Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 15

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  strategia bezpieczeństwa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Polityka bezpieczeństwa Chin

100%
EN
The article discusses legal and organizational conditions of the internal security system of the China. Based on the assumptions of security policy, the competences of individual state bodies in the sphere of security and defence were presented. There are presented valid legislative and organizational solutions, concerning counteracting security threats of military nature and counteracting the terrorist threat. Legal and organizational solutions concerning the crisis management system and functioning of the police as an institution ensuring an appropriate level of public safety were also characterized. 
PL
W artykule omówiono prawne i organizacyjne uwarunkowania systemu bezpieczeństwa wewnętrznego Chin. W oparciu o założenia polityki bezpieczeństwa zaprezentowano kompetencje poszczególnych organów państwa w sferze bezpieczeństwa i obronności. Przedstawiono obowiązujące rozwiązania legislacyjne i organizacyjne, dotyczące przeciwdziałaniu zagrożeniom bezpieczeństwa o charakterze militarnym i przeciwdziałania zagrożeniu terrorystycznemu. Scharakteryzowano także prawno -organizacyjne rozwiązania dotyczące systemu zarządzania kryzysowego oraz funkcjonowania policji jako instytucji zapewniającej odpowiedni poziom bezpieczeństwa publicznego. 
Cybersecurity and Law
|
2020
|
vol. 4
|
issue 2
7-36
PL
Zatwierdzenie w maju 2020 roku nowej strategii bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej nakazywało zwrócić uwagę na aspekty terminologiczne pojęć używanych w tym dokumencie, a także na kwestie prawne wiążące się z problemem, czy ten akt, formalnie rzecz biorąc, ma być kontrasygnowany czy też nie. Równie ważną sprawą było zwrócenie uwagi na to, że w systemie prawnym Polski opracowywane są w praktyce dwie strategie – jedną zatwierdza Prezydent RP (ostatnia postanowieniem z 12 maja 2020 r.), druga zaś ma formę uchwały Rady Ministrów (ostatnia z 9 kwietnia 2013 r.). Obecnie obowiązująca strategia została poprzedzona wcześniejszymi strategiami oraz „Białą księgą bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej”. Strategia z 12 maja 2020 roku jest obszernym dokumentem, w którym analizowane są wszystkie elementy bezpieczeństwa narodowego. W jej treści odniesiono się do takich zjawisk, jak: hybrydowość, działanie w cyberprzestrzeni, potrzeba nowych technologii oraz problem sztucznych inteligencji.
PL
Contemporary threats show that there is a need for a fresh look at the issues of both security and defence of the state, which should be perceived as concomitant social phenomena. Although each of them constitutes a separate academic discipline with its own separate area of research, they should nevertheless be regarded as being connected with, and dependent on, each other. Both security and defence of the state can be understood in a narrow and a broader sense, which, in turn, leads to difficulties in research, as in practice it is not always possible to determine what the subject of research is of each of these disciplines. Consequently, the paper discusses the issues of both security and defence of the state.
PL
W ostatniej dekadzie wzrosło zainteresowanie wpływem, jaki wywiera kultura strategiczna na politykę bezpieczeństwa państwa. Impulsem było rozczarowanie neorealizmem, który nie dawał satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie o źródła postawy administracji amerykańskiej w odniesieniu do wojny z Irakiem (2003). Ta tematyka, coraz częściej podejmowana na gruncie nauki amerykańskiej, relatywnie rzadko staje się przedmiotem analizy w Polsce. Niniejszy artykuł stanowi próbę wypełnienia tej luki. Ponadto wskazuje różnice i perspektywy współpracy pomiędzy realizmem a teorią kultury strategicznej, zwracając także uwagę na przykłady nawiązania współpracy „ponad podziałami”.
EN
In the last decade the interest of influence of a strategic culture on national security policy increased. The impetus was a disappointment of neorealism, which did not provide a satisfactory answer to the question about the roots of the attitude of the American administration in relation to war with Iraq (2003). This subject is getting more and more often analyzed by American researchers analysts, relatively seldom becomes an object of analysis in Poland. This article attempts to fill this gap. Moreover, it also indicates the existing differences and perspectives of cooperation between a theory of strategic culture and a realistic paradigm.
PL
Druga dekada XXI wieku to okres jednych z największych zagrożeń dla współczesnej cywilizacji. Po zamachu na World Trade Center z 11 września 2001 roku jesteśmy w stanie permanentnego zagrożenia i stanie wojny z terroryzmem. Jednym z największych współczesnych zagrożeń szczególnie dla państw europejskich jest migracja ludności z państw Bliskiego Wschodu i północnej Afryki. W artykule opisano współczesne zagrożenia od migracji ludności muzułmańskiej poprzez ataki terrorystyczne, aż po handel narkotykami. Zaprezentowano również zagrożenia, które stanowią jednocześnie największe globalne wyzwania dla systemu bezpieczeństwa Europy. Opisany został także system bezpieczeństwa RP, który reguluje jego organizację w Polsce i jednocześnie odnosi się do współczesnych wyzwań i zagrożeń, a który opracowany został w 2014 roku w Strategii Bezpieczeństwa RP.
PL
Artykuł jest prognozą potencjalnych przeobrażeń rosyjskiej polityki energetycznej, wynikającą z roli, jaką wyznacza jej Strategia Bezpieczeństwa Ekonomicznego. Konfrontacja jej zapisów z dokumentami i projektami sektorowych strategii gospodarczych pozwala przyjąć tezę, iż sektor paliwowo-energetyczny nadal pozostanie najważniejszą z dziedzin rosyjskiej gospodarki. Celem polityki energetycznej będzie docelowe zdominowanie dostaw wyrobów przetworzonych oraz kreowanie procesów rozwojowych w wybranych regionach globu. Uznać należy, że osiągnięcie tak zdefiniowanych celów strategicznych wymaga nie tylko przeprowadzenia głębokiej transformacji technologicznej, ale uzyskania możliwości produkcyjnych, pozwalających na kreowanie globalnych cen gazu oraz dostępu do nowych rynków zbytu. Czynnikami decydującymi o powodzeniu tej koncepcji są więc także właściwe ułożenie wzajemnych relacji z Chinami, czyli głównym importerem i współinwestorem oraz „związane energetyczne” nowych odbiorców. W sposób znaczący założenie to zmienia zarówno zakres przedmiotowy rosyjskiej polityki energetycznej, jak i koncepcje oddziaływania międzynarodowego.
DE
Der vorliegende Artikel stellt eine mögliche Prognose potenzieller Umwandlungen russischer Energiepolitik, die aus der durch Strategie Wirtschaftlicher Sicherheit bestimmten Rolle hervorgeht. Der Vergleich deren Inhalts mit Unterlagen und Projekten sektoraler Wirtschaftsstrategien lässt die These aufstellen, der Treibstoff- und Energiesektor wird weiterhin einer der wichtigsten Bereiche der russischen Wirtschaft bleiben. Das Ziel der Energiepolitik wird daher eine angestrebte Dominanz von Lieferungen der verarbeiteten Erzeugnisse und Gestaltung der Entwicklungsprozesse in gezielten Staatsregionen sein. Man sollte von der Tatsache ausgehen, das Erreichen solch definierter strategischer Ziele benötigt nicht nur eine tiefgreifende technologische Transformation, sondern auch eine Bereitstellung entsprechender Produktionskapazitäten, welche die Gestaltung von globalen Gaspreisen sowie Zugang zu neuen Absatzmärkten gewährleisten. Die über den Erfolg dieses Konzeptes entscheidenden Faktoren sind überdies eine regelrechte Gestaltung der Wechselbeziehungen mit China, also dem größten Einführer und Mitinvestor sowie eine „Energieverkoppelung“ neuer Empfänger. Auf eine gravierende Weise ändert diese Annahme sowohl den Geltungsbereich der russischen Energiepolitik sowie das Konzept der internationalen Wirkung.
PL
Ograniczone zasoby energetyczne, nadszarpnięte kryzysem finansowym i zadłużeniowym możliwości budżetowe państw członkowskich Unii Europejskiej, brexit, wywołujący poważne konsekwencje kryzys migracyjny – to tylko kilka pospiesznie wskazanych poważnych wyzwań stojących przed Unią w najbliższym czasie. Nie należy zapominać także o rosnących w siłę i znaczenie zagrożeniach dla bezpieczeństwa projektu Europa: panoszącym się terroryzmie, rosnącej aktywności wojskowej Rosji (w tym o jej poczynaniach we wschodniej Ukrainie, na Krymie czy Morzu Azowskim), a także o co najmniej ambiwalentnym stosunku urzędującego prezydenta USA wobec NATO. Już tylko tych kilka wyzwań i zagrożeń skutkować powinno wzmożeniem wysiłku decyzyjnego, a potem organizacyjnego na rzecz przekształcenia UE w podmiot zdolny do przeciwdziałania im i reagowania na nie. W zamierzeniu autora niniejszy artykuł ma być próbą udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy wskazany proces rzeczywiście zachodzi.
EN
Limited energy resources, EU member countries’ budget capabilities impaired by the financial and debt crisis, Brexit, or the migration crisis that is causing serious consequences, are but a few serious challenges that the Union is going to face within the short-term perspective. One ought not forget about the increasingly powerful and meaningful threats to the Project Europe: rampant terrorism, increasing military activity of Russia (including its actions in eastern Ukraine, Crimea, or on the Sea of Azov), as well as the ambivalent (to say the least) attitude of the current President of the USA towards NATO. Even these few challenges and threats ought to cause for an increase in the decisive and, later on, organizational effort for the purpose of transforming the EU into an entity that shall be able to counteract and react to them. The intention of the author of this article is to provide an attempt to answer the question whether the indicated process is actually taking place.
PL
Na tożsamość międzynarodową składają się przede wszystkim czynniki: geograficzne, demograficzne, historyczne, ustrojowe, wojskowe, ekonomiczne, ideologiczne, kulturowe i psychologiczne. Po rozpadzie ZSRR powrócono w Rosji do tradycji, nie tylko na płaszczyźnie idei i ideologii politycznych, społecznych oraz filozoficznych, ale również w sferze kultury oraz religii. W latach 90. XX wieku nastąpiło odrodzenie się geopolityki. Stała się ona podstawą do opracowania koncepcji polityki zagranicznej, strategii bezpieczeństwa narodowego oraz doktryny wojennej Federacji Rosyjskiej. Celem badań jest analiza ujęć geopolitycznych w tożsamości Federacji Rosyjskiej i ich wpływu na koncepcje w polityce zagranicznej oraz źródeł rozwoju koncepcji geopolitycznych w Rosji. Obszar postradziecki jest istotny dla bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Rosja postrzega konflikty zbrojne na tym obszarze jako element „gry” politycznej na jej strategicznym terenie.
EN
International identity consists mainly of geographical, demographic, historical, political, military, economic, ideological, cultural and psychological factors. After the collapse of the USSR, Russia returned to tradition, not only in the sphere of political, social and philosophical ideas and ideologies, but also in the sphere of culture and religion. In the 1990s, the geopolitics revived. It became the basis for the development of the concept of foreign policy, the National Security Strategy and the Military Doctrine of the Russian Federation. The aim of the research is to analyze geopolitical perspectives in the identity of the Russian Federation and its impact on foreign policy concepts and sources of development of geopolitical concepts in Russia. The post-Soviet area is important for the security of the Russian Federation. Russia perceives armed conflicts in this area as an element of political ‘game’ in its strategic area.
EN
The subject of the analysis is the location of nuclear weapons in the strategy and security policy of the People’s Republic of China. The aim of the article is to present and evaluate the importance of nuclear weapons to ensure China’s deterrence and defense ability against military threats. It discusses the evolution of the Chinese communist authorities’ approaches to nuclear weapons and the perception of its essence in modern times. This issue was considered in the strategic, political and theoretical dimension. The main thesis of the article is the statement that the importance of nuclear weapons has been systematically growing in the context of the need to provide China with greater defense and deterrence capabilities. The modernized nuclear arsenal and extended delivery systems are now very important factors in the promotion of China in the international security system. They give the PRC a psychological advantage in disputes and conflicts with its neighbors, as well as deterrent against the competitive United States.
PL
Przedmiotem analiz jest umiejscowienie broni nuklearnej w strategii i polityce bezpieczeństwa Chińskiej Republiki Ludowej. Celem artykułu jest przedstawienie i ocena znaczenia broni jądrowej dla zapewnienia sobie przez Chiny zdolności odstraszania i obrony przed zagrożeniami militarnymi. Omówiono w nim ewolucję podejścia komunistycznych władz ChRL do broni nuklearnej i postrzeganie jej istoty we współczesności. Zagadnienie to rozpatrywano w wymiarze strategicznym, politycznym i teoretycznym. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że znaczenie broni jądrowej systematycznie wzrastało w kontekście potrzeby zapewnienia Chinom większej zdolności obrony i odstraszania. Modernizowany arsenał jądrowy i rozbudowywane systemy jego przenoszenia są obecnie bardzo ważnymi faktorami awansu Chin w międzynarodowym systemie bezpieczeństwa. Dają one ChRL przewagę psychologiczną w sporach i konfliktach z sąsiadami, jak również stanowią czynnik odstraszania wobec konkurencyjnych Stanów Zjednoczonych.
PL
Obwód kaliningradzki Federacji Rosyjskiej i Morze Bałtyckie odgrywają znaczącą rolę w kształtowaniu rosyjskiej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, zwłaszcza w odniesieniu do relacji z Unią Europejską i NATO. Dokonując przeglądu dokumentów strategicznych Rosji pod kątem miejsca Morza Bałtyckiego w polityce bezpieczeństwa Rosji należy stwierdzić, iż zagadnienie to jest obecne zarówno w kontekście współpracy, jak i rywalizacji z Zachodem. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie miejsca i znaczenia w rosyjskiej polityce zagranicznej i bezpieczeństwa obwodu kaliningradzkiego i basenu Morza Bałtyckiego w świetle zapisów wybranych rosyjskich dokumentów strategicznych. Uwaga autora została skoncentrowana na wybranych strategiach i dokumentach sektorowych, nie zaś na zapisach poszczególnych strategii bezpieczeństwa. Przeprowadzona analiza wykazała, iż problematyka związana z obwodem kaliningradzkim i rolą regionu w kształtowaniu bezpieczeństwa europejskiego pojawiała się w strategiach sektorowych częściej niż w ogólnych strategiach bezpieczeństwa czy koncepcjach polityki zagranicznej. Należy to interpretować w ten sposób, iż strategie bezpieczeństwa i koncepcje polityki zagranicznej zawierają ogólne cele Federacji Rosyjskiej w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa, zaś miejsce i rola regionów przygranicznych, w tym obwodu kaliningradzkiego, była pochodną uwarunkowań globalnych i regionalnych bezpieczeństwa, zawartych w tych dokumentach.
EN
The Kaliningrad region of the Russian Federation and the Baltic Sea Basin play a significant role in process of shaping Russia’s foreign and security policy, especially with regard to relations with the European Union and NATO. Reviewing Russia’s strategic documents in context of the position of the Baltic Sea in Russia’s security policy, it should be stated that this issue is present both in the context of cooperation and rivalry with the Western Europe. The purpose of this article is to analyse the place and importance of the Kaliningrad region and the Baltic Sea basin in Russian foreign and security policy in the light of selected Russian strategic documents. The author’s attention has been focused on selected strategies and sectorial documents, not on the provisions of individual security strategies of Russia. The analysis proved that the issues related to the Kaliningrad region and the role of the region in shaping European security appeared in Russia’s sectorial strategies more often than in general security strategies or foreign policy concepts. This should be interpreted in such a way that general security strategies and foreign policy concepts contain the general objectives of the Russian Federation in foreign and security policy, while the place and role of border regions, including the Kaliningrad region, was a derivative of global and regional security conditions showed in these documents.
PL
Artykuł omawia ewolucję polityki bezpieczeństwa Polski od uzyskania członkostwa w NATO w 1999 r. Udział w operacji w Iraku u boku Stanów Zjednoczonych przyczynił się do modernizacji i profesjonalizacji polskich sił zbrojnych. Później Polska uznała, że ograniczenie zaangażowania Amerykanów w bezpieczeństwo europejskie może być częściowo zrównoważone rozwojem WPBiO. Wojna Rosji z Gruzją i szantaż gazowy wobec Ukrainy skłoniły Polskę do rozwijania samodzielnych zdolności obronnych i ograniczenia zaangażowania w misje zagraniczne.
XX
The article describes the evolution of Poland’s security policy since it got membership in NATO in 1999. Poland’s involvement in stabilization operations together with the United States contributed to the modernization and professionalization of the Polish armed forces. Later Poland noticed that the decrease of American involvement in European security may be partly balanced by the development of CSDP. Russia’s war with Georgia and gas blackmail in Ukraine induced Poland to develop autonomous military capacity and to limit its involvement in foreign missions.
EN
Poland – one of the countries of the former communist bloc, and a member of the Warsaw Pact after World War II – has undergone two major states of functioning on the international arena to this day. As a satellite country of the Soviet Union, it built its foundations of security and defence, based on the military and political strength of the Warsaw Pact against Western Europe, the United States, and generally against NATO. The collapse of the Soviet Union and the transformations that took place across Eastern Europe in the early 1980s resulted in a situation in which the country detached itself from the communist system, built its democracy and, as a neutral country, sought membership in NATO and the European Union, the two guarantors of building its own security policy and defence, given Poland’s geopolitical location. The goal of this paper is to familiarize the reader with the ways in which Poland built its national and international security at the turn of the 20th and 21st centuries against the background of the wave of geopolitical changes taking place in Europe. The paper provides an in-depth analysis of Poland’s security environment after 1989, presents the chronology of changes made internationally to join Poland to both NATO and European structures, and the country’s contribution to supporting world peace.
PL
Polska jako jeden z wielu krajów dawnego bloku komunistycznego i członek Układu Warszawskiego przechodziła po II wojnie światowej dwa zasadnicze stany funkcjonowania na arenie międzynarodowej. Po pierwsze, będąc krajem satelitarnym Związku Radzieckiego, swoje fundamenty bezpieczeństwa i obronności budowała w oparciu o siłę militarną i polityczną UW przeciwko krajom Europy Zachodniej i Stanom Zjednoczonym, a więc przeciwko NATO. Po drugie, rozpad ZSRR oraz przemiany polityczno-społeczne i militarne w Europie Wschodniej na początku lat 80. XX w. spowodowały sytuację, w której Polska oderwała się od komunistycznego systemu. Pozwoliło jej to na budowanie demokracji i – jako krajowi neutralnemu – na dążenie do przynależności do NATO (również do Unii Europejskiej) jako gwaranta budowania własnej polityki bezpieczeństwa i obronności. Obecnie w drugiej dekadzie XXI w. Polska, ze względu na swoje niekorzystne geopolityczne położenie w Europie i aspiracje międzynarodowe, wiedzie prym w wywiązywaniu się z zobowiązań sojuszniczych oraz w zwiększaniu nakładów finansowych na modernizację przemysłu i zakupu nowych technologii, w tym na modernizację armii. Celem artykułu jest przedstawienie czytelnikowi, jak Polska budowała swoje bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe na przełomie XX i XXI w., w aspekcie zmian geopolitycznych w Europie. W artykule zawarto dogłębną analizę środowiska bezpieczeństwa Polski po roku 1989, przedstawiono chronologię zmian dokonywanych na arenie międzynarodowej w celu przyłączenia Polski do NATO i struktur europejskich oraz wkład naszego kraju w wspieranie pokoju na świecie.
PL
Celem artykułu jest analiza kategorii bezpieczeństwa zdrowotnego w Strategii Bezpieczeństwa Narodowego RP z 2014 roku i 2020 roku. Punktem wyjścia jest przyjęcie właściwej definicji bezpieczeństwa zdrowotnego uznanego za proces, w którym współuczestniczy wiele elementów i na który wpływa wiele czynników o charakterze społecznym, ekonomicznym, środowiskowym, gospodarczym itd. Takie podejście pozwala uchwycić specyfikę bezpieczeństwa zdrowotnego jako istotnego elementu bezpieczeństwa państwa i obywateli. Przeprowadzona analiza dokumentów wskazuje, iż twórcy nie uwzględniają wieloczynnikowego i wielowymiarowego charakteru bezpieczeństwa zdrowotnego, a tym samym nie wskazują w Strategiach na kluczowe zagrożenia dla zdrowia i życia, a przede wszystkim na efektywne rozwiązania wprowadzane na poziomie państwa, których głównym zadaniem miałoby być utrzymanie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa zdrowotnego.
EN
The aim of this article is to analyse the category of health security in the 2014 and 2020 National Security Strategies of the Republic of Poland. The starting point is the adoption of a proper definition of health security considered as a process in which many elements participate and which is influenced by many factors of social, economic, environmental, etc., nature. This approach captures the specificity of health security as an essential element of state and citizen security. The analysis of the documents proves that the authors do not consider the multifactorial and multidimensional nature of health security, and thus do not indicate in the Strategies the key threats to health and life and, above all, effective solutions introduced at state level, whose main task would be to maintain an adequate level of health security.
EN
It is often being argued that Russia, China, and other unfriendly nations are developing a wide range of counter-space systems that are able to degrade the U.S. capabilities in space. Among the other measures to address this problem, the separate service has recently been created within the U.S. military, the United States Space Force. It is tasked to combine space-related capabilities to form a unified and so more effective service than the existing ones scattered across the armed forces. This article depicts and assesses the primary rationale behind the decision to create USSF, against the broad background of the United States security strategy with particular attention to the role of outer space in it. We will, therefore, firstly describe in brief the role of outer space in the security strategy of the United States. Secondly, we will present the current state and mission of the U.S. Space Force and its perspectives. And finally, we will address some controversies related to the creation of the new military branch.
PL
Często argumentuje się, że Rosja, Chiny oraz inne nieprzyjazne USA państwa rozwijają różne środki służące zanegowaniu amerykańskich zdolności do działania w przestrzeni kosmicznej. Obok innych działań nakierowanych na przeciwstawienie się temu zagrożeniu, niedawno powołano Siły Kosmiczne Stanów Zjednoczonych jako osobny rodzaj sił zbrojnych. Ich zadaniem jest połączenie systemów kosmicznych działających na rzecz bezpieczeństwa narodowego w jeden, zunifikowany, a zatem bardziej efektywny podmiot niż w przypadku rozrzucenia tych systemów po różnych rodzajach sił zbrojnych. Artykuł opisuje i ocenia podstawowe założenia stojące za tą decyzją na szerokim tle strategii bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych, ze szczególnym uwzględnieniem roli przestrzeni kosmicznej. Dlatego w pierwszej kolejności krótko omówiono rolę przestrzeni kosmicznej w strategii bezpieczeństwa USA, a następnie przedstawiono aktualny stan i zadania Sił Kosmicznych USA. Na koniec odniesiono się do niektórych kontrowersji związanych z utworzeniem nowego rodzaju sił zbrojnych.
PL
Polityka bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej w XXI w. znalazła się w stagnacji. Ważną tego przyczyną był kryzys fi nansowy z 2008 r. i recesja, która utrzymywała się w kolejnych latach. Ta stagnacja jeszcze pogłębiła się w latach 2014–2016 w wyniku kryzysu migracyjnego i brytyjskiej decyzji o opuszczeniu UE. Czynnikiem stale zwiększającym trudności jest wzrost eurosceptycyzmu po rozszerzeniu Unii Europejskiej w 2004 r. Obecnie dominuje on w krajach Grupy Wyszehradzkiej, w tym w Polsce. Paradoksem w tej sytuacji jest to, że w warunkach kryzysu pojawiły się pomysły utworzenia armii europejskiej. Były one głoszone także przez wiodącego polskiego eurosceptyka Jarosława Kaczyńskiego. Zwolennicy rewitalizacji WPBiO zgłaszali propozycję utworzenia unijnego centrum operacyjnego (kwatery głównej) do kierowania operacjami zarządzania kryzysowego. Autor twierdzi, że Unia Europejska nie wykorzystuje szans ożywienia WPBiO oraz że w czasie kryzysu na Ukrainie, który wybuchł jesienią 2013 r., i kryzysu migracyjnego w latach 2014–2016 ujawniła się jej zasadnicza słabość. Próbami ożywienia polityki bezpieczeństwa i obrony UE są: Globalna strategia na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej (przyjęta w czerwcu 2016 r.) oraz utworzenie Europejskiego Funduszu Obronnego i ustanowienie inkluzywnego i ambitnego mechanizmu stałej współpracy strukturalnej – PESCO (w czerwcu 2017 r.). Trudno jednak ocenić, w jakim stopniu te ostatnie kroki zmobilizują państwa członkowskie UE do przerwania impasu w polityce bezpieczeństwa i obrony.
EN
The European Union’s security and defense policy in the 21st century has been stagnant. An important cause was the fi nancial crisis of 2008 and the recession that persists in the following years. This stagnation deepened in the years 2014–2016 as a result of the migration crisis and British decision to leave the EU. A factor that is constantly deepening the diffi culties is the rise in Euroscepticism following the enlargement of the EU in 2004. It currently dominates the Visegrad Group countries, including Poland. The paradox of the situation is that in crisis conditions emerged ideas for the creation of the European army. They were also announced by the leading Polish Eurosceptic Jarosław Kaczyński. The constant demand put forward by supporters of the revitalization of the CSDP is the proposal to create an EU operational center (headquarters) to manage crisis management operations. The author argues that the European Union does not exploit the chances of reviving the CSDP and that the EU’s essential weakness has emerged in terms of its security policy during the Ukraine crisis erupted in Autumn 2013 and the migration crisis of 2014-2016. The attempts to revive the EU’s security and defense policy are: A Global Strategy for the European Union’s Foreign and Security Policy (adopted in June 2016), the establishment a European Defence Found and an inclusive and ambitious Permanent Structured Cooperation – PESCO (both in June 2017). It is hard to expect, however, how this last steps will mobilize the EU member states to break the deadlock in security and defense policy.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.