Search results

1

Komplement k clanku o Teorii spisovneho jazyka so zretelom na spisovnu slovencinu

100%

Dolnik J.

Slovo a slovesnost: časopis pro otázky teorie a kultury jazyka (Slovo a slovesnost: A journal for the theory of language and language cultivation)

|

2013

|

vol. 74

|

issue 2

135-139

EN

This paper provides additional information which complements the article “On Dolník’s theory of standard language” by V. Dovalil published in Slovo a slovesnost (73, 2012, no. 2). This is done in consideration of the fact that Dovalil’s article is short of relevant information on the content of Dolník’s book, hence potential readers may gain a distorted idea of the theory. The author describes the theory’s fundamental ideas as well as the methodological basis for the explication of the standard language. The theory is based on the thesis that standard Slovak, originally an “artificial” language, optimally approached the status of natural language (mother tongue) and became a “folk” language at a higher stage of development. The goal of the theory is to discover the nature of the standard language at this stage of development in order to undertake qualified language cultivation. According to the author, this task can be handled using a cultural studies and pragmatics approach to the standard language.

2

Съвременни нагласи към съотношението писмен: устен български език

75%

Алексова К.

Slavica Lodziensia

|

2018

|

vol. 2

173-183

SR

-

EN

The study analyses answer given to three questions part of a nationally representative survey on linguistic attitudes towards written grammatical norms. These questions are aimed at gathering information about the possible attitudes of modern Bulgarians towards the magnitude distance between the Bulgarian written standard language and oral speech. Another aim of the study is to explore respondents‘ preferences concerning the question of synchronization between the two existing language forms - written and oral. The survey clearly shows that more than 61% of respondents are of the opinion that the differences between the Bulgarian written and spoken language should be decreased, respectively, there needs to be a process of convergence and equalization of the two language codes. The study applies the hyper-square method in order to explore which socio-demographic factors have a major influence on respondents‘ attitudes. The domineering view (69% of the respondents) is that oral speech should be in line with the Bulgarian written standard language, consequently, grammatical rules should be followed and taken on board when speaking. Finally, the chi-square method is applied when defining the factors which determine the respondents‘ attitudes. The study introduces the idea that conservative attitudes are likely to appear amongst Bulgarian adults as they have the idea of decreasing the differences between the Bulgarian written and oral language by finding a way of synchronizing them.

3

Современная языковая ситуация. Тенденции развития русского литературного языка

75%

СОЛГАНИК Г. Я.

Stylistyka

|

2012

|

vol. 21

177-190

EN

The article is dedicated to an analysis o f the modem Russian language ‘situation’. The main factors influencing the development of standard Russian are analyzed. First among these factors is media language. The perspectives ou the development o f modem Russian are characterized.

4

Prítomnosť češtiny na Slovensku a aspekt spisovnosti

75%

Jarošová A.

Jazykovedný Casopis

|

2016

|

vol. 67

|

issue 1

5-30

EN

The paper aims at giving a retrospective view of the presence of Czech in Slovakia through prism of the concepts language situation, communication situations and standardness. Within the conditions of the feudal heterogeneity of the Hungarian Monarchy and without any distinct cultural and political centre of the Slovaks, in a situation of considerable dialectal variety, the Czech language fulfilled the role of a comprehensible and within the whole society (among educated Slovaks) valid and relatively unified written form of the “local language” (lingua vernacula). In the 14th and the 15th centuries this Czech got only relatively little Slovakized. During the 16th and the 17th centuries two mutually overlapping tendencies of the development of the written language of the Slovaks were being formed: 1. Slovakized Czech, or a Slovak-version Czech, and 2. Regional Variants of Cultural Slovak. Both tendencies found their place in the Catholic as well as in the Protestant environment. In the 2nd half of the 18th century, with continuation into the beginnings of the 19th century, two directions that started to be formed already in the previous period, became crystalized: 1. Under the influence of the progressing re-Catholicization, the Slovakized Czech of the Protestants undertook the direction from diglossia towards “pure” Czech (at least in the sense of an intention), and the Protestant circles unequivocally accepted it as their standard language, sometimes denoting it as reč československá (Czechoslovak language) or českoslovenčina (the Czechoslovak); 2. In the Catholic environment, the cultural Western Slovak of the southern type and called bernolákovčina (Bernolák‘s Slovak) was codified, with the status of an autonomous standard language – a development away form diglossia towards Slovak. It was a period of two standard languages to which Štúr’s codification of Slovak put an end. His codification was based on the northern Central Slovak dialects, and after its modification in the so called opravená slovenčina (“corrected Slovak”) it was accepted by the representatives of both confessions.

5

Kto jest dzisiaj autorytetem językowym?

75%

Kołodziejek E.

Język Polski

|

2013

|

vol. 93

|

issue 5

339-343

PL

Autorka zadaje pytanie o to, kto jest dla użytkowników współczesnej polszczyzny autorytetem językowym, i kwestionuje pojawiające się sugestie zrezygnowania z kryterium autorytetu kulturalnego w ocenie faktów językowych. Na podstawie analizy pytań przychodzących do poradni językowej Uniwersytetu Szczecińskiego uznaje, że współcześnie autorytetem są dla użytkowników językoznawcy, którzy upowszechniają wiedzę o poprawnej polszczyźnie w prasie, w radiu, telewizji i w Internecie.

EN

The authoress poses the question of who the language authority is for users of the contemporary Polish language, and she challenges occurring suggestions to abandon the criterion of cultural authority in assessing the language facts. Based on the analysis of the inquiries coming to the Language Advisory Office of the University of Szczecin, she argues that for the contemporary language users the linguists who promote awareness of the correct Polish language in the press, radio, television and the Internet are the authority.

6

CТАНОВЛЕННЯ Й РОЗВИТОК УКРАЇНСЬКОЇ МОВИ НА ТЕРИТОРІЇ ГАЛИЧИНИ В ДРУГІЙ ПОЛ. XIX СТ.

71%

Холодова У.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 8

|

issue 1

9-18

EN

The article presents the analysis of main tendencies of the vocabulary formation of the western Ukrainian variant of standard Ukrainian in the territory of the former Austro-Hungarian Empire, especially in Galicia. The specificity of the development and formation of the Ukrainian standard language in this region was a multilingual environment which comprised an active interlanguage interaction. These factors contributed to the borrowing of a significant part of the vocabulary from other languages. In addition, artists of that time, who were influenced by the idea of the Slavic languages’ revival, promoted the creation of grammar books and the lexical basis for the Ukrainian standard language through the use of a folk-colloquial variant. Consequently, this resulted in the use of the dialectal layer, including both general Galician words and peculiarly dialectal ones. The lack of lexical units in the colloquial speech was offset by borrowings from Church Slavonic, Russian, Polish and, in part, German according to the word-building models which were typical of Ukrainian

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza głównych tendencji kształtowania się zasobu leksykalnego odmiany języka zachodnioukraińskiego w Galicji -na terenie dawnych AustroWęgier. Na specyfikę rozwoju oraz kształtowanie się ukraińskiego języka literackiego w opisywanym regionie wpłynęła wielojęzyczność środowiska, w którym miała miejsce aktywna interakcja międzyjęzykowa powodująca zapożyczenia znacznej części słownictwa z innych języków. Ówcześni językoznawcy przyczynili się, pod wpływem idei odrodzenia języków słowiańskich, do stworzenia podstaw gramatyczno-leksykalnych ukraińskiego języka literackiego w oparciu o język potoczny. W rezultacie spowodowało to zastosowanie form dialektalnych na płaszczyźnieogólnogalicyjskiej. Jednocześnie brak jednostek leksykalnych w języku potocznym został zrównoważony poprzez wprowadzenie zapożyczeń z języka starosłowiańskiego, rosyjskiego, polskiego oraz częściowo niemieckiego, jak również zastosowanie derywatów typowych dla języka ukraińskiego.

7

Zagadnienia poprawności językowej w Wielkim słowniku języka polskiego PAN

63%

Zbróg P.

Język Polski

|

2015

|

vol. 95

|

issue 3

214-230

PL

W artykule omówiono wybrane zagadnienia ujmowania kwestii poprawnościowych w Wielkim słowniku języka polskiego PAN. Wkrótce będzie to największy elektroniczny słownik ogólny, zawierający rozbudowaną siatkę informacji o jednostkach języka. Z tego względu dla wielu użytkowników polszczyzny stanie się on ważnym narzędziem w ocenie normatywnej zjawisk językowych. Jak wynika z analizy części haseł, opublikowanych dotychczas w sieci, autorzy pośrednio lub wprost podają w nich wskazówki poprawnościowe dotyczące posługiwania się opisanymi jednostkami, przestrzegają także przed formami uznanymi za błędne. Niejednokrotnie jednak opisy nie są konsekwentne, kompletne, niekiedy brakuje informacji podawanych w bardzo podobnych grupach leksemów, nie zawsze są przestrzegane założenia metodologiczne, przedstawione we Wstępie. W artykule wykazano, że ze względu na rangę społeczną słownika warto dokonać ponownej analizy opracowanego materiału tak, aby stał się on kompletnym ródłem dla jego użytkowników.

EN

The article discusses selected issues of presenting the problems of correctness in Wielki słownik języka polskiego PAN (The PAN Great Dictionary of Polish Language). It will soon be the largest electronic, general dictionary containing a complex system of information about units of language. This is the reason why it will become an important tool of normative assessment of linguistic phenomena for Polish language users. As it results from the analysis of a part of entries which were published on the Internet so far, the authors, directly or indirectly, give correctness hints related to the use of the units described and caution against the forms which are perceived as incorrect. In some cases the descriptions are not consistent or complete, they sometimes lack information provided in groups of lexemes which are very similar while the methodological assumptions presented in the Introduction are not always followed. The article shows that owing to the social importance of the dictionary it is worth analysing the material once again so that it becomes a complete source for its users.

8

Błąd językowy – co to takiego? Rozważania o błędzie językowym w glottodydaktyce polonistycznej

63%

Dąbrowska A., Pasieka M., Uniwersytet Wrocławski I. F. P., anna.dabrowska@uwr.edu.pl, malgorzata.pasieka@uwr.edu.pl

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2015

|

vol. 22

PL

W artykule przedstawione zostało zagadnienie błędu w sensie ogólnym z punktu widzenia filozofii, psychologii, logiki, psycholingwistyki i przede wszystkim językoznawstwa. Największy nacisk położono na błędy popełniane przez uczących się języka obcego. Pod uwagę wzięte zostały teksty analizujące błędy Polaków uczących się języków obcych oraz cudzoziemców uczących się polskiego. Autorki uwzględniają normę językową obowiązującą rodzimych użytkowników języka i tak zwaną normę glottodydaktyczną. Błąd glottodydaktyczny i norma glottodydaktyczna są stosunkowo prostymi konstruktami teoretycznymi, jednakże ich zastosowanie w praktyce napotyka na liczne trudności. Autorki rezygnują ze stosowania terminu błąd glottodydaktyczny, pozostając przy błędzie językowym. W pracy zamieszczono dwie tabele przedstawiające w przejrzysty sposób typologie błędów językowych popełnianych przez cudzoziemców w języku obcym. Tabele pokazują, jak trudne jest opracowanie takiej typologii. Pracę kończą wnioski i postulaty badawcze.

EN

This paper discusses the issue of error in a general sense from the perspective of philosophy, psychology, logic, psycholinguistics and above all, linguistics. The authors place the emphasis on errors made by students learning a foreign language. They take into account works analyzing both mistakes of Polish learners of foreign languages and foreigners learning Polish. The authors take into consideration the standard language obligatory for native speakers and norms in language learning/language teaching. Learners’ error and language learning/language teaching norms are relatively simple theoretical constructs, however, their practical application encounters many difficulties. The authors reject the use of the term “learners’ error”, and simply decide to use the term “language error”. The paper contains two tables, which plainly show typologies of language errors made by students in a foreign language. The tables present difficulties related to the development of such typology. The article ends with conclusions and research postulates.

9

Tvaroslovná norma a kodifikační autorita

63%

Sojka P.

Naše řeč (Our Speech)

|

2019

|

vol. 102

|

issue 4

265-276

EN

Since the first edition of the Rules of Czech Orthography in 1902, this reference book has become the official source of both orthographic and morphological codification. However, there are many other widely acknowledged reference books that contradict the Rules in regard to some morphological points. This paper suggests that we should abandon the tradition of considering the Rules to be the cornerstone of Standard Czech morphology by replacing it with a more up-to-date and user-friendly book, namely the Academic Vade Mecum of the Czech Language published in 2014.

10

L’amour et la sexualité dans les variétés non-standard bulgares

51%

Armianov G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2021

|

issue 16

95-103

EN

This article offers a critical view at the vocabulary related to love, sex, people involved in romantic relationships and their roles in love-play. The analysis covers a period of more than hundred years – from the end of the nineteenth century, through the years of the communist regime to the present day. During this period, the specific slang and colloquial vocabularies related to love and to sex have undergone significant changes, both in terms of the abundance of words and their meanings, as well as in terms of origin, diffusion and use of the lexical units. Their function in cinema, literature, popular songs, the media and even in the official political discourse is also analysed. Particular attention is paid to the “unslangisation” of a number of lexemes and their gradual integration into colloquial speech and into the language practice of people of all ages, professions and social statuses.

FR

L’article propose un regard critique sur le vocabulaire lié à l’amour, à l’acte sexuel, aux personnes impliquées dans des relations amoureuses, aux étapes et aux rôles dans le jeu de l’amour. L’analyse porte sur une période de plus de 100 ans – de la fin du 19e siècle jusqu’à nos jours en passant par l’époque du régime communiste. Pendant cette période, le vocabulaire spécifique argotique et familier lié à l’amour et au sexe a subi d’importants changements, tant au regard de la richesse des mots et de leurs significations, qu’au regard de l’origine, de la diffusion et de l’utilisation de ces unités lexicales. L’emploi dans le cinéma, la littérature, les chansons populaires, les médias et même dans le discours politique officiel des termes argotiques est aussi étudié. Une attention particulière est accordée à la désargotisation de plusieurs lexèmes et à leur intégration progressive dans le langage familier et la pratique langagière de personnes de tous les âges, professions et statuts sociaux.

11

Stan języka ukraińskiego po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w sierpniu 1991 roku

51%

Zinkiewicz-Tomanek B.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2016

|

vol. 1

|

issue 1&2

EN

The article discusses changes in Ukrainian after Ukraine had regained independence. Prior to 1991, the Soviet authorities – apart from various prohibitions known from the time of Russian tsars – had created a system of interfering in internal laws of language, prohibiting certain words, syntactic constructions or orthographic rules, and propagating others, closer to Russian, which had a virtually dominating position in nearly all fields. This led to an abnormal linguistic situation, the unconscious fusing of Ukrainian and Russian, both at the level of phonetics and morphology as well as syntactic norms and collocations. That is why, after 1991 – apart from changes in the lexical system, associated with developments in science, technology and political and economic transformations – we can observe the tendency to depart from Russified forms, which violate the norms of Ukrainian literary language, and to return to old native linguistic traditions.

PL

W artykule przedstawiono zmiany w języku ukraińskim po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości. Przed 1991 rokiem władza radziecka – prócz znanych z czasów Rosji carskiej różnego rodzaju zakazów ‒ stworzyła system ingerencji w wewnętrzne prawa językowe, zabraniając jednych wyrazów, konstrukcji syntaktycznych czy zasad ortograficznych, a propagując inne, bliższe językowi rosyjskiemu, który de facto posiadał pozycję dominującą w każdej prawie dziedzinie. Doprowadziło to do nienormalnej sytuacji językowej, nieświadomego mieszania języka ukraińskiego i rosyjskiego, do „rozchwiania” norm języka ukraińskiego zarówno fonetycznych, jak i morfologicznych, a także norm syntaktycznych oraz łączliwości leksykalnej. Dlatego też po 1991 roku ‒ prócz zmian w systemie leksykalnym, związanych z rozwojem nauki, techniki oraz przekształceniami politycznymi i ekonomicznymi ‒ obserwujemy dążenie do odejścia od form zrusyfikowanych, naruszających normy ukraińskiego języka literackiego i powrót do starych rodzimych tradycji językowych.

12

Hun hebben de taal verkwanseld en hun hadden gelijk - over het gebruik van hun als onderwerp in het hedendaagse Nederlands

51%

Tomaka K.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 5

105-118

NL

De laatste tijd doet zich in de Nederlandse taal een opvallende verandering voor. We worden geconfronteerd met een sterke toename van het gebruik van hun in de onderwerpspositie. Dit gebruik in plaats van ze of zij als onderwerp van de zin, wordt beschouwd als ongrammaticaal en als een vorm van taalverloedering. In deze bijdrage wordt ingegaan op de herkomst van dit verschijnsel, de kenmerken ervan en mogelijke verklaringen voor het gebruik. Tevens zal een kritisch overzicht gegeven worden van uiteenzettingen van autoriteitsinstanties als de Nederlandse Taalunie over het gebruik van hun. Ten slotte wordt ook de kwestie van hun in de praktijk van het NVT-onderwijs besproken en de vraag gesteld of deze taalverandering een negatieve invloed op de Nederlandse taal heeft. Is het aanvaardbaar? Waar ligt de tolerantiegrens?

EN

A striking change has recently occurred in the Dutch language, namely, that we are increasingly confronted with a sharp expansion of the use of hun in the subject position. The use of hun instead of ze or zij as the subject of the sentence is considered ungrammatical and a form of language degradation. This contribution discusses the origin of this phenomenon, its characteristics and possible explanations for its use. It also presents a critical overview of statements given by authoritative bodies, such as the Dutch Language Union, about the use of hun. The issue of hun in the practice of NT2 education is also discussed, and the question is asked whether this language change has a negative impact on Dutch. Is it acceptable? Where is the limit for tolerance?

PL

Hun hebben de taal verkwanseld en hun hadden gelijk – o użyciu hun w pozycji podmiotu we współczesnym języku niderlandzkim W języku niderlandzkim nastąpiła ostatnio uderzająca zmiana. Obserwujemy mianowicie znaczący wzrost wykorzystania zaimka hun w pozycji podmiotu. Użycie hun zamiast ze czy zij jako podmiotu zdania uważane jest za niegramatyczne i postrzegane jest nawet jako forma degradacji języka. W artykule omówiono genezę tego zjawiska, jego cechy charakterystyczne i podano możliwe wyjaśnienia jego występowania. Zaprezentowano także stanowiska na temat użycia hun takich instytucji jak Niderlandzka Unia Językowa. Omówiono również kwestię stosowania hun w praktyce edukacji NVT. Ostatecznie zadano pytania: Czy ta zmiana językowa ma negatywny wpływ na język niderlandzki? Czy jest to do przyjęcia? Gdzie leży granica tolerancji? De laatste tijd doet zich in de Nederlandse taal een opvallende verandering voor. We worden geconfronteerd met een sterke toename van het gebruik van hun in de onderwerpspositie. Dit gebruik in plaats van ze of zij als onderwerp van de zin, wordt beschouwd als ongrammaticaal en als een vorm van taalverloedering. In deze bijdrage wordt ingegaan op de herkomst van dit verschijnsel, de kenmerken ervan en mogelijke verklaringen voor het gebruik. Tevens zal een kritisch overzicht gegeven worden van uiteenzettingen van autoriteitsinstanties als de Nederlandse Taalunie over het gebruik van hun. Ten slotte wordt ook de kwestie van hun in de praktijk van het NVT-onderwijs besproken en de vraag gesteld of deze taalverandering een negatieve invloed op de Nederlandse taal heeft. Is het aanvaardbaar? Waar ligt de tolerantiegrens?

13

Celui qui boit, ne pense pas à mal (Comment dire boire et boisson en langage familier et en argot bulgare ?)

45%

Armianov G.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2019

|

issue 14

47-58

EN

The last decades of the 19th century marked the beginning of scientific research devoted to Bulgarian sociolects, especially to the secret slangs of craftsmen: masons, shoemakers, street musicians, beggars, and petty thieves. Gradually, attention was being directed to corporate slangs of schoolchildren and university students of large cities, and it is these particular sociolects that remain at the centre of many studies to the present day. However, slang vocabulary related to drinks and drinking has never been studied in Bulgaria. The proposed article – based on a study of numerous literary and journalistic works, Internet forums, and daily discourse – examines the vocabulary of Bulgarian youth slang for drinks and drinking, its relationship to the standard language and colloquial speech, as well as the differences and similarities between them. The analysed vocabulary is classified according to its affiliation to a specific variation of the national language: standard, colloquial speech, and social dialects. Further, each group is organised according to the lexico-morphological characteristics of the constitutive elements: verbs, nouns or adjectives, as well as verbal or noun expressions.

FR

Les dernières décennies du XIXe siècle marquent le début des recherches scientifi consacrées aux sociolectes bulgares, notamment aux argots secrets des artisans : maçons, cordonniers, musiciens de la rue, mendiants, petits voleurs. Progressivement, l’intérêt se tourne vers les argots corporatifs des écoliers et des étudiants des grandes villes et ces sociolectes restent au centre des études jusqu’à nos jours. Toutefois, le vocabulaire argotique relatif aux boissons et à l’action de boire n’a jamais été spécialement étudié en Bulgarie. L’article proposé, qui est basée sur plusieurs ouvrages littéraires et journalistiques, les forums d’Internet et le discours quotidien, examine le vocabulaire de l’argot bulgare relatif aux boissons et à l’action de boire, ses relations avec la langue standard et le langage familier, leurs différences et leurs similitudes. Le vocabulaire analysé est classifié selon son appartenance à une variété spécifique de la langue nationale : langue standard, langage familier et sociolecte ; puis, chaque groupe est organisé selon les caractéristiques lexico-morphologiques des éléments constitutifs : verbes, substantifs ou adjectifs, expressions verbales ou substantivales.

14

PLURICENTRYZM W NIEMIECKIM JĘZYKU STANDARDOWYM I SPECJALISTYCZNYM

45%

KUBACKI A. D.

Comparative Legilinguistics

|

2014

|

vol. 17

163-182

EN

In this article, the author analyses pluricentrism/polycentrism in the German standardlanguage and the German LSP. Until the eighties of the 20th century, the German language wastreated as a monocentric language and the variant used in Germany was perceived as the model andnormative variant. This had a direct impact on the method of teaching German as a foreignlanguage (also in Poland). In the process of teaching, teachers referred only to social, political andeconomic situation in Germany. Even during German language university courses the variants ofthe German language used in other German-speaking countries, such as Austria, Switzerland,Luxembourg and Liechtenstein, were rarely discussed and the German language used in EasternBelgium and Southern Tyrol in Italy was never mentioned. The differences between the variants ofthe German language can be seen at every level of the language: phonetic, morphological,syntactic, lexical and even pragmatic one. What is interesting, they can be found not only in thestandard language (Gesamtsprache), but also in LSP (Fachsprache). In the article, the author showsthese differences with regard to both the standard language and LSP. Moreover, he analyses theirconsequences for German language teaching and the process of translation.

PL

W niniejszym artykule poddano analizie zjawisko pluricentryzmu/policentryzmu w niemieckim języku standardowym i specjalistycznym. Do końca lat 80. XX wieku język niemiecki traktowano jeszcze jako język monocentryczny, a odmianę używaną na obszarze Niemiec uważano za wzorcową i jedynie normotwórczą. Miało to bezpośredni wpływ na sposób nauczania języka niemieckiego jako języka obcego, m.in. w Polsce, gdyż w procesie dydaktycznym odnoszono się jedynie do realiów społeczno-politycznych i gospodarczych Niemiec. Nawet na studiach germanistycznych rzadko omawiano odmiany języka niemieckiego używane w pozostałych krajach niemieckojęzycznych, jak Austria, Szwajcaria, Luksemburg i Liechtenstein. W ogóle natomiast nie mówiono na nich o niemczyźnie używanej w Belgii Wschodniej i Tyrolu Południowym we Włoszech. Różnice w odmianach języka niemieckiego uwidaczniają się na każdej płaszczyźnie języka: fonetycznej, morfologicznej, składniowej, leksykalnej, a nawet pragmatycznej. Co ciekawe, dotyczą one nie tylko języka standardowego (Gesamtsprache), lecz także języka specjalistycznego (Fachsprache). Przedmiotem niniejszego artykułu jest wskazanie na te różnice w odniesieniu zarówno do języka standardowego, jak i specjalistycznego, a także na wynikające z nich implikacje dydaktyczne dla glottodydaktyki i translatoryki.

Refine search results