworzenia jednolitego społeczeństwa – zasadza się na ideach wyłącznej przynależności indywiduum do jednej grupy narodowej, nadrzędności tej przynależności wobec innych przynależności (np. regionalnych, stanowych, zawodowych etc.), jak również o homogeniczności i dystynktywności grupy narodowej. Wykładnikami tekstualnymi semantyki przynależności są: zaimek osobowy „my”, opozycja „my--oni” oraz stereotypowe predykacje, a wykładnikami dyskursywnymi: mitologizacja, personifikacja, symbole kolektywne itp. Autorka stawia hipotezę, że tożsamość europejska (jeśli zostanie uformowana) musi operować inną semantyką, gdyż towarzyszą jej ponowoczesne procesy indywidualizacji, globalizacji, fragmentaryzacji, rozmywania granic, przyspieszenia itd. Otwarte pozostaje pytanie o kształt alternatywnej, niekategorialnej semantyki, na której ta tożsamość miałaby się oprzeć, oraz pytanie o jej ślady w tekście. W celu zilustrowania tego otwartego pytania, w artykule porównawczo analizuje się tekst z wyraźną opozycją „my--oni” i orientacją na przynależność do grup narodowych oraz tekst z wyraźnymi sygnałami konstrukcji tożsamości europejskiej, bez takiej opozycji.

European identity is based on a semantics different from that of nation because its emergence happens at a different stage of the development of humanity than the shaping of national identities. National identity, which in the modern understanding has been emerging since late 18th c. as a response to the need of creating a uniform society, is based on the ideals of an individual’s exclusive membership in just one national group. Moreover, that membership is considered superior to other kinds of membership (regional, state, professional, etc.) and a national group is taken as homogeneous and distinct. Textual exponents of the semantics of membership are the personal pronoun we, the opposition us–them, and stereotypical predications, whereas discourse exponents are e.g. mythologization, personification, collective symbols and others. The claim is being made here that European identity (if it emerges) must operate with a different semantics, for it is accompanied by post-modern processes of individualization, globalization, fragmenting, the blurring of boundaries, acceleration, etc. There remains the open question of an alternative, non-categorial semantics as the basis for European identity, as well as of its textual traces. The question is illustrated with an analysis of (a) a text with a clear us–them opposition and an orientation towards a membership in national groups, and (b) a text with clear signals of the construction of European identity but without the us–them opposition.

Refine search results

1 Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1 2011

1 Niemirowski W.

1 Telus M.

Search results

Semantyka przynależności vs semantyka udziału: rozważania na temat koncepcji tożsamości europejskiej