Search results

1

Pracownia Teatru Tańca w Zielonej Górze – alternatywny obszar edukacji i animacji osób dorosłych

100%

Zadłużny M.

Relacje. Studia z nauk społecznych

|

2016

|

issue 1

179-196

PL

Tekst jest wynikiem refleksji autora nad własną praktyką zawodową, a szczególnie nad kontekstualnym ujęciem edukacji i animacji osób dorosłych realizowanych w Pracowni Teatru Tańca (PTT) w Zielonej Górze. Artykuł prezentuje interesujące poznawczo z perspektywy andragogicznej, a także animacyjnej, przeżycia dorosłych uczestników zajęć z zakresu teatru tańca. Rozważania zostały wzbogacone o subiektywną narrację autora jako pedagoga-badacza, animatora i choreografa zespołu, co pozwoliło mu na prezentację podjętego pola problemowego z perspektywy autoetnograficznej. W tekście wskazane zostały różne konteksty uczestnictwa w PTT, odnoszące się do wypowiedzi dorosłych i młodych dorosłych uczestników zajęć, a także ich odczytań. Za oś porządkującą rozważania autor przyjął prezentację PTT jako układu nakładających się i następujących po sobie przestrzeni: edukacji, animacji, samorealizacji oraz przestrzeni alternatywnej. Przestrzeń rozumiana jest w artykule jako pewien niemający materialnego odniesienia wymiar rzeczywistości społecznej wyznaczony przez sieć powiązań między podmiotami i działania tych podmiotów. Swobodne rozmowy/wywiady autor przeprowadził z siedmioma osobami, które wyraziły chęć podzielenia się swoimi doświadczeniami, i których staż uczestnictwa w zespole jest minimum pięcioletni. Ich treść została zarejestrowana cyfrowo, a następnie poddana transkrypcji. Tekst nie jest finalnym rezultatem zaprojektowanych badań prowadzonych w orientacji jakościowej. Zaproponowana formuła wspierana wypowiedziami uczestników oraz interpretacje autora mają charakter wyjaśniający, eksplikacyjny, porządkujący i opisujący społeczny fenomen funkcjonowania w amatorskim zespole artystycznym.

EN

The text is a result of the author’s reflexion on his own professional practice and especially on the contextual conceptualization of education and animation of adults implemented in the Dance Theatre Atelier in Zielona Góra. The article presents experiences of adult participants which are cognitively interesting from andragogical and animation perspective in the field of dance theatre. The considerations have been enriched with the author’s subjective narration as a pedagogue – researcher, animator and choreographer of the group which allowed him to make an attempt to present undertaken issue from the autoethnographic perspective. In the text different contexts of participation in the Dance Theatre Atelier have been indicated referring to the statements of young and adult participants of classes as well as to their readings. As an axis arranging his considerations the author has accepted the presentation of the Dance Theatre Atelier as a system of overlapping and alternating spaces: education, animation, self- realization and alternative space. The space, of course, is understood in the article as a dimension of social reality determined by a chain of connections among subjects and their activities which does not have material designatum. The author interviewed seven people with at least five years’ training experience in the group who expressed their desire to share their knowledge and skills. The content of the interviews has been recorded digitally and then transcribed. The text is not a final result of the designed research conducted in the qualitative orientation. The proposed formula assisted by the statements of participants and the author’s interpretations are explanatory, explicative, classificatory in nature and describe the social phenomenon of functioning in the amateur artistic group.

2

Teatr tańca i jego terapeutyczne aspekty

100%

Błońska K.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2014

|

issue 4

648-655

PL

Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest teatr tańca i jaką rolę odgrywa w terapii. W pierwszej części przedstawiona jest geneza oraz defi nicja teatru tańca, kolejno jego związki z terapeutyką oraz założenia terapii, a także przykłady leczniczego zastosowania ruchu scenicznego. Artykuł prowadzi do konkluzji, że teatr tańca, jako uniwersalny język umożliwiający mówienie o uczuciach i wewnętrznych konfl iktach, jest alternatywną metodą pracy z ludzkim ciałem i psychiką, szczególnie istotną w dobie narastających problemów w komunikacji intra- i interpsychicznej.

EN

This article attempts to answer the question, what is dance theater and its role in therapy. In the Þ rst part the article shows the genesis and deÞ nition of dance theater, turns to its relationships with therapeutics and foundation of therapy, as well as examples of the therapeutic use of stage movement. The article leads to the conclusion that the dance theater, is a universal language that allows us to talk about feelings and inner conflicts, is an alternative method of working with the human body and psyche and it’s important as a factor in increasing problems in intra- and interpersonal communication.

3

Teatr tańca – dzieje pojęcia

100%

Iwańska A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2011

|

issue 1

PL

Teatr tańca jest obecnie przedmiotem rozważań i dyskusji w wielu środowiskach. Gatunek ten silnie obecny we współczesnej kulturze nie został dotąd zdokumentowany ani poddany historycznej i naukowej refleksji. Autorka podejmuje taką próbę. Celem referatu jest przedstawienie znaczeniowych fluktuacji, jakim na przestrzeni XX wieku podlegał sam termin „teatru tańca”. Na wstępie autorka omawia źródła teatru tańca oraz przybliża dokonania i idee artystów, którzy na kształtowanie się tej formy sztuki widowiskowej wywarli największy wpływ. Następnie prezentuje i analizuje ważniejsze definicje tego zjawiska artystycznego funkcjonujące w historii w XX-wiecznej sztuki. Zwraca uwagę na wąskie i szerokie rozumienie tego terminu. W części tej omawia też elementy strukturalne spektakli teatru tańca. W zakończeniu zastanawia się nad obecnym rozumieniem teatru tańca oraz jego znaczeniem w sztuce współczesnej.

EN

The theatre of dance is currently the subject of reflection and discussion in numerous circles. This genre, significantly present in the modern culture, has not been yet documented nor subjected to historical and academic reflection. The author makes such an attempt The aim of the paper is the presentation of the fluctuations of meaning, which were experienced by the sole term “theatre of dance”. In the introduction the author discusses the origins of the theatre of dance and examines the achievements and ideas of the artists, who have mostly influenced the shaping of this performance art. Then, the author presents and analyzes the significant definitions of this artistic phenomenon present in the history of 20th century art. She points out to the narrow and broad understanding of this term. In this part she also discusses the structural elements of the theatre of dance performances. In the conclusion the author reflects on the current understanding of the theatre of dance and its importance in the modern art.

4

Polskie kompozytorki baletów. Rekonesans

80%

Drajewski S.

Polski Rocznik Muzykologiczny

|

2022

|

vol. 20

205-222

EN

While Polish theoretical and musicological reflection seems to treat ballet music as a poor relation, ballet works composed by women appear as a complete tabula rasa. The present author decided to contribute to filling it by analysing works of Polish female composers of the 20th and 21st centuries. Statistical calculations based on three databases including Polish Music Information Centre (POLMIC), polishstage.pl (e-teatr) and taniecpolska.pl portals as well as own research have revealed that 35 Polish female composers of the 20th and 21st centuries have written at least one or more works whose subtitles contain the words “ballet” or “ballet music” or have been composed particularly for a dance theatre, pantomime or dance performance. Out of 122 compositions, twenty ballets have not been staged. The works composed for other types of “dance shows” were written in collaboration with specific choreographers, therefore they have all been staged, except for three compositions. The first Polish female composer to write ballet music was Anna Maria Klechniowska. Her two earliest ballets, “Bilitis” and “Juria” were composed in the interwar period, and the third one titled “Fantasma” in 1964. The most successful female composer was Jadwiga Szajna-Lewandowska who composed ballets for children. Her most popular work was ballet “Pinokio” [Pinocchio]. Another question refers to stage productions of ballets composed by women. Eighteen of the ballets staged were choreographed by men, and fourteen by women. In the case of music composed strictly for “dance shows” (dance theatre, pantomime or dance performance) female (47): only twelve male choreographers decided to collaborate with a female composer. Two performances were the result of collaborative work. The findings to date constitute a point of departure for further research into music composed “for dance” (ballet, pantomime, dance theatre and dance performances).

PL

Muzyka baletowa przedstawia się jak uboga krewna w polskiej refleksji teoretycznej i muzykologicznej. A muzyka baletowa tworzona przez kobiety jawi się wręcz jako czysta kartka. Aby chociaż w minimalnym stopniu ją zapisać, postanowiłem przyjrzeć się polskim kompozytorkom XX i XXI wieku. Z wyliczeń statystycznych, opartych o trzy bazy danych: POLMIC-u, e-teatru, taniecpolska.pl i kwerendy własne wynika, że 35 polskich kompozytorek XX i XXI wieku ma na swoim koncie przynajmniej jedno dzieło lub więcej, które w podtytule zawiera dookreślenie „balet”, „muzyka baletowa” lub zostało skomponowane specjalnie dla teatru tańca, pantomimy lub spektaklu tańca. Łącznie powstało 122 utworów, z których 20 (balety) nie doczekało się realizacji scenicznej. W związku z tym, że muzyka pisana dla innych typów „widowisk tanecznych” powstawała we współpracy z konkretnym choreografem lub choreografką, została zrealizowana na scenie - z wyjątkiem 3 kompozycji - w stu procentach. Kompozytorką, która jako pierwsza tworzyła muzykę baletową w Polsce, była Anna Maria Klechniowska. Pierwsze dwa balety: „Bilitis” i „Juria” skomponowała w dwudziestoleciu międzywojennym, trzeci - „Fantasma” - w 1964. Największym powodzeniem cieszyła się twórczość baletowa dla dzieci Jadwigi Szajny-Lewandowskiej (1912–1994). Najczęściej wystawiany był balet „Pinokio”. Kolejne zagadnienie dotyczy realizacji scenicznych. Choreografię do 18 baletów wystawionych na scenie zrealizowali mężczyźni, a 14 - kobiety. Inaczej wypadają liczby w przypadku muzyki do „widowisk tanecznych” (pantomima, teatr tańca, spektakl tańca), gdzie dominowały choreografki (47). Dotychczasowe ustalenia stanowią punkt wyjścia do dalszych badań muzyki pisanej „do tańca”.

5

JERZY GROTOWSKI’S ACTOR TRAINING AND ITS IMPACT ON THE TAIWANESE SEARCHING THEATRE. THE CASE OF LIU JINGMIN’S EARLY EXPERIMENTS

71%

Łabędzka I.

|

2019

|

vol. 24

|

issue 1

175-194

PL

Izabella Łabędzka, TRENING AKTORÓW WEDŁUG JERZEGO GROTOWSKIEGO I JEGO WPŁYW NA TAJWAŃSKI TEATR POSZUKUJĄCY. NA PRZYKŁADZIE WCZESNYCH DOŚWIADCZEŃ LIU JINGMIN. „PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. T. XXIV, S. 175-194. ISSN 1733-165X. Niniejszy artykuł jest efektem wieloletnich badań terenowych prowadzonych na Tajwanie. Przedstawia on jedną z bardziej interesujących grup teatralnych w Tajpej, You Juchang/U-Theatre/Youren Shengu, która została założona w 1988 r. przez Liu Jingmin (Liu Ruoyu). Liu Jingmin zainspirowała idea treningu aktorskiego zaprezentowana przez Jerzego Grotowskiego w Irvine, w Kalifornii, w połowie lat osiemdziesiątych XX w. Artykuł pokazuje, jak Liu Jingmin, zrazu zainspirowana ćwiczeniami aktorskimi Grotowskiego, w późniejszym okresie działalności skupiła się na głębszym poznaniu własnej kultury. Przemyślała i przestudiowała wiele chińskich i tajwańskich form teatru, technik oddechowych i medytacyjnych, tradycji muzycznych i tanecznych, bogatą kulturę maski i rytuałów religijnych. Celem tego artykułu jest przedstawienie, jak przez ponad trzy dekady Liu Jingmin pracowała nad wszechstronnym rozwojem aktora przez doskonalenie jego umiejętności technicznych i jego ducha. Jej celem było wewnętrzne, duchowe oraz zewnętrzne, fizyczne przekształcenie performera, a ostatecznie stworzenie pięknego człowieka.

EN

Izabella Łabędzka, JERZY GROTOWSKI’S ACTOR TRAINING AND ITS IMPACT ON THE TAIWANESE SEARCHING THEATRE. THE CASE OF LIU JINGMIN’S EARLY EXPERIMENTS. “PORÓWNANIA” 1 (24), 2019. Vol. XXIV, P. 175-194. ISSN 1733-165X. The paper is a result of several years’ research conducted in Taiwan. It presents the early years of one of the most interesting theatre groups from Taipei, You Juchang/U-Theatre/Youren Shengu, which was established in 1988 by Liu Jingmin (Liu Ruoyu). Liu Jingmin was much inspired by Jerzy Grotowski’s idea of actor’s training presented by him in Irvine (California) in the mid-eighties. The article shows how Liu Jingmin started from imitating Grotowski’s physical exercises and later she focused on understanding her native culture. She rethought many Chinese and Taiwanese forms of theatre, meditation and breathing techniques, music and dance traditions, culture of masks andreligious rituals. The aim of this paper is to describe how Liu Jingmin for more than three decades had been working on a comprehensive development of the actor through perfecting his technical skills along with their spirit. Her goal was the internal/spiritual and external/physical transformation of a performer and finally creating a beautiful person.

Refine search results

2 Ogrody Nauk i Sztuk

1 Polski Rocznik Muzykologiczny

1 Porównania

1 Relacje. Studia z nauk społecznych

1 2023

1 2019

1 2016

1 2014

1 2011

1 Błońska K.

1 Drajewski S.

1 Iwańska A.

1 Zadłużny M.

1 Łabędzka I.

Pracownia Teatru Tańca w Zielonej Górze – alternatywny obszar edukacji i animacji osób dorosłych

Teatr tańca i jego terapeutyczne aspekty

Teatr tańca – dzieje pojęcia

Polskie kompozytorki baletów. Rekonesans

JERZY GROTOWSKI’S ACTOR TRAINING AND ITS IMPACT ON THE TAIWANESE SEARCHING THEATRE. THE CASE OF LIU JINGMIN’S EARLY EXPERIMENTS