Wprowadzenie do polskiego prawa cywilnego zasady jedności prawa cywilnego wraz z wejściem w życie kodeksu cywilnego w 1965 roku nie było połączone z zapewnieniem wewnętrznej spójności aktów normatywnych tworzących trzon prawa cywilnego, czyli: kodeksu cywilnego, przepisów dotyczących spółek handlowych zawartych w kodeksie handlowym z 1934 roku, kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz w prawie o księgach wieczystych i hipotece. Kodeks spółek handlowych z 2000 roku w pewnym stopniu, ale nie w pełni, realizował postulat zapewnienia spójności przepisów kodeksu cywilnego oraz prawa spółek handlowych. W piśmiennictwie coraz częściej zwraca się uwagę na konieczność doprowadzenia do końca procesu dostosowawczego k.s.h. do k.c. oraz wprowadzenie do k.s.h. stosownych modyfikacji i korekt zapewniających niezbędną spójność regulacji prawnej tych kodeksów. Wymagają tego przede wszystkim następujące grupy zagadnień: 1) dotyczące istoty, sposobu i zakresu stosowania zasady swobody umów w obszarze regulacji prawnej spółek handlowych; 2) zagadnienia stosunku przepisów k.c. dotyczących czynności prawnych, a w szczególności umów, do problematyki umów spółek handlowych oraz kwestii tak zwanej nieważności umów spółek kapitałowych (art. 21 k.s.h.); 3) kwestie dotyczące konstrukcji pojęcia czynności prawnej oraz uchwały organu spółki kapitałowej, zagadnienia nieważności czynności prawnej oraz zaskarżalności uchwały zgromadzenia wspólników lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy spółki kapitałowej, a także wyjaśnienie sprawy tak zwanych uchwał nieistniejących; 4) status prawno-majątkowy małżonków w sytuacji, gdy przynajmniej jeden z nich jest uczestnikiem spółki handlowej; 5) zagadnienia synchronizacji przepisów ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym dotyczących postępowania rejestrowego z przepisami ustrojowymi k.s.h. dotyczącymi funkcjonowania spółek handlowych. Należy uwzględnić również mające tu zastosowanie odpowiednie przepisy k.p.c.
EN
The introduction of the principle unity of civil law into the Polish civil law with the entry into force of the Civil Code in 1965 did not involve ensuring internal consistency of normative acts forming the core of civil law, i.e.: the Civil Code, regulations regarding commercial companies contained in the 1934 Commercial Code, the Family and Guardianship Code, and the law on land and mortgage registers. The Code of Commercial Companies of 2000, to some extent, but not completely, pursued the postulate of ensuring the consistency of the provisions of the Civil Code and the law of commercial companies. In the legal literature, attention is paid increasingly to the necessity to complete the process of adjusting the Commercial Companies Code to the Civil Code as well as the introduction of relevant modifications and corrections to the Commercial Companies Code ensuring the necessary coherence of the legal regulations of these codes. In the first place, this is required by the following issues: Firstly, concerning the nature, manner and scope of applying the freedom of contract principle in the area of legal regulation of commercial companies. Secondly, the relation between the provisions of the Civil Code concerning acts in law, in particular contracts, and articles of association in commercial companies as well as the so called invalidity of articles of association (Article 21 CCC). Thirdly, the issues concerning the concept of an act in law and resolutions of a capital company body, invalidity of an act in law and challengeability of a resolution of the general meeting or of the general assembly of a capital company, as well as the explanation of the so called non-existent resolutions. Fourthly, the legal and financial status of the spouses where at least one of them is a participant in a commercial company. Fifthly, synchronization of the provisions of the Act on the National Court Register concerning registration procedure with structural provisions of the Commercial Companies Code concerning the functioning of commercial companies. The application of adequate provisions of the Code of Civil Procedure is to be considered in this respect.
Przedmiotem opracowania jest analiza przepisów dotyczących powołanej do życia nowego typu spółki, którą jest spółka partnerska. Analiza dokonana została pod kątem wpływu jej kodeksowej konstrukcji na atrakcyjność jako formy działalności przedsiębiorstwa usługowego. Autor omówił genezę tego rodzaju spółki, powody jej wprowadzenia do polskiego systemu prawa oraz problematykę podatkową, w tym tzw. podwójnego opodatkowania. Przedstawił ponadto jej specyfikę jako spółki hybrydalnej i konstrukcję ustawową, w szczególności kwestię odpowiedzialności za zobowiązania, jako jej próbę zminimalizowania bez nadawania spółce osobowości prawnej.
EN
The paper aims at describing the limited liability partnership being the form of a business activity performed by service industry. Some tax issues and civil law aspects have been discussed here as well. The first part presented here, deals with the analysis of tax consequences resulting from the choice of that type of partnership. It focuses on exploration of tax regulations, paying particular attention to freelancing. Possibilities of accumulation of positive solutions are showed here, which are characteristic of private partnerships, that is "double taxation" of income collected from persons who perform their business activities in that legal way, due to the lack of legal personality and following that solutions of a regulation concerning income tax imposed on a private person, and capital partnership, that is a possibility of appointment of the board of directors and self-employment of the staff.
Turecki kodeks handlowy (TCC) oznaczony numerem 6102 zawiera szereg radykalnych rozwiązań przewidzianych jako reformy tureckiego prawa spółek. Jednym z takich przepisów jest art. 125 TCC, który odnosi się do zdolności prawnej spółek handlowych. Artykuł ten porusza kwestię zasady ultra vires, która została inkorporowana do europejskiego kontynentalnego systemu prawnego, włączając turecki system prawny z porządku prawnego Zjednoczonego Królestwa. Jednakże zasada ta z czasem została uznana za wygasłą w ramach europejskiego kontynentalnego systemu prawnego (w szczególności w szwajcarskim kodeksie zobowiązań), co z kolei zainspirowało ustawodawcę tureckiego do zmian w kodyfikacji. Wynikiem tych działań, na podstawie art. 125 TCC, sprzecznie z zasadą ultra vires, spółki handlowe mają zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków w szerokim zakresie, z wyłączeniem kwestii zarezerwowanych wyłącznie dla osób fizycznych. Z tego powodu w ramach osobowości prawnej przedsiębiorstw mogą one być uzdolnione do bycia podmiotem praw i obowiązków w sprawach wykraczających poza ich własny zakres działalności. Innymi słowy, za sprawą art. 125 TCC koncepcja stosowania zasady ultra vires została porzucona. Można zatem dojść do konkluzji, że dostosowanie TCC do dyrektyw Unii Europejskiej w kwestii zniesienia zasady ultra vires zostało osiągnięte. Jednak biorąc pod uwagę szereg przepisów z różnych części Kodeksu, widoczne staje się, że ustawodawca wciąż uznaje przesłankę zakresu prowadzonej działalności jako warunek w ok. 20 przepisach prawnych. To z kolei prowadzi do pytania o rzeczywiste wyłączenie zasady ultra vires. Konkludując, należy stwierdzić, że wprowadzony przez ustawodawcę nowy reżim prawa handlowego jasno wskazuje, że Kodeks handlowy nie wyłączył zasady ultra vires w całości, a utrzymując jej stosowanie w sposób ukryty, jedynie zmienił jej zakres.
EN
The Turkish Code of Commerce (TCC) numbered 6102 contains numerous radical regulations as reforms in the Turkish company law. One of these provisions is the TCC A.125 which regulates the capacity of commercial companies to have rights and obligations. This article deals with the ultra vires principle which was transferred to the Continental European law system, including the Turkish legislation from the UK law system. The ultra vires principle had previously expired in the continental European legal system (in particular the Swiss Code of Obligations) which has inspired the TCC as a referring codification. As a result of these developments by the TCC A.125, in contrast to the ultra vires principle, commercial companies are allowed to be entitled and liable for all kinds of matters, except those which are human-specific. For this reason, companies’ legal personalities may have the capacity to have rights and obligations in matters other than their fields of operation. In other words, thanks to the TCC A.135, the ultra vires principle has been abandoned. It can be assumed that harmonization between the TCC and the EU directives has been achieved in the sense of abolishing the ultra vires principle. However, when several provisions randomly scattered in the TCC are taken into consideration, it is obviously seen that the legislator still accepts the field of operation issue as a criterion in about 20 articles. This leads to a question about the actual abolishment of the ultra vires principle. To put it briefly, the legislator’s choice in the new company law regime shows that the TCC has not abandoned the ultra vires principle completely, but it still retains its validity in a hidden way by only changing its form and scope.
The article presents a workshop of a member of the management board of the company in the energy sector. The empirical scientific method was used, through desirable activities and goals of a management board member were showed in relations with employees, as well as in relations with supervisory and ownership bodies. In addition, criteria were proposed for granting the approval of the performance of the duties for the member of the management board, taking into account the specificities of the sector. The management board member in the energy sector must build a bond based on respect for employees and the work they perform, as well as confirm to the relevant company body that its further development depends on their continuous management function. Performing the activities suggested in this article and achieving goals in the daily and incidental hierarchy of the company characterizes a board member as a professional.
PL
W artykule przedstawiono warsztat pracy członka zarządu spółki w sektorze energetycznym. Zastosowano empiryczną metodę naukową, za pomocą której ukazano pożądane czynności i cele członka zarządu w relacjach z pracownikami, jak też w relacjach z organami nadzorczo-właścicielskimi. Ponadto zaproponowano kryteria udzielenia absolutorium członkowi zarządu z uwzględnieniem specyfiki omawianego sektora. Członek zarządu spółki w sektorze energetycznym musi zbudować więź z pracownikami opartą na szacunku do nich i wykonywanej przez nich pracy, jak też utwierdzić w przekonaniu odpowiedni organ spółki, że dalszy jej rozwój zależy od pełnienia przez niego funkcji członka zarządu. Wykonanie zaproponowanych w tym artykule czynności i osiągnięcie celów w codziennej, jak i incydentalnej hierarchii spółki świadczy o profesjonalizmie członka zarządu.
Artykuł zawiera wyniki badania wpływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych na gospodarkę wschodnich regionów przygranicznych Polski w okresie 1999-2009. W badaniu posłużono się metodą analizy porównawczej dynamiki napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych w stosunku do spółek handlowych oraz najważniejszych wskaźników makroekonomicznych (PKB oraz poziomu zatrudnienia i bezrobocia). Badania oparte zostały na źródłach wtórnych (dane GUS) oraz literaturze przedmiotu.
EN
The article presents the results of the studies on the foreign direct investment influence to the economy of the eastern borderlands of Poland 1999-2009. In the research the author uses the comparative analysis method of dynamics of the foreign direct investment inflow to the companies and the most important macroeconomic indicators, such as gross domestic product as well as the employment and unemployment level. The studies are based on the secondary resources (CSO data) as well as on the subject literature.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.