Search results

1

SOFISTYCZNA DROGA DO DOJRZAŁOŚCI MORALNEJ

100%

Pawłowski K.

Colloquia Litteraria

|

2009

|

vol. 8

|

issue 1/2

37-50

PL

A sophistic way towards moral maturity Morality is a component of culture, variable as much as the whole culture is. It cannot claim absolutization. Natural law is the only constant, ingrained in some way in the moral tissue of a person and revealing itself as its inborn moral sensitivity. Consequently, a morally mature person, with properly developed awareness of innate moral sensitivity, acting in him as a kind of moral instinct, is capable to judge what in this culture is and what is not in keeping with natural law, independently of different state institutions and all other organizations’ promulgations. The individual person is the real creator of culture and he also transmits in some way his characteristic sensitivity to this culture (under the condition that morally sensitive people prevail; as history and modern times teach us this is not always the rule). Therefore, culture and civilization, in a different manner, in accordance with manifold local determinants, makes its own way in its proper rhythm to the state in which absorption of natural law is achieved to its maximum, that is it leads to the state in which the established laws reconstruct natural law as accurately as possible, or at least its spirit. A person as an individual is the subject and creator of culture in all its aspects and that is why he cannot be treated like an object in the context of different cultural values (e.g. ethical, religious and political). If that is the case, culture is degenerated and artificial. Such are the consequences of a sophistic (and mainly Protagoras) science on humans in a specific environment of culture and civilization.

2

Protagoras i Gorgiasz we współczesnych mass mediach

63%

Jęczeń J.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 10: Nauki o rodzinie

79-93

EN

Until not so long Sophists' methods were very popular among young people, particularly the ones regarding moral life. Protagoras did not directly advocate for objective truth, for the good or evil, for justice and injustice. He only taught methods for winning disputes with the argument one was concerned about. The content of the statement itself was of no importance; argument's victory was the ultimate goal. Even the weaskest, unlikelely or simply untrue argument in the discussion can win given that the proper technique and skills in use of words are applied. Along human civilization development, this word-use technique and verbal dexterity have assumed different forms. First and foremost they have served the purpose of relativism in human thinking and acting. Man was gripped with nihilism to a lesser extent; Gorgias was a representative of nihilism. Negation of any truth, radical separation of thoughts, words and being has been present in every era and has had its small-scale representation. The Sophists' views have weakened and still weaken the importance of truth in human life. And only the truth, as the contemporary philosopher Karol Wojtyła says constitutes humanity and every human being's dignity.

PL

Metody sofistów cieszyły się dużym zainteresowaniem młodych ludzi, zwłaszcza w sferze życia moralnego. Protagoras nie opowiadał się bezpośrednio za obiektywną prawdą, za dobrem czy złem, sprawiedliwością czy niesprawiedliwością. Uczył tylko metody, za pomocą której zwycięży argument, na którym nam zależy. Nieważne, jaka jest treść naszej wypowiedzi, ważne jest, aby ona zwyciężyła. Najsłabszy argument w dyskusji, mało prawdopodobny, a nawet nieprawdziwy, może zwyciężyć dzięki odpowiedniej technice używania słowa i zręczności. W cywilizacyjnym rozwoju człowieka owa technika używania słowa i ludzka zręczność przybierały różne formy. Najczęściej jednak służyły relatywizmowi w ludzkim myśleniu i działaniu. W mniejszym stopniu ogarniał człowieka nihilizm, którego przedstawicielem był Gorgiasz. Zanegowanie jakiejkolwiek prawdy, radykalny rozdział pomiędzy myślą, słowem i bytem znajdował w każdej epoce dziejów małą reprezentację. Poglądy sofistów osłabiały niegdyś i osłabiają dziś znaczenie prawdy w życiu człowieka, a tylko ona, jak mówi współczesny nam filozof Karol Wojtyła stanowi o człowieczeństwie i godności każdego człowieka.

3

Arystotelesowskie ujęcie homonimii

51%

Domoradzki M.

Diametros

|

2016

|

issue 50

1-24

XX

Celem niniejszego artykułu jest omówienie Arystotelesowskiego ujęcia homonimii. Proponowana tutaj teza zakłada, iż Stagiryta za homonimiczne uznaje zarówno rzeczy, jak i słowa w zależności od wchodzącego w grę kontekstu polemicznego. Gdy zatem Arystoteles nawiązuje krytycznie do filozofii Platona, to wówczas pojmuje on homonimię bardziej ontologicznie (homonimiczne są wtedy rzeczy). Gdy natomiast filozof podejmuje dyskusję z egzegetami czy sofistami, to wówczas pojmuje on homonimię bardziej semantycznie (homonimiczne są wtedy słowa/nazwy). Następnie podkreślona zostaje okoliczność, iż Arystoteles negatywnie ocenia homonimię w dyskusjach dialektycznych, a pozytywnie w naukach wytwórczych. Zwieńczeniem przedstawionych tu rozważań jest konkluzja, iż rozpoznanie homonimii systematycznej traktuje Stagiryta jako warunek wstępny adekwatnego ujęcia każdego problemu, ponieważ dostrzeżenie homonimii umożliwia z jednej strony zachowanie różnorodności zjawisk, a z drugiej wprowadzenie do nich określonego porządku.

EN

The purpose of the paper is to discuss Aristotle’s account of homonymy. The major thesis advocated here is that Aristotle considers both entities and words to be homonymous, depending on the object of his criticism. Thus, when he takes issue with Plato, he tends to view homonymy more ontologically, upon which it is entities that become homonymous. When, on the other hand, he gainsays the exegetes or the sophists, he is inclined to perceive homonymy more semantically, upon which it is words that become homonymous. Subsequently, this article shows that Aristotle values homonymy negatively in dialectical discussions, but positively in rhetorical and poetic arts. Finally, the present paper demonstrates that Aristotle regards systematic homonymy as a very useful theoretical tool that makes it possible to critically examine the basic terminological assumptions of any philosophical inquiry.

Refine search results

1 Colloquia Litteraria

1 Diametros

1 Roczniki Teologiczne

1 2016

1 2015

1 2010

1 Domoradzki M.

1 Jęczeń J.

1 Pawłowski K.

SOFISTYCZNA DROGA DO DOJRZAŁOŚCI MORALNEJ

Protagoras i Gorgiasz we współczesnych mass mediach

Arystotelesowskie ujęcie homonimii