Search results

1

Przywództwo symboliczne w systemie prezydenckim

100%

Szklarski B.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2014

|

issue 10

68-96

PL

We współczesnej amerykańskiej polityce przywództwo coraz częściej ma cha-rakter performatywny, co z jednej strony spowodowane jest mediatyzacją poli-tyki, a z drugiej decentralizacją procesu politycznego. Przestrzeń przywództwa wyznaczana jest dwiema koniecznościami: reprezentacji różnorodności intere-sów i sprawnego rządzenia. Społeczeństwo oczekuje działań zmierzających do rozwiązania podstawowych problemów. Tutaj pojawia się przywództwo typu symbolicznego jako forma zaspokojenia oczekiwań społecznych względem elit.

EN

Modern American democracy accentuates the performative character of pres-idential leadership. Such a development is predicated by two phenomena: the transfer of political conflict to the world of media and by the fragmentation of the political process. Political leaders have to perform in the space determined by the need to represent diversity of interests and by the need to govern ef-fectively. Citizens expect actions geared towards solving major social prob-lems. Here is where the symbolic leadership comes to the fore as a way of satisfying social needs for both representation and governance.

2

Prezydent w systemie politycznym Turcji

72%

Liszkowska D.

Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

|

2021

|

vol. 69

234-250

EN

This article presents the main features of the Turkish presidential system and historical conditions which shaped the president’s position in the power structure in Turkey. The work consists of three parts. The first part discusses the basics of Turkish parliamentarism, which is a matter crucial for understanding the organization of the Turkish system before the reform. Another issue discussed in this part is the process of evolution in the Turkish presidency from the first years of the Republic’s founding to the changes introduced in 2018. The second part of this work focuses on the conditions necessary for changes in the system. Finally, the last part of the article is the analysis of the new system defined as Turkishstyle presidentialism and its distinctive features.

PL

W niniejszym artykule przedstawiono główne cechy tureckiego modelu systemu prezydenckiego, a także historyczne uwarunkowania pozycji prezydenta w strukturze organów państwa w Turcji. Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich omówione zostały podstawy parlamentaryzmu, co jest kluczową kwestią dla ukazania kształtu tureckiego systemu przed reformą. Kolejnym zagadnieniem omawianym w tej części artykułu jest proces ewolucji prezydentury od pierwszych lat powstania Republiki do zmian wprowadzonych po wyborach prezydenckich i parlamentarnych w 2018 r. W drugiej części pracy wskazano uwarunkowania zmiany systemowej. Wreszcie w ostatniej dokonano analizy nowego systemu, określanego jako prezydencjalizm „w stylu tureckim”, i ukazano jego charakterystyczne cechy.

3

Czynniki stabilizacji systemu politycznego w Meksyku w XXI w.

72%

Oberda-Monkiewicz A.

Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny

|

2022

|

vol. 30

|

issue 1 (115)

25-46

EN

The article presents the evolution of selected elements of the political system in Mexico and their impact on its relative stability and predictability in comparison with other countries in the region. It brings an overview of the issue from both a historical and contemporary perspective, with particular emphasis given on their role in shaping the state policy.

PL

Artykuł przedstawia ewolucję wybranych elementów systemu politycznego w Meksyku wpływających na jego względną stabilizację i przewidywalność na tle pozostałych państw regionu. Dokonuje ich przeglądu z perspektywy zarówno historycznej, jak i współcze-snej, ze szczególnym uwzględnieniem ich oddziaływań na proces kształtowania polityki państwa.

4

The Parliament of the Republic of Kazakhstan. The organisation of work, competences and legal status of deputies

58%

Marszałek-Kawa J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2014

|

issue 2 (18)

187-213

PL

Zgodnie z Konstytucją Republiki Kazachstanu z 30 sierpnia 1995 r. Kazachstan jest państwem o ustroju prezydenckim. Władza wykonawcza w Kazachstanie jest egzekutywą dwuczłonową, tj. składa się z wybieranej na okres siedmiu lat w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i tajnych głowy państwa – prezydenta republiki, oraz odpowiedzialnego przed prezydentem i parlamentem rządu. W oparciu o postanowienia rozdziału 12. Konstytucji Republiki Kazachstanu z 28 stycznia 1993 r. jednoizbowy parlament występujący pod nazwą „Rada Najwyższa” stanowił jedyny organ przedstawicielski i ustawodawczy republiki. Dwa lata później, w sierpniu 1995 r., w trakcie referendum ogólnokrajowego biorący w nim udział obywatele opowiedzieli się za utworzeniem parlamentu dwuizbowego. Organizację i działalność władzy ustawodawczej, jej strukturę i kompetencje, reguluje Konstytucja Republiki Kazachstanu, Ustawa Konstytucyjna № 2529 z 16 października 1996 r. zatytułowana O parlamencie Republiki Kazachstanu i statusie jego deputowanych oraz inne akty, m.in. regulaminy parlamentarne obu izb, czy też przyjęty podczas wspólnej sesji obu izb parlamentu Republiki Kazachstanu w dniu 20 maja 1996 r. Regulamin parlamentu Republiki Kazachstanu. Jak przewiduje art. 49 konstytucji, dwuizbowy parlament Republiki Kazachstanu jest najwyższym przedstawicielskim organem Republiki wykonującym funkcje ustawodawcze. Parlament Republiki Kazachstanu jest klasycznym przykładem legislatywy biernej, zdominowanej przez prezydenta, prezydencką partię polityczną, i posiadającej niski poziom autonomii. Podsumowując, warto odnotować, że parlamenty są niewątpliwie instytucjami, które należy traktować jako organy sprzyjające stabilizacji systemu politycznego. Stabilność taka zaś – zdaniem Philipa Nortona i Davida M. Olsona – może zostać osiągnięta wtedy, gdy istnieje równowaga legitymizacji wewnątrz systemu.

EN

According to the Constitution of the Republic of Kazakhstan of 30 August 1995, Kazakhstan has a presidential form of government. The executive power in Kazakhstan has two branches, i.e. it consists of the head of state – the President of the Republic – who is elected for the period of seven years in general, equal, direct and secret elections, and of the government, which is accountable to the President and the Parliament. On the basis of the provisions of chapter 12 of the Constitution of the Republic of Kazakhstan of 28 January 1993, the unicameral parliament called the „Supreme Council” was the only representative and legislative body of the Republic. Two years later, in the referendum held in August 1995, citizens voted for the establishment of a bicameral parliament. The work and activity of the legislative branch, its structure and powers, is regulated by the Constitution of the Republic of Kazakhstan, The Constitutional Law № 2529 of 16 October 1996 entitled On the Parliament of the Republic of Kazakhstan and the Status of Its Deputies as well as other acts, such as parliamentary rules of procedure of both chambers or the Regulations of the Parliament of the Republic of Kazakhstan adopted by both chambers of the Parliament of the Republic of Kazakhstan at their joint session As stipulated in art. 49 of the Constitution, the bicameral Parliament of the Republic of Kazakhstan is the highest representative body of the Republic performing legislative functions. The Parliament of the Republic of Kazakhstan is a classic example of a passive legislature, which is dominated by the president, the presidential political party, and which has a low level of autonomy. To sum up, it must be noted that parliaments are undoubtedly institutions which should be considered as the bodies conducive to the stability of a political system. According to P. Norton and D.M. Olson, such stability can be achieved when there is the balance of legitimisation within the system.on 20 May 1996. 1

5

Sposoby obejścia konstytucyjnego zakazu reelekcji — kazus Nikaragui

58%

Składowska J.

Wrocławskie Studia Politologiczne

|

2018

|

vol. 24

33-45

EN

The Nicaraguan Constitution of 1987 in its original version guaranteed the free presidential re-election. The limits clause has been introduced by the amendment of 1995. Daniel Ortega who returned as the president in 2006 was directly interested in removing the restriction. The Sandinista National Liberation Front has no required majority in Parliament to carry out the amendment procedure. They seek the alternative solution, such as judicial instrument. The Nicaraguan Supreme Court sentence emitted on 19th of October 2009, declared the inapplicability of 147 of ConstitutionThe way to unlimited re-election has been opened. The purpose of the article is to analyse the process of changes of Nicaraguan Constitution between 1995 and 2014, regarding the re-election clause. The judicalization of this process shall be emphasized. In particular, the author will present legal analyse of both sentences of Nicaraguan Supreme Court (i.e.emitted in October 2009 and September 2010)It will be assessing in the context of the president-election’s regulation in Latin America presidentialism.

Refine search results

1 Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny

1 Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne

1 Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 Wrocławskie Studia Politologiczne

1 Liszkowska D.

1 Marszałek-Kawa J.

1 Oberda-Monkiewicz A.

1 Składowska J.

1 Szklarski B.

1 2022

1 2021

1 2018

2 2014

Przywództwo symboliczne w systemie prezydenckim

Prezydent w systemie politycznym Turcji

Czynniki stabilizacji systemu politycznego w Meksyku w XXI w.

The Parliament of the Republic of Kazakhstan. The organisation of work, competences and legal status of deputies

Sposoby obejścia konstytucyjnego zakazu reelekcji — kazus Nikaragui