Search results

1

Edukacja plastyczna jako element inkluzji społecznej

100%

Bieluga M.

Student niepełnosprawny. Szkice i rozprawy

|

2016

|

issue 16(9)

133-143

EN

The article presents the personal experience in the field of art education. The work presents an attempt to diagnosis the current state of the general education in the field of Visual Arts. The author provides examples of the use of the Visual Arts for inclusion of the disabled persons.

PL

W artykule zaprezentowano własne doświadczenia z dziedziny edukacji artystycznej. Praca stanowi próbę diagnozy obecnego stanu szkolnictwa powszechnego w zakresie sztuk plastycznych. Autor podaje przykłady wykorzystania plastyki między innymi w inkluzji osób niepełnosprawnych.

2

„Jedno po drugim oglądamy”. Doświadczenie spotkania z obrazem religijnym w wierszach Jakuba Ekiera

84%

Szewczyk-Haake K.

Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

|

2014

|

vol. 7

21-35

PL

Liryka Jakuba Ekiera stanowi dość rzadki w poezji współczesnej przypadek, kiedy to wiersze odwołujące się do religijnego dzieła malarskiego budują za jego pośrednictwem własną drogę ku prawdom wiary oraz prawdom o wierze. Analizowane teksty wskazują na odmienność malarskiego tworzywa, posługującego się światłem i ciszą, od żywiołu poetyckiego; zarazem to właśnie ogląd dzieła religijnej sztuki dawnej staje się inspiracją dla wysiłku wyrażenia w języku duchowego doświadczenia człowieka nowoczesnego. Omawiane tu wiersze poświęcone dziełom sztuki religijnej nie do końca dają się wpisać w najczęściej stosowane na gruncie polskiego literaturoznawstwa typologie ekfraz. Dzieje się tak na skutek świadomie tworzonej przez Ekiera „piętrowości” jego liryki, choć w pewnej mierze jest zapewne specyfiką większej grupy ekfraz dotyczących obrazów o tematyce religijnej. Teksty poetyckie, odnosząc się do tego rodzaju dzieł sztuki, dotykają zarówno do istotnej treści przedstawień (historii biblijnej), jak i specyfiki dzieł plastycznych, zdolnych opowiadać o biblijnych zdarzeniach sobie tylko właściwymi środkami. Wobec obu tych sfer język – szczególnie zaś coraz bardziej oddalającej się od sacrum język współczesności – pozostaje w pewnej mierze bezradny. Na drodze „nieskutecznej alegacji”, której obiektem jest dawne dzieło sztuki religijnej, utwór poetycki zdolny jest jednak powiedzieć coś istotnego zarówno o współczesnej lekturze dawnych dzieł, jak i o współczesnym doświadczeniu religijnym, dla których wspólnym mianownikiem są hermeneutyczne przeświadczenie o niezbywalności własnego horyzontu poznawczego i nieustanna próba jego przekraczania.

EN

The poems by Jakub Ekier constitute a case that is quite rare in contemporary poetry: the case when poems referring to religious paintings build, via those paintings, their own way to the truths of faith and the truths about faith. The analysed texts indicate the difference between the painting material, which makes use of light and silence, and the poetic element; at the same time it is an act of looking at an old master religious painting that becomes an inspiration for the effort to express in language the spiritual experience of modern man. The poems analysed here, and dedicated to works of religious art, do not quite fit the typologies of ekphrasis that are the most commonly applied in Polish literary studies. This is due to the multiple levels deliberately created by Ekier in his poetry, although to some extent such is probably the specificity of a larger group of ekphrases concerning religious paintings. Poetic texts referring to such works of art touch both the substance of the representations (the biblical history) and the specificity of works of visual art, capable of expressing the biblical events using their own, specific means. In the presence of both of those spheres, language – particularly the language of modernity, increasingly diverging from the sacred – is to a certain extent helpless. By means of “ineffective reference” whose object is an old master religious painting, a poem is, however, able to say something important both about the modern reading of old masterpieces and about modern religious experience, for which the common denominators are the hermeneutical conviction of an inalienable character of one’s own cognitive horizon and constant attempts to cross it.

3

Dzień Sztuki jako nowa forma edukacji artystycznej w gimnazjum

67%

Wejchert-Gajczyk D.

Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

|

2015

|

issue 42(4)/2015 Architektura

49-59

PL

Tematem artykułu jest studium przypadku - projektu i realizacji Dnia Sztuki, nowej, aktywnej formy edukacji artystycznej zastosowanej w gimnazjum. Część pierwsza to ilustracja zaistniałego kryzysu w edukacji artystycznej, w części 2. opisano znaczenie tradycyjnych metod nauczania – rysunku i malarstwa. W częściach 3. i 4. pokazano trudności wieku dojrzewania i próbę znalezienia nowych działań twórczych dla grupy docelowej. W części 5. omówiono poszukiwanie nowych form wypowiedzi artystycznej zgodnej z oczekiwaniami młodzieży. Część 6-7 to opis właściwy projektu i form realizacji dnia sztuki, który odbył się w warszawskim gimnazjum. Artykuł zamykają wnioski będące analizą przeprowadzonego projektu o charakterze ogólnym, dotyczące znaczenia i formy edukacji plastycznej.

EN

The theme of the article is a case study – the project and accomplishment of the Art Play Date, a new, active form of artistic education applied in a grammar school. The first part is an illustration of the crisis that has occurred in artistic education; in the second part, the author described importance of the traditional methods of teaching: drawing and painting. In the parts 3 and 4, she showed difficulties of adolescence and an attempt to find new creative activities for the target group. In the fifth part, she discussed the search of new forms of the artistic statement compliant with the youth’s expectations. The parts 6 and 7 are the very description of the project and form of implementation of the Art Play Date which took place in a Warsaw grammar school. The article is capped by conclusions being an analysis of the carried out project of a general nature, concerning the importance and form of artistic education.

4

"Charisteria" i historia. Polemika Jerzego Pelca z estetyką Władysława Tatarkiewicza

67%

Kowalik Ł.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2018

|

issue 2

5

Witraże projektu Zdzisława Kulikowskiego w katedrze św. Mikołaja w Elblągu

67%

Hudzik E.

Studia Elbląskie

|

2018

|

vol. 19

173-191

EN

Zdzisław Kulikowski (born 1919 in Wilno – died 1988 in Toruń) Visual Artist. In 1951 he graduated from The Faculty of Fine Arts with a Master’s Degree in Arts from the University of Nicolaus Copernicus in Toruń. He was an accomplished artist who focused mainly on church interior designs and selected commercial spaces. He configured and designed scenography for the puppet theater „Baj Pomorski” in his home city and sporadically took interest in painting and graphics. He dedicated utmost on his primary passion, which was stained glass design. At the beginning, Zdzisław Kulikowski collaborated with Edward Kwiatkowski, who was also from Toruń and later his designs were invigorated by the works of Leonard Brzezinski from Szamotuły.Zdzisław Kulikowski’s stained glass window designs can be conveniently found in a number of churches across Poland including Bydgoszcz, Elbląg, Gawłuszowice, Gdańsk, Lipno, Sochaczew, Węgorzewo and a number of other places. The largest of his projects is the design of the entire stained glass window interior for the Cathedral of Saint Nicolaus in Elbląg which he dedicated 20 years of his life to. These cathedral windows were completed between 1969 and 1989. All information was meticulously gathered from a variety of correspondences, meetings and theological consultations with the Reverend, Dr. Mieczysław Józefczyk. Each stained glass arrangement hasits own rich history and unique background. The designs are essentially figural and geometric layouts incorporating the time of Genesis through to the Final Judgment Day, highlighting the lifeof Christ. They inclusively feature scenes of historical importance for Poland, Elbląg and Warmia.

PL

Zdzisław Kulikowski (ur. 1919 w Wilnie – zm. 1988 w Toruniu), artysta plastyk. W 1951 otrzymał dyplom artysty malarza na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był artystą wszechstronnie uzdolnionym. Zajmował się projektowaniem wnętrz, zarówno kościelnych, jak i lokali użytkowych, projektował scenografie dla teatru lalek, sporadycznie zajmował się także malarstwem i grafiką. Główną pasją, której poświęcił najwięcej czasu było projektowanie witraży. Początkowo współpracował w tej dziedzinie z Edwardem Kwiatkowskim z Torunia, później wszystkie jego projekty wykonywał Leonard Brzeziński z Szamotuł. Witraże projektu Zdzisława Kulikowskiego znajdują się w wielu kościołach w Polsce, m.in. w Bydgoszczy, Elblągu, Gawłuszowicach, Gdańsku, Lipnie, Sochaczewie Węgorzewie i innych. Do największych realizacji artysty należą projekty witraży dla całego kościoła – katedry św. Mikołaja w Elblągu, którym poświecił niemal 20 lat. Witraże do katedry realizowane były w latach 1969–1989. Powstawanie kolejnych projektów poprzedzone było liczną korespondencją, spotkaniami i konsultacjami teologicznymi z ówczesnym księdzem infułatem – dr. Mieczysławem Józefczykiem. Witraże zawierają bogaty program ikonograficzny i historyczny. Są to kompozycje głównie figuralne, ale także geometryczne. Obejmują tematykę od Stworzenia Świata przez dzieje Chrystusa do Sądu Ostatecznego. Zawierają sceny z ważnych wydarzeń z historii Polski, Elbląga i Warmii.

6

Dwie siostry: rzeźbiarka Hanna Nałkowska w świetle powieści Zofii Nałkowskiej Węże i róże

67%

Kasa M.

|

2017

|

vol. 65

|

issue 4: Historia sztuki

87-113

PL

Artykuł koncentruje się na Ernestynie Śniadowiczównie, bohaterce powieści Zofii Nałkowskiej Węże i róże (1913). Głównym celem pracy jest wykazanie, że jej postać miała swój rzeczywisty odpowiednik w osobie młodszej siostry pisarki, rzeźbiarce Hannie Nałkowskiej. Decydującym impulsem do postawienia takiej tezy stały się słowa samej autorki, która w swoich Dziennikach wyznała, że wszystkie jej powieści są w pewnym stopniu autobiograficzne. Mimo to żaden z badaczy nie zwrócił dotychczas uwagi na istotne podobieństwa między Ernestyną i Hanną Nałkowską. Węże i róże to jedyny utwór w dorobku pisarki, w którym podjęła zagadnienia związane ze sztuką i nakreśliła figurę artystki. Moment powstania powieści zbiegł się z czasem, kiedy rzeźbiarka właśnie wkraczała w świat sztuki. Zestawienie rysów sylwetki Śniadowiczówny z biografią Hanny Nałkowskiej, a także wiadomościami pochodzącymi z Dzienników jej siostry oraz wspomnieniami wspólnych przyjaciół wykaże, jak wiele wspólnego miała literacka kreacja z autentyczną postacią.

EN

The article focuses on Ernestyna Śniadowiczówna, the main character in a novel by Zofia Nałkowska Snakes and Roses (1913). The main purpose of the work is to show that the character had its real counterpart in Zofia’s younger sister, the sculptor Hanna Nałkowska. The words of Zofia herself were crucial, who in her Diary confessed that all her novels were autobiographical to some extent.Still, researchers have not paid sufficient attention to the significant similarities between Ernestyna and Hanna Nałkowska. Snakes and Roses are the only piece in the writer’s work, in which she analyzed the issues related to art and pointed out some characteristics of the artist. Zofia was writing her novel when Hanna was entering the world of art. A comparison between Ernestyna Śniadowiczówna and Hanna Nałkowska, as well as the information from Zofia’s Diary and reminiscences of their friends show that the literary character is likely to be based on a real person.

Refine search results

1 Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

1 Roczniki Humanistyczne

1 Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

1 Student niepełnosprawny. Szkice i rozprawy

1 Studia Elbląskie

1 Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula

2 2018

1 2017

1 2016

1 2015

1 2014

1 Bieluga M.

1 Hudzik E.

1 Kasa M.

1 Kowalik Ł.