Search results

1

Problem synodalności Kościoła w świetle analizy egzegetycznej perykopy Mk 2,18-22

100%

Włoszczyk M.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2023

|

vol. 43

|

issue 2

37-50

EN

This article is a symbolical reading of the words of Jesus in Mark 2:18-22 in the light of the invitation to the path of synodality made by Pope Francis in 2014. The article shows how the discovery of synodality is a finding of the newnessof the Gospel (young wine) and that it takes flexibility of mind and openness to change (new wineskin). The article consists of three parts: literature presenting of pericope, an exegetical analysis and a discussion of the theological significance of the parable of the young wine and the old wineskins, and how the motifs relate to the “matter of synodality”.

PL

Artykuł jest symbolicznym odczytaniem słów Jezusa na temat postu, zawartych w przypowieści Mk 2,18-22, w świetle zaproszenia na drogę synodalności, które w 2014 r. sformułował papież Franciszek. Artykuł przedstawia, w jaki sposób odkrycie synodalności jest dotarciem do nowości Ewangelii (młode wino) oraz że potrzeba przy tym elastyczności umysłu i otwartości na zmianę (nowy bukłak). Tekst składa się z trzech części: literackiego przedstawienia perykopy, analizy egzegetycznej oraz omówienia teologicznego znaczenia przypowieści o młodym winie i starych bukłakach wraz z odniesieniem tych motywów do „sprawy synodalności”.

2

Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym

80%

Rabczyński P.

Nurt SVD

|

2020

|

issue 1

131-146

PL

Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.

EN

The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.

3

"Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu

80%

Rabczyński P.

Teologia w Polsce

|

2019

|

vol. 13

|

issue 2

165-185

EN

The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.

PL

Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.

Refine search results

1 Nurt SVD

1 Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

1 Teologia w Polsce

1 2023

1 2020

1 2019

2 Rabczyński P.

1 Włoszczyk M.

Problem synodalności Kościoła w świetle analizy egzegetycznej perykopy Mk 2,18-22

Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym

"Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu