Search results

1

Przemiany tytułów nabożeństwa drogi krzyżowej w XX wieku

100%

Sieradzka-Mruk A.

Stylistyka

|

2020

|

vol. 29

93-109

EN

Titles are regarded as part of the delimitation frame and, therefore, as part of the structural aspect of the genre of Stations of the Cross. The purpose of the paper is to describe changes that took place during the 20th century, which was a period of particularly turbulent changes in the religious discourse. The study is based on material of about 200 texts dealing with this religious service, published between the beginning of the 20th century and the present day. Throughout the last century, the most common title was the simple genological term ‘Stations of the Cross’. At the beginning of the analyzed period, however, also longer titles, extensively informing about the content of the text, were fairly frequent. At the same time, they were also persuasive titles, because of the use of explicitly valuating lexis. Those titles gradually gave way to the use of laconic genological names as titles. After the Second Vatican Council, there were many variants of the service adapted to different audiences and various communication situations, which was reflected in the titles. Recently a new type of titles has appeared, whose purpose is to attract attention of the recipient. They are often based on puzzles, contrast, allusions, etc. Consequently, the receiver gets satisfaction from deciphering a puzzle or finding the source of the given quote or allusion. These phenomena are well-known in studies on language of the press, fiction and advertising, but – at the same time – this overlaps with current trends in the so-called new evangelization. In the entire period studied, the titles played an informative and impressive (or more precisely: persuasive) function. Persuasiveness intensified particularly at the beginning and towards the end of the analyzed period.

2

Gatunek pamięci zbiorowej. Rekonesans

100%

Wójcicka M.

Stylistyka

|

2019

|

vol. 28

79-90

EN

Collective memory, defined as ‘acollection of imagesof community members about their past which are included in cultural texts,’ (Wójcicka 2015: 68), ‘images about the past activated in the process of social communication in order to meet the cul-tural and political needs of the present’ (Czachur 2018: 11), is unavailable directly. It can be reached only through representation of the past expressed in different kinds of signs. Thus, collective memory has the character of a sign. Based on that assumption, the author presents the style and genre diversity of collective memory. She shows the role of language style in collective memory and puts forward a ques-tion about what function speech genre has in remembering, recalling, reminding and forgetting. She presents complex relations between memory and speech genre, which she treats as a sign of oblivion. In the last part of the article, the author offers a typology of memory genres distinguishing primarily (intentionally) mnemonic and secondarily(functionally) mnemonic genres.

3

Жанравыя асаблівасці інскрыпту (дарчага надпісу)

99%

Albut A.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2018

|

vol. 1

169-176

EN

An inscription (dedication) is analyzed as a speech genre on the set of texts byYakub Kolas (242 items) and Yanka Kupala (139 items). These writers are among those whocreated the modern literary Belarusian language and are highly appreciated in the society, sotheir communicative experience is worth examining. There are two main genre features of aninscription: substrate (any surface, on which something is written to be given to somebody) andinscription structure. Usually it deals with the basic model, consisting of several units. But thereare examples of modified basic inscription models. It helps a speaker to express his attitude toan addressee making such utterances a valuable object of pragmatics.

4

СТИЛЬ И СЛОВО

98%

Duskajeva L., Salimowskij W. A.

Stylistyka

|

2017

|

vol. 26

25-38

EN

The reorientation of linguistics to the study of the regularities of its functioning in stylistics, manifested in the fact that functional style has been regarded as a type of language in any sphere of human activity, regards language in the aspect of differentiation and modification in the basic speech varieties. It is not by chance that text samples from different areas of communication are used in frequency dictionaries. Understanding style as a way to integrate speech performance first put forward the questions of the compositional-semantic organization of the text, the realization of its categories, constructive principles, and techniques. In functional stylistics studies the two main areas – the use of language and the organization of a speech performance – are analyzed as complementary, but cohesion requires understanding the regularities of the functioning of language units in a text with many objectives, updated in texts of the given sphere. To resolve this problem, it is reasonable to rely on the notion of speech genres, each of which is a sequence of standard cognitive-communicative actions – structural elements acting as an object in the text of spiritual socio-cultural activities. The analysis of these actions has revealed and systematized lexical units in communicative composition of language material (Gasparov 2010). This text-centered study of functioning of lexical and other means is of interest not only for the theory of style (and, more broadly, in speech study), but also to practice learning the language in its functional varieties.

5

Речевой жанр комплимента в современной российской коммуникации

98%

Voroncova T. А.

Stylistyka

|

2015

|

vol. 24

271-282

EN

Unlike the majority of linguistic researchers, we consider the compliment as a speech genre, and a praise as a speech tactic of a positive assessment of the addressee. This tactic is the main and only speech tactic designed to serve the complimentary purpose, which expresses a positive attitude towards the interlocutor. Specifics of the compliment as a speech genre are defined by it possessing communicative independence and completeness. Unlike other genres of speech etiquette, the compliment is not attached to a certain situation and represents a facultative element of phatic communication. The etiquette essence of a compliment presupposes a certain convention of its contents, therefore theoretically it is supposed that the stated positive assessment shouldn’t be verified by the addressee. However, the importance of the category of sincerity for the Russian language consciousness determines the fact that in modernRussian communicative culture there is a special style of compliment which is caused by an aspiration of the sender to evoke trust of the interlocutor to the contents of a statement made. Markers of this style are various language emotional and estimated means and the structural-syntactic features particular to spontaneous informal conversation.

6

ПУБЛІЧНИЙ ВИСТУП ЯК МОВЛЕННЄВИЙ ЖАНР РИТУАЛЬНОЇ ПОЛІТИЧНОЇ КОМУНІКАЦІЇ: ТРАНСФОРМАЦІЯ НОВОРІЧНОГО ЗВЕРНЕННЯ В УКРАЇНСЬКІЙ ПРЕЗИДЕНТСЬКІЙ РИТОРИЦІ (на матеріалі новорічних привітань Петра Порошенка)

80%

КОНДРАТЕНКО Н.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 8

|

issue 1

85-94

EN

The article sets out to investigate one of the speech genres of political discourse - New Year’s greetings as a verbal representations of ritual political communication. The structural and compositional, semantic and linguistic and pragmatic features of New Year’s greetings are determined. The dynamics of New Year’s appeals to the Ukrainian people in the presidential rhetoric of Petro Poroshenko is traced out. The article aims at tracing main trends in the genre of New Year’s greeting reflected in the speeches of the actual Ukrainian President Petro Poroshenko, this aim leading to the following objectives: to determine structural and semantic features of the genre of New Year’s greetings, to analyze texts of greetings and to follow the main modifications of the genre at the level form and content. The corpus of the study comprises texts of New Year greetings by Petro Poroshenko for the period from 2015 to 2018. It is proved that New Year’s greetings are based on the three-component structure with the fixed order of the following parts: retrospective, prospective and optative; in ritual formulas they contain names of addressees according to their nationality, family ties and statehood; semantic focus is on characterizing the current situation in the country and promising positive changes in the next year; lexical markers of the conceptual core of the speeches are tokens “Ukrainian”, “unity”, “people” and “development”. We observe a tendency to increase the retrospective part and decrease the prospective one; giving preference to nominations on national and state grounds; domination of patriotic ritual formulas and patriotic content; the strengthening of religious semantics, in particular Christian; reduction of international components and orientation towards European politics; propensity to positive evaluations; strengthening speaker egocentrism.The problems of conceptualization, semantics and linguistic pragmatics of New Year’s greetings are presented, generalizations on the genre dynamics of New Year’s appeals in the political discourse are elucidated.

PL

W artykule zbadano jeden z gatunków dyskursu politycznego - orędzie noworoczne stanowiące rytuał werbalnej komunikacji politycznej. Określono strukturalno-kompozycyjne, semantyczne i lingwopragmatyczne cechy orędzia noworocznego, prześledzono dynamikę przemówień świątecznych prezydenta Petra Poroszenki. Celem artykułu jest określenie głównych tendencji i zmian w obrębie gatunku orędzia noworocznego odzwierciedlonych w przemówieniach świątecznych obecnego prezydenta Ukrainy P. Poroszenki. Szczegółowe kwestie poruszane w artykule to: zdefiniowanie strukturalnych i semantycznych cech przemówień noworocznych, a także przeanalizowanie głównych zmian w ich formie i treści. Materiał opracowania stanowiły teksty wystąpień noworocznych P. Poroszenki w latach 2015-2018. Udowodniono, że struktura orędzi noworocznych składa się z trzech następujących po sobie części: retrospektywnej, prospektywnej oraz życzeń. Rytualne sformułowania zawierają nazwy adresatów w odniesieniu do przynależności narodowej, państwowej, więzów rodzinnych. Pod względem semantycznym przemówienia noworoczne koncentrują się wokół aktualnej sytuacji w kraju oraz obietnic pozytywnych zmian w kolejnym roku. Koncepcyjne markery leksykalne to „ukraiński”,, jedność”, „naród” i „rozwój”. Można zaobserwować tendencje do wydłużania części retrospektywnej i skracania części prospektywnej (zarówno pod względem objętności, jak i treści), preferowania nazewnictwa związanego z narodowością i państwem, dominowania rytualnych sformułowań i treści patriotycznych, nasilania się semantyki religijnej, w szczególności chrześcijańskiej, redukcji elementów międzynarodowych i orientacji na politykę europej ską, pozytywnego oceniania, wzmacniania egocentryzmu mówiącego (nadawcy). Poruszono problemy konceptualizacji, semantyki i lingwopragmatyki orędzi noworocznych, zareprezentowano wyniki badań nad dynamiką przemówień noworocznych w dyskursie politycznym.

7

Mechanizmy komizmu we francuskich dowcipach

71%

Lipińska M.

Rozprawy Komisji Językowej ŁTN

|

2014

|

vol. LX (60)

183-202

PL

Określeniu statusu dowcipów dialogowych jako wypowiedzi cytowanych oraz spojrzenie na tekst komiczny z perspektywy teorii tekstu umożliwiły wskazanie pewnych właściwości wypowiedzi komicznych i ich miejsca wśród innych form językowych. Dowcip dialogowy zdefiniowano jako bachtinowski genre mowy i przedstawiono z punktu widzenia danych aktów komunikacji językowej. Te ostatnie zbadano zarówno jako wypowiedzi dialogowe, jak i formy cytowane, rozważane jako całości. Stwierdzono nacechowanie wszystkich funkcji mowy z punktu widzenia komizmu badanych dowcipów. Scharakteryzowano nadawców i odbiorców, kod, przekaz, kontakt i kontekst w dwóch powyższych płaszczyznach. Przyjęcie podwójnej optyki badawczej okazało się konieczne także w opisie mechanizmów komizmu wykorzystującym podstawowy aparat pojęciowy pragmatyki językoznawczej. Wewnątrz dialogów wyróżniono: konkretne rodzaje implikacji lub presupozycji konwersacyjnych, kontrast implikacji, przeciwstawienie implikacji i presupozycji (konwersacyjnych lub konwencjonalnych), opozycję presupozycji, hiperbolizację presupozycji oraz kontrast implikacji lub presupozycji z sensem wypowiedzi. Wskazano również rodzaje naruszanych maksym konwersacyjnych w poszczególnych wypowiedziach dialogowych i w dowcipach jako formach cytowanych. Wykorzystywane są wszystkie maksymy, nie zawsze naraz w jednym dialogu, choć bywają i takie przykłady. Najczęściej nie respektuje się maksymy sposobu i ilości.

EN

Determining dialogic jokes as quoted statements as well as looking at a comic text from the text theory perspective made it possible to point out certain features of humoristic statements and establish their position among other linguistic forms. A dialogic joke has been defined as Bakhtin’s speech genre and has been described from the point of view of given communicative speech acts. The latter have been analyzed as dialogic statements and quoted forms seen as wholes. From the point of view of the comic aspect of analyzed jokes all speech functions have been found marked. Senders, recipients, code, message, contact and context on the two above mentioned planes have been determined. Adopting a double research perspective turned out to be also necessary in describing mechanisms of humour using an essential term apparatus of pragmalinguistics. Concrete implication types or conversational presuppositions, implication contrast, implication and presupposition juxtaposition (both conventional and conversational), presupposition opposition, presupposition hyperbole, as well as implication or presupposition contrast with utterance meaning all have been found in dialogues. What has also been found were types of breaching conversational maxims in individual dialogic statements as well as in jokes treated as quoted statements. All maxims are used, though not all of them in each dialogue and every time, yet such examples can also be fund. The maxims that are breached most frequently are the Maxim of Manner and the Maxim of Quantity.

8

O wybranych translokacjach komunikacyjnych w dyskursie religijnym

71%

Wojtak M.

Stylistyka

|

2018

|

vol. 27

47-64

EN

The article presents a characteristics of several contemporary communication phenomena transforming religious discourse in its Catholic version. The author understands discourse as the entirety of communication practices specific to a particular community of believers, which in the course of various interactions fixes and agrees relevant to this community content, preserves appropriate scenarios of communication behavior and rules for their completion by utterances and/or non-verbal means. The author emphasizes the peculiarity of the religious discourse that is open to transcendence. She limits the scope of the presented communication phenomena to the catechetical discourse, which now focuses on participation of the catechized people in the process of catechesis. The methods of catechesis should therefore take into account the spiritual needs of the believers. Catechesis formulated in this mode promotes communication experiments, especially the processes of movement, i.e. translocation of speech genres from the secular to sacred realm. According to the author these translocations are accomplished in new genre forms that maintain the memory of their basic genre code, but at the same time are subject to processes of transformation conducive to the creation of new genre patterns. Some of them do not have genre identifiers in the form of special names and are only a beginning of new conventions. Such status is attributed by the author to evangelization visiting card analyzed in the article. Some of them gain names and create a series that preserves the innovative principles of the genre. As an example, the author discusses messages called the heaventels. They are an adaptation of the SMS convention for simulated (stylized) communication of God as the sender to the man. Translocations are favourable to launching of the adaptation processes and formation of genre duplicates that make the input (secular) genre form more capacious and communicatively catchy.

9

Gatunek mowy: zamknięty system cech, tekst otwarty, czy kategoria poznawcza?

71%

Wójcicka M., Łozowski P.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2018

|

vol. 3

|

issue 1

EN

The article revolves around the title question, starting with a brief overview of the major accounts of what the speech genre can possibly be in structurally, functionally-, and, finally, cognitively-oriented accounts. The latter are identified specifically with Ronald Langacker’s understanding of the prototype, and are here related/compared to the conceptions in selected Polish genre studies. The material basis and the source of exemplification are found in two modern versions of the Cinderella story. The main bulk of argumentation has to do with the research question of why, how, and to what extent these two modern versions can still be considered a Cinderella tale in the light of the respective accounts, and what new perspectives Langacker’s conception of the prototype can bring if applied to speech genre studies.

PL

Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na postawione w tytule pytanie. Puntem wyjścia jest przegląd językoznawczych koncepcji gatunku mowy o nachyleniu strukturalnym, funkcjonalnym, wreszcie kognitywnym oraz próba odniesienia kognitywnej koncepcji prototypu Ronalda Langackera do wyżej wymienionych ujęć wyrosłych na gruncie polskiej tekstologii. Jako egzemplifikacja analizowanych koncepcji gatunku służą dwie współczesne wersje o Kopciuszku. Na ich przykładzie autorzy starają się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego należą do gatunku bajki w świetle przywoływanych koncepcji oraz co nowego, w zakresie genologii, przynieść może aplikacja koncepcji Ronalda Langackera.

10

Zagadka jako gatunek mowy w praktyce logopedycznej

71%

Hrycyna E.

Prace Językoznawcze

|

2018

|

issue XX/1

57-70

PL

Tekst dotyczy możliwości wykorzystania zagadki w praktyce logopedycznej. Autorka udowadnia, że zagadka może pełnić rolę narzędzia terapeutycznego zwłaszcza w terapii tych zaburzeń, które dotykają poziomu semantycznego oraz stanowić materiał uzupełniający w procesie diagnostycznym. Sądzi, że celowe wykorzystanie zagadki w logopedii wymaga wcześniejszej analizy lingwistycznej zagadki jako gatunku. Podejmuje też analizę, opisując takie parametry, jak: nadawca, odbiorca, sytuacja komunikacyjna, intencja i funkcja komunikacyjna, temat, ontologia świata przedstawionego, forma, sposób ujęcia, czyli poetyka. Poszczególne parametry odnosi w kolejności do kontekstu dydaktycznego i terapeutycznego (logopedycznego). Następnie określa, jakie kompetencje i sprawności są aktywizowane w czynności zgadywania zagadek. Przedstawia propozycję klucza umożliwiającego odpowiedni wybór zagadek dostosowanych do potrzeb sytuacji terapeutycznej, opartego na stopniowaniu trudności. Podkreśla, jakie cechy zagadki muszą być zachowane ze względu na wymogi gatunkowe. Zauważa, że zagadka sprzyja rozwojowi mowy na płaszczyźnie semantycznej, ale także pragmatycznej, gramatycznej i prozodycznej.

EN

The article focuses on the possibilities of using riddles in the speech thearapy practice. The Author notes, that the riddle can be used as a therapeutic tool, in particular for the difficulties noticed on the semantic level, it can also supply the diagnostic process. The intentional use of the riddle in speech therapy however requires a previous linguistic analysis of the riddle itself as a speech genre. The analysis starts from description of the following paramateres: the speaker, the listener, the situation of the communication’s act, the purpose of communication and its function, the subject, the ontology of represented world, the form, and the poetics. The particular parameters are then cross-refered to the context of the educational and therapeutic-speech therapy. The Author defines the competentions and skills, which become activated in a riddle guessing process. As a result, the article gives the proposal of a key, which may be susceptible for appropriate choice of riddles, accoridng to the theraputic situation, based on the graduation of difficulties. It emphasizes also which aspects of the riddle must be preserved due to demands of the genre. I should be noted that the act of guessing riddles impacts positively on speech and language development, not only on the semantic level, but also on the pragmatic, grammatical and prosodic ones.

11

Zwierzenia w internecie – nowy gatunek mowy?

71%

Dąbkowska A.

Studia Medioznawcze

|

2020

|

issue 1

452-464

PL

Cel: Celem artykułu jest sprawdzenie, czym różnią się zwierzenia internetowe od zwierzeń tradycyjnych, czyli tych mających cechy semantyczne podawane przez semantyków i leksykografów (por. Dąbkowska, 2019). I czy te różnice są na tyle znaczące, żeby uznać zwierzenia internetowe za odrębny gatunek mowy, czy tylko za alternacyjną odmianę gatunkową, którą jednak można traktować jako – możliwy ze względu na nowe medium – wariant wzorca kanonicznego, rodzaj modyfikacji zwierzenia tradycyjnego. Metody badań: Do wniosków będą prowadzić analizy cech strukturalnych (kompozycyjnych), treściowych, stylistycznych oraz pragmatycznych właściwych zwierzeniu ujmowanemu jako gatunek mowy. Za punkt wyjścia przyjęto założenie, że zwierzenie jest gatunkiem mowy, którego specyfikę można objaśnić, wykorzystując procedury semantyczne – przez zbadanie znaczenia polskich wyrazów nazywających omawiany gatunek mowy (zwierzać się / zwierzyć się i zwierzenie). Do tego celu zostaną wykorzystane definicje znaczeniowe zawarte we współczesnych słownikach języka polskiego, słownikach synonimów oraz w pracach językoznawczych poświęconych czasownikom mówienia. Wyniki i wnioski: Zwierzenia internetowe można potraktować jako wariant gatunku znanego od dawna, jednak wypowiedzi go reprezentujące mają w obrębie gatunku charakter nieprototypowy, a więc także są zlokalizowane na peryferiach gatunku. Powstanie takiego wariantu jest związane z adaptacją tradycyjnego gatunku do nowego medium, jakim jest internet – jest to swoista remediatyzacja gatunku. Wartość poznawcza: Wartością poznawczą artykułu są analiza genologiczna oraz opis problemu prywatności w komunikacji internetowej.

EN

Scientific objective: The aim of the paper is to examine how confiding online differ from regular one, i.e. with semantic features given by semantics and lexicographers (see Dąbkowska, 2019). And whether these differences are significant enough to consider online confiding as a separate speech genre or just as an alternative sub-genre, which, however, can be treated as, possible due to the new medium, a variant of the canonical pattern, a type of modification of regular confiding. Research methods: Analyzes of structural (compositional), content, stylistic, and pragmatic features of confiding recognized as a speech genre will lead to conclusions. As a starting point, it was assumed that confiding is a speech genre, and its specificity can be explained using semantic procedures—by examining the meaning of Polish words that name the genre (to confide/confiding). For this purpose, the definitions contained in contemporary Polish dictionaries, thesauruses, and linguistic works on speaking verbs will be used. Results and conclusions: Online confiding may be treated as a variant of the genre known for a long time, however, the statements representing it are of a non-prototypical nature within the genre, and therefore are located on the periphery of the genre. The emergence of such a variant is associated with the adaptation of a traditional genre to a new medium, which is the Internet—it is a kind of remediatization of the genre. Cognitive value: The cognitive value of the paper are genological analysis and description of the issue of privacy in Internet communication.

12

Quarrel: On some characteristics of the speech genre

57%

Kirejeva J.

Beyond Philology: An International Journal of Linguistics, Literary Studies and English Language Teaching

|

2016

|

issue 13

87-101

EN

The present article focuses on the sphere of conflict in human com-munication. The aim of the research is to identify a number of tactics of conflict communication and the means of their verbal expression applied by interactants within the speech genre of the quarrel on the basis of conflicts or quarrels identified in contemporary British dra-ma. Plays written by representatives of in-yer-face theatre have been chosen as the materials for the present research. Both the secondary speech genre of drama and the primary speech genre of the quarrel it absorbs tend to render the peculiarities of human interaction precise-ly. The foundation upon which the discussion develops is provided by G. Leech’s (1983, 2014) ideas concerning the Politeness Principle and the maxims it embraces, as well as P. Brown and S. Levinson’s (1987) notion of positive and negative face. The research data revealed that the interactants tend to violate the maxim of Approbation, Opinion-reticence, Modesty and Generosity as tactics of conflict communica-tion; both the negative and positive faces of the interactants become threatened in the course of conflict communication.

FR

Le présent article se concentre sur la sphère du conflit dans la communication humaine. L’objectif de cette étude est d’identifier quelques tactiques de communication en cas de conflit et les moyens de son expression verbale employés par les intervenants dans le genre de la dispute, en s’appuyant sur des conflits et des disputes identifiés dans le théâtre britannique contemporain. Les pièces écrites par les représentants du théâtre « in-yer-face » ont été choisies pour constituer le corpus de la présente étude. Le genre second du théâtre, ainsi que le genre premier de la dispute qu’il comprend, tendent à rendre les particularités de l’interaction humaine de manière très précise. La discussion est fondée sur les idées de G. Leech concernant le principe de la politesse et les maximes qu’il comprend (1983, 2014) et sur la notion de la face positive et négative de P. Brown et S. Levinson (1987). Le corpus analysé a montré que les intervenants tendent à violer les maximes d’approbation, de réticence d’opinion, de modestie et de générosité comme des tactiques de communication en cas de conflit. Les faces positives, ainsi que les faces négatives des intervenants sont menacées au cours de la communication conflictuelle.

PL

Niniejszy artykuł omawia sferę konfliktu w ludzkiej komunikacji. Ba-danie miało na celu identyfikację taktyk komunikacyjnych stosowa-nych w sytuacji konfliktu oraz charakterystycznych dla nich środków językowych używanych przez uczestników interakcji w ramach kłótni jako gatunku mowy. Jako materiał badania wybrano konflikty i kłót-nie przedstawione we współczesnych brytyjskich dramatach przed-stawicieli nowego brutalizmu. Zarówno dramat jako wtórny gatunek mowy, jak i zawarta w nim kłótnia jako pierwotny gatunek mowy, do-kładnie oddają specyfikę ludzkiej komunikacji. Podstawę teoretyczną wywodu stanowią koncepcje zasady uprzejmości i wynikające z niej maksymy zaproponowane przez G. Leecha (1983, 2014), jak również pojęcie pozytywnej i negatywnej twarzy P. Brown i S. Levinsona (1987). Badanie wykazało, że uczestnicy interakcji na-ruszają maksymy aprobaty, powstrzymania się od wydawania opinii, skromności oraz szczodrości; podczas sporu zagrożona była zarówno pozytywna jak i negatywna twarz jego uczestników.

13

Речевой жанр как фактор вариативности интерпретации прецедентных текстов в музыке

57%

Сюта Б.

Ars inter Culturas

|

2019

|

vol. 8

75-88

EN

This article demonstrates that the dependence of the plurality of readable content of musical compositions depends on the variability of the speech-genre interpretation of verbal precedent texts laid down in the basis of works. The development of issues of the functioning of speech genres in music is also proposed in association with certain aspects of the theory of precedent and issues of the cooperation of speech genres in poetry and music.

Refine search results

Przemiany tytułów nabożeństwa drogi krzyżowej w XX wieku

Gatunek pamięci zbiorowej. Rekonesans

Жанравыя асаблівасці інскрыпту (дарчага надпісу)

СТИЛЬ И СЛОВО

Речевой жанр комплимента в современной российской коммуникации

Mechanizmy komizmu we francuskich dowcipach

O wybranych translokacjach komunikacyjnych w dyskursie religijnym

Gatunek mowy: zamknięty system cech, tekst otwarty, czy kategoria poznawcza?

Zagadka jako gatunek mowy w praktyce logopedycznej

Zwierzenia w internecie – nowy gatunek mowy?

Quarrel: On some characteristics of the speech genre

Речевой жанр как фактор вариативности интерпретации прецедентных текстов в музыке