Search results

1

Nieobecność sportu i olimpizmu w historiografii uniwersalnej

100%

Lipoński W.

Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

|

2016

|

vol. 15

|

issue 4

13-33

PL

Od czasu publikacji dzieła Josepha Strutta Sporty i rozrywki ludu angielskiego historiografia sportu poczyniła zaskakujące postępy, szczególnie dostrzegalne w ostatnich dziesięcioleciach. Zaistniały tysiące akademickich artykułów i setki monografii dotyczących najrozmaitszych problemów i aspektów historii sportu na poziomie międzynarodowym, narodowym, a także wśród stowarzyszeń regionalnych, które badają społeczna kulturową i polityczną rolę sportu na różnych terenach i w różnych historycznych okresach. Wszystko to jednak nie powinno przesłaniać faktu, że nawet najważniejsze zjawiska sportowe – mające wpływ na istotne wydarzenia pozasportowe, polityczne czy kulturowe – nie znajdują przekonującego i widocznego miejsca w historiografii ogólnej. Mimo powszechnej obecności na obszarach kultury, polityki i spraw społecznych, sport jest ciągle traktowany w historiografii jako izolowana od pozostałej części życia publicznego sfera wyczynowego współzawodnictwa, dążenia do rekordów bądź zdrowotnej rekreacji. Niniejszy artykuł ukazuje, wykorzystując liczne przykłady, jak najbardziej nawet poważne dzieła historyczne uniwersalnego charakteru, ale także specjalistyczne z zakresu historii literatury, sztuki, filozofii i pedagogiki, zwłaszcza w ciągu ostatnich dekad, ignorowały fenomen sportu i jego szeroką kulturową i polityczną wagę, np. w przypadku Deklaracji sportów Jakuba I i związanej z nią kontrowersji między władzą królewską a purytańskim Parlamentem w Anglii, albo nie doceniały wpływu gimnastyki na rozwój idei niemieckiego nacjonalizmu Ludwiga Friedricha Jahna, wreszcie jak wykorzystywano sport w propagandzie komunistycznej okresu Zimnej Wojny. Artykuł analizuje powody tego zadziwiającego stanu rzeczy w różnych nurtach historiografii. Usiłuje również wskazać środowiska odpowiedzialne za taką sytuację: historyków sportu, nieumiejących z rozmaitych powodów wprowadzić efektów swej pracy do prac o uniwersalnym charakterze, a także historyków ogólnych, cechujących się ignorowaniem lub niedocenianiem sportu. Przedstawione będą również pozytywne przykłady i próby powolnego, choć wciąż niewystarczającego wychodzenia z opisanej i analizowanej sytuacji.

EN

Since the publication of Joseph Strutt’s Sports and Pastimes of the People of England, sports historiography has made tremendous progress, most visible in the last several decades. There have been thousands of scholarly papers, hundreds of monographs on different topics, and international and national and even regional associations examining the role of sport in different periods and areas of history. All this should not, however, veil the observation that even the most important sporting phenomena, essentially influencing many non-sporting, political and cultural events and factors, have not been able to, convincingly and visibly, find their place in general historiography. Despite its overwhelming presence in cultural, social and political affairs sport is still treated in history as a competitive race for prizes and records or as healthy recreation isolated from other public areas. The paper will show, using numerous examples, how the most serious historical works of universal character, especially of the last several decades, but also specialized works on history of literature, art, philosophy and pedagogy, have ignored such sport phenomena of wide political or cultural importance as, for example, the role of the Declaration of Sports of James I in the controversy between the royal authority and the Puritan Parliament in England, the impact of gymnastics on the development of Ludwig Friedrich Jahn’s idea of German nationalism, the function of sport in Communist propaganda during the Cold War. The paper will examine the reasons of a curious state of affairs involving different streams of historiography. It will also attempt to find those responsible for this situation: sports historians unable to introduce effects of their research into universal non-sporting works of history, or ignorant general historians. Some positive examples of slow, although still insufficient improvement are also included and described.

2

EWOLUCJA KARATE: OD PLEBEJSKIEJ FORMY WALKI DO SPORTU OLIMPIJSKIEGO

100%

Piepiora P. A., Witkowski K., Maśliński J.

Roczniki Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego i Turystyki w Białymstoku

|

2016

|

issue 4(18)

18-30 s.

PL

Karate jest obecnie jedną z najpopularniejszych sztuk walki na świecie. Karate-jutsu, okinawska sztuka samoobrony ewulowała w karate-do – sztukę walki, gdzie aspekt fizyczny i duchowy połączyły się w jedność. Karate-do jest więc wynikiem włączenia karate-jutsu do grona japońskich sztuk wojennych budo. Moda na dalekowschodnie sztuki walki dopełniła reszty. I oto karate-do, pod wpływem bezlitosnego wymogu przetrwania sztuki przez sport, przekształciło się w karate. Granice między karate-jutsu, karate-do i karate zatarły się. Niezależnie od celów treningowych, wszystkie aspekty połączyły się w jedno – karate. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest fakt, że karate może trenować każdy. Niezależnie od wieku, płci, budowy somatycznej, rozwoju psychicznego i motorycznego, sprawności w kontekście dysfunkcji. Każdy znajduje tu coś ciekawego dla siebie: skuteczną samoobronę, rywalizację sportową, a także formę rekreacji, czy rehabilitacji. Do tego dochodzą wartości moralne wynikające z filozofii karate. Karate stało się atrakcyjne dla wszystkich – jest nową dyscypliną olimpijską.

EN

Karate is now one of the most popular martial arts in the world. Karate-jutsu, okinawska martial arts evolved in karate-do - a martial art where the physical aspect and the spiritual merged in unity. Karate-do is so due to the inclusion of karate-jutsu to the group of Japanese martial arts Budo. Fashion on the Far Eastern martial arts fulfill the rest. And behold, karate-do, under the merciless requirement for the survival of art through sport transformed into karate. The boundaries between karate-jutsu, karate-do and karate blurred. Whatever the purpose of the training, all aspects merged into one - karate. The reason for this is the fact that Karate can train everyone. Regardless of age, gender, building somatic, mental and motor development, efficiency in the context of dysfunction. Everyone here is something interesting for everyone: an effective self-defense, sport competition, as well as a form of recreation, and rehabilitation. Then there are the moral values stemming from the philosophy of karate. Karate has become attractive for all - is the new Olympic discipline.

3

Why sport exists – and should it be considered philosophically?

100%

Pawłucki A.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2020

|

vol. 20

|

issue 3

1-8

EN

Problem. In this essay I have been asking the question where sport comes from and what values justify the reason for both the Olympic and the non-Olympic athlete’s activity. If sport exists as two types: the ludic and the Olympic, then two reasons must explain its origins. Method. The purpose of the research task, which was preceded by a historiosophic query, was to explain the hypothetical reason for the existence of an athlete. Results. The first part of the paper refers to my personal experience of playing the game of palant. It also includes the answer to the question concerning the reason for the agonistic destination of both the athlete of play and the athlete faced with the seriousness of the Olympic feat. The second part of the paper explains why the origins of the Olympic movement cannot be understood without knowing the social conditions in which the philosophies of moral consolation arise. Modern Olympism is a moral philosophy that opposes the evil of war and provides all nations with the possibility of creating peaceful ecumenism in friendship. Conclusion. In conclusion, a law has been formulated, which says that if there was no moral evil of the act of war, there would be no premise to oppose the moral good in the sign-symbolic rule of peaceful coexistence.

PL

W eseju zadaję pytanie skąd bierze się sport i jakie wartości uzasadniają sens działania sportowca olimpijskiego i nieolim- pijskiego. Jeżeli sport istnieje w dwóch odmianach: ludycznej i olimpijskiej, to dwie racje muszą wyjaśniać jego pochodzenie. Celem zadania badawczego, które zostało poprzedzone historiozoficzną kwerendą, było wyjaśnienie hipotetycznej przyczyny istnienia sportowca. W pierwszej części odwołano się do osobistego doświadczenia gry w palanta, w której zawarto odpowiedź o sens agonistycznego przeznaczenia sportowca zabawy i sportowca powagi olimpijskiego wyczynu. W drugiej części wyjaśniono, dlaczego pochodzenia ruchu olimpijskiego nie da się zrozumieć bez znajomości warunków społecznych, w jakich powstają filozofie moralnego pocieszenia. Olimpizm nowożytny jest filozofią moralną, która przeciwstawia się złu wojny i zapewnia wszystkie narody o możliwości tworzenia pokojowej ekumeny w przyjaźni. W konkluzji sformułowano prawo, które mówi, że gdyby nie zaistniało zło moralne czynu wojennego, nie zachodziłaby przesłanka myślowa dla prze- ciwstawienia mu dobra moralnego w znakowo-symbolicznej regule pokojowego współistnienia.

Refine search results

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna

1 Roczniki Naukowe Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego i Turystyki w Białymstoku

1 2020

2 2016

1 Lipoński W.

1 Maśliński J.

1 Pawłucki A.

1 Piepiora P. A.

1 Witkowski K.

Nieobecność sportu i olimpizmu w historiografii uniwersalnej

EWOLUCJA KARATE: OD PLEBEJSKIEJ FORMY WALKI DO SPORTU OLIMPIJSKIEGO

Why sport exists – and should it be considered philosophically?