Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: stationary treatment

Sort By:

Limit search:

Charakterystyka pacjentów przerywających stacjonarną terapię uzależnień uzyskana na podstawie analizy dokumentów medycznych

100%

Opora R., Breska R.

Studia Paedagogica Ignatiana

2018

vol. 21

issue 1

199-218

Osoby uzależnione od alkoholu często nie kończą podejmowanego leczenia psychoterapeutycznego. O ile w leczeniu ambulatoryjnym pacjenci stale narażeni są na działanie czynników mogących utrudnić utrzymanie abstynencji i dokończenie leczenia, o tyle osoby leczące się w ośrodkach stacjonarnych doświadczają powyższych czynników w zredukowanym wymiarze. Pomimo tego, znaczny odsetek pacjentów nie kończy programów terapeutycznych realizowanych w ośrodkach stacjonarnych. Celem podjętych badań było dokonanie charakterystyki osób przerywających stacjonarną terapię uzależnień od alkoholu. Wykorzystano w tym celu dane dostępne w historiach choroby pacjentów. Dane empiryczne uzyskano analizując dokumentację medyczną – historie choroby pacjentów uzależnionych od alkoholu przebywających w ciągu jednego roku w stacjonarnym oddziale odwykowym i podejmujących podstawowy program terapii uzależnień. Uzyskane wyniki wskazują, że osoby z grupy badawczej w znacznym odsetku (27,6%) nie kończą podejmowanego leczenia stacjonarnego. Mężczyźni statystycznie częściej od kobiet przerywali terapię, ponadto osoby niekończące terapii często żyją samotnie (kawalerowie, rozwodnicy i panny). Kończeniu terapii nie sprzyja obecność zaburzeń i chorób psychicznych (depresji, halucynozy alkoholowej przy przyjęciu do szpitala, schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej). Wśród pacjentów rezygnujących ze stacjonarnej terapii uzależnień najczęściej były osoby, które wcześniej jednorazowo podejmowały próbę terapii odwykowej. Warto poszerzać i uelastyczniać ofertę programów terapeutycznych ośrodków stacjonarnych, uwzględniając trudności i deficyty osób niekończących terapii. W psychoterapii należy korzystać z metod i technik podtrzymywania motywacji pacjentów do dokonywania zmian.

Patients addicted to alcohol often give up psychotherapeutic treatment programs. On one side, in out-patients’ clinics they are exposed to several factors which make abstinence and finishing the treatment program difficult. On the other, patients who participate in the stationary psychotherapy for addicted people are less exposed to these factors and a lot of them still are not able to finish the treatment program. The aim of the research was to describe patients discontinuing the stationary psychotherapy program for alcoholics. The empirical data was taken from analysing medical documentation and the history of patient addiction of those who had stayed for over a year in a stationary department of the hospital participating in the basic treatment program for alcoholics. The received results show that 27,6% of patients do not finish the taken treatment program for alcoholics. Men statistically more often than women break off this psychotherapy treatment. Patients who discontinued the psychotherapy more often live alone (divorced or unmarried). Personality disorders and mental diseases (depression, alcohol hallucinations when entering the hospital, schizophrenia, bipolar affective disorder). Among patients who gave up stationary addiction therapy, the most common were people who had previously attempted addiction therapy once. In the result we state that it is necessary to increase and make the offer of therapeutic programs in the stationary clinical centers more flexible. The difficulties and deficiencies of patients who discontinued the therapeutic programs should be considered. During psychotherapy, motivational methods should be used to encourage patients to change.

Refine search results

1 Studia Paedagogica Ignatiana

1 2018

1 Breska R.

1 Opora R.

Search results

Charakterystyka pacjentów przerywających stacjonarną terapię uzależnień uzyskana na podstawie analizy dokumentów medycznych