Search results

1

Strona podmiotowa a wina – wzajemne relacje

100%

Kowalewska-Łukuć M.

Acta Iuris Stetinensis

|

2018

|

issue 21

183-194

PL

Artykuł porusza problematykę wzajemnych relacji między stroną podmiotową a winą w prawie karnym. W ramach analizy tych relacji naświetlone zostają dotychczasowe poszczególne teorie winy. Autorka artykułu podejmuje ponadto próbę uchwycenia istoty winy w oparciu o badania z dziedziny psychologii i filozofii. Poczynione w artykule ustalenia w przedmiocie winy zostały następnie zestawione z pojęciem strony podmiotowej w polskim prawie karnym.

EN

The article discusses the issue of mutual relations between the subjective side and the guilt in criminal law. As part of the analysis of these relations, the theories of guilt are highlighted. Moreover author attempts to establish the essence of guilt basing on psychological and philosophical findings. Conclusions about guilt made in article are then compared with the notion of the subjective side in Polish criminal law.

2

Niektóre problemy strony podmiotowej deliktu dyscyplinarnego

84%

Jóźwiak P.

Acta Iuris Stetinensis

|

2018

|

issue 21

165-182

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu jest problematyka strony podmiotowej deliktu dyscyplinarnego. Celem artykułu jest określenie charakteru prawnego i struktury deliktu dyscyplinarnego. Jego zrealizowanie wymaga odpowiedzi na pytanie, czy odpowiedzialność dyscyplinarna jest rodzajem odpowiedzialności umownej, czy też realizacją zadania zleconego przez państwo lub realizacją państwowego prawa karania (a więc jest odpowiedzialnością o charakterze publicznoprawnym). W pracy omówiono podstawowe założenia związane z deliktami dyscyplinarnym sensu largo (w szerokim tego słowa znaczeniu).

EN

The subject of this article is the subject matter of the subjective disciplinary tort. The aim of the article is to determine the legal nature and structure of the disciplinary tort. Attaining such an aim requires answering a question whether disciplinary responsibility is a kind of a contractual responsibility (therefore it is a responsibility incorporated in the private law) or whether it is an implementation of a task commissioned by state, realization of state penalty law (hence it is a responsibility of a public legal nature). The study discusses the fundamental assumptions related to sport disciplinary torts of the largo sense (in the broad sense).

3

Strona podmiotowa czynu zabronionego a formy jego popełnienia — zagadnienia wybrane

67%

Giezek J.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 2

19 36

PL

Zasadnicza teza opracowania sprowadza się do twierdzenia, że znaczenie stanu świadomości sprawcy czynu zabronionego wzrasta wraz z przesuwaniem kryminalizacji zachowania na przedpole naruszenia dobra prawem chronionego, a także wraz z pojawianiem się rozmaitych form przestępnego współdziałania. Każdej ze zmodyfikowanych form popełnienia czynu zabronionego — zarówno stadialnych, jak i wiążących się z przestępnym współdziałaniem — towarzyszy bowiem wzrost znaczenia elementów składających się na stronę podmiotową. Chodzi przy tym nie tylko o stan świadomości, lecz także o płaszczyznę wolicjonalną. Tendencja taka oznacza, że rekonstrukcja strony podmiotowej w procesie karnym powinna koncentrować się przede wszystkim na tym, czego każdy ze współdziałających chciał i do czego zmierzał, gdyż zewnętrzne zachowanie może zasadzać się na aktywności innych osób, a w rezultacie — podlegać dość daleko idącej redukcji. Można by nawet przyjąć, że to nie zewnętrzne zachowanie, ale stan świadomości osoby współdziałającej w popełnieniu czynu zabronionego decyduje o zakresie jej odpowiedzialności. Tendencji takiej — kryminalnopolitycznie zapewne dobrze uzasadnionej — towarzyszą jednak również pewne komplikacje, wynikające z faktu, że nie jest ona realizowana w sposób do końca konsekwentny. Swoista niekonsekwencja daje o sobie znać, gdy ustawodawca decyduje się na kryminalizowanie zachowań wiążących się z nieumyślnym narażeniem dobra prawnego na niebezpieczeństwo. Problem pojawia się także w wypadku form przestępnego współdziałania, a wyraża się w braku pożądanej symetrii między stanem świadomości i woli osób współdziałających. Nasuwa się bowiem pytanie, czy mamy do czynienia z podżeganiem w rozumieniu art. 18 § 2 k.k., jeśli nakłaniający powoduje wykonanie zachowania, które — ze względu na pozostawanie nakłanianego w błędzie — nie może stanowić umyślnego czynu zabronionego, w systemie prawa nie istnieje zaś żaden jego nieumyślny odpowiednik. Przykładem na brak pożądanej symetrii między stanem świadomości i woli osób współdziałających jest również sytuacja, w której mamy do czynienia z udzielaniem w zamiarze ewentualnym pomocy do popełnienia przestępstwa, które przez wykonawcę może zostać popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim.

EN

The principal thesis of the study comes down to the contention that meaning of the awareness of the prohibited act perpetrator increases with movement of criminalization of behavior to the foreground of infringement of the interest protected by law and also with appearance of various forms of criminal cooperation. It is for each of the modified forms of commitment of a prohibited act — both staged as well as related to criminal cooperation — is accompanied by the increase of meaning of the elements composing the subjective side. It is not only about the state of awareness, but also about the volitional area. This tendency means that reconstruction of the subjective side in the criminal trial should focus first of all on what each of the cooperating persons wanted and what they headed to, as the extrinsic behavior can be founded on activities of other persons and in the result be subject to a far-reaching reduction. It could be even assumed that it is not the extrinsic behavior, but the state of awareness of the person cooperating in committing a prohibited act that decides about the person’s responsibility. This tendency — probably well justified from the criminal and political point of view — is also accompanied by some complications that result from the fact that it is not strictly performed to the end. A peculiar lack of consequence is demonstrated when law makers decide for criminalization of behaviors related to unintended exposition to hazard of the interest protected by law. A problem also appears in case of criminal cooperation forms and it is demonstrated by lack of desired symmetry between the state of awareness and will of the cooperating persons, for there is a question if we deal with instigation in the sense of Art. 18 § 2 of criminal code, when the instigating person causes performance of the behavior, which — due to suborn person being mistaken — cannot constitute an intentional prohibited act, when in the system of law there is no its unintentional counterpart. An example of lack of the desired symmetry between the state of awareness and the will of the cooperating persons is also the situation in which we deal with participation in conceivable intent of help in committing of a crime, which can be committed by a perpetrator only with direct intent.

4

Gloss to the Decision of the Supreme Court from 5th March 2014, IV KK 316/13, OS-NKW 2014, No. 11, Item 82

67%

Budyn-Kulik M.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2015

|

vol. 24

|

issue 4

EN

The commentary deals with the deliberate intent a victim of an art. 207 § 3 C.C. crime, who attempts to commit suicide. Such victim’s decision as a consequence of domestic violence (art. 207 § 3 C.C.) suggests at least consciousness of a death possibility as a result of victim’s own behavior and acceptance of the death. Supreme Court thesis, that the art. 207 § 3 C.C. claims, that victim’s subjective side has a form of deliberate intent, is a very strict one. In many cases a victim’s behavior, that objectively is “a suicide attempt” with death result, victim’s consent cannot be positively proved. Better solution would be to proclaim a specific presumption, that there is always a connection between a suicide attempt and violence.

PL

Glosa dotyczy ustalenia zamiaru pokrzywdzonego przestępstwem z art. 207 § 3 k.k., który dokonuje targnięcia się na własne życie. Decyzja samobójcza pokrzywdzonego, której wyrazem jest targnięcie się na własne życie jako następstwo znęcania się (art. 207 § 3 k.k.), oznacza co najmniej świadomość możliwości odebrania sobie życia wskutek określonego zachowania i godzenie się na własną śmierć. Przyjęcie przez Sąd Najwyższy, że w art. 207 § 3 k.k. chodzi wyłącznie o nastawienie pokrzywdzonego odpowiadające wyłącznie umyślności, jest niezwykle restrykcyjne i wydaje się, że w wielu przypadkach, gdy mielibyśmy do czynienia z zachowaniem obiektywnie odpowiadającym „targnięciu się” na własne życie przez pokrzywdzonego, w wyniku którego poniósł on śmierć, ustalenie istnienia tej zgody w sposób pewny byłoby niemożliwe. Właściwsze w takiej sytuacji jest zastosowanie swego rodzaju domniemania istnienia związku targnięcia się z uprzednim znoszeniem znęcania oraz intencjonalności owego targnięcia się (opartego na obiektywnym przypisaniu z uprzedniego zachowania sprawcy).

Refine search results

2 Acta Iuris Stetinensis

1 Przegląd Prawa i Administracji

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 2020

2 2018

1 2015

1 Budyn-Kulik M.

1 Giezek J.

1 Jóźwiak P.

1 Kowalewska-Łukuć M.

Strona podmiotowa a wina – wzajemne relacje

Niektóre problemy strony podmiotowej deliktu dyscyplinarnego

Strona podmiotowa czynu zabronionego a formy jego popełnienia — zagadnienia wybrane

Gloss to the Decision of the Supreme Court from 5th March 2014, IV KK 316/13, OS-NKW 2014, No. 11, Item 82