Search results

1

Confrontation Between Judicial Activism and State of Exception

100%

Moura D’Almeida, A. P.

Academicus. International Scientific Journal

|

2017

|

issue 15

28-46

EN

The judiciary has excelled in the international and national scene, reaching role of great importance, thus creating opposition to the legislative and executive powers. The center of gravity of the sovereign power of the state moves toward the judiciary, that happens to have a more active role and controlling of the others powers, but also appears as a great defender of social and fundamental rights causes, seeking to make an effective constitution. Its great public notoriety has attracted great distrust of various sectors of society, especially by the two powers that have an increasing interference. Arises, therefore, a speech that the judiciary would be reversing into a big and uncontrollable power, increasing the suspicion that now it would be living in a real dictatorship of the judiciary through judicial activism. There is a growing concern with the expansion of activism and the role of the judiciary. The purpose of this work is to conceptualize and approach the judicial activism and the state of exception to search and reveal if there is any similarity, to then draw up a possible answer to the concern of forming a dictatorship of the judiciary. The state of exception is one of the rule of law paradoxes, while activism is a political manifestation of the judiciary. The similarity between the institutes appears as appalling in a dynamic expansion of political power of a state institution exercising judicial function, putting in check who would be the sovereign in a rule of law and democratic state.

2

Stan wojenny 13 grudnia 1981 r. jako zagadnienie prawa ustrojowego. Interpretacja decyzjonistyczna

88%

Bała P.

Przegląd Sejmowy

|

2013

|

issue 4(117)

83-102

EN

The article examines martial law period from a decisionistic perspective. Thus, the analysis would show introducing martial law in the People’s Republic of Poland in 1981 as a legitimised legal action. Such an interpretation, as opposed to the prevailing understanding of law, focuses on the volitional aspect and the need to preserve political and legal system of the State. Therefore, it assumes that the main principle of law is the will of the State, rather than formal-legal aspect of law.

3

Schmitt v. (?) Kelsen: The Total State of Exception Posited for the Total Regulation of Life

75%

Berkmanas T.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2010

|

vol. 3

|

issue 2

98-118

EN

Firstly, the article focuses on the ideologies of Hans Kelsen and Carl Schmitt, which are, as a matter of stereotype, considered as being in opposition to each other. By revealing the logics of Kelsenian normativism and the conception of law presupposed therein, the paper aims at re-constructing the opposition into a generative affinity of two ideologies and showing that these two great ideological adversaries of the first half of the twentieth century could be considered co-authors of the same ideological construct. The construct could be called the total state of exception, with the inherent political holism and legal nihilism.The second main aim of the article is to widen the scope of this insight by relating it to the applied ideas that frame our modern political world. The ideas are those of democracy and human rights, the former appearing as the form of the total state, the latter as the one possible de-former of the total state. However, the foundation - i.e. natural law - of the de-former appears to be inconceivable and, therefore, lost to the modern mind. In the end, the article attempts to show that Schmitt might have reflected on this much more fundamental aspect of legal nihilism. This reflection provides for the possibility of dissonances in his basically anthropocentric decisionism and the centralization of the problem of natural law.

4

Carl Schmitt Revisited by the United States and the Terrorist

75%

Mendecka K.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2015

|

vol. 1(10)

69-78

EN

In the article “Carl Schmitt Revisited by the United States and the Terrorist” it is shown that Carl Schmitt’s morals, standards and views can be noticed in the United States policy in the context of so-called “war on terror”. According to the article, Islamic terrorists are a mirror image of Schmittan revolutionary partisan. It is discussed how terrorists are, as a problem, treated by the USA, which in author’s opinion displays many Schmittan features. Schmitt is one of the few who claim that the sovereign state is above the legal order and can set boundaries. It is therefore shown that the USA seem to have rushed into Schmittan “state of exception”, where norms are suspended in order to achieve security, resembling the thinking of the G.W. Bush administration. It is illustrated how the USA seem to be following Schmitt’s ideology, especially by making exceptions to international rules, but also putting the terrorist outside of the scope of international regulations. Lastly, author tries to answer the question if it is justified to follow Schmitt and obey to the rule of law.

5

La plenitudo potestatis Papae según Egidio Romano

75%

Di Giacomo M.

|

2017

|

vol. 6

|

issue 3

405-424

EN

This article analyzes the relationship, according to Aegidius Romanus, between spiritual power and temporal power. From the point of view of the Augustinian author, the autonomy of the world or that of second causes, following St. Thomas Aquinas, must be respected, so that the motions of nature are not usually hampered by any extraordinary intervention. However, this intervention will always be possible in the form of a miracle and according to a special law. Similarly, temporal power normally follows its own goals, without interventions ab extra, nevertheless, the Pope’s plenitude of power can suspend, if necessary (in casu), the power of the secular princes.

6

Výjimečný stav a hranice právního státu

63%

Belling V.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2018

|

vol. 157

|

issue 3

200-220

EN

Despite the fact that emergency governance, extraordinary measures, and state of exception are popular subjects of current legal, political and philosophical discussions, there is often a terminological confusion about the object of such investigation. In the present article, the state of emergency is defined as a legal institute consisting of a set of measures that the state authority uses to overcome the situation of a serious existential crisis threatening the existence of the state or its constitutional order. The state of exception needs to be distinguished from other states of emergency which respond to crisis situations that do not threaten the existence of the state. At the same time, it must be distinguished also from legal regimes that are designed as a response to those crises endangering the existence of the state that can be anticipated. Unlike these “limited“ legal regimes, the state of exception is based on a general clause. Although such a broad legal regime can be considered as an integral part of any constitutional order, I argue that it is de lege ferenda more appropriate.

CS

Ačkoliv je téma nouzového vládnutí, mimořádných pravomocí a výjimečného stavu oblíbeným předmětem právních, politologických a filosofických diskusí, doprovází je častá terminologická zmatení ohledně zkoumaného objektu. V předkládaném článku je výjimečný stav definován jako právní institut označující soubor opatření, jichž státní orgán užívá k překonání situace vážné, existenciální krize ohrožující existenci státu a ústavního řádu, jejíž podobu nelze předem předvídat. Takto pojatý výjimečný stav je třeba odlišit od nouzových stavů, jež reagují na krizové situace, které neohrožují existenci státu. Zároveň je třeba jej odlišit od institutů, které reagují na taková ohrožení státu, jejichž podobu a průběh je možné předvídat. Výjimečný stav se na rozdíl od nich opírá o generální zmocnění, které lze pokládat za implicitní součást každého ústavního řádu. Zároveň však platí, že de lege ferenda je vhodnější explicitní zakotvení této normy v psané ústavě, a to v dostatečně obecné podobě. V případě, že by takové zakotvení bylo příliš svazující, ať procesně, či materiálně, mohl by se stát ocitnout před dilematem, zda se uchýlit k nepsanému výjimečnému stavu (a zpochybnit právní stát), nebo akceptovat vlastní destrukci (a tím i zničení právního státu). V článku zároveň polemizujeme se snahou jednání v krizové situaci vyjmout z práva a pojímat jej jako mimoprávní či protiprávní jednání ospravedlnitelné pouze eticky nebo ex post.

7

KRYZYS MIGRACJI JAKO STAN WYJĄTKOWY

63%

Pietryka M.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2019

|

issue 2

47-66

PL

Artykuł porusza temat trwającego kryzysu migracji na europejskich granicach, w świetle teorii stanu wyjątkowego Carla Schmitta, w interpretacji Giorgio Agambena. Autor dokonuje analizy obecnej sytuacji imigrantów na szlakach migracyjnych oraz na terenie krajów Unii Europejskiej. Stawia tezę, że niebezpieczeństwa oraz wykluczenie na jakie imigranci i uchodźcy pozostają narażeni nie są skutkiem ubocznym nieudolnej polityki, ale kwintesencją neoliberalnego zarządzania, którego celem nie jest zażegnanie sytuacji kryzysowej, ale jej kontrolowanie, w celu zachowania określonego porządku społecznego. Uchodźcy stają się współczesnymi homines sacri, którzy nie mogą zostać poświęceni, ale mogą być bezkarnie zabici. Ten model sprawowania władzy wiąże się z koncepcją biopolityki Michela Foucault. Jej narzędziem jest rasizm, czyniący rozróżnienie na rasę-naród oraz Innych, którzy zagrażają populacji, a więc mogą zostać wyeliminowani. Na koniec autor argumentuje, iż dyskursy i praktyki dotykające migrantów są odbiciem takich samych dyskursów i praktyk wobec wykluczonych grup społecznych w obrębie demokracji liberalnych.

EN

This paper maps the ongoing crisis of migration at the European borders, in the context of state of emergency theory by Carl Schmitt, as interpreted by Giorgio Agamben. The author analyses current situation of immigrants at the migrant routes and inside the European Union. He argues, that dangers and exclusion that migrants face, are not side effects of the flawed politics, but a core of the neoliberal governing, which aim is not to compromise the critical situation, but to control it in a way, that allows to preserve existing social order. Refugees become contemporary homines sacri, that cannot be sacrificed but can be killed without committing a murder. This model of administration is connected with Foucault's conception of biopolitics. It uses racism as its tool to distinguish between the nation-race and the others, who threaten the population and thus can be eliminated. Finally, the author indicates that discoursed and practices towards migrants, are the mirror image of the same discourses and practices that concert different excluded social groups inside liberal democratic countries.

8

The Hermaphrodite Sovereign: Walter Benjamin, Carl Schmitt, and the Permanent State of Exception

63%

Mininger J.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2010

|

vol. 3

|

issue 2

144-164

EN

This article re-imagines the textual relationship between Carl Schmitt and Walter Benjamin as one of much greater affinity than has typically been granted to it. This reworking of their textual relationship draws largely from a study of how and in what ways the figure of the sovereign in Walter Benjamin's study of the German Trauerspiel can be read as a response to Carl Schmitt's theory of sovereignty as found in Political Theology. Though the article's narrative trajectory covers a textual relationship, the larger stakes of the work here involve the description of the structure of the state of exception (in particular in its legal, political, and philosophical valences) and its uses and abuses as a tool of sovereign authority, both historically and in contemporary forms. The paper argues that a) functionally and historically a great deal of the truth of the paradoxically riddled structure of sovereign authority can be found in its opposite, namely, the inability to decide on the exception; and b) typologically the sovereign suffers from the tension inherent in a diametrically opposed dual-identity; c) the article also explores from a psychoanalytic perspective the potential space for politics in a world in which law and life have been grafted together in a permanent state of exception.

9

Stosowanie przepisów o służebności przesyłu jako przykład prawa „stanu wyjątkowego”

63%

Barut A.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2019

|

vol. 1(19)

5-14

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza orzecznictwa sądów cywilnych w kategoriach sformułowanych przez Giorgio Agambena i Judith Butler, to jest kategoriach prawa jako „stanu wyjątkowego,” praktyki czysto arbitralnej stanowiącej parodię prawa. Autor wskazuje aspekty takiego „prawa”: zatarcie granic między prawem a czynnościami czysto faktycznymi (w terminologii Agambena: „życiem”), co może przybrać postać przemocy nie dbającej już o swą legitymizację lub redukcji prawa do „czystej formy”, to jest tworzenia i stosowania reguł przy całkowitym abstrahowaniu od oceny etycznej i skutków społecznych. W terminologii Foucaulta oba te procesy można przedstawić jako odrodzenie się suwerenności w polu rządomyślności, parodiowanie prawa uzasadniane jest bowiem potrzebami zarządzania ludnością, w rzeczywistości stanowi jednak wynik dążenia władzy do samo-zachowania. Pojawiają się, jak to określa Butler, drobni suwerenowie, mający rzekomo jedynie w sposób quasi-techniczny stosować prawo wyartykułowane w pełni w ustawie, a w gruncie rzeczy działający w pełni arbitralnie. Jedną z ich metod jest pozorowanie tworzenia lub stosowania prawa poprzez odebranie określonego znaczenia słowom, w szczególności pojęciom prawnym. Rezultatem jest odejście od idei trójpodziału władzy oraz postulatu upodmiotowienia adresata norm prawnych, niekiedy przy zachowania fikcji jego podmiotowości jako rodzaju Agambenowskiej „czystej formy prawnej.” Autor stwierdza, że przykładem takiego procesu jest orzecznictwo polskiego Sądu Najwyższego i sądów powszechnych dotyczące możliwości zasiedzenia służebności przesyłu przez przedsiębiorstwa przesyłowe. Wskazuje, że zwyciężyło w nim stanowisko całkowicie odchodzące od treści ustawy oraz utrwalonego rozumienia pojęć cywilnoprawnych, rezultatem jest pozbawienie właścicieli nieruchomości ich praw podmiotowych.

EN

The subject of the article is an analysis of civil courts’ case law in terms formulated by Giorgio Agamben and Judith Butler, that is, in terms of law as a ‘state of exception’, a purely arbitrary practice that appears to be a parody of law. The author indicates aspects of such ‘law’: the blurring of the boundaries between the law and purely factual activities (in Agamben’s terminology: ‘life’), which may take the form of violence that no longer cares for its legitimacy or which reduces the law to ‘pure form’, that is, the creation and application of rules completely in abstract from their ethical evaluation and social consequences. In Foucault’s terminology, both these processes can be represented as a rebirth of sovereignty in the field of governmentality, the parody of the law being justified by the needs of population management, but in reality it is the result of a power’s strive for self-preservation. There are, as Butler defines, petty sovereigns who allegedly only quasi-technically apply the law articulated in full in the statute, and in fact act fully arbitrarily. One of their methods is to simulate the creation or application of law by taking away a particular meaning from words, in particular from legal concepts. The result is a departure from the idea of separation of powers and the postulate of empowerment of the addressee of legal norms, sometimes preserving the fiction of the latter’s agency as a kind of Agamben’s ‘pure form of law’. The author states that an example of such a process is the case law of the Polish Supreme Court and general courts regarding the possibility of acquisitive prescription of transmission easement by transmission companies. He indicates that the position that won in this case law completely deviates from the contents of the statute and the well-established understanding of civil law concepts, with the result of depriving property owners of their legal rights.

10

Wojna dronowa jako permanentny stan wyjątkowy

63%

Pietryka M.

Świat Idei i Polityki

|

2019

|

issue 18

179-194

PL

W 2001 r. rozpoczęła się tzw. wojna z terroryzmem, która zrodziła liczne, nieznane wcześniej taktyki i technologie. Jedną z najważniejszych okazały się być wojskowe drony. Na początku używane do zadań rozpoznawczych i namierzania celu, szybko stały się śmiercionośną bronią, która zmienia wymiar wojny. Śmierć w konfliktach zbrojnych, niegdyś zadawana bezpośrednio, dziś jest zapośredniczona przez zaawansowane technologie. Zautomatyzowane, matematyczne algorytmy podejmują decyzję, czy jednostka powinna żyć, czy też zostać wyeliminowana w imię bezpieczeństwa publicznego. W swoim artykule dowodzę, że uśmiercanie za pomocą wojskowych dronów nie jest tylko kolejną taktyką wojenną, ale nowym paradygmatem, który może doprowadzić do transformacji politycznego i prawnego modelu ustrojowego krajów zachodnich. Paradygmat ten analizuję pod kątem teorii „stanu wyjątkowego” Carla Schmitta. Nowe metody sprawowania kontroli nad prawem oraz zarządzania populacją charakteryzuję za pomocą Agambenowskiej koncepcji „włączającego wykluczenia”.

EN

In 2001 began the so-called war on terror which gave rise to numerous and so far unknown strategies and technologies. One of the most important of them are military drones. Initially used for reconnaissance and looking for targets, they quickly became deadly weapons that change the course of war. Death in military conflicts, once inflicted directly by humans, today is inflicted indirectly by advanced technologies. Automated, mathematical algorithms make decisions whether an individual should live or be eliminated in the name of public security. In this article I prove that inflicting death through military drones is not just another war tactic but a new paradigm which may lead to the transformation of legal and political regime of Western countries. I analyze this paradigm in the light of Carl Schmitt’s category of the “state of exception”. I characterize the new methods of controlling law and governing population by Giorgio Agamben’s concept of “inclusive exclusion”.

11

Pandemic, Exception and the Law: Notes on the Shattered Nomos of Europe

63%

Cercel C.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2021

|

vol. 96

83-97

PL

W niniejszym artykule proponuję krytyczną ocenę obecnego europejskiego krajobrazu polityczno-prawnego, który rozwija się w warunkach pandemii COVID-19. Moim celem jest zaproponowanie analizy symbolicznego statusu legalności w tym kontekście i zastanowienie się nad jej historyczną trajektorią, poprzez wprowadzenie jej w dłuższą niż zazwyczaj proponowana perspektywę historyczną, jak również poprzez podkreślenie specyficznego związku pomiędzy ustawodawstwem dotyczącym sytuacji nadzwyczajnych a ideologiami autorytarnymi w Europie. Tym samym proponuję nową genealogię stanu wyjątkowego, pozwalającą na wyartykułowanie relacji między siłą prawa, normatywnością prawną i ideologią w nowoczesnym kapitalizmie. Teza, której tu bronię, jest prosta: aktualna pandemia spowodowała historyczne przyspieszenie, którego prawo, rozumiane tu jako medium symbolicznie artykułujące władzę w sposób publiczny i pozorny, nie jest w stanie dogonić. Aby uzasadnić tę tezę, najpierw dokonam bilansu istniejących teorii, analiz i narracji na temat relacji między pandemią a polityczno-prawnym krajobrazem Europy. W tym celu skupię się najpierw na tradycyjnych ujęciach prawa konstytucyjnego oraz na krytyce reakcji prawnych na pandemię dokonanej przez włoskiego filozofa Giorgio Agambena. Po tej analizie przechodzę do umiejscowienia pandemii w sferze wielorakich kryzysów dotykających Europę, które stały się widoczne od 2015 roku. Na tym etapie zwracam uwagę na różnorodne warstwy prawa dotyczącego sytuacji nadzwyczajnych i stanów wyjątkowych, które podważają liberalno-demokratyczny nomos, który jakoby jest broniony w Europie. W trzecim posunięciu podejmuję się synoptycznego wyjaśnienia relacji między prawem, ideologią i historią walki klasowej. W czwartej i ostatniej części artykułu zamierzam ocenić obecny związek między pandemią, wyjątkiem i prawem jako szczególnym przejawem rozkładu liberalnego nomosu.

EN

In this article I propose a critical evaluation of the current European politico-legal landscape that unfolds under the conditions of the COVID-19 pandemic. My aim is to offer an analysis of the symbolic status of legality in this context and to reflect on its historical trajectory, by introducing it in a longer historical timescale than usually proposed as well as by insisting on the specific nexus between emergency legislation and authoritarian ideologies within Europe. In doing so I propose a new genealogy of the state of exception apt to articulate the relationship between the force of law, legal normativity, and ideology in modern capitalism. The thesis that I defend here is a simple one: the ongoing pandemic has operated a historical acceleration that the law, understood here as medium that articulates power symbolically in a public and ostensible manner, is not able to catch up with. To substantiate this thesis, I venture first to take stock of the existing theories, analyses and narratives on the relation between the pandemic and the politico-legal landscape of Europe. In doing so I shall focus first on traditional constitutional law accounts and on Italian philosopher Giorgio Agamben’s criticism of the legal responses to the pandemic. Following this analysis, I move towards a situation of the pandemic within the sphere of the multiple crises befalling Europe that have become visible since 2015. At this stage I draw attention to the manifold layers of emergency legality and states of exception that have been sapping the liberal democratic nomos putatively defended within Europe. In a third move, I embark on a synoptical clarification of the relationship between law, ideology and the history of class struggle. In a fourth and last intervention I intend to assess the current nexus between the pandemic, exception and the law as a specific form of dissolution of the liberal nomos.

12

The Blizzard of the World: COVID-19 and the Last Say of the State of Exception

63%

Tacik P.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2021

|

vol. 96

17-32

PL

Celem artykułu jest ujęcie pandemii COVID-19 jako socjopolitycznej katastrofy w sensie Waltera Benjamina. Zakres i natura kryzysu związanego z COVID-19 są nam niedostępne z racji naszej bliskości do jego centrum. W tym szczególnym momencie zaciemnieniu ulegają polityczno-prawne ramy wspólnoty międzynarodowej, w których suwerenność i turbokapitalizm łączą się w celu stworzenia biopolitycznych urządzeń. W artykule dokonano przeglądu zastosowań stanu wyjątkowego w poszczególnych państwach; jego konkluzją jest ogólne zaniedbanie kwestii praworządności nawet w krajach, które głoszą do niej przywiązanie. Bez wątpienia kluczową rolę zaczęła ponownie odgrywać suwerenność – podważając parlamentaryzm oraz swobody obywatelskie w imię konieczności. Prawo międzynarodowe okazało się niezdolne nie tylko do odpowiedzi na to zjawisko, ale nawet do wyegzekwowania odpowiedzialności Chin za złamanie reguł WTO. Artykuł zamyka konkluzja, zgodnie z którą COVID-19 otworzył nowe-stare ścieżki zarządzania żywymi, które odegrają planetarną rolę w przyszłych walkach o dominację i przeobrażą funkcjonowanie kapitalizmu.

EN

The paper aims to grasp the COVID-19 pandemic as a socio-political catastrophe in the Benjaminian sense. As argued in the article, the scope and nature of the COVID-19 crisis eludes us due to our closeness to its inner core. What is obfuscated in this moment is the politico-legal framework on which the international community is based, where sovereignty and turbocapitalism join their forces to produce biopolitical devices. The paper looks into uses of the state of exception in particular countries, concluding that the rule of law in the pandemic was generally put on the back burner even by the countries that officially praise it. Sovereignty clearly returned to the stage, undermining parliamentarism and civil liberties in the sake of necessity. International law remained incapable of addressing this return, let alone of enforcing responsibility of China for infringing WHO rules. As a conclusion the paper argues that COVID-19 opened new-old paths of governing the living that will play a planetary role in the future fights for dominance and imposing a new face of capitalism.

13

Threshold of Justification of Emergency Regulations: On Coherentism Requirement for the Justification of Measures Adopted in the Czech Republic during the COVID-19 Pandemic

51%

Ondřejek P.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2021

|

issue 2(27)

41-53

PL

Artykuł dotyczy uzasadniania powszechnie obowiązujących aktów prawnych w państwie prawa. „Stan wyjątkowy” spowodowany pandemią COVID-19 nadaje nowy wymiar kwestii uzasadnienia. Praktyka przyjęta w Republice Czeskiej w 2020 r. nie odzwierciedlała nawet minimalnych wymogów dotyczących uzasadnienia środków nadzwyczajnych, co spowodowało problemy zarówno w praktyce stosowania przyjętych środków, jak i w późniejszej kontroli sądowej. W artykule podjęto próbę wskazania odpowiedniego poziomu uzasadnienia, określanego mianem progu uzasadnienia i opartego na koherencyjnej teorii uzasadnienia epistemicznego. U podstaw takiego uzasadnienia leży założenie, że poszczególne przesłanki uzasadnienia można znaleźć z jednej strony w uzasadnieniach aktów prawnych, a z drugiej zaś w różnych relewantnych informacjach dostępnych dla adresatów. Wszystkie te przesłanki powinny tworzyć spójną całość i to one powinny ostatecznie legitymizować ograniczenia wolności jednostek. W końcowej części artykułu omówiono znaczenie progu uzasadnienia dla kontroli proporcjonalności, a nawet racjonalności prawa.

EN

The article deals with justification of generally binding legal acts as part of a state governed by the rule of law. The “state of exception” caused by the COVID-19 pandemic adds a new dimension to the issue of justification. The practice prevailing in the Czech Republic in 2020 did not reflect even the minimum requirements for justifying emergency measures, which brought on problems both in the practical application of the adopted measures and in their subsequent judicial review. The article attempts to find an appropriate level of justification, referred to as the threshold of justification and based on the coherentist theory of epistemic justification. The basis of such justification lies in the idea that individual grounds for justification can be found in the explanatory reports of the legislation, on the one hand, and in various pieces of relevant information available to the addressees, on the other hand. All these reasons should form a coherent whole and they should ultimately legitimize restrictions on the freedom of individuals. The final part of the article describes the importance of the threshold of justification for the review of proportionality and even reasonableness of the law.

Refine search results

Confrontation Between Judicial Activism and State of Exception

Stan wojenny 13 grudnia 1981 r. jako zagadnienie prawa ustrojowego. Interpretacja decyzjonistyczna

Schmitt v. (?) Kelsen: The Total State of Exception Posited for the Total Regulation of Life

Carl Schmitt Revisited by the United States and the Terrorist

La plenitudo potestatis Papae según Egidio Romano

Výjimečný stav a hranice právního státu

KRYZYS MIGRACJI JAKO STAN WYJĄTKOWY

The Hermaphrodite Sovereign: Walter Benjamin, Carl Schmitt, and the Permanent State of Exception

Stosowanie przepisów o służebności przesyłu jako przykład prawa „stanu wyjątkowego”

Wojna dronowa jako permanentny stan wyjątkowy

Pandemic, Exception and the Law: Notes on the Shattered Nomos of Europe

The Blizzard of the World: COVID-19 and the Last Say of the State of Exception

Threshold of Justification of Emergency Regulations: On Coherentism Requirement for the Justification of Measures Adopted in the Czech Republic during the COVID-19 Pandemic