Artykuł Współczesne metody kształcenia językowego na tle rozwoju koncepcji szkolnej pracy nad językiem. Część 2. Metody kształcenia sprawności językowej poświęcony jest zagadnieniom kształcenia sprawności językowej ucznia. Autorka prezentuje najpierw w zarysie rozwój koncepcji kształcenia sprawności językowej. Następnie omawia współczesne metody temu służące. Porządkuje je według strategii nauczania zaproponowanych przez Wincentego Okonia. W konkluzji zwraca uwagę na istnienie interesujących metod w teorii, które jednak ze szkodą dla ucznia nie są wykorzystywane w szkole. Podsumowując rozważania o metodach kształcenia językowego, autorka zauważa kryzys teorii dydaktycznej mimo pojawiających się nowych koncepcji kształcenia. Widzi potrzebę odciążenia szkolnej nauki o języku od naukowości i wdrożenia metod kształcenia sprawności językowej istniejących w teorii dydaktycznej. Zauważa także, że metody autonomiczne dydaktyki literatury i kultury oraz metody kształcenia sprawności językowej służą integracji treści przedmiotowych.
Artykuł Współczesne metody kształcenia językowego na tle rozwoju koncepcji szkolnej pracy nad językiem. Część 1. Metody w dydaktyce nauki o języku poświęcony jest zagadnieniom szkolnej nauki o języku. Autorka prezentuje najpierw w zarysie rozwój poglądów i koncepcji nauczania języka ojczystego w szkole. Następnie omawia współczesne metody w dydaktyce nauki o języku. Porządkuje je według strategii nauczania zaproponowanych przez Wincentego Okonia. W konkluzji zwraca uwagę na niewielką liczbę metod w dydaktyce nauki o języku, brak metod autonomicznych oraz metod oddziałujących na emocje. Zauważa także wpływ ostatnich dwudziestu lat na obniżenie się nauczania w zakresie nauki o języku. Wszystko to przekłada się to na praktykę szkolną: szkolna nauka o języku jest nudna i zbyt trudna dla ucznia, a metody nauczania nie są dostosowane do jego wieku.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.