Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  societas
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Legal comparative analysis of the Roman societas and the contemporary civil law partnership in Polish and German law

100%
Małozięć C.
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Finansów i Prawa w Bielsku-Białej
|
2018
|
issue 2
29-34
EN
The paper presents legal comparative analysis of the Roman societas and the contemporary civil law partnership in Polish and German law. The author analyses the origins and essence of a civil law partnership, then describes similarities and differences of internal and external relations between the partners of a civil law partnership. The analyzed sources are: the Institutes of Gaius, the Digest of Justinian, and Polish and German Civil Codes. The author stresses that the structure of the contemporary civil law partnership in Polish and German legal systems is still very similar to the Roman societas, mainly because of its common origin.
2

Zasada „wspólnik mojego wspólnika nie jest moim wspólnikiem” w pewnym konsylium Alexandra Tartagnusa

88%
Szymańska A., Wojciechowski R.
Prawo
|
2016
|
issue 321
57-72
EN
The article focuses on one of the consilia by Alexander Tartagnus de Imola, a 15th-centry doctor of both laws, concerning partnership. The principle of a partnership is that participation in it is voluntary. In Roman law it was defined as a consensual contract, i.e. one based on an agreement between the parties (consensus). What should we do, however, when a partner we trusted when the contract was concluded introduces another partner? The answer provided by Roman law was very clear: Socii mei socius meus socius non est (the partner of my partner is not my partner). The consilium presented in the article is an interesting example of the application of the Roman principle of socius socii mei socius meus non est in 15th-century legal doctrine. It demonstrates the durability of the tradition of thinking about partnerships since ancient times.
DE
Gegenstand dieses Artikels ist ein der Consilien des Alexander Tartagnus de Imola, Doktor für beide Rechte aus dem 15. Jahrhundert, das die Gesellschaft betrifft. Für eine Gesellschaft gilt, dass die Beteiligung an ihr freiwillig ist. Das römische Recht betrachtete sie als einen Konsensvertrag, also einen, der auf der Verständigung der Parteien (consensus) basiert. Was aber, wenn der Gesellschafter, dem wir bei dem Vertragsschluss vertraut hatten, einen neuen Gesellschafter dazu nehmen wird. Das römische Recht hatte hierauf eine deutliche Antwort: Socii mei socius meus socius non est (Gesellschafter meines Gesellschafters ist nicht mein Gesellschafter). Das in diesem Artikel präsentierte consilium ist ein interessantes Beispiel für die Anwendung des römischen Grundsatzes socius socii mei socius meus non est in der Rechtslehre des 15. Jahrhunderts. Es zeigt die Beständigkeit der Tradition bei der Betrachtung der Gesellschaft seit der Antike.
3
Publication available in full text mode
Content available

‘SI TANTI SIT OPERA, QUANTI DAMNUM EST’. WKŁAD POLEGAJĄCY NA ŚWIADCZENIU PRACY A UTRATA MAJĄTKU WNIESIONEGO DO SPÓŁKI

87%
Benincasa Z.
Zeszyty Prawnicze
|
2019
|
vol. 19
|
issue 1
25-60
EN
This paper is devoted to the situation of a partner who had contributed to the partnership only his services, however the business did not bring expected profits and the invested capital was lost. As may be inferred from the sources, if the capital was lost during the operations of the partnership, as a rule all the partners were considered liable for the loss in proportion to the value of their contribution. Thus a partner, who contributed to the partnership solely the opera necessary for the realization of the joint undertaking, could be put in an awkward situation, because he would have been expected to participate in such loss in proportion to his share. In particular, the problem affected partnerships in which only one of the partners contributed his services to the partnership by investing the resources provided by other partners. If the partnership sustained a loss, this partner’s liability for the loss of the capital invested would have been on a par with the liability of the remaining socii, and contemporarily he would not have been paid for the services performed. In Author’s opinion, Servius Sulpicius’ suggestion forming the basis for the magna quaestio, to fully or partially exempt partner who contributed opera to a partnership from the participation in the loss of the capital invested, was intended as a remedy to such a situation fully realizing the principle of economic equivalence between the work performed by one partner and the capital invested by the other.
PL
Artykuł poświęcony jest zagadnieniu sytuacji wspólnika wnoszącego do spółki wkład polegający na opera w obliczu utraty majątku wniesionego do spółki przez pozostałych socii. Zagadnienie to w prawie rzymskim miało szczególne znaczenie w odniesieniu do spółek, w których wspólnicy nie tworzyli współwłasności określonego majątku, ale realizowali wspólny cel, oddając do dyspozycji spółki pieniądze, czy inne rzeczy określone gatunkowo lub indywidualnie. Jak wynika z analizowanych tekstów źródłowych, utrata takich wkładów, jeżeli nastąpiła podczas realizacji celu spółki, była uważana za stratę obciążającą wszystkich wspólników w proporcji do posiadanych przez nich udziałów. W takiej sytuacji wspólnik, który partycypował we wspólnym przedsięwzięciu jedynie w formie opera, mógł się znaleźć w niekomfortowej sytuacji, wymagającej od niego wyrównania pozostałym socii części poniesionej straty w kapitale. W szczególności problem ten dotyczył spółek, w których tylko jeden ze wspólników świadczył dla spółki pracę polegającą na inwestowaniu środków pochodzących od innych socii, ponieważ w obliczu utraty środków przeznaczonych na realizację spółki, wspólnik ten był na równi z pozostałymi obciążony taką stratą, nie otrzymując żadnego wynagrodzenia za świadczoną dla spółki pracę. Zdaniem autorki nie można więc wykluczyć, że propozycja Serviusa Sulpiciusa, by możliwe było w umowie spółki zwolnienie wspólnika świadczącego pracę w całości lub części od udziału w stratach, stanowiąca źródło kontrowersji nazywanej w tradycji literackiej magna quaestio, miała stanowić remedium na takie potraktowanie wkładu polegającego na świadczeniu pracy, postulując potraktowanie wnoszonej do spółki opera jako ekwiwalentu ekonomicznego wkładu określanego przez jurystów terminem pecunia.
4
Content available remote

Gwiezdne wojny – rzymskie traktaty według Maniliusza

65%
Leraczyk I.
Studia Prawnicze KUL
|
2014
|
issue 1 (57)
189-201
PL
Poemat dydaktyczny Astronomica, napisany w pierwszym wieku n.e. przez Marka Maniliusza, jest najprawdopodobniej najbardziej znaczącym tekstem dotyczącym starożytnej astrologii. Zawarta w nim budowa wszechświata służy również do ukazania, jak w czasach pryncypatu wyglądały relacje Rzymian z innymi ludami. Dla Maniliusza, w centrum kosmosu znajduje się bóg, opisuje on również umowy pomiędzy gwiazdami używając do tego rzymskich rodzajów traktatów, takich jak foedus, hospitium czy societas. Ostatecznie jednak Maniliusz stwierdza, że wszystkie umowy pomiędzy ciałami niebieskimi są krótkotrwałe, ponieważ są one swoimi naturalnymi i wiecznymi wrogami. W tym kontekście można analizować wykorzystanie astrologii do politycznej manipulacji.
EN
The didactic poem Astronomica, written by Marcus Manilius in 1st century A.D., is probably one of the most significant texts about the ancient astrology. The construction (system) of the universe is also used to show the international relations between Rome and other nations under the Principate. For Manilius the centre of the universe is deus. He also describes the agreement between stars using roman form of treaties: foedus, hospitium, societas. Finally, he shows that all treaties are short-term because signs of the zodiac are natural and eternal enemies. In this context we can analyse the use of astrology to political manipulation.
RU
Дидактическая поэма Астрономика, написанная в первом столетии н.е. Марком Манильюшом, является наиболее знаменательным текстом, касающимся древней астрологии. Заключенная в нём структура вселенной служит также к представлению, как во временах принципату выглядели отношения римлян с другими народами. За Манильюшем, в центре космоса расположен бог. Описывает он также договоры между звездами, используя к этому римские види договоров, такие как foedus, hospitium или societas. В конечном счете однако Манильюш констатирует, что все договоры между небесными телами кратковременны, потому что они являются природными и вечными врагами. В этом контексте можно анализировать использование астрологии к политической манипуляции.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.