Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  slander
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Przestępstwo pomówienia (zniesławienia) w teorii prawa karnego materialnego

100%
Mrozek J.
Studia Ełckie
|
2012
|
vol. 14
525-539
EN
The article attempts to analyze the crime of slander (defamation) referred by the article 212 of the criminal law. At the beginning the author points out the object of protection against slander which embraces the good name of man, group of people, institutions, legal person or individual having no legal subjectivity. The concept of slander functions in everyday language as a synonym of the false accusation, i.e. the deliberate, false, unsupported attribution of specific, offending behaviour, which in fact did not happen. The slander consists in committing the crime of defamation, thus it has a nature of this crime. Secondly, the author analyses concepts concerning: the entity of an action that is prohibited, the signs identifying a result of causative action, the entity of an executive action, the signs of entity party, threats of punishment and penal measures, the confluence of acts and procedures for law enforcement. In the conclusion the author discusses circumstances excluding criminal responsibility for an accused action.
2
Publication available in full text mode
Content available

Karalność pomówienia w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego

99%
Zoll A.
Archiwum Kryminologii
|
2008
|
issue XXIX-XXX
669-675
3

Waging Wars with Words – Libel and Slander in the Polish Statutory Law and English Common Law

86%
Strębska K.
Studies in Logic, Grammar and Rhetoric
|
2014
|
vol. 38
|
issue 1
197-213
EN
This paper aims to investigate the differences between the concepts of libel and slander as understood by the Polish statutory and English common law. As it turns out, the above terms are not only divergent with regard to language (varying linguistic contexts) but also with regard to corresponding acts in the real world. Western cultures cherish such values as dignity, honour and self-fulfillment as the underlying rights of a citizen in democratic countries. The above terms are being constantly referred to in international treaties and conventions but the question which should be asked is whether they receive due attention in legal practice. As regards interpretation, not only in theory (which is rather scarce, especially in common law), but also in practice (the court verdicts in cases dealing with libel and slander) the important issue is not how the defamatory statement makes the person referred to feel, but the impression it is likely to make on those reading it (McBride, Bagshaw, 2008 in: Quinn, 2007:209). The subsequent analysis of particular cases in the practical part supports the above claim. Although it is reiterated by the Polish legal academics that civil regulations are not sufficient to guarantee legal protection of dignity, there is an equal or even greater amount of supporters of the broadly conceived “freedom of speech”. The discussion might be summarized as involving the proponents of liberal and democratic policies on the one hand, and those who wish to avoid complete decriminalization of libel and slander and deem them necessary components of balance in a democratic state
4

„Tà apórreta” w prawie ateńskim

72%
Rominkiewicz J.
Prawo
|
2017
|
issue 324
25-48
EN
The article is devoted to tà apórreta — “forbidden words” in Athenian law, a groundless use of which could lead to a defamation charge (díke kakegorías). The apórreta catalogue included terms like androphónos (“mankiller”), metraloías (“mother beater”), patraloías (“father beater”), apobeblekénai ten aspída, i.e. accusation of abandoning one’s shield on a battlefield as well as accusation of undertaking paid work on the agora levelled against an Athenian citizen. After presenting the sources making it possible to partly reconstruct the catalogue of the “forbidden words”, the author analyses the various apórreta. Next, he presents theories explaining the reasons why these terms were proclaimed forbidden and tries to determine when the law in question was adopted.
DE
Der Beitrag ist den tà apórreta — „verbotenen Worten” im athenischen Recht gewidmet, deren unbegründete Anwendung die Erhebung einer Klage wegen Verbalinjurie (díke kakegorías) zur Fol­ge haben konnte. In dem Katalog der apórreta befanden sich folgende Bezeichnungen: androphónos („Mörder”), metraloías („der die Mutter Schlagende”), patraloías („der den Vater Schlagende”), die Wendung apobeblekénai ten aspída, also die Beschuldigung, das Schild auf dem Kampffeld liegen gelassen zu haben oder der Vorwurf auf der Agora, ein römischer Bürger sei erwerbstätig. Nach der Schilderung der Quellen, die eine teilweise Widerherstellung des Katalogs der „verbotenen Worte” ermöglichten, analysiert der Autor die einzelnen apórreta. Im weiteren Teil des Beitrags stellt er sei­ne Theorien dar, die erklären sollten, warum diese Wendungen für verbotene Worte erklärt wurden und versucht zu ermitteln, wann dieses Recht beschlossen wurde.
5
Publication available in full text mode
Content available

O zniesławianiu i oszczercach – Kazanie skrzatuskie na „Sześćdziesiątnicę”

58%
Zadarko K.
Rocznik Skrzatuski
|
2022
|
vol. 10
65-85
EN
The article is a presentation of a preaching text from the archives of the Skrzatusz parish in German, with a translation into Polish, probably from the 19th century. An archival manuscript is more of a sermon or a preaching sketch than a homily to the gospel according to St. Luke (Lk 8:4–15), Sexagesima Sunday (“Sixty-ninth” – according to the calendar before the 1970 liturgical reform). The subject of the sermon is the sin of defamation (slander) and absolution from it. The rocky ground in the parable of the sower is the soul of the slanderer, often unable to repair the harm done by defamation of others. The text of the manuscript with a strong didactic, moralizing, more catechetical than kerygmatic accent, is a call to conversion from the sin of slander.
PL
Artykuł jest prezentacją kolejnego tekstu kaznodziejskiego z archiwum parafii Skrzatusz w języku niemieckim, z tłumaczeniem na język polski, prawdopodobnie z XIX w. Archiwalny manuskrypt jest bardziej kazaniem lub szkicem kaznodziejskim niż homilią do Ewangelii według św. Łukasza (Łk 8,4–15), na niedzielę Sexagesima („Sześćdziesiątnica” – według kalendarza sprzed reformy liturgicznej w 1970 r.). Tematem kazania jest grzech zniesławienia (oszczerstwa) i rozgrzeszenia z niego. Ziemią skalistą z przypowieści o siewcy jest dusza oszczercy, często niezdolna do naprawienia szkód wyrządzonych przez zniesławienie innych. Tekst z mocnym akcentem dydaktycznym, moralizatorskim, bardziej katechetycznym niż kerygmatycznym, jest wezwaniem do nawrócenia z grzechu oszczerstwa.
6
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część druga

58%
Sobczak J., Kakareko K.
Studia Medioznawcze
|
2017
|
issue 4 (71)
41-56
PL
Zniesławienie godzi w godność człowieka, na straży której stoi, obok art. 212 kk, kodeks cywilny, gdyż godność jako dobre imię należy do dóbr osobistych. Zniesławienie, czyli pomówienie, sprowadza się do „podnoszenia” lub „rozgłaszania” zarzutu. Tak więc sprawca przestępstwa, dziennikarz, może być twórcą zniesławiających treści, może powielać zarzuty, które wcześniej podnosił ktoś inny. Zarzuty dotyczą postępowania lub właściwości, a ich prawdziwość należy oceniać przez pryzmat kryteriów obiektywnych.
EN
Defamation harms the dignity of a man which is protected by the article 212 of the Penal Code, as well as the Civil Code, because dignity as a good name belongs to the personality rights. Defamation, or slander, is reduced to “raising” or “spreading” allegation. Therefore, the perpetrator of a crime, a journalist, may be the creator of the defamatory content or can duplicate the allegations which was previously raised by someone else. The allegations concern conduct or property; their truthfulness must be judged by the prism of objective criteria.
7
Publication available in full text mode
Content available

Plotki i oszczerstwa jako grzechy języka w nauczaniu papieża Franciszka

58%
Żełobowski A.
Studia Ełckie
|
2023
|
vol. 25
|
issue 3
331-344
PL
Grzechy języka uwidaczniają się najbardziej w plotkach i oszczerstwach, a także w mówieniu półprawdy, kłamstwach, obmowach i wielomówstwie. Zagadnienie to jest bardzo obszerne oraz występuje w każdym czasie i miejscu, tam gdzie żyją ludzie i nawiązują relację. Ojciec Święty Franciszek uwidacznia przede wszystkim plotkę i oszczerstwo. Zagłębiając się w jego homilie wygłoszone w Domu Świętej Marty można zobaczyć, jak pokazuje te grzechy w kontekście rozważanego słowa Bożego podczas sprawowania codziennej Eucharystii. Celem tego artykułu jest ukazanie, jak wielkie zagrożenie duchowe niosą za sobą grzechy języka. Franciszek dokonuje mocnych porównań, tylko po to, by pokazać, jak bardzo grzechy języka negatywnie wpływają na komunikację interpersonalną. W artykule ukazane jest jak nauczanie Papieża koresponduje z Ewangelią i Katechizmem Kościoła Katolickiego.
EN
The sins of the tongue are present in human life. They are most visible in gossip and slander, although they can also be seen in telling half-truths, lies, slander or excessive speech. The issue is very broad and occurs in every time and place, where people live and have relationships with each other. The Holy Father Francis exposes, above all, gossip and slander. Delving into his homilies delivered at the House of Saint Martha, you can see how he shows these sins in the context of considering God's Word during the celebration of the daily Eucharist. The purpose of this article is to show how great a spiritual threat sins of the tongue pose. Pope Francis makes strong comparisons just to show how much the sins of language negatively impact interpersonal communication. The article shows how the Pope's teaching corresponds to the Catechism of the Catholic Church.
8
Publication available in full text mode
Content available

Zadośćuczynienie za krzywdy moralne w okresie międzywojennym ze szczególnym uwzględnieniem ustawodawstwa austriackiego

44%
Dutka P.
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
|
2017
|
issue 20
237-265
EN
At the beginning of the 20th century legal doctrines concerning seeking redress for wrong on the grounds of civil law used to change substantially on Polish territories, mainly due to the development of the so-called theory: moral rights (personal rights). The supporters of the doctrine suggested applying the pecuniary compensation for the damage incurred, especially the possibility to award a proper amount of money for moral injuries. Civil court practice had been impossible by then unless moral injury had concerned physical suffering or strictly material damage. When the code of obligations had become applicable in 1933, legal situation changed considerably at that time. Judicial decisions of the Supreme Court started to influence on the lower court practice and the society’s awareness, which began to make use of the institution of the Civil Law. The analysis of the doctrine concerning the pecuniary compensation is of the legal character and leads to the conclusion that it has been largely a private punishment.
PL
Na początku XX w. na ziemiach polskich zapatrywania doktryny na możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za krzywdy moralne na gruncie prawa cywilnego zmieniały się w sposób zasadniczy, w szczególności pod wpływem rozwoju teorii tzw. praw osobistych (dóbr osobistych). Przedstawiciele doktryny wskazywali na konieczność szerszego stosowania zadośćuczynienia pieniężnego za poniesione krzywdy, a zwłaszcza możliwości zasądzania stosownej sumy pieniężnej za krzywdy moralne – do tej pory praktyka orzecznicza sądów cywilnych nie dawała takiej możliwości, o ile krzywda moralna nie łączyła się z cierpieniem fizycznym lub szkodą stricte majątkową. Po wejściu w życie Kodeksu zobowiązań z 1933 r. sytuacja prawna w tym zakresie zmieniła się bardzo istotnie. Orzecznictwo Sądu Najwyższego powoli zmieniało praktykę sądów niższych oraz świadomość społeczeństwa, które zaczęło korzystać z tej instytucji prawa cywilnego. Analiza poglądów doktryny na charakter prawny zadośćuczynienia pieniężnego prowadzi do wniosku, że było ono w dużej mierze – i jest nadal – w istocie karą prywatną.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.