Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  tax agreement
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Between consensus and the “tax agreement” provided for in the draft of the Tax Ordinance of June 4, 2019

100%
Tsima M.
Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne
|
2019
|
vol. 29
47- 62
EN
A change in the perception of the relationship between the tax debtor and the tax creditor is necessary. The regulation of non-governing forms of operation of tax authorities is the normative basis that determines the change in the way in which tax matters are dealt with. This article reviews the proposal for consensual resolution of disputes contained in the draft of the Tax Ordinance of March 8, 2019. In this draft, a chapter entitled “Tax agreement” was included, which is devoted entirely to the structure of the tax agreement. However, to what extent does the outlined legal structure of the tax agreement make it possible to create a negotiating space between the taxpayer and the tax authority? The consensuality that the parties strive for should foster the pursuit of the private interest in the optimal dimension and, at the same time, should not affect the public interest. This is possible. In this way, the equality of parties manifests itself in the framework of consumer contracts (where the entrepreneur’s party is stronger) or on the level of repressive law (for example, in criminal law — where, as indicated, the consensual way of settling the matter should not disqualify the aspiration to equalize the position of all participants of this consensus). The position defended by the present author is that obtaining a contractual agreement in tax law based on a consensus assuming the parity of parties does not exclude the possibility of pursuing a fiscal interest.
PL
Konieczna jest zmiana postrzegania relacji dłużnik podatkowy–wierzyciel podatkowy. Regulacja niewładczych form działania organów podatkowych stanowi bowiem podstawę normatywną warunkującą przeprowadzenie zmiany sposobu załatwiania spraw podatkowych. W artykule analizie poddano propozycję konsensualnego rozwiązywania sporów podatkowych zawartą w projekcie Ordynacji podatkowej z 8 marca 2019 roku. W projekcie tym ujęto rozdział poświęcony w całości konstrukcji umowy podatkowej. Na ile jednak zarysowana konstrukcja prawna umowy podatkowej umożliwia zaistnienie przestrzeni negocjacyjnej między podatnikiem a organem podatkowym? Warto, by konsensualność, do której dążyłyby strony takiej umowy, sprzyjała realizacji interesu prywatnego w wymiarze optymalnym i jednocześnie nie godziła w interes publiczny. Jest to możliwe. W taki sposób równość stron przejawia się w ramach umów konsumenckich (w których strona przedsiębiorcy jest wyjściowo stroną silniejszą) czy na płaszczyźnie prawa represyjnego (przykładowo w prawie karnym — gdzie jak się wskazuje, konsensualny sposób załatwienia sprawy nie powinien dyskwalifikować dążenia do zrównywania pozycji wszystkich uczestników tego konsensu). Autorka niniejszego artykułu broni stanowiska, że uzyskanie w podatkach umownego uzgodnienia na podstawie konsensusu zakładającego równorzędność stron nie wyklucza możliwości realizacji interesu fiskalnego.
2
Publication available in full text mode
Content available

Multilateral Convention (MLI) – Tax Evolution or Revolution?

100%
Franczak A.
Studia Iuridica Lublinensia
|
2018
|
vol. 27
|
issue 2
EN
The Multilateral Convention (Multilateral Instrument to Modify Bilateral Tax Treaties – MLI) is an international agreement, which was signed on 7 June 2017 in Paris. The provisions thereof introduce a tax settlement counteracting the abuse of double taxation agreements. The aim of this article is to offer an insight into both the origin and the resolutions of MLI. In the publication, an attempt was made in order to analyse and assess the impact of the Convention on the taxation system.
PL
Konwencja Wielostronna (Multilateral Instrument to Modify Bilateral Tax Treaties – MLI) to umowa międzynarodowa, która została podpisana 7 czerwca 2017 r. w Paryżu. Zapisy Konwencji MLI wprowadzają porozumienie podatkowe zapobiegające nadużywaniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Celem opracowania jest przybliżenie genezy oraz założeń Konwencji Wielostronnej. Podjęto też próbę analizy i oceny wpływu Konwencji na system podatkowy.
3
Publication available in full text mode
Content available

Umowna forma urzędowych interpretacji prawa podatkowego – ewolucja, rewolucja czy regres?

80%
Ślifirczyk M.
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
|
2023
|
vol. 5(321)
4-8
EN
In recent years, cooperation agreements and accompanying tax agreements, as well as investment agreements, have been introduced into Polish law. These institutions can be used to formulate various types of statements constituting advance tax rulings. In this way, these interpretations take the form of a public-law agreement, which is a certain novelty in terms of the formulation of interpretative statements in Polish tax law. Nonetheless, both the content of the interpretative statement itself and the guarantees arising from it do not differ significantly from those of individual interpretations. On the other hand, a certain deviation from the hitherto rather widely implemented good standard in Polish law is the view that the said agreements are covered by tax secrecy. A general assessment of the newly introduced measures leads to the conclusion that they do not provide tangible benefits in comparison with those that could have been achieved by using the already existing legal measures in a similar manner, with their appropriate modification.
PL
W ostatnich latach do polskiego prawa wprowadzono umowy o współdziałanie i towarzyszące im porozumienia podatkowe, jak również porozumienia inwestycyjne. Instytucje te mogą służyć do formułowania różnego rodzaju wypowiedzi stanowiących urzędową interpretację przepisów prawa podatkowego. W ten sposób interpretacje te przybierają postać umowy publicznoprawnej, co jest pewną nowością w zakresie formy formułowania wypowiedzi interpretacyjnych w polskim prawie podatkowym. Mimo to zarówno sama treść wypowiedzi interpretacyjnej, jak i gwarancje z niej wynikające nie odbiegają istotnie od tych, które występują w przypadku interpretacji indywidualnych. Pewnym odstępstwem od dotychczasowego, dość szeroko realizowanego w polskim prawie dobrego standardu jest natomiast pogląd, że wspomniane umowy są objęte tajemnicą skarbową. Ogólna ocena nowo wprowadzonych rozwiązań prowadzi do wniosku, że nie dają one wymiernych korzyści wobec tych, jakie można było osiągnąć dzięki wykorzystaniu w podobny sposób już istniejących rozwiązań prawnych, po ich odpowiedniej modyfikacji.
4
Publication available in full text mode
Content available

Cooperation agreement as an innovative form of cooperation with the tax administration

80%
Macudziński M.
Studia Administracji i Bezpieczeństwa
|
2021
|
issue 10
99-112
PL
Przedmiotem publikacji jest ocena normatywnego zakresu nowej formy współpracy z administracją podatkową, jaką jest instytucja umowy o współpracy. Ta nowatorska forma relacji między podmiotami prawa podatkowego jest kolejnym niezbędnym elementem nowoczesnej polityki państwa. Punktem wyjścia jest umiejscowienie instytucji umowy o współpracy w ramach Programu Współpracy, jej podstawowe założenia i warunki oraz odniesienie do obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Wykazano również, że w ramach tej współpracy tworzony jest monitoring horyzontalny, który w odróżnieniu od kontroli podatkowej nie stanowi bezpośredniego nadzoru prawidłowości zobowiązań podatkowych. Jest to jedynie nadzór nad wewnętrznymi procedurami podatnika wdrożonymi w jego firmie. Podstawą prawną do działania w związku z weryfikacją przestrzegania przez podatnika warunków umowy o współpracy jest również audyt podatkowy, którego podstawowe założenia przedstawiono w części 3 opracowania. Uzupełnieniem i niezbędnym elementem umowy o współpracy jest umowa podatkowa, która jest konsekwencją zawartej umowy o współpracy, wiążącej obie strony umowy i gwarantującej dotrzymanie ustaleń w zakresie wynikłych sporów lub wątpliwości.
EN
The goal of the publication is to assess the normative scope of the new form of cooperation with the tax administration, which is the institution of a cooperation agreement. This innovative form of relations between entities of tax law is another and necessary element of modern state policy. The starting point is the location of the institution of the cooperation agreement within the scope of the Cooperation Programme, its basic assumptions and conditions, as well as its reference to the applicable tax law regulations. It has also been shown that horizontal monitoring is being established within the framework of this cooperation, which, unlike tax control, does not constitute direct supervision of the correctness of tax obligations. It is merely a supervision of the taxpayer’s internal procedures implemented in his company. A tax agreement is a supplement and a necessary element of the cooperation agreement, which is a consequence of the cooperation agreement concluded, binding on both parties to the agreement and guaranteeing the observance of the arrangements in the scope of the resulting disputes or doubts. The legal basis for acting in connection with the verification of the taxpayer’s compliance with the conditions of the cooperation agreement is also a tax audit, the basic assumptions of which are presented in part 3 of the study.
5
Publication available in full text mode
Content available

Czy w polskim systemie podatkowym powinny funkcjonować konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego na wzór wniosku o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym (art. 335) oraz dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej (art. 387) w świetle Kodeksu postępowania karnego?

71%
Dmowski A.
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
|
2023
|
vol. 3(319)
5-17
EN
The current tax system does not provide for consensual forms of ending tax proceedings. Apart from the exceptions regulated in the regulations regarding obtaining an agreement between the taxpayer and the tax authority (e.g. advance pricing agreement), the conclusion of tax proceedings is based on an authoritative decision in relation to the taxpayer. In the case of broadly understood tax proceedings, the tax authorities are each time obliged to precisely determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising under the law or to clearly determine the amount of tax liability in the case of tax liabilities arising on the basis of assessment decisions. Bearing in mind the basic function of taxes, which is the fiscal function (ensuring budgetary revenues), and the desire to reduce the costs of assessment and collection of tax liabilities, the question should be considered whether the tax system should provide for procedures of consensual methods of determining the amount of tax liability and/or consensual methods of determining amount of tax payable. It should be emphasized that consensual methods of ending criminal proceedings successfully function in the criminal procedure, e.g. a motion to issue a conviction at the hearing and to adjudicate the penalties agreed with the defendant and to voluntarily submit to criminal liability. The implementation of a new method of creating a tax liability on the basis of a hypothetical „contract/agreement” between the taxpayer and the tax authority seems pointless and could undermine the assumptions of the entire tax system and the construction of the tax itself as a compulsory service, its non-refundable and free of charge, one-sided determination (state authority), of a general nature and in the form of cash. The amount of the tax liability should not be negotiated between the taxpayer and the tax authority, which should be determined/determined in accordance with the provisions of the tax law in the correct amount, which is subject to judicial and administrative control. However, the potential possibility of using the institution within the scope of the State’s authority to write off part of the tax arrears remains to be considered – today regulated in accordance with Art. 67a of the Tax Ordinance. According to the author, it is possible to introduce consensual forms of ending tax proceedings. A potential consensus between the taxpayer and the tax authority could assume confirmation by the taxpayer of the full amount of the existing tax liability (confirmation of the objective fact of the existence of the tax liability in a specified amount), with the simultaneous actual payment of the part of the tax arrears agreed with the tax authority by the taxpayer, and, on the other hand, write-off/liability of the tax authority tax office to write off part of the tax arrears under certain conditions. The indicated consensus could contribute to a significant shortening of complicated and lengthy tax and court administrative proceedings involving significant costs, while at the same time increasing fiscal revenues in cases bearing a significant risk of non-collection of public law liabilities.
PL
Obowiązujący system podatkowy nie przewiduje konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Z wyjątkami uregulowanymi w przepisach dotyczących uzyskania porozumienia między podatnikiem a organem podatkowym (np. uprzednie porozumienie cenowe) – zakończenie postępowania podatkowego jest oparte na władczym rozstrzygnięciu w stosunku do podatnika. W toku szeroko rozumianego postępowania podatkowego organy podatkowe są każdorazowo zobowiązane do precyzyjnego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa lub jednoznacznego ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w przypadku zobowiązań podatkowych powstających na podstawie decyzji wymiarowych. Mając na uwadze podstawową funkcję podatków, którą jest funkcja fiskalna (zapewnienie wpływów budżetowych), oraz chęć obniżania kosztów wymiaru i samego poboru zobowiązań podatkowych, należy zastanowić się nad pytaniem, czy system podatkowy powinien przewidywać konsensualne metody określenia wysokości zobowiązania podatkowego i/lub konsensualne metody określenia wysokości należnego podatku do zapłaty. Należy podkreślić, że z sukcesem funkcjonują w procedurze karnej konsensualne metody zakończenia postępowania karnego, m.in. wniosek o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenia kar uzgodnionych z oskarżonym oraz dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej. Wprowadzenie nowego sposobu powstania zobowiązania podatkowego na podstawie hipotetycznej umowy (porozumienia) między podatnikiem a organem podatkowym wydaje się niecelowe. Ponadto mogłoby podważać założenia całego systemu podatkowego i konstrukcji samego podatku jako świadczenia cechującego się przymusowym charakterem, bezzwrotnością i nieodpłatnością, jednostronnością ustalania (władztwo państwa), ogólnym charakterem, formą pieniężną. Wysokość zobowiązania podatkowego nie powinna podlegać negocjacji między podatnikiem a organem podatkowym, lecz powinna zostać określona (ustalona) zgodnie z przepisami prawa podatkowego w prawidłowej wysokości, co podlega kontroli sądowoadministracyjnej. Jednakże do rozważenia pozostaje wykorzystanie instytucji z zakresu władztwa państwa, polegającej na umorzeniu części zaległości podatkowej, uregulowanej w art. 67a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa1. Zdaniem autora istnieje możliwość wprowadzenia konsensualnych form zakończenia postępowania podatkowego. Potencjalny konsensus między podatnikiem a organem podatkowym mógłby zakładać z jednej strony potwierdzenie przez podatnika pełnej wysokości istniejącego zobowiązania podatkowego (potwierdzenie obiektywnego faktu istnienia zobowiązania podatkowego w sprecyzowanej wysokości) z jednoczesną faktyczną zapłatą uzgodnionej z organem podatkowym części zaległości podatkowej, a z drugiej strony umorzenie przez organ podatkowy bądź zobowiązanie organu podatkowego do umorzenia części zaległości podatkowej – pod pewnymi warunkami. Wspomniany konsensus mógłby się przyczynić do istotnego skrócenia skomplikowanych i długotrwałych postępowań podatkowych i sądowoadministracyjnych, generujących istotne koszty, a równocześnie do zwiększenia wpływów fiskalnych w przypadkach obarczonych dużym ryzykiem nieściągalności należności publicznoprawnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.