Struktura zdania w literackim języku niemieckim ukształtowała się pod wpływem łaciny na przełomie XV i XVI. Do jej cech charakterystycznych należy m.in. klamra zdaniowa, którą przejął następnie język mówiony. Autorka zajęła się problemem zachowania tej struktury w języku pisanym, a w szczególności tym, jakie elementy najczęściej pojawiają się poza klamrą. Są nimi w większości frazy przyimkowe, pełniące najczęściej funkcję okolicznika. Zdarzają się również dopełnienia, mocno związane z orzeczeniem, bez których pełne zdanie nie mogłoby istnieć. Biorąc pod uwagę rematyczno-tematyczny podział zdania, poza klamrą może znaleźć się element zarówno zawierający najważniejszą informację, jak i najmniej ważną. Przyczyny przesunięcia poza klamrę nie są jednoznaczne.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.