Search results

1

EU Agencification? A New Framework for the Functioning of Decentralized Agencies of the European Union

100%

Nitszke A.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2018

|

vol. 59

205-223

PL

Agencje zdecentralizowane były tworzone na przestrzeni lat, stanowiąc odpowiedź na nowe wyzwania i potrzeby WE/UE. Nasilenie tego procesu miało miejsce od lat 90. i związane było z tworzeniem rynku wewnętrznego. Proces ten był na tyle chaotyczny i nieskoordynowany, że pojawiły się znaczące różnice w ich statusie i zasadach funkcjonowania. Na początku lat dwutysięcznych pojawiła się potrzeba stworzenia minimalnych standardów wspólnych dla wszystkich tego typu podmiotów. Działania rozpoczęte wówczas doprowadziły do przedstawienia przez Komisję Europejską w 2012 r. tzw. mapy drogowej, mającej uporządkować materię związaną z tworzeniem, zakresem działalności i kompetencjami UE. W ostatnich latach, szczególnie w literaturze anglojęzycznej, na popularności zyskuje nowy termin: agencification, który można przetłumaczyć na język polski jako „agencyfikacja”. Pojęcie to nie jest używane tylko w kontekście agencji UE, ale ma szersze zastosowanie i odnosi się do zjawiska dość powszechnego, związanego z delegowaniem kompetencji i uprawnień regulacyjnych przez instytucje państwowe na specjalnie w tym celu tworzone wyspecjalizowane jednostki. Podobieństwa między poziomem krajowym a unijnym w nawiązaniu do agencyfikacji nie odnoszą się tylko do procesu tworzenia agencji, ale wskazują na pewną generalną prawidłowość dotyczącą autonomizacji tego typu jednostek.

EN

EU decentralized agencies multiplied over the years in response to new challenges and developing needs of the EC/EU. The process has been intensified since the 1990s as a result of creation of the internal market. However, this multiplication was so chaotic and uncoordinated that significant differences in the status and functioning principles of the agencies emerged. At the beginning of the 2000s, a need to create minimum standards common to all such entities became apparent. Activity initiated at that time led to the presentation by the European Commission in 2012 of the so-called Roadmap to regulate matters related to establishment, scope of activity and competences of EU decentralized agencies. In recent years, especially in English-language literature, the new term agencification is gaining popularity. This concept is used not only in the context of EU agencies, but has a wider application and refers to a quite common phenomenon of delegation of competences and regulatory powers by state institutions to specialized units formed for just such purpose. Similarities between the national and the EU level with regard to agencification do not only concern the process of establishing the agencies, but extend also to certain general principles in autonomization of such entities.

2

Funkcja przewodniczącego Rady Europejskiej – kompetencje formalne i nieformalne w świetle postanowień traktatu lizbońskiego i praktyki działań

67%

Przybylska-Maszner B.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2020

|

issue 14

373-389

EN

The article deals with the role of the president of the European Council in the institutional framework of the European Union, as it has been laid down by the Lisbon Treaty. The text indicates its growing influence, beyond the wording of the Treaty, and the growing criticism that this evolution has stimulated. Reviewing the critical points of view relating to his role, the text analyzes the factors that determine changes in the formula for the functioning of the office of the President of the European Council. The existing structures of inter-institutional links that condition the performance of his function were presented. The article is based on the assumption that the current principle of correlation of tasks based on complementing competences has been modified. The worsening of the crisis situation disturbed the existing institutional balance, and at the same time coincided with the process of competence changes. The discussion also considers the proposal of reform of the institutional architecture of the EU.

PL

Artykuł skupia się na roli Rady Europejskiej w ramach instytucjonalnych Unii Europejskiej, zgodnie z zapisami traktatu lizbońskiego. W tekście wskazano na jej rosnący wpływ, wykraczający poza sformułowania zawarte w Traktacie, oraz na narastającą krytykę, którą stymuluje ta ewolucja. Dokonując przeglądu krytycznych punktów widzenia odnoszących się do roli, jaką sprawuje, w tekście dokonano analizy czynników warunkujących zmiany formuły funkcjonowania urzędu przewodniczącego Rady Europejskiej. Przedstawione zostały istniejące struktury powiązań międzyinstytucjonalnych warunkujące pełnienie przez niego funkcji. W artykule oparto się na założeniu, iż dotychczasowa zasada korelacji zadań oparta na uzupełnianiu kompetencji uległa modyfikacji. Narastanie sytuacji kryzysowej wpłynęło na zaburzenie dotychczasowej równowagi instytucjonalnej, a jednocześnie zbiegło się z procesem zmian kompetencyjnych.

3

Rada Europejska w procesie przekształceń strukturalnych 1961-1977

67%

Przybylska-Maszner B.

Rocznik Integracji Europejskiej

|

2018

|

issue 12

27-40

EN

The European Council has gradually evolved into a center of political decision making in the EEC/EU and its range of formal and informal powers continues to grow. The following political decisions and legal regulations marked a significant step in this process because it identified and acknowledged the European Council’s position and its leading role within the EEC/ EU. This article examines the sources and manifestations of the institutional changes within the European Council in the period 1961-1977. Its purpose is to analyze the factors which influence the creation and development of the European Council in light of political decisions, Treaty’s provisions and the practice of its activities. The issue discussed in the article is based on the assumption that the structural order is characterized by a significant asymmetry. The increasing interdependence in the relations between states, together with the need and the necessity of the idea of cooperation, has coincided with the process of change necessitated by the new functions of the European Council. This has significantly affected the pace of inter-institutional transformation. In defining the determinants affecting this transformation, the functionality of the system, as well as the limitations in terms of its ability should be emphasized.

PL

Rada Europejska stopniowo przekształciła się w ośrodek podejmowania decyzji politycznych EWG, później Unii Europejskiej. Jej zakres formalnych i nieformalnych uprawnień stale się zwiększał. Kolejne postanowienia polityczne i wprowadzane prawne regulacje wyznaczały znaczące etapy tego procesu, ponieważ określały jej rolę i wiodącą funkcję w EWG. Artykuł odnosi się do źródeł i przejawów dynamiki instytucjonalnej w procesie rozwoju Rady Europejskiej w okresie 1961-1977. Jego celem jest analiza czynników warunkujących powstanie i rozwój Rady Europejskiej w świetle przyjmowanych decyzji politycznych, a także praktyki jej działań. Przedstawione w artykule zagadnienie oparte zostało na założeniu, iż ład strukturalny cechuje znacząca asymetryczność. Narastanie współzależności w kształtowanych relacjach między państwami w sytuacji potrzeby i konieczności współpracy zbiega się z procesem zmian w odniesieniu do konieczności kształtowania nowych funkcji instytucji. To znacząco wpłynęło na dynamikę międzyinstytucjonalnych przekształceń. Określając determinanty wpływające na te przekształcenia podkreślić należy funkcjonalność systemu, a także jego ograniczenia.

Refine search results

2 Rocznik Integracji Europejskiej

1 Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

1 2020

2 2018

2 Przybylska-Maszner B.

1 Nitszke A.

EU Agencification? A New Framework for the Functioning of Decentralized Agencies of the European Union

Funkcja przewodniczącego Rady Europejskiej – kompetencje formalne i nieformalne w świetle postanowień traktatu lizbońskiego i praktyki działań

Rada Europejska w procesie przekształceń strukturalnych 1961-1977