Search results

1

Miłość samego siebie, poznanie i prawdziwa Miłość. Mały traktat o niektórych etapach życia duchowego

100%

Wojda J.

Studia Ełckie

|

2011

|

vol. 13

451-501

EN

In the modern epoch there were many investigations of human spirit for discovering what is certain and permanent. All that started with the new philosophy of Descartes. His thought may be helpful in searching for truth as a nutrition for developing Christian life. The article undertakes the attempt to insight into human self. The considerations start with love, because it seems to be what should drive human spiritual life and lead man to his heart. The second part of the article contains what can be achieved by applying Descartes’ thought for searching for what is true and permanent. The third (the last) part of the paper is dedicated to God and His contribution to human love and cognition, and its consequences.

2

Oczyszczenie dusz początkujących - pierwszym okresem życia duchowego według Reginalda Garrigou-Lagrange OP

100%

Puczyłowski K.

Civitas et Lex

|

2016

|

issue 3(11)

59-70

EN

Being indebted to the thought of R. Garrigou - Lagrange, this article shows the way of cleansing human souls which allows them to enter into a new stage of spiritual life. It concludes that such a cleansing requires from the souls a greater love for God and a disregard of themselves. Such an effort seems to be worthy of being made even in opposition to the promises of the world, since it guarantees them the experince of God who transcends the world.

3

Kon cepcja rado ści w SumIE TeologiI św. To masza z Akwinu

88%

Płotka M.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2018

|

vol. 56

|

issue 1

75-96

PL

The purpose of this article is to present the development of Thomas Aquinas’sconcept of joy in the subsequent parts of Summa theologiae. Beginning with thedescription of joy as simple movements of the soul, Thomas comes to present theconcept of spiritual joy, which is fundamental to the human visio beatifica. Therefore,the article is divided into three parts, which discuss Aquinas’s accounts ofjoy: Prima secundae, Secunda secundae and Tertia pars. The first part focuses onthe inclusion of joy as experience and feeling. Joy here is understood as one of thefeelings of the sensitive power is considered in the perspective of human emotionality(vis concupiscibilis). Joy that comes from satisfying the lack of sensory goodsis called pleasure (delectatio). It differs from the joy of affection (gaudium) – theintellectual and spiritual affrct, to which the second part of the article is dedicated.Spiritual joy does not include the sensory-corporal component, and it superimposesitself over purely intelligible beings. Thomas clearly emphasizes that only Godcan be the cause of spiritual joy. This perspective allows Aquinas to develop hisconcept of theology of joy in the next part of Summa (III pars), which is devotedin the last part of this text. The emotionality of Christ is the central problem forThomas here. These considerations throw a lot of light not only on the supernaturalapproach to joy, but also on the ways in which joy – the fruit of the Holy Spirit canbe experienced by a human being in hac via.

4

Interpretation of Spiritual Life According to the “Imago Dei”

75%

Pędrak A.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

169-184

EN

This article is the result of theological research on the subject of life. The phenomenon of life is multifaceted, but often it cannot be defined because it is a mystery. The author of the article, based on the truth that man is a biological-psycho-spiritual unity, interprets these spheres in the key of St. Bonaventure’s idea, describes them as vestigium, umbra, and imago Dei. The issue of spiritual life in the category of Imago Dei is analyzed in detail. The author tries to answer the questions that arise by using not only theological fields: or is there an openness to transcendence only in a man? What does it mean to be an image of God? How to achieve a full life? The sphere of bios, psyche, and zoe in the human person are permeating each other, but this spiritual life transcends the previous two planes. This distinguishes man from other creatures and gives him a unique character. God, in His goodness and freedom, grants man life, creates him as a free being and in His image. But the perfect image of the Father is Jesus Christ. In His Incarnation, He showed us the fullness of humanity and through imitation and union with Christ, man can become conformed to the image of God. In this way, it is finally possible to obtain full participation in the communion with God in the Holy Trinity.

5

Liturgia w relacji do duchowości i mistyki chrześcijańskiej

75%

Bartocha W.

Studia Ełckie

|

2021

|

vol. 23

|

issue 3

305-326

EN

The aim of this article is to present the mutual relationships between the liturgy and Christian spirituality and mysticism based on the paradigm that the liturgy is the source and summit of the Christian spiritual life. Starting from the Council’s and Catechism’s definition of liturgy and showing against this background its close relationship with Christian spirituality and mysticism, the author concludes that it is in liturgical spirituality that the organic synthesis of the triad liturgy-spirituality-mysticism is most intensely visible. Liturgy is the source of faith, and it is an event in which God comes, speaks and acts. Christian spirituality and mysticism becomes the fruit of faith rooted in the soil of grace given in the liturgy. The development of the spiritual life is implanted in Christ in the liturgy, implanted in the Eucharist, which is the greatest gift and special good of the whole Church. After spirituality, mysticism appears as its consequence, which by its very nature demands liturgy, since it is nourished by the experienced and contemplated mystery. Liturgy, on the other hand, gains spiritual deepening through mysticism, because mysticism understood as the experience of the mystery proclaimed, celebrated, assimilated and lived leads to a gradual mystical union of the person of the faithful with the venerable person of Jesus Christ and makes it easier for the spirit of prayer rooted in the dynamic mystery of the Present Lord to be incarnated in daily life.

6

Milczenie w życiu duchowym człowieka w hałasie ponowoczesności

75%

Tatar M.

Sympozjum

|

2019

|

issue 1(36)

61-82

PL

Problem milczenia jest jedną z najważniejszych kwestii na gruncie teologii duchowej oraz formacji chrześcijańskiej. Nabiera on szczególnego znaczenia w obliczu współczesnych antychrześcijańskich i antykatolickich wyzwań i trendów. Proces sukcesywnej sekularyzacji będący wynikiem ponowoczesności, sprawia, że milczenie staje się niejasne i niezrozumiałe. W ten sposób jest zredukowane do poziomu czysto naturalistycznego. Praktyka milczenia ma głębokie biblijne podstawy zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Słowa i postawy Jezusa Chrystusa, które chrześcijanin naśladuje, są wiarygodnym wyznacznikiem pracy nad sobą w tym zakresie. Praktyka Kościoła przez wiele wieków jest także dowodem słuszności tego narzędzia uświęcania. Milczenie znajduje odzwierciedlenie w analizach teologicznych opartych na zasadach nadprzyrodzonych i antropologicznych. Należy powiedzieć, że milczenie występuje w korelacji z ciszą i samotnością prowadzącą do integracji człowieka, a przede wszystkim jest skutecznym narzędziem dążenia do jedności z Bogiem.

EN

The problem of silence is one of the most important issues on the basis of spiritual theology as well as Christian formation. It acquires a special meaning in the face of contemporary anti-Christian and anti-Catholic challenges and trends. The process of successive secularization, which is the result of postmodernity, makes silence become unclear and incomprehensible. In this way, they are reduced to a purely naturalistic level. The practice of silence has its deep biblical foundation in both the Old and the New Testament. The words and attitudes of Jesus Christ, whose the Christian imitates, they are a reliable determinant of working on themselves in this regard. Also, the practice of the Church over many centuries is proof of the validity of this tool of sanctifying. Silence is reflected in theological analyses that are based on supernatural and anthropological principles. It should be said that silence occurs in correlation with silence and loneliness leading to the integration of man and, above all, is an effective tool for striving for union with God.

7

Miłość nadprzyrodzona błogosławionej Doroty z Mątów

75%

Ewertowski S.

Studia Elbląskie

|

2013

|

vol. 14

167-183

EN

The author of this article, based on the accounts of the blessed Dorothy of Montau [Dorothea von Montau] (1347–1394), a medieval mystic, related by a theologian and confessor John of Kwidzyn [Joannes Marienwerder] (1343–1417), in a little work entitled Septililium, firstly, analyzes the degrees of spiritual life in order to present the degrees of supernatural love against such background, which were part of the experience of the recluse from the cathedral church in Kwidzyn. Spiritual life as a relationship of love with God encompasses an entire life. The pluralism of aspects is very rich. Traditionally understood religious life goes through the process of cleansings of the senses, then, the acceptance of the virtues of faith, hope and love, in order to enter a path of contemplative prayer and mystical communion. Love is the essence of spiritual life. The blessed Dorothy of Montau enjoyed a gift of seven graces: the gift of love, the gift of the Holy Spirit, the love of the Eucharist, contemplation, perfectness of life and the gift of penitence. God is worthy of perfect love. The Master of Kwidzyn mentions more degrees and characteristics of that love recognized in the theological reflection and mystical acts of the blessed Dorothy of Montau. The love of God should be: “wide” so in the love of God it is loving all men, then, “ordered”, as well as “limitless.” Perfect love as spiritual disposition is “continuous”, “deeply rooted”, “brave”, “constant”, then, “heated”, “on fire and wanting”, “ascending high”, i.e., exceeding the love of man and “overwhelming” as the one leading to God by the way of Commandments, the wandering from “virtue into virtue” and “the path of advice” of the Holy Spirit. The perfect love according to God’s inspiration is the highest elevation of the human spirit strengthened by God that is why it has the features of “hurt”, it is “unsettling”, “impatient”, and even surprisingly “crazy”, “sweet”, “greedy”, always “insatiable”, and since it is limited by human existence, it is thus “longing”, “intoxicating”, “enriching”, “cheering up”. Spiritual love must radiate. Joannes Marienwerder employs the word “gushing”, it is ample so it is “overflowing” every man and it is, of course, “wise”, as well as “invincible”, is not subject to “fatigue”, it is “impossible to lose”, “immortal”, “great and heart-breaking”. Finally, in the treatise entitled On Love by the blessed Dorothy of Montau as many as thirty six degrees of love are listed and briefly characterized.

8

Missionary attitude as an essential dimension of Catholic Spirituality

63%

Chmielewski M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2017

|

vol. 16

|

issue 3

EN

For, on one hand, the missionary activity of the Church is the work of the Holy Spirit, who is also the main creator of spiritual life. It is one of the most important tasks and goals of the Christ’s Church. This means that missionary attitude is an essential dimension of Christian spirituality. The whole Christian life, especially spirituality, understood as a fruit of the cooperation with the Holy Spirit, is permeated with missionary attitude to such a degree that it should be said that Christian spirituality is simply a missionary spirituality. Its unique feature is the particular docility to the Holy Spirit. Joy is an important feature of missionary spirituality, and apostolic love up to Christ’s standard. It is a love for the Church as Christ’s Mystical Body. It is a radical ecclesial love, which does not evade the toils of missionary work, and even the sacrifice of one’s own life. An another important feature of missionary spirituality is striving for sanctity, because Christian spirituality is a function of holiness, that is – it remains in the service of holiness.

PL

Działalność misyjna jest dziełem Ducha Świętego, który zarazem jest głównym sprawcą życia duchowego. Jest ona jednym z najważniejszych zadań i celów Kościoła Chrystusowego. Oznacza to, że misyjność stanowi istotny wymiar duchowości chrześcijańskiej. Całe życie chrześcijańskie, a zwłaszcza duchowość, rozumiana jako owoc współpracy z Duchem Świętym, jest przeniknięta misyjnością do tego stopnia, że należałoby mówić, iż duchowość chrześcijańska to po prostu duchowość misyjna. Jej specyfiką jest szczególna uległość Duchowi Świętemu. Ważną cechą duchowości misyjnej jest radość i miłość apostolska na miarę Chrystusa. Jest to miłość do Kościoła jako Mistycznego Ciała Chrystusa. Jest radykalną miłością eklezjalną, która nie uchyla się nie tylko od trudów pracy misyjnej, ale nawet przed ofiarą ze swojego życia. Inną ważną cechą duchowości misyjnej jest dążenie do świętości. Duchowość jest bowiem funkcją świętości, czyli pozostaje w służbie świętości.

9

Charakterystyka życia duchowego Elżbiety Catez – św. Elżbiety od Trójcy Świętej na podstawie jej listów adresowanych do ks. kanonika Emiliana Izydora Angles’a

63%

Wilk J.

Polonia Sacra

|

2018

|

vol. 22

|

issue 3(52)

167-189

PL

Elżbieta Catez, a w klasztorze karmelitańskim w Dijon Elżbieta od Trójcy Świętej, zarówno jako osoba świecka, jak i zakonna przez lata prowadziła korespondencję ze swoim pierwszym ojcem duchowym – ks. kanonikiem Emilianem Izydorem Angles’em. Po jej śmierci zachowały się dwadzieścia dwa listy, które stanowią teksty źródłowe niniejszego opracowania. W artykule przeprowadzono ich studium pod kątem życia duchowego autorki. Wyszczególniono dwie grupy pism. W pierwszych pięciu (Listy młodzieńcze) wyróżniono trzy aspekty jej życia teologalnego: 1. Pragnienie tego, czego chce Bóg; 2. Obecność Boga w duszy; 3. Przynależność do Boga. W kolejnych siedemnastu (Listy z Karmelu) wyeksponowano trzy wzajemnie przenikające się aspekty jej życia duchowego: 1. Obdarowanie miłością; 2. Duchowe pragnienia; 3. Niebo w duszy. Listy te są świadectwem, do jakiej doskonałości może dojść dusza wrażliwa na Boży głos; świadectwem bliskości Boga i człowieka; świadectwem głębokiego życia duchowego kształtowanego przez Bożą łaskę i ludzką odpowiedź; świadectwem życia, do którego Bóg ma pierwsze prawo.

EN

Elisabeth Catez and in Carmelite Convent in Dijon Elisabeth of the Holy Trinity, as well as secular person and a convent one for many years she continued correspondence with her first priest – Canon Priest Emilian Isidor Angles. After her death were kept twenty two letters, which are the foundational texts of this analyses. In the article is made the study of those letters from the perspective of author’s spiritual life. There are set two groups of these writings. In the first five (Youth Letters) are distinguished three aspects of her teologal life: 1. Desire that, what God wants; 2. The presence of God in soul; 3. Belonging to God. In other seventeen (Letters from Carmel) there are exposed three intermingling aspects of her spiritual life: 1. Gifted with love; 2. Spiritual desires; 3. Heaven in soul. These letters are the proof to what perfection can get soul sensitive to God’s voice; testimony of closeness God and man; testimony of deep spiritual life shaped by God’s grace and human’s answer; evidence of life to which God has first right.

10

Czytając pisma Matki Elżbiety Czackiej (i księdza Władysława Korniłowicza)

63%

Prussak M.

Colloquia Litteraria

|

2021

|

vol. 30

|

issue 1-2

45-57

EN

The author of the article tries to define the most important features of the writings of the founder of the Congregation of the Franciscan Sisters, Servants of the Cross, and on this basis define the basic assumptions of the Lasek Work, in which the community was made up of Franciscan Sisters, visually impaired people and lay people, supported by the chaplain of the Work, priest Władysław Korniłowicz. Thanks to all of them, the center in Laski was an active example of the Gospel incarnated in everyday life.

11

Idea miłosierdzia Bożego w życiu duchowym

63%

Dłutowski M.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

121-132

EN

The Church history demonstrates that the Divine mercy has always been a force that makes it possible to achieve the holiness of life to those who trust God immensely. Hence, mercy is, in a sense, the forge of the sanctity of Christian life as it contains the essence of the Gospel. God’s mercy is also a dimension of personal commitment to spiritual life filled with the grace of love and the hope of salvation. Because of mercy we realise that it is not the sin that dominates, but that, through the grace of purification, God still lives in his creation. Today as never before a new sensitivity and imagination is needed for the divine and the sacred.

PL

Dzieje Kościoła pokazują, że Boże miłosierdzie od zawsze było siłą dająca możliwość osiągania świętości życia tym, którzy bezgranicznie ufają Bogu. Stąd miłosierdzie jest, w jakimś sensie, kuźnią świętości życia chrześcijan, gdyż zawiera w sobie istotę Ewangelii. Boże miłosierdzie to również wymiar osobistego zaangażowania się w życie duchowe przepełnione łaską miłości i nadzieją na zbawienie. Dzięki miłosierdziu człowiek przekonuje się, że to nie grzech zwycięża, lecz drogą łaski oczyszczenia Bóg dalej mieszka w swoim stworzeniu. Dziś, jak nigdy dotąd, jest wielka potrzeba nowej wrażliwości i wyobraźni na to, co Boskie i święte.

12

Zarys rozwoju teologii duchowości w odrodzonej Polsce. Sprawozdanie z sympozjum naukowego zorganizowanego przez Polskie Stowarzyszenie Teologów Duchowości nt. Życie duchowe w odrodzonej Polsce, Częstochowa, 2 grudnia 2017 roku

63%

Poleszak L.

Sympozjum

|

2018

|

issue 1(34)

209-223

PL

Artykuł jest relacją z sympozjum naukowego zorganizowanego przez Polskie Stowarzyszenie Teologów Duchowości nt. Życie duchowe w odrodzonej Polsce. Obchodzone w 2018 roku stulecie odzyskania niepodległości przez Polskę stanowi okazję do spojrzenia na ten okres historii Ojczyzny przez pryzmat teologii duchowości. Liczne postacie świętych i błogosławionych tego okresu, jak również bogactwo publikacji na temat teologii duchowości, ze szczególnym podkreśleniem tematów charakterystycznych dla duchowości polskiej, w pełni uzasadniają używanie nazwy: polska teologia duchowości.

EN

The article is the report from the scientific symposium organised by the Association of the Polish Theologians of Spirituality of the theme: Spiritual life in reborn Poland. This year Poland will be celebrating the centenary of the regaining of its independence. It becomes a great occasion to look at that period of history from the perspective of the theology of spirituality. Numerous figures of saints and blessed from that period of history as well as richness of various publications in the topic of theology of spirituality, with special underlining of the subjects characteristic for the Polish spirituality fully justify the using of the name Polish theology of spirituality.

13

DIVINE POWER AND THE SPIRITUAL LIFE IN AQUINAS

63%

Erb H. M.

Studia Gilsoniana

|

2017

|

vol. 6

|

issue 4

527-547

EN

The role of divine power in Aquinas’s spiritual doctrine has often been neglected in favor of a focus on the primacy of charity, the controlling virtue of spiritual progress. The tendency among some thinkers (e.g. Polkinghorne) to juxtapose divine love and power stems from the stress on divine immanence at the cost of divine transcendence, and from an evolutionary (vs. classical) view of God with its ‘kenotic’ theodicy. A study of the ways in which divine power grounds and directs the spiritual life highlights the robust role that metaphysics plays in spiritual ascent for Aquinas, and offers a philosophical entry point to his doctrine. Themes in his doctrine of the spiritual life incorporate Platonic transcendent causal plenitude and Aristotelian causal axioms and motifs of growth and unity. From the side of theology, divine power is analyzed through several lenses, including power through weakness in Christ, the sin of Lucifer against the gift of being in contrast to the counsel of obedience, and the role of Christ’s human nature in the Church. Taken together, these themes combine to characterize divine power as redemptive medicine, as opposed to a distant, arbitrary force, and to reveal the ways in which Aquinas applies metaphysical insights to the supernatural order.

14

Актуальная проблематика православного пастырского богословия в современном секуляризованном мире

63%

Ноздрин А.

Rocznik Teologiczny

|

2016

|

vol. 58

|

issue 3

439-454

RU

На сегодняшний день чрезвычайно остро появилась проблема влияния современного секуляризованного мира на будущих священнослужителей. К сожалению, годы безбожия на постсоветском пространстве оставили свой след в церковной истории, определив большой разрыв и потерю христианских традиций. Данная статья посвящена проблемам современного священства, оставленного без вековых традиций, и попыткe возвращению к истинно пастырскому окармлению своих подопечных в современном секуляризированном обществе.

EN

Nowadays the problem of influence of modern secular world on the future clerics increased. Unfortunately, years of atheism on the post-Soviet territory have left the trace in a church history, having defined a big gap and loss of Christian traditions. The article is devoted to the problems of modern priesthood left without centuries-old traditions, and attempt to returning to truly pastoral care of their wards in modern secular society.

15

Duchowość, religia i wychowanie

63%

Marek Z.

Pedagogika Społeczna

|

2015 (R. XIV)

|

issue 1(55)

9-22

PL

W artykule podjęto refleksję nad zasadnością odwoływania się w procesach edukacyjnych do religii stanowiącej fundament rozwoju duchowego człowieka. Bez kwestionowania udziału w procesach edukacyjnych duchowości naturalnej, zostaje podkreślona rola duchowości odwołującej się do relacji człowieka z Transcendencją. Występujące na tym polu nieporozumienia w wielu przypadkach biorą się z nieznajomości religijnego przesłania wobec edukacji, jako że nie można go utożsamiać z realizacją celów własnych (przekazem doktryny). Wiele światła przy ustalaniu relacji między edukacją a religią może wnieść refleksja nad zadaniami rozwijanej pedagogiki religii. Z tym przekonaniem autor wskazuje na znaczenie edukacyjno-wychowawcze troski o rozwój duchowy człowieka. Uważa też, że rozwój ten będzie wspierać otwarcie osoby na rzeczywistości wykraczające poza pojęcie „mieć”. Z tych powodów istotne dla całej edukacji są działania dowartościowujące walory, jakie zawiera w sobie pojęcie „duchowość”. Na tej drodze upatruje też możliwość otwierania osoby nie tylko na rzeczywistość poznania naturalnego, w którym wiodącą rolę spełnia intelekt, ale też na poznanie religijne. W tej drugiej formie poznania dominującą rolę spełniają „podawane” ludziom przez Boga wyjaśnienia ich egzystencjalnych pytań, którymi szczegółowo zajmuje się pedagogika religii.

EN

The article offers reflection on the significance of referring to religion – which constitutes the basis of spiritual development of a human being – in educational processes. Without questioning the role of natural spirituality in educational processes, the role of spirituality based on the relations of human beings with Transcendence is emphasised. Frequent misunderstandings in this area often originate from a lack of thorough knowledge of the religious message directed at education, as it cannot be identified with attaining one’s goals (the message of a doctrine). A reflection on the tasks of pedagogy of religion can be helpful in analysing the relation between education and religion. Bearing this in mind, the author highlights the vital role of education and upbringing in a person’s spiritual development. The author believes that such development will help a person open to a reality where ‘to have’ is not the most important value. This is why spirituality understood in its broadest sense is so important in education. It also enables a person to open not only to natural cognition, where the intellect plays the leading role, but also to religious cognition, where the central role is played by the answers to existential questions ‘offered’ to people by God, which is the essence of the pedagogy of religion.

16

Kaznodzieja jako vir orationis

54%

Bucki Ł.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2019

|

issue 34

199-212

EN

The word is a mighty ruler capable of performing miracles. Proclamation of God’s Word was and still is one of the most important tasks of the Church. The Word of God awakens and deepens faith. The preacher undertakes a responsible task collaborating with God himself. This responsibility goes beyond the limits of worldliness. Reading and studying the Bible is not sufficient. It is essen- tial to join talent and knowledge together with prayer. Therefore, prayer should be the foundation of priest’s spiritual life. Proper preparation and fruitful preaching is closely related to the spiritual life of the preacher of God’s Word. Immersed in prayer preacher is a credible witness of Christ and a living sign of God’s presence in the modern world. The preacher must be convinced of what he teaches. There is no shortage in the Church of those who are a model of preaching based on their prayer. The word of God they had proclaimed was a masterpiece. The Word that matured in prayer was like gold received from God to pass on to man.

17

Medytacja alegoryczna na przykładzie Fascykułu nabożeństwa różnego Adama Opatowiusza

54%

Godawa M.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2009

|

vol. 62

|

issue 1

EN

This article undertakes the issues of applying the allegorical method of withdrawing meanings from the biblical text during the meditation. It bases on The Fasciculus of various prayer (Fascykuł nabożeństwa różnego) by Adam Opatowiusz (1574–1647). The author used the ways of rhetorical allegorization and biblical theory of senses in order to realize the persuasive aims of prayer comprehended as means of spiritual growth. The rhetorical allegorization includes the relation between biblical senses and human experience, which results in four kinds of allegory: the biblical-biblical, biblical-experimental, experimental-biblical and experimental-experimental allegory. It helps in explaining, developing and referring the biblical meanings to spiritual life being also a pivot of reflection whereas the literary elements are subordinated to the spiritual matter.

18

Praktyka kierownictwa duchowego w świetle „Dzienniczka” św. Faustyny Kowalskiej

51%

Szulc M.

Studia Elbląskie

|

2022

|

vol. 23

355-369

EN

Spiritual direction plays a significant role in Christian formation. Sister Faustina frequently refers to this service in her "Diary". He not only points to the importance of spiritual direction in spiritual development, but also describes his experience by referring to the universal need for such service to souls striving for perfection. This article presents the practice of spiritual direction in the life of the Mystic. It presents short biographies of Sister Faustina’s spiritual directors – Józef Andrasz and Bl. Michał Sopoćko. In addition, the features required by spiritual directors were discussed, and an example of the relationship between St. Faustina and her directors was indicated. The main features of a spiritual director are: theological competence, personal spiritual experience, and the perfection of the Christian life. The last point describes the qualities required of a person receiving spiritual direction. Obedience, honesty and trust are emphasized here. St. Faustina is pointed as a person who makes perfect use of spiritual direction.

PL

Kierownictwo duchowe odgrywa znaczącą rolę w formacji chrześcijańskiej. Siostra Faustyna wielokrotnie odwołuje się w swoim Dzienniczku do tej posługi. Nie tylko wskazuje na znaczenie kierownictwa duchowego w rozwoju duchowym, ale także opisuje swoje doświadczenie, odwołując się do powszechnej potrzeby takiej posługi wobec dusz dążących do doskonałości. W niniejszym artykule przedstawiona jest praktyka kierownictwa duchowego w życiu Mistyczki. Przedstawiono w nim krótkie biografie kierowników duchowych s. Faustyny – ks. Józefa Andrasza i bł. ks. Michała Sopoćki. Ponadto omówione zostały cechy wymagane u kierowników duchowych oraz wskazano przykład relacji między s. Faustyną a jej kierownikami. Główne cechy kierownika duchowego to: kompetencje teologiczne, osobiste doświadczenie duchowe, doskonałość życia chrześcijańskiego. W ostanim punkcie opisano cechy wymagane u osoby korzystającej z kierownictwa duchowego. Podkreślono tu posłuszeństwo, szczerość i zaufanie. Wskazano na przykład św. Faustyny, jako osoby doskonale korzystającej z kierownictwa duchowego.

19

Влияние подвига новомучеников и исповедников на формирование социальной идентичности молодежи

51%

Велисейчик А.

Rocznik Teologiczny

|

2017

|

vol. 02

325-348

RU

В настоящее время чрезвычайно актуальна проблема влияния социальной идентичности на поведение индивида. Основой социального взаимодействия, одним из наиболее важных аспектов человеческого существования, является вопрос самоопределения, самоидентификации. Данная статья посвящена анализу влияния подвига новомучеников и исповедников на формирования личной социальной идентичности молодежи в современном информационном обществе. В ней также описывается развитие таких понятий, как личная и социальная идентичность.

EN

The problem of the influence of social identity on the individual's behavior today is extremely urgent. One of the most important aspects of human existence is a question of self-determination, self-identification that is the basis of social interaction. This article is devoted to analyze of the influence of feat of martyrs and confessors on the forming of personal social identity of young people in the modern informational society. It also describes the development of concepts such as identity and social identity.

20

Joy and Sadness in Spiritual Life According to St. Ignatius of Loyola. A Hermeneutic Study

51%

Homa T.

Perspektywy Kultury

|

2019

|

vol. 26

|

issue 3

87-100

PL

Celem tego studium jest próba interpretacji ludzkiej emocjonalności w jej uczuciowej formie wyrazu w postaci przeżyć radości i smutku, w świetle założeń jednej ze szkół duchowości chrześcijańskiej, mianowicie tej zaproponowanej przez Ignacego Loyolę (1491-1556). Według tego nurtu życia duchowego, zarówno czerpiącego z wielowiekowego doświadczenia biblijnego i chrześcijańskiego rozumienia emocjonalno -uczuciowego wymiaru naszego życia, jak i wniesionych do niego doświadczeń i przemyśleń poczynionych przez samego Ignacego, nasza emocjonalność doświadczana niejednokrotnie jako swoisty i często niezrozumiały „gwar” może, w rzeczywistości, stanowić równie emocjonalną, czytelną „mowę”. „Mowę”, która staje się zrozumiałą z chwilą, gdy potrafimy właściwie „rozczytać”, czyli rozpoznać i zrozumieć, doświadczane przez nas w tej sferze emocjonalno-uczuciowe przeżycia.

EN

The goal of this study is an interpretative attempt at human emotionality, and to be more specific, its emotional form of expression in various experiences of joy and sadness, in the light of the principles underlying one of the schools of Christian spirituality, i.e. the one proposed by Igna tius of Loyola (1491-1556). According to this movement of spiritual life, which draws on the centuriesold biblical experience and Christian conception of the emotional dimension of our lives, and which also enriches it with experiences and reflections of Ignatius himself, our emotionality – not infrequently experienced as a peculiar and often incomprehensible “babble” – may in fact be construed as equally emotional and lucid “speech.” Such “speech” becomes comprehensible the moment we are able to properly “read,” that is recognize and understand the emotional experiences that we are exposed to in this sphere.

Refine search results

Miłość samego siebie, poznanie i prawdziwa Miłość. Mały traktat o niektórych etapach życia duchowego

Oczyszczenie dusz początkujących - pierwszym okresem życia duchowego według Reginalda Garrigou-Lagrange OP

Kon cepcja rado ści w SumIE TeologiI św. To masza z Akwinu

Interpretation of Spiritual Life According to the “Imago Dei”

Liturgia w relacji do duchowości i mistyki chrześcijańskiej

Milczenie w życiu duchowym człowieka w hałasie ponowoczesności

Miłość nadprzyrodzona błogosławionej Doroty z Mątów

Missionary attitude as an essential dimension of Catholic Spirituality

Charakterystyka życia duchowego Elżbiety Catez – św. Elżbiety od Trójcy Świętej na podstawie jej listów adresowanych do ks. kanonika Emiliana Izydora Angles’a

Czytając pisma Matki Elżbiety Czackiej (i księdza Władysława Korniłowicza)

Idea miłosierdzia Bożego w życiu duchowym

Zarys rozwoju teologii duchowości w odrodzonej Polsce. Sprawozdanie z sympozjum naukowego zorganizowanego przez Polskie Stowarzyszenie Teologów Duchowości nt. Życie duchowe w odrodzonej Polsce, Częstochowa, 2 grudnia 2017 roku

DIVINE POWER AND THE SPIRITUAL LIFE IN AQUINAS

Актуальная проблематика православного пастырского богословия в современном секуляризованном мире

Duchowość, religia i wychowanie

Kaznodzieja jako vir orationis

Medytacja alegoryczna na przykładzie Fascykułu nabożeństwa różnego Adama Opatowiusza

Praktyka kierownictwa duchowego w świetle „Dzienniczka” św. Faustyny Kowalskiej

Влияние подвига новомучеников и исповедников на формирование социальной идентичности молодежи

Joy and Sadness in Spiritual Life According to St. Ignatius of Loyola. A Hermeneutic Study