Search results

1

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

100%

Wróbel M.

Roczniki Biblijne

|

2010

|

vol. 2(57)

15-26

XX

Jedną z widocznych cech Ewangelii według św. Jana jest jej „potencjał polemiczny”. Wiele zdań Janowego Jezusa wobec Jego rozmówców (Żydów) ma ostry i polemiczny charakter. W niniejszym artykule autor pragnie wskazać na źródła Janowego konfliktu i polemiki w szerszym kontekście literatury judaistycznej (Izajasz, Targum Izajasza) i chrześcijańskiej (Pierwszy List św. Jana, List do Galatów). Analiza ta umożliwia wydobycie „paradygmatu polemicznego”, który mógł być wykorzystany przez autora czwartej Ewangelii i zaaplikowany do sytuacji końca I w., kiedy szczególnie żywotnym było pytanie o tożsamość „prawdziwego Izraela” w odniesieniu do ojcostwa wobec Boga i Abrahama.

2

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

100%

Wróbel M. S.

|

2010

|

vol. 2

|

issue 1

15-26

PL

Jedną z widocznych cech Ewangelii według św. Jana jest jej „potencjał polemiczny”. Wiele zdań Janowego Jezusa wobec Jego rozmówców (Żydów) ma ostry i polemiczny charakter. W niniejszym artykule autor pragnie wskazać na źródła Janowego konfliktu i polemiki w szerszym kontekście literatury judaistycznej (Izajasz, Targum Izajasza) i chrześcijańskiej (Pierwszy List św. Jana, List do Galatów). Analiza ta umożliwia wydobycie „paradygmatu polemicznego”, który mógł być wykorzystany przez autora czwartej Ewangelii i zaaplikowany do sytuacji końca I w., kiedy szczególnie żywotnym było pytanie o tożsamość „prawdziwego Izraela” w odniesieniu do ojcostwa wobec Boga i Abrahama.

3

Istota synostwa Bożego (Gal 3, 26-27)

100%

Szymanek E.

|

1969

|

vol. 16

|

issue 1

61-76

PL

Den Stoff des Artikels bildet die Frage, wie der hl. Paulus die Lehre der Gotteskindschaft versteht. Der Verfasser stützte sich auf den Text des Galaterbriefes 3, 26-27, und begründet es, dass dieser Text grundlegend für das behandelte Problem ist, während andere Texte des hl. Paulus, die von der Kindschaft Gottes sprechen, nur einige wenige, zum Text des zitierten Galaterbriefes gehörende Aspekte anführen. Den Inhalt der Kindschaft Gottes bilden zwei grundlegende Elemente: der Glaube und die Taufe. Daher ist der ganze Inhalt des Glaubens und der Taufe wesentlicher Inhalt dieser Kindschaft. Der Glaube und die Taufe bilden die Mitwirkung Gottes und des Menschen. Der Glaube, als erste Gabe Gottes, ist die Zusammenfassung der von Gott offenbarten und durch die Apostel gelehrten Wahrheiten, er ist auch die innerliche Disposition des Zuhörers, die ihn zum Annehmen dieser Wahrheiten befähigt und sich mit seiner ganzen Persönlichkeit Gott ergeben lasst. Dieser innere Akt der Gottergebung ist gleichzeitig die Folge des menschlichen Wirkens und wird in ganzer Vollkommenheit durch den Empfang der Taufe geäussert. Die Taufe, als zweite Gabe Gottes, ist das Element, durch welches der Mensch sich mit Gott, dem Vater, Christus und dem Heiligen Geiste verbindet. Mit Gott, dem Vater, ist er verbunden, weil Gott die Liebe zu dem Menschen ist, also die Ursache des Erlösungswerkes Jesu Christi. Mit Christus vereinigt sich der Mensch in der Taufe, als Nachkomme des „zweiten Adams”, mit seinem Tode und seiner Auferstehung verbunden. Mit dem Heiligen Geiste dagegen verbindet sich der Neophyt dadurch, dass der Heilige Geist in der Taufe durch das Einwohnen im Menschen wirkt und ihn mit seinen Gaben beschenkt - mit tieferem Verständniss der Wahrheiten Gottes, mit Kraft und Liebe. Die Verbindung mit Gott, Christus und dem Heiligen Geiste und die innere Umwandlung des Menschen bildet in ihm den neuen Zustand, der alte Sünden hinwegnimmt und von Natur aus verlagt, sie zu meiden und gerechte Taten auszuüben. Ausserdem gibt dieser Zustand das Recht, das künftige ewige Leben zu erben. Der auf diese Weise mit Gott vereinigte Mensch das Gotteskind - bildet eine Einheit mit anderen Menschen - den Kindern Gottes.

4

Wskazania dla mnichów w "Komentarzu do Modlitwy Pańskiej" w "Regule mistrza"

80%

Czyżewski B.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 69

143-154

EN

The annonymous work called The Rule of the Master, in the so-called Thema, contains a commentary to the Lord’s Prayer. The Master, in his interpretion of invocation, touches the Christian doctrine. He analyse adopted sonship, which men is receiving by the Grace of God. This grace is a fruit of salvation given by Christ passover. Every Christian receives this grace in sacrament of baptism. First three request in Lord’s Prayer, although directed to God strictly, also refer to bound between man and Father. These prayers contains double dimension: theocentric and antropocentric. First, these three request are leading to the God, and from Him, return to man to realize to him the obligations which are connected with the status: the child of God. Four next requests concer the specific needs of man, such as daily food, forgiveness, defense against the devil and temptations. We can not admit, that these four are focusing only on man. We can find in it also a deep theocentric feature. By directing these request to God, says The Master, man expect suport and help.

5

Baptism – the Revelation of the Filial Relationship of Christ and the Christian

80%

Kowalski M.

The Biblical Annals

|

2021

|

vol. 11

|

issue 3

459-495

PL

The author analyses Jesus’ baptism in Jordan, looking for its parallel in the Christian baptism. He begins by acknowledging the historicity of Jesus’ baptism and reflects on the meaning of the baptism of John by juxtaposing it with similar rites described in the Old Testament texts, in Second Temple Jewish literature, and in rabbinical sources. Then he analyses the meaning of Jesus’ baptism, criticizing the historical-critical interpretations that separate the scene of baptism from the theophany that follows it. According to the author, such an operation is unfounded due to the nature of ancient texts and the literary and thematic continuity between baptism and theophany in the synoptic Gospels. Further, the author presents arguments demonstrating that Jesus comes to Jordan already aware of his identity and mission, which the Father’s voice announces to others and objectivizes. In the last step, it is argued that Jesus’ baptism in Jordan together with the Lord’s death and resurrection could have been a point of reference for the early Christian understanding of baptism connected with the gift of the Spirit, with the filial dignity and the “Abba” prayer and with the inheritance of heaven. All these elements can be found in Rom 8:14-17,23 which describes the new life of those baptized in Christ.

6

Dramat ojcowskiej miłości (Łk 15,11-32)

80%

Muszytowska D.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 23

105-126

EN

The parable of the father and his two sons in the Gospel of Luke (Luke 15:11-32) makes part of a series of parables depicting the attitude of God toward sinful man. It is the attitude of seeking, concern, love, and joy in the presence of which nobody, even the greatest sinner, is excluded. The present article focuses on that attitude by exposing relationships between father and his two sons. Despite the fact that the narrative presents the events from the perspective of the sons, the father can be considered the main character of the parable. The story of the sons shows the drama of father’s love which was rejected and misunderstood by them. Both sons lose their dignity by denying their father’s love, but only the younger seems to realize it. The father shows both of them the same love and assures them that in his eyes they have never lost their sonship and they have never been deprived of it. Each of the children has to be re-adopted; each in his own way indicated by the father. The younger has to accept paternal forgiveness which is full of mercy and joy prompted by his return. The elder, on the other hand, has to imitate the mercy and joy offered by the father to his younger son.

7

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7

61%

Dąbrowski W.

Teologia w Polsce

|

2014

|

vol. 8

|

issue 2

5-29

IT

Siamo abituati che il pensiero teologico di san Tommaso d’Aquino viene presentato secondo la sua più famosa e più matura opera, cioè La Summa Theologiae, il che fa sì che non conosciamo il suo pensiero, altrettanto maturo, valido e interessante, contenuto nelle sue altre opere, soprattutto quelle esegetiche. L’Aquinate infatti, essendo magister in Sacra Pagina, non ha mai insegnato la sua Summa di Teologia, ma tutta la sua attività accademica era dedicata e concentrata sulla spiegazione-esegesi della Sacra Scrittura. Perciò questo studio ha per scopo presentare la dottrina della generazione del Figlio dal Padre, che troviamo nel suo commento al Sal 2,7 e nei commenti dei testi paralleli di Eb 1,5 e 5,5; con riferimenti al commento del Vangelo di Giovanni.

EN

In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where the Aquinas is presented as Bible’s Commentator – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the text Ps 2,7 regarding the theme of this research, confronted with the contemporary exegesis, and presents also two parallel commentaries of the text Hebr 1,5 and 5,5. The exposition is theological, doctrinal and biblical: the generation of the Son is spiritual, intellectual, natural and eternal. All this permits to the author to conclude that the doctrine on the generation of the Son presented by Saint Thomas in Commentary on the Ps 2,7 and parallels is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.

PL

Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia teologicznie, że Pierwsza i Druga Osoba Trójcy Świętej, tj. Ojciec i Syn, są wobec siebie w prawdziwej i właściwe relacji ojcostwa i synostwa. Prawdziwe i własne synostwo Syna ma swoją podstawę w naturalnym zrodzeniu przez Ojca. Odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca jest stwierdzone w Ps 2,7 i paralelnych tekstach Hbr 1,5 i 5,5. To odwieczne zrodzenie Syna przez Ojca Akwinata przedstawia jako czysto duchowe i intelektualne, czyli jako akt intelektu Ojca; dlatego Syn jest Słowem zrodzonym przez akt intelektywny Ojca. W ten sposób są ukonstytuowane teologicznie także Osoby, z zachowaniem tearchii Ojca: Ojciec jest tym, który zradza, a Syn jest tym, który jest zrodzony. To zrodzenie Syna, czyli poczęcie Słowa, jest odwiecznym mówieniem Ojca, tak że Słowo jest poczęte w sercu Ojca, który wypowiadając siebie samego zrodził Syna równego sobie we wszystkim. Dzięki temu Doktor Anielski wykazuje, właśnie na podstawie odwiecznego zrodzenia, że Syn jest współistotny Ojcu.

Refine search results

3 The Biblical Annals

1 Roczniki Biblijne

1 Teologia w Polsce

1 Verbum Vitae

1 Vox Patrum

1 2021

1 2018

1 2014

1 2013

2 2010

1 1969

1 Czyżewski B.

1 Dąbrowski W.

1 Kowalski M.

1 Muszytowska D.

1 Szymanek E.

1 Wróbel M.

1 Wróbel M. S.

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

The Polemic in Jn 8:31-59 in the Context of Jewish and Christian Literature

Istota synostwa Bożego (Gal 3, 26-27)

Wskazania dla mnichów w "Komentarzu do Modlitwy Pańskiej" w "Regule mistrza"

Baptism – the Revelation of the Filial Relationship of Christ and the Christian

Dramat ojcowskiej miłości (Łk 15,11-32)

La generazione del Figlio secondo san Tommaso d’Aquino nel suo commento del Sal 2,7