Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  swearwords
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Auch das Beschimpfen ist eine Art, miteinander zu reden

100%
Sadziński W.
Linguistische Treffen in Wrocław
|
2019
|
issue 16
161-176
EN
Emotions are an indispensable part of human life, and consequently of speech. On the other hand, they are put under pressure by the culture – not least by the good nursery – so that, politely, one does not always express directly what is important to one‘s heart. Goethe summed it up in Faust II as follows: “In German you lie when you are polite” (see also Szczęk 2012). Sometimes, however, one is forced to let the emotion run wild. This is exemplified in the article on Günter Grass’ Hundejahre and Peter Handke’s Publikumsbe¬schimpfung. On the other hand, the article focuses on an important aspect of the subconscious emotive, namely verbal aggression as a substitute for assault. The author joins Meinunger (2017: 11 f.), where he says: “Ranting is much better than his reputation. […] It is essentially a substitute for physical violence. […] must be seen as a victory of culture over nature.” At the same time he is contradicted when he also summarizes hate speech under ranting.
2

Le français et le roumain – égo/égaux devant la pudeur ?!

72%
Coiug A., Pelea A.
Translationes
|
2012
|
vol. 4
|
issue 1
FR
Une observation plutôt amusante au début concernant le contraste évident entre l’audace française et la timidité roumaine a stimulé les auteures de cet article à s’interroger un peu plus à ce sujet et à examiner les implications que peut avoir en traduction la pudeur intrinsèque d’une langue (ou, au contraire, son manque de pudeur). Pour répondre à leurs questionnements, les auteures ont analysé cette asymétrie entre le roumain et le français à la lumière de réflexions de traducteurs, de traductologues et d’autres spécialistes de la langue.
EN
An initially benign, slightly amusing observation about the obvious contrast between the French audace and the Romanian shyness has stimulated the authors of this study to go a little further and to examine the implications that the intrinsic modesty (or lack thereof) of a language can have in translation. Thus, they set to analyze here this asymmetry between Romanian and French based on reflections from translators, translation theorists and other linguists.
3
Publication available in full text mode
Content available

Małe, czarne, okrągłe, a każdego wyszczypie. O pieprzu i pieprzeniu w polszczyźnie ludowej i potocznej

72%
Prorok K.
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
|
2017
|
vol. 29
EN
The first part of the article is devoted to a reconstruction, by means of the cognitive definition, of the linguo-cultural view of pepper in Polish folk culture. The rich body of 19th- and 20th-c. data comes from the files of the Dictionary of Folk Stereotypes and Symbols (text of folklore in a variety of genres, records of beliefs and cultural practices) as well as from dictionaries of Polish (general, dialectal, phraseological, and etymological). Pepper is imaged through language not only as a hot and bitter spice, formerly expensive and much desired, but also as a substance with several applications in medicine and magic. Because of its sharp taste, pepper also connotes such features as ‘malice’, ‘offense’, ‘indecency’, ‘vulgaritycoarseness’, ‘destruction’, or ‘stupidity’, which is especially conspicuous in the semantics of its many derivatives, mainly obscene expressions and swearwords such as pieprzyć ‘talk bullshit’ or ‘screw’, spieprzyć ‘screwfuck up’, zapieprzyć ‘steal’, wypieprzyć ‘dump’, etc. These are in focus in the second part of the article, where it is investigated how they are related to the linguo-cultural stereotype of pepper.
PL
W pierwszej części artykułu autorka rekonstruuje metodą definicji kognitywnej językowo-kulturowy obraz pieprzu w polskiej tradycji ludowej. Podstawę analizy stanowi bogaty materiał XIX- i XX-wieczny pochodzący z kartoteki Słownika stereotypów i symboli ludowych (różnogatunkowe teksty folkloru oraz zapisy wierzeń i opisy praktyk ludowych) oraz dane systemowe czerpane ze słowników języka polskiego (ogólnych, gwarowych, frazeologicznych, etymologicznych). Pieprz jest traktowany nie tylko jako ostro-gorzka przyprawa, dawniej droga i pożądana, ale też jako środek mający liczne zastosowania lecznicze i magiczne. Ze względu na palący smak konotuje też takie cechy, jak złośliwość, obraza, nieprzyzwoitość, wulgarność, zniszczenie, głupota, co jest szczególnie widoczne w znaczeniach licznych derywatów pochodzących od wyrazu pieprz, głównie czasowników, należących dziś do „kanonu” polskich przekleństw i wulgaryzmów, np. pieprzyć, spieprzyć, zapieprzyć, wypieprzyć i in. Ich analizą zajmuje się autorka w drugiej części artykułu, próbując określić, na ile bliski jest ich związek z językowo-kulturowym stereotypem pieprzu.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.