Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  swoboda świadczenia usług
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Celem artykułu jest wskazanie na ewolucję warunków świadczenia usług turystycznych z punktu widzenia interesu konsumenta tych usług. Autor wyróżnia dwie tendencje. Po pierwsze, ogólną tendencję liberalizacyjną. Po drugie, w zakresie niektórych regulacji odwrotny proces, związany zwłaszcza z zabezpieczeniem finansowym na wypadek niewypłacalności organizatorów turystyki i pośredników turystycznych oraz regulacją działalności przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych. Przedmiotem analizy są przede wszystkim regulacje ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (od 1 lipca 2018 r. ustawy o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych) oraz ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, której przepisy częściowo zastąpiły przepisy ustawy o usługach turystycznych. Wbrew spotykanym często w literaturze postulatom wskazującym na potrzebę zaostrzenia regulacji w zakresie przedmiotowych wymagań, w artykule wskazuje się, iż ważny interes publiczny za tym najczęściej nie przemawia. W najbliższym czasie ustawodawca powinien dokonać jednak przeglądu obecnych regulacji, co czyni zasadnym przedstawienie niniejszego artykułu.
EN
The aim of this article is to present and comment on judgments of the Court of the European Union delivered in cases C-620/18 and 626/18 concerning Polish and Hungarian applications to annul Directive 2018/957/EU amending the Posting of Workers Directive.
PL
Celem opracowania jest omówienie wyroków Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych na skutek skarg Polski i Węgier o stwierdzenie nieważności dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług.
EN
The aim of this article is to present and comment on judgments of the Court of the Justice European Union delivered in cases C-620/18 and 626/18 concerning Polish and Hungarian applications to annul Directive 2018/957/EU amending the posting of workers Directive.
PL
Celem opracowania jest omówienie wyroków Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych na skutek skarg Polski i Węgier o stwierdzenie nieważności dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/957 z 28 czerwca 2018 r. zmieniającej dyrektywę 96/71/WE dotyczącą delegowania pracowników w ramach świadczenia usług
EN
The campaign of vaccination against COVID-19 in the EU, launched at the turn of 2020 and 2021, is almost from the beginning accompanied by a discussion on the document confirming the fact of receiving the COVID-19 vaccine or having this disease and, consequently, obtaining immunity to the SARS-CoV-2 coronavirus infection. The proposal to introduce such a document, called an EU Digital COVID Certificate, was presented by the European Commission in March 2021. From the point of view of the EU internal market law, the substantive legal requirement to get vaccinated against COVID-19 for the purpose of cross-border use of various types of services, the fulfillment of which has been confirmed by an EU Digital COVID Certificate, is important. The aim of the paper is to examine whether the requirement to get vaccinated against COVID-19 by a citizen of an EU Member State wishing to use services offered in another EU Member State should be regarded as, in principle prohibited, restriction of the freedom to provide services in the EU. The conclusion that this is the case makes it possible to indicate the conditions which must be fulfilled for the requirement in question to be compatible with EU law.
PL
Akcji szczepień przeciw COVID-19 w UE, rozpoczętej na przełomie 2020 i 2021 r., niemal od początku towarzyszy dyskusja na temat dokumentu potwierdzającego fakt otrzymania szczepionki przeciw COVID-19 lub przebycia tej choroby i w konsekwencji uzyskania odporności na zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2. Propozycję wprowadzenia takiego dokumentu, nazwanego unijnym zaświadczeniem cyfrowym, Komisja Europejska przedstawiła w marcu 2021 r. Z punktu widzenia prawa rynku wewnętrznego UE istotny jest materialnoprawny wymóg zaszczepienia się przeciw COVID-19 do celów transgranicznego korzystania z różnego rodzaju usług, którego spełnienie potwierdza unijne zaświadczenie cyfrowe. Celem artykułu jest zbadanie, czy wymóg zaszczepienia się przeciw COVID-19 przez obywatela państwa członkowskiego UE zamierzającego skorzystać z usług oferowanych w innym państwie członkowskim UE należy uznać za, co do zasady zakazane, ograniczenie swobody świadczenia usług w UE. Wniosek, że tak jest w istocie, umożliwia wskazanie warunków, jakie muszą być spełnione, by przedmiotowy wymóg był zgodny z prawem UE.
PL
W artykule autorka omówiła problematykę niedawnej nowelizacji ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej i innych ustaw. Przedmiotem noweli było pełne dostosowanie polskiego prawa do przepisów Unii Europejskiej odnoszących się do działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Przeprowadzenie zmian było spowodowane niedostateczną transpozycją do polskiego porządku prawnego przepisów dyrektyw Wypłacalność II i Omnibus II, które zostały implementowane na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.
EN
In this article, the author has discussed the recent revision of the Act of 11 September 2015 on Insurance and Reinsurance Activity and of other acts. Its purpose was to completely harmonise Polish law with the EU regulations applicable to the insurance and reinsurance activity. The amendment was necessary because of insufficient transposition of the provisions of the Solvency II and Omnibus II Directives which had been implemented into the Polish legal system on the basis of the above-mentioned act.
Ius Novum
|
2022
|
vol. 16
|
issue 3
110-129
EN
Liberalization of air transport services and changes in the external transportation policy ofthe EU caused that the economic regulation of the market is also changing. As a result, thestandards that are in force based on bilateral agreements and laying down restrictive attitudetowards access to the market of air transport are breached. The scope of regulations covered ininternational aviation agreements is also widened by the addition of issues that were subject tothose agreements to a limited extent if at all. The article analyses those changes and evaluatesthem from the perspective of the regulation of access to aviation services among variousstates’ economies.
PL
Liberalizacja usług przewozu lotniczego i zmiany w zewnętrznej polityce transportowej UEspowodowały, że zmienia się również ekonomiczna regulacja rynku. W konsekwencji przełamywanesą standardy obowiązujące na podstawie bilateralnych porozumień, przewidującerestryktywne podejście w zakresie dostępu do rynku usług przewozów lotniczych. Zakresregulacji objętej międzynarodowymi umowami lotniczymi poszerza się również o zagadnienia,które, jeśli już, to w bardzo ograniczonym zakresie poruszane były w tych umowach. Niniejszy artykuł dokonuje analizy tych zmian i oceny pod kątem regulowania dostępu do usług lotniczych pomiędzy różnymi gospodarkami państw.
EN
The article is dedicated to the status of the European Labour Authority and its competences in the field of application and enforcement of labour law. Established in 2019, the Authority shall contribute to ensuring fair labour mobility across the Union and assisting Member States and the Commission in the coordination of social security systems within the Union. Author outlines the problems connected to the freedom of movement of workers and posting of workers within the freedom to provide services. He introduces competences of the European Labour Authority on facilitating access to information on rights and obligations regarding labour mobility across the Union, facilitating and enhancing cooperation between Member States in the enforcement of relevant Union law, mediating and facilitating solution in cases of cross-border disputes between Member States, as well as supporting cooperation between Member States in tackling undeclared work.
PL
Artykuł dotyczy statusu Europejskiego Urzędu ds. Pracy i jego kompetencji w zakresie stosowania i egzekwowania prawa pracy. Utworzony w 2019 r. Urząd ma przyczyniać się do zapewnienia sprawiedliwej mobilności pracowników w całej Unii oraz wspierać państwa członkowskie i Komisję w koordynowaniu systemów zabezpieczenia społecznego w Unii. Autor zarysowuje problemy związane ze swobodą przemieszczania się pracowników oraz delegowaniem pracowników w ramach swobody świadczenia usług. Przedstawia kompetencje Urzędu ds. Pracy dotyczące ułatwiania uzyskiwania informacji o prawach i obowiązkach w dziedzinie mobilności pracowników w całej Unii, ułatwiania i wspierania współpracy państw członkowskich w zakresie egzekwowania odpowiednich przepisów prawa Unii, prowadzenia mediacji i udzielania pomocy w rozstrzyganiu sporów transgranicznych między państwami członkowskimi, a także wspierania współpracy państw członkowskich w zakresie przeciwdziałania pracy nierejestrowanej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.