Search results

1

PAWŁA VI I JANA PAWŁA II NAUCZANIE O SEKSUALNOŚCI – ZAŁOŻENIA, RECEPCJA, DYSKUSJA

100%

Laddach A.

Forum Teologiczne

|

2021

|

vol. 22

171-189

PL

Jedną z najważniejszych kwestii współczesnej teologii jest zagadnienie seksualności i płci kulturowej. Według dokumentu Gaudium et spes Kościół rzymskokatolicki powinien prowadzić dialog ze światem, którego jest częścią. W związku z tym nie może być pasywnym świadkiem zachodzących przemian, np. w zakresie interpretacji seksualności i teologicznych ich implikacji. Zatem w niniejszym artykule udzielono odpowiedzi na dwa pytania: 1) o czym Paweł VI i Jan Paweł II nauczał w ramach swojej myśli na temat seksualności?; 2) jaka jest recepcja i dyskusja dotycząca tego nauczania? Dodatkowym celem jest także ukazanie dwóch kluczowo odmiennych stron dialogu: wskazanych papieży i autorów niekanonicznych metodologicznych propozycji dotyczących queerowania teologii. Zakłada się bowiem, że ukazanie ich stanowisk może pomóc zrozumieć, w jakim zakresie kreatywne porozumienie pomiędzy dwoma wskazanymi powyżej stronami jest możliwe.

2

Konsens małżeński w świetle antropologii adekwatnej Jana Pawła II jako perspektywa rozumienia relacji pomiędzy człowiekiem a fenomenem prawa

100%

Wójcik A.

Annales Canonici

|

2021

|

vol. 17

|

issue 2

159-172

EN

Since true marriage is the primary legal relationship, exploring its anthropological nature provides a tool for better understanding the phenomenon of law. John Paul II’s theology of the body is an invaluable source for an adequate anthropology describing the relationship between a man and a woman. The aim of this paper is to analyze some fundamental aspects of the marriage consensus in the light of the premises provided by this anthropology. The conclusions will be used to show the human right to be a subject of law in the perspective of the made separation between the law seen as a thing due (res iusta) and the subjective law (facultas). The meaning of gender difference will be used to show marriage as a paradigmatic system of law.

PL

Ponieważ prawdziwe małżeństwo jest podstawową relacją prawną, zgłębienie jego antropologicznej natury daje narzędzie do lepszego rozumienia fenomenu prawa. Teologia ciała Jana Pawła II jest nieocenionym źródłem antropologii adekwatnej opisującej relację między kobietą i mężczyzną. Celem artykułu jest analiza niektórych fundamentalnych aspektów konsensu małżeńskiego w świetle przesłanek, jakich ta antropologia dostarcza. Wypracowane wnioski służą do ukazania prawa człowieka do bycia podmiotem prawa w perspektywie dokonywanej separacji pomiędzy prawem ujmowanym jako rzecz należna (res iusta) a prawem subiektywnym (facultas). Znaczenie różnicy płci posłuży do ukazania małżeństwa jako paradygmatycznego systemu prawa.

3

Znaczenie dopełnienia małżeństwa naturalnego, czyli (jeszcze) niesakramentalnego

100%

Wójcik A.

|

2023

|

vol. 19

|

issue 2

125-138

EN

Canon 1142 Code of Canon Law indirectly introduces the category of consummation of natural marriage, which is not yet sacramental. This article attempts to present the anthropological meaning of this consummation using John Paul II’s analyzes contained in his theology of the body. The consummation of marriage is an act that may be called by the biblical term of „one flesh”. This act is characterized by anthropological terms: „knowledge”; „reaching the end of the objectivity of the body” and „possession”. Showing the content of these terms leads to the conclusion that the meaning of consummation of natural marriage is deeply personalistic and allows for a deeper understanding of what is the subject of the marriage consensus, i.e. the marriage bond.

PL

Kanon 1142 KPK wprowadza pośrednio kategorię dopełnienia małżeństwa naturalnego, które nie jest jeszcze sakramentalne. Niniejszy artykuł próbuje przedstawić antropologiczne znaczenie tego dopełnienia, posługując się analizami Jana Pawła II zawartymi w jego teologii ciała. Dopełnienie małżeństwa jest aktem, który można nazwać biblijnym terminem „jednego ciała”. Charakteryzują ów akt antropologiczne terminy: „poznanie”, „dojście do kresu przedmiotowości ciała” oraz „posiadanie”. Ukazanie treści tych terminów prowadzi do konkluzji, że znaczenie dopełnienia małżeństwa naturalnego jest głęboko personalistyczne i pozwala na głębsze zrozumienie, czym jest przedmiot małżeńskiego konsensu, czyli małżeński węzeł.

4

Osoba i relacja. Personalistyczny sens miłości i seksualności według Jana Pawła II

94%

Skrzypczak R.

Studia Bobolanum

|

2020

|

vol. 31

|

issue 2

5-27

EN

The new wave of the sexual revolution in its transgender form has swept the entire western world, causing, in some circles in Poland, violent demands for full access to sex education, abortion and contraception. The hostile attitude towards the Church, as well as the attempts to discredit the authority of Saint John Paul II, which accompany these demands, reflect the age-old tension between the Church and the world, between the Christian and the secular vision of the human being. Since the 1950s, Karol Wojtyła was aware that the battle for secularization of the world and the right to appropriate human souls would be carried out in the area of human emotionality and sexuality. Marriage and the family are the place on which the quality of modern human being’s relationship with God depends. He knew that the delicate issues of human identity, sexuality, and interrelationship needed to be grounded in a thorough understanding of the person. Mutually complementary philosophical and theological reflection contributed to his synthetic vision of God, human being, the Church and the world. John Paul’s II use of a personalistic key to read the phenomenon of human love and sexuality, marriage and family turned out to be an exceptionally accurate choice. The crowning achievement of all his personalistic reflections turned out to be the theology of the body, a fully original rehabilitation of the biblical, Christian view of human love. John Paul II believed that „love, the civilization of love are related to personalism, because it is about a person who is capable of becoming a gift to others, and moreover, finding joy in it”.

PL

Nowa fala rewolucji seksualnej w swej postaci transgenderowej ogarnęła cały zachodni świat, wywołując w niektórych środowiskach w Polsce gwałtowne żądania pełnego dostępu do edukacji seksualnej, aborcji i antykoncepcji. Zarówno wrogi stosunek do Kościoła, jak i próby dyskredytowania autorytetu świętego Jana Pawła II, towarzyszące tym żądaniom, odzwierciedlają odwieczne napięcie pomiędzy Kościołem a światem, między chrześcijańską a laicką wizją człowieka. Karol Wojtyła od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku był świadomy, że batalia o sekularyzację tego świata i o prawo do zawłaszczenia dusz ludzkich zostanie przeprowadzona na terenie ludzkiej uczuciowości i seksualności. Małżeństwo i rodzina są tym miejscem, od obrony którego zależy jakość relacji nowoczesnego człowieka z Bogiem. Jan Paweł II wiedział, że delikatne kwestie ludzkiej tożsamości, seksualności i wzajemnych odniesień wymagają oparcia w gruntownym pojęciu osoby. Wzajemnie się uzupełniająca refleksja filozoficzna i teologiczna złożyła się na jego syntetyczną wizję Boga, człowieka, Kościoła i świata. Zastosowanie przez Jana Pawła II personalistycznego klucza do odczytania zjawiska ludzkiej miłości i seksualności, małżeństwa i rodziny okazało się wyjątkowo trafnym wyborem. Ukoronowaniem całej jego personalistycznej refleksji okazała się teologia ciała, w pełni oryginalna rehabilitacja biblijnego, chrześcijańskiego spojrzenia na ludzką miłość. Jan Paweł II uważał, że „miłość, cywilizacja miłości związane są z personalizmem, bo chodzi o osobę zdolną stawać się darem dla drugich, a co więcej, znajdującą w tym radość”.

5

Zagadnienie nagości w teologii ciała Jana Pawła II

84%

Jucewicz A.

Nurt SVD

|

2020

|

issue 2

261-274

PL

Teologia ciała Jana Pawła II zawiera głęboką refleksję antropologiczną i stanowi wnikliwą analizę prawdy o ludzkiej seksualności. Kluczem hermeneutycznym tej teologii jest antropologia adekwatna. W artykule omówione zostało zagadnienie nagości zawarte w teologii ciała. Doświadczenie ciała i jego nagości odsłania się tu w perspektywie postrzegania stworzenia jako pierwotnego daru Stwórcy. Pierwotne doświadczenie nagości oznaczało pełną harmonię osób. Po grzechu pierworodnym zaistniało doświadczenie wstydu, będące skutkiem uświadomionej nagości. Nagość doświadczona przed Bogiem to egzystencjalny dramat człowieka; drogą do przezwyciężenia wstydu nagości jest doświadczenie miłości Boga. Ona prowadzi do odtwarzania pierwotnej niewinności, którą należy rozumieć jako „czystość serca”. Realizuje się ona jako dar uczestnictwa w naturze Chrystusa Zmartwychwstałego i tworzy „etos odkupienia ciała”.

EN

John Paul II’s theology of the body contains a deep anthropological reflection and is a thorough analysis of the truth concerning human sexuality. The hermeneutic key of this theology is adequate anthropology. The article discusses the issue of nakedness included in the theology of the body. The experience of the body and its nakedness is revealed in the perspective of perceiving creation as the original gift of the Creator. The primary experience of nakedness meant full harmony of persons. After original sin, there was an experience of shame being a consequence of conscious nakedness. Nakedness experienced before God is an existential drama of man; the way to overcome the shame of nakedness is to experience God’s love. It leads to the reconstruction of the original innocence, which should be understood as “purity of heart”. It is realized as a gift of participation in the nature of the Risen Christ and creates a “flesh redemption ethos”.

6

Interpretazioni di Gaudium et spes e recezione di Humanae vitae

84%

Melina L.

Teologia i Moralność

|

2018

|

vol. 13

|

issue 2(24)

67-81

PL

Konflikt interpretacji encykliki Humanae vitae papieża Pawła VI w jej związku z Konstytucją duszpasterską Gaudium et spes II Soboru Watykańskiego został otwarty na nowo wraz z narodzinami idei, jakoby Amoris laetitia przedstawiała „zmianę paradygmatu” dla duszpasterstwa. Artykuł przedstawia analizę na temat treści debaty teologicznej wokół czterech tematów: antropologii (jaki personalizm?), teologii małżeństwa (jaka miłość?), moralności (jakie sumienie?), praktyki eklezjalnej (jakie duszpasterstwo?). Wynika z tego, że w interpretacji Humanae vitae wchodzi w grę ostatecznie prawda o Wcieleniu przeciwko dryfowi neognostyckiemu, który oddziela miłość od ciała, osobę od natury, małżeństwo od prokreacji i który kończy się porzuceniem doktryny Kościoła na rzecz przekonań o dwuznacznym prymacie duszpasterstwa.

IT

The conflict of interpretations on Pope Paul VI’s encyclical Humanae vitae in his relationship with the pastoral constitution Gaudium et spes of the Vatican Council II was rekindled with the triggering of the idea that Amoris laetitia represents a “paradigm shift” for the pastoral. The essay explores the contents of the theological debate around four themes: anthropology (which personalism?), the theology of marriage (what love?), morality (what conscience?), ecclesial practice (which pastoral care?). It results that there is the truth of the incarnation against a neo-gnostic drift in the interpretation of Humanae vitae, which unhinges love from the body, the person from nature, marriage from procreation and which ends up abandoning the doctrine of Church for the conveniences of an ambiguous primacy of pastoral care.

7

Portret Wandy Półtawskiej na tle zawiłości społeczno-obyczajowych XX wieku

84%

Wiertelak P.

Polish Biographical Studies

|

2016

|

issue 4

117-141

PL

Wanda Półtawska belonged to the departing generation of „Columbus”. Born in Lublin, where she was deprived of any of youth well-being, she always preferred to use the term “providence” to describe her adolescence. During the World War II she became the victim of medical experiments in concentration camp Ravensbrück. After the war she lived in Cracow. In her search for spiritual consolation from post-camp trauma she encounters a charismatic priest – Karol Wojtyła. This meeting developed into a genuine friendship, crowned with spiritual adoption. Półtawska turned out to be not only a devoted trustee of the bishop Wojtyła, but also his intellectual superstructure. She was and still is a voice of conscience, advocate of marital chastity und relentless defender of conceived life. Throughout her post-war life she was engaged in numerous initiatives created and developed by bishop Wojtyła, such as marriage counselling or Institute for Theology of the Family. After election of cardinal Wojtyła to the Pope she had been called to Rome, where she soon became an expert on the encyclical “Humanae Vitae”. She worked as a lecturer at the Institute for Studies of Marriage and Family, a subsidiary of Pontifical Lateran University. She also became a member of an elite academy Pro-Vita, where a famous event of miraculous healing from a cancer through the intercession of Saint Pio of Pietrelcina took place. She was present at John Paul II’s death bed. She is also known as author of many scientific and popular-scientific papers dealing with pastoral medicine. She was decorated with numerous medals and awards and is still ready to serve despite her age and devastating illness.

8

Man in the “Splendour of Divinity.” The Hagiological Interpretation of “spousal love” in line with John Paul II’s Theology of the Body

84%

Parzych-Blakiewicz K.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

89-102

PL

W artykule przedstawiono teologiczną interpretację fenomenu miłości oblubieńczej pod kątem zbadania korelacji z tematyką dotyczącą powołania do świętości. Opracowanie należy do obszaru badań hagiologicznych, którego celem jest przedstawienie argumentuw kościelnej strategii obrony życia ludzkiego. Analizie poddano wypowiedzi papieskie i pisma filozoficzne Jana Pawła II/ Karola Wojtyły na temat miłości oblubieńczej oraz zależności osoby i czynu od Prawdy i Dobra. Wskazano na chrystologiczno-soteriologicznyaspekt miłości oblubieńczej jako warunkujący uświęcenie osoby. Uwarunkowania aksjologiczne powiązane z założeniem chrystologicznym nazwano Blaskiem Bóstwa, utożsamiając to z przestrzenią oddziaływania zbawczego na człowieka, który zostaje uświęconymiłością oblubieńczą Chrystusa i powołany do rozwijania etosu opartego na tej miłości.

EN

The article presents the theological interpretation of the phenomenon of spousal love in terms of examining its correlations with the call to holiness. This study belongs to the field of hagiological research aiming at developing a new concept that defines arguments in the Church’s strategy concerning the defence of every human life. The analysis concerns the statements and philosophical writings of Karol Wojtyła and then John Paul II on spousal love and the dependence of the person and his actions on the Truth and Good. The Christological-soteriological aspect of spousal love as conditioning the sanctification of the person has been indicated. The axiological conditions related to the Christological assumption have been termed as “the Splendour of Divinity,” identifying it with the space of the salvific influence on a person, sanctified by Christ’s spousal love and called to develop an ethos based on this love.

9

Naturalne planowanie rodziny wewnętrznym aspektem odpowiedzialnego rodzicielstwa

84%

Pryba A.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 1

177-191

EN

The article deals with a principled aspect of responsible parenthood, the decision to choose natural family planning as a method of birth control within the marital dialogue, and its consistent implementation through parental attitudes. The analysis of the research problem proceeds via four stages. First, the foreground lays out the solid theological, biblical and anthropological foundations of responsible parenthood. The second stage explores the multiple contexts of parental decisions, from the perspective of the determinants of marital dialogue. Next follows a presentation of the theological, ethical and psychological values of the natural family planning methods. Finally, an attempt is made to specify the essence of the parental decision, which implies the use of natural methods of birth control by the spouses. The hermeneutic key linking all the theological analysis of the article has been the concept of a personal gift on the part of the spouses. The conclusions we have formulated encompass the many dimensions – ethical, anthropological, theological, charismatic, and cultic-liturgical – of a married couple’s decision regarding a family planning strategy.

PL

Artykuł traktuje o pryncypialnym aspekcie odpowiedzialnego rodzicielstwa, za który uznaje się podjęcie w dialogu małżeńskim i konsekwentną realizację w postawach rodzicielskich decyzji o wyborze naturalnego planowania rodziny jako metody regulacji poczęć. Analiza problemu badawczego została rozłożona na cztery etapy. Najpierw przedstawiono podstawy teologiczne, biblijne i antropologiczne odpowiedzialnego rodzicielstwa. Na drugim etapie ukazano wielorakie konteksty decyzji rodzicielskiej z perspektywy uwarunkowań dialogu małżeńskiego. W dalszej części przedłożono walory teologiczne, etyczne i psychologiczne metod naturalnego planowania rodziny. Finalnie podjęto próbę sprecyzowania istoty decyzji rodzicielskiej, która implikuje stosowanie przez małżonków naturalnych metod regulacji poczęć. Kluczem hermeneutycznym, spinającym całość analiz teologicznych pracy, stała się kategoria daru osobowego małżonków. W kontekście sformułowanych wniosków ukazano etyczny, antropologiczny, teologiczny, charyzmatyczny i kultyczno-liturgiczny wymiar decyzji rodzicielskiej określającej strategię planowania rodziny przez małżonków.

10

The Relationship Between Male/Female Identities Along the Biblical-Christian Tradition: Guidelines for Today’s Educations

84%

Mari G.

|

2019

|

vol. 11(47)

|

issue 1

63-72

EN

The article presents anthropological, philosophical and theological foundation of the relationship between male/female identities in the light of the biblical-christian tradition. The first part introduces the concept of the primary reciprocity in Gen 1-2 focusing on affinity and difference between man and woman as well as man and woman’s reciprocal essentiality. The second part pertains to male/female reciprocity according to the “theology of the body” by John Paul II which includes a broad notion of freedom. Lastly, the article describes educational tasks including the nuptiality of human body with regards to Christian personalization. Proposed pedagogical vision involves promoting male and female identities according to their difference and to their common dignity.

PL

W artykule przedstawiono antropologiczne, filozoficzne i teologiczne podstawy relacji między tożsamością męską/żeńską w świetle tradycji biblijno-chrześcijańskiej. Pierwsza część wprowadza pojęcie wzajemności pierwotnej w Rdz 1-2, skupiając się na powinowactwie i różnicy między mężczyzną i kobietą oraz wzajemnej niezbędności. Druga część dotyczy wzajemności męsko-żeńskiej zgodnie z „teologią ciała” Jana Pawła II, która zawiera szeroko rozumiane pojęcie wolności. W części końcowej artykuł ukazuje zadania edukacyjne uwzględniające naturę ludzkiego ciała w odniesieniu do personalizmu chrześcijańskiego. Proponowana wizja pedagogiczna opiera się na promowaniu tożsamości męskiej i żeńskiej zgodnie z ich różnicą i wspólną godnością.

11

Dwa modele relacji: męskość – ojcostwo. Perspektywa pedagogii personalistycznej

83%

Starnawski W.

Forum Pedagogiczne

|

2016

|

issue 2/2

217-232

EN

The relation masculinity – paternity is considered according to the John Paul II’ theology of the body. The first problem in that question is relation: nature (quiddity) – person. The author claims that „person has nature” (R. Spaemann) and always it is a male/female nature. Body nad sex, the impotrant elements of human being ought to be an expression of the person (John Paul II). Relation masculinity – paternity can be considered in two models. The first one is natural – masculinity is a foundation of paternity; it can be described by such concepts as force, firmness, bravery, risk. The second one is spiritual – paternity is foundation, the important category is „spiritual birth”. It can be described by the terms: power, authority, responsibility, care. Both categories are important in upbringing: masculinity points to realistic, concrete elements in action, paternity – unveils social, cultural and personal aspects of the attitude.

PL

W niniejszym artykule relację męskość – ojcostwo rozważa się według Teologii ciała Jana Pawła II. W związku z tym centralnym problemem jest związek zachodzący między naturą a osobą. Autor uważa, że „osoba ma naturę” (Robert Spaemann) i zawsze jest to natura męska lub kobieca. Ciało i płeć są ważnymi elementami ludzkiego bytu i powinny wyrażać osobę (Jan Paweł II). Relację męskość – ojcostwo można rozważać zgodne z dwoma modelami. Według pierwszego – naturalnego – męskość jest fundamentem ojcostwa; może być opisana przez takie pojęcia jak: siła, stanowczość, odwaga, ryzyko. Drugi model jest duchowy – fundamentem jest ojcostwo, ważną kategorią jest duchowe zrodzenie; można je opisać poprzez takie terminy jak: władza, autorytet, odpowiedzialność, troska. Obydwie kategorie są ważne w wychowaniu: męskość wskazuje na elementy realistyczne, konkretne, skuteczne w działaniu, ojcostwo ujawnia zaś aspekty społeczne, kulturowe, osobowe postawy.

12

Nierozerwalność małżeństwa według św. Jana Pawła II na podstawie wybranych dokumentów

67%

Mędrek T.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2017

|

issue 24

127-147

PL

W związku z ostatnimi synodami biskupów (2014 i 2015 r.) pojawiła się w społeczeństwie dyskusja na temat dopuszczania osób rozwiedzionych, którzy ponownie zawarli związek z innymi osobami, do Komunii Świętej. Problem ten dotyka zagadnienia nierozerwalności małżeństwa. Jan Paweł II w odpowiedzi na kryzys wynikający z „plagi rozwodów” przedstawiał w swoim nauczaniu Boży zamysł wobec małżeństwa i rodziny, broniąc nierozerwalności małżeństwa. Podstawą normy dotyczącej nierozerwalności dla św. Jana Pawła II jest rozmowa Jezusa z faryzeuszami (Mt 19, 1–9), w której Chrystus nie tylko potwierdził normę, ale odwołał się do biblijnego „początku”. Podążając za tym nauczaniem, papież konsekwentnie buduje swoją antropologię opartą na opisie stworzenia człowieka. Fundamentem jego wizji jest soborowe nauczanie, że człowiek „nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” (Gaudium et spes 24). Małżeństwo jest wspólnotą osób (communio personarum) opartą na całkowitym i bezinteresownym darze z siebie, co zakłada nierozerwalność małżeństwa. Ponadto instytucja małżeństwa ukierunkowana jest na pełnię sakramentalną, którą osiąga wraz z przyjściem Chrystusa. Jako sakrament małżeństwo uczestniczy i wyraża nierozerwalną miłość Chrystusa do Kościoła. Na tej podstawie, antropologicznej i sakramentalnej, św. Jan Paweł II broni nierozerwalności związku małżeńskiego.

EN

Owning to the 2014 and 2015 Synods of Bishops a question has been raised and discussed in a society about admitting the divorced and remarried people to Holy Communion. This question, in fact, pertains to the teaching of the Church on the indissolubility of marriage. John Paul II responding to the crisis caused by the “plague of divorces” showed God’s plan for marriage and family. He claimed that the conversation between Christ and the Pharisees (Mt 19:1–9) was the source of the moral norm about the indissolubility of a marital bond in which Jesus not only confirmed the norm but also reffered to the biblical “beginning”. Following Christ’s teaching, the Pope consequently developed his anthropology based on the account of creation. The foundation of his view on human being is the conciliar teaching that man “cannot fully find himself except through a sincere gift of himself” (Gaudium et spes, 24). Marriage is a communion of persons (communio personarum) based on the total and sincere gift of self which demands the indissolubility of the bond. Moreover, the institution of marriage is oriented towards its sacramental fulfilment in Christ. As a sacrament, marriage participates and expresses the unbreakable bond between Christ and the Church. John Paul II was a firm defender of marriage indissolubility who drew his teaching on these two premises, anthropological and sacramental.

13

Nauczanie Papieża Franciszka o małżeństwie i rodzinie w posynodalnej adhortacji Amoris Laetitia w świtle Magisterium Jana Pawła II

67%

Bujak J.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2017

|

issue 2

33-56

PL

Papież Franciszek 8 października 2013 roku ogłosił decyzję o zwołaniu Synodu o rodzinie. Nowością był fakt, że synod odbył się w dwóch etapach: w roku 2014 jako synod nadzwyczajny, a w roku 2015 – zwyczajny. 19 marca 2016 roku papież Franciszek podpisał posynodalną adhortację Amoris laetitia, która światło dzienne ujrzała 8 kwietnia. W adhortacji znajdziemy 50 cytatów z nauczania Jana Pawła II na temat małżeństwa i rodziny, przede wszystkim w rozdziałach IV i V adhortacji, w których mowa jest o teologii ciała Jana Pawła II. Celem artykułu jest odwołanie się do katechez i innych tekstów Jana Pawła II na temat miłości małżeńskiej obecnych w adhortacji, tak by można było umieścić Amoris laetitia w szerszym kontekście nauczania Jana Pawła II i zbadać, na ile ostatni dokument o miłości w rodzinie jest twórczą kontynuacją wcześniejszego nauczania Kościoła na ten temat.

EN

Pope Francis on 8 October 2013 announced the decision to convene the Synod on the family. The novelty was that the Synod took place in two stages: in 2014 as extraordinary synod and in 2015 ordinary.On March 19, 2016, Pope Francis signed the post-synodal exhortation of Amoris laetitia which appeared on April 8th. In the exhortation we find 50 quotes from the teaching of John Paul II on marriage and the family, especially in chapters IV and V of the exhortation, which speaks of the theology of the body of John Paul II. The purpose of this article is to appeal to the catechesis and other texts of John Paul II on conjugal love present in the exhortation, so as to place Amoris laetitia in the broader context of the teaching of John Paul II and study how the last document of love in the family is a creative continuation of the earlier Church teaching on the subject.

14

Od teologii ciała do duchowości małżeńskiej i rodzinnej. Prorocza myśl katechez św. Jana Pawła II

67%

Kwiatkowski P.

Teologia Praktyczna

|

2015

|

issue 16

141-156

EN

In his catechesis Man and Woman He Created Them, St. John Paul II reveals marriage and family as a sacrament of communion between God and humanity. The truth of the nuptial mystery (sacramentum magnum) and the living out of that truth in human experience (ethos) form the image of the spirituality of marriage and family. Created in the image and likeness of God and consecrat-ed in the love of Christ and his Bride, the Church, men and women live the full and fruitful gift of themselves. In this way they don’t close themselves to what’s natural, but they build the domestic Church, where they become truly themselves. The Holy Spirit permeates the spouses with the grace of the sacrament, so they can form „one flesh” and build the communion of the family, transform-ing all its members through the Eucharist, prayer and sacramental reconciliation. From this truly human love, which finds its proper measure only in union with God, grows a particular way able to lead the spouses, parents and children to their mutual sanctification.

PL

Aby wiernie odtworzyć obraz rodziny nakreślony przez św. Jana Pawła II, należy wspólnie z nim zastanowić się nad źródłem, specyfiką i ostatecznym celem wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Takie poszukiwania prowadzą do odkrycia szczególnej drogi, na której członkowie rodziny odnajdują Boga i żyją Nim, a przez to stają się coraz bardziej sobą. Papież bowiem podkreślał wyraźnie, że w obliczu współczesnych zagrożeń, osoba, małżeństwo i rodzina bardziej niż czegokolwiek innego potrzebują otwarcia się na tę Prawdę, która jest fundamentem ich istnienia i miłowania. W dobie obecnej debaty wokół małżeństwa i rodziny, która znalazła swój oddźwięk również w pracach Synodu Biskupów, odkrycia wymaga ciągle proroczy charakter spojrzenia św. Jana Pawła II na mał-żeństwo.

15

Is there any possibility to convert personalism to practice of psychological research? A case of quality of sexual relationship in marriage

67%

Biolik - Moroń M.

Teologia i Moralność

|

2020

|

vol. 15

|

issue 1(27)

225-234

PL

Dzisiaj możemy obserwować kryzys relacji seksualnych między mężczyzną a kobietą. Są one często skoncentrowane na sobie, nietrwałe i oderwane od relacji małżeńskiej. Tą prawidłowość można dostrzec w badaniach nad satysfakcją seksualną, które nie uwzględniają aspektu relacyjnego i są skupione na jednostce. Autor artykułu pragnie zaproponować skalę personalnego postrzegania małżonka, która oparta jest na personalizmie chrześcijańskim i na teologii ciała a ma za zadanie uwzględnić relacyjny aspekt współżycia seksualnego. Jest to propozycja narzędzia, które może wzbogacić badania nad seksualnością człowieka.

16

“The genealogy of the person is inscribed in the very biology of generation”. Towards the heart of the dispute on Humanae vitae

67%

Bortkiewicz P.

Teologia i Moralność

|

2018

|

vol. 13

|

issue 2(24)

29-43

PL

Od momentu publikacji encykliki „Humanae viate” w roku 1968 przez Pawła VI trwa wokół tego dokumentu gorąca dyskusja. Ożywa w sposób szczególnie intensywny przy okazji kolejnych rocznic publikacji dokumentu. Kolejne dekady pokazywały szereg problemów związanych nie tylko z samą etyką życia małżeńskiego i etyką seksualna, ale i koncepcją sumień czy uznaniem bądź odrzuceniem powagi Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Ostatnie miesiące przyniosły kolejne głosy antagonistów i protagonistów dokumentu. Wśród przeciwników bądź krytyków encykliki pojawiły się poglądy kwestionujące nauczanie, że antykoncepcja jest wewnętrznie zła. To oznacza w konsekwencji przyjęcie tezy, że nie ma w ogóle żadnych czynów wewnętrznych złych czynów. Idąc dalej, należy zauważyć, że każde ludzkie działanie jest określone w swoim moralnym charakterze wyłącznie przez proporcję między jego dobrymi i złymi skutkami. W konfrontacji z tymi poglądami artykuł prezentuje zarys prawdy antropologicznej i teologicznej leżącej u podstaw „Humanae vitae” a egzegezowanej z wnikliwością przez św. Jana Pawła II. Pozwala to na wydobycie kilku podstawowych tez odnoszących się do teologicznej wizji małżeństwa i rodzicielstwa: 1) dla odczytania prawdy o małżeństwie i rodzicielstwie niezbędne jest uznanie w pełnej rozciągłości prawdy o godności osoby ludzkiej, 2) osoba realizuje się w pełni w rzeczywistości daru, który tworzy komunię międzyosobową z udziałem ciała ludziego, 3) komunia i obdarowanie dokonywane z pomocą „znaku” ciała realizują się w międzyosobowej miłości małżeńskiej, 4) szczególnym (choć nie jedynym) aktem miłości małżeńskiej jest akt małżeński, 5) logika małżeńskiego bycia darem dla osoby ma swoją specyfikę, którą jest nierozłączność więzi między obdarowywaniem śród-małżeńskim (między małżonkami) oraz poza-małżeńskim (między rodzicami a dziećmi). Ostatecznie prowadzi to do myśli św. Jana Pawła II nakazującej łączyć porządek aktu małżeńskiego z aktem stwórczym „w biologię rodzenia wpisana jest genealogia osoby”.

EN

Since the publication of the encyclical "Humanae vitae" by Paul VI in 1968, a heated discussion has been taking place around this document. It comes alive in a particularly intense way on the occasion of the subsequent anniversaries of the publication of the document. Subsequent decades showed a number of problems related not only to the ethics of marital life and sexual ethics, but also to the concept of conscience or recognition or rejection of the seriousness of the Church's Magisterium. Recent months have brought further opinions of antagonists and protagonists of this document. Among opponents or critics of the encyclical, there are views questioning the teaching that contraception is intrinsically evil. This, in consequence, means accepting the thesis that there are no intrinsically evil acts at all. What is more, it should be noted that every human action is determined in its moral nature only by the proportion between its good and bad effects. In confrontation with these views, the article presents an outline of the anthropological and theological truth underlying "Humanae vitae" which was analysed with insight by St. John Paul II. This allows for the extraction of several basic theses relating to the theological vision of marriage and parenthood: 1) to read the truth about marriage and parenthood, it is necessary to fully recognize the truth about the dignity of the human person, 2) the person realizes fully in the reality of the gift that creates interpersonal communion with the participation of the human body, 3) communion and endowment made with the help of the "sign" of the body are realized in interpersonal conjugal love, 4) the special (though not the only) act of conjugal love is a sexual act, 5) marital logic of being a mutual gift is specific and this is inseparability of the bond between the inter-marital gift (between spouses) and the non-marital gift (between parents and children). Ultimately, this leads to the thought of St. Pope John Paul II, ordering to combine the order of the marriage act with the creative act "the genealogy of the person is inscribed in the very biology of generation".

17

L'uomo come dono per l'altro nel pensiero di Tadeusz Styczeń

67%

Koziej B. W.

Studia nad Rodziną

|

2015

|

vol. 37

89-119

EN

The main goal of this article is to present the thought of Tadeusz Styczeń, a Polish ethicist and theologian, on love among human beings. The attention is focused on the dimension of love between a man and a woman as a sincere gift of oneself to a beloved person by showing the relationship between 'me' of the person who loves, and 'you' of the person who is loved. Moreover, the article attempts to present love between a man and a woman as affirmation of the person one loves, as expressed in the statement: `It is so good you exist!'. The role and meaning of the human body is also discussed as it is the language in which a person can express his/her dedication to the loved one to the fullest. In this context, the relationship between 'me' and the body of the person who loves is also found significant. The special care is also given to the meaning of the sign of the body, which Styczeń presents as an image of the human 'me'. In this context, the uniqueness of human existence is portrayed against the created world. It was pointed out that the individual 'me' expresses itself the most effectively by action, which becomes a method for looking into a human soul. This action is possible thanks to the human body, which evolves into the language of interpersonal communication. And finally, it is shown how important is the part which a human face plays in this process of communication.

PL

Podstawowym celem artykułu jest omówienie i ukazanie myśli polskiego etyka i teologa Tadeusza Stycznia dotyczącej miłości ludzkiej. W sposób szczególny starano się zwrócić uwagę na wymiar miłości jako bezinteresownego daru pomiędzy kochającymi się: mężczyzną i kobietą, ukazując relację pomiędzy „ja” osoby kochanej i „ty” osoby kochającej. Podjęto również próbę ukazania miłości ludzkiej jako afirmacji drugiej osoby, wyrażającej się w sformułowaniu „Jak dobrze, że jesteś!”. Przedstawiono także rolę i znaczenie ciała ludzkiego jako języka, w którym człowiek najpełniej wyraża dar z siebie dla drugiej osoby. Istotne w tym kontekście stało się też przedstawienie relacji między „ja” osoby i swoim ciałem. Wyszczególniono znaczenie znaku ciała, które Styczeń przedstawia jako obraz ludzkiego ja. W tym kontekście przedstawiono wyjątkowość ludzkiej egzystencji na tle świata stworzonego, podkreślając, że „ja” osoby ludzkiej najlepiej wyraża się poprzez działanie, które staje się metodą, aby wejrzeć do wnętrza ludzkiego. Działanie to jest zaś możliwe dzięki ludzkiemu ciału, które staje się językiem komunikacji międzyosobowej. W końcu ukazano, jaką rolę w tym komunikowaniu się odgrywa ludzkie oblicze.

18

Człowiek – komputer czy zwierzę? Antropologia adekwatna Jana Pawła II a antropologia ponowożytna

67%

Chaberek M.

Studia Elbląskie

|

2019

|

vol. 20

531-539

EN

Today’s anthropology has been pervaded by two reductionist visions of man. One attempts to reduce man to a merely machine and the human mind to a merely computer. The other focuses on reducing man to an animal. Both reduction approaches have been extensively popularized in the culture and mentality of the post-Christian societies. One of themain contributing factors to both reductions is the evolutionary understanding of the origin of man. A timely response to both reductionisms is the adequate anthropology of John Paul II which draws on the Book of Genesis.

PL

We współczesnej antropologii obserwujemy dwa redukcjonizmy. Pierwsze dąży do zrównania człowieka z maszyną a jego umysłu z komputerem. Drugi dąży do zrównania człowieka ze zwierzęciem. Oba redukcjonizmy rozpowszechniły się w kulturze i mentalności społeczeństw postchrześcijańskich. Jednym z głównych źródeł obu redukcjonizmów jest ewolucyjne rozumienie pochodzenia człowieka. Odpowiedź na te problemy stanowi antropologia adekwatna Jana Pawła II opierająca się na przesłaniu Księgi Rodzaju.

19

Od zniszczonych butów do antropologii daru. Duszpasterska geneza personalizmu św. Jana Pawła II

67%

Gryz K.

Analecta Cracoviensia

|

2019

|

vol. 51

65-84

EN

One of the main themes of the rich magisterium of St. John Paul II is an anthropological theme. The question about man, his nature, his existential ethos and the ultimate vocation he finds in God was the subject of the first, program encyclical Redemptor hominis. However, the genesis of his interest in the topic of man was much earlier and dates back to the beginnings of the intellectual and spiritual formation of Karol Wojtyła, as well as his priestly work. A significant element of this story is the pastoral care of the university students in Krakow. It has become not only a practical field of the experience of every human being, but also an inspiration for the scientific philosophical and theological reflection. Its fruit were two works in which Wojtyła formulates an outline of his integral personalism: Love and responsibility, and Person and act. The analysis of the human subjectivity contained in them will later become the foundation of his teaching on the dignity of the human person, whose deepest foundation is being created in the image and likeness of God, redemption by Christ and man’s vocation to communion with God in eternity. The article presents the main lines of this development starting from the first conferences on the topic of man addressed to students in Krakow to the theology of the body, developed during the Wednesday audiences in the Vatican.

PL

Jednym z głównych wątków bogatego magisterium św. Jana Pawła II jest tematyka antropologiczna. Pytanie o człowieka, o jego naturę, jego egzystencjalny etos i ostateczne powołanie, które odnajduje w Bogu, było tematem pierwszej, programowej encykliki Redemptor hominis. Jednak geneza zainteresowania tematem człowieka była wcześniejsza i sięga początków formacji intelektualnej i duchowej Karola Wojtyły, a także jego pracy kapłańskiej. Znaczącym elementem tej historii jest duszpasterstwo młodzieży akademickiej w Krakowie. Stało się ono nie tylko praktycznym polem doświadczenia człowieka, ale i inspiracją do naukowej refleksji filozoficzno-teologicznej. Jej owocem były dwa dzieła, w których Wojtyła formułuje zarys swojego personalizmu integralnego: Miłość i odpowiedzialność oraz Osoba i czyn. Zawarta w nich analiza podmiotowości człowieka będzie później fundamentem jego nauczania o godności osoby ludzkiej, której najgłębszy fundament znajduje się w stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boga, w odkupieniu dokonanemu przez Chrystusa i powołaniu człowieka do wspólnoty miłości z Bogiem w wieczności. Artykuł przedstawia zasadnicze linie tego rozwoju, począwszy od pierwszych konferencji na temat człowieka skierowanych do krakowskich studentów, aż po teologię ciała, rozwijaną w trakcie środowych audiencji w Watykanie.

20

Seksualność człowieka w kulturze – miejsce epifanii Boga czy manifestacja demoniczna?

59%

Sztramski A.

Studia Gdańskie

|

2014

|

issue 34

69-77

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie relacji wiary chrześcijańskiej i kultury w jej specyficznym obszarze, który wyznacza ludzka cielesność i seksualność. W teologicznej antropologii Jana Pawła II, której część stanowi tzw. teologia ciała, seksualność winna stanowić uprzywilejowane miejsce objawiania się tajemnicy życia Bożego. W tym ujęciu płciowość człowieka nabiera wyjątkowego sensu z uwagi na swą zdolność do wyrażania osobowego daru. Ta hermeneutyka daru zostaje skontrastowana ze współczesnym kulturowym statusem seksualności, której symptomatycznym wyrazem jest m.in. sztuka filmowa oraz jej społeczny odbiór. Przykład dwóch produkcji filmowych ujawnia naznaczenie tej sfery kultury złem o niespotykanej dotąd w historii skali. Postulowanym lekarstwem na tę sytuację jest promocja idealnego ujęcia miłości seksualnej oraz kształtowanie właściwego etosu odbiorcy kultury i sztuki – etosu widzenia.

EN

The article presents the problem of the relationship between Christian faith and culture in its specific area which is marked out by human corporeality and sexuality. In view of theological anthropology of John Paul II, in what is called theology of the body, sexuality should be a privileged place of revealing the mystery of the life of God. In this perspective, human sexuality receives special meaning because of its ability to express a personal gift. The hermeneutics of the gift is in contrast with contemporary cultural status of sexuality, film art and its social reception being a symptomatic expression of it. The example of two films shows that this particular area of culture is marked by an evil in a scale unprecedented in the history. Postulated remedy for this situation is to promote the ideal image of sexual love and the formation of the proper ethos of the recipient of culture and art – the ethos of seeing.

Refine search results

PAWŁA VI I JANA PAWŁA II NAUCZANIE O SEKSUALNOŚCI – ZAŁOŻENIA, RECEPCJA, DYSKUSJA

Konsens małżeński w świetle antropologii adekwatnej Jana Pawła II jako perspektywa rozumienia relacji pomiędzy człowiekiem a fenomenem prawa

Znaczenie dopełnienia małżeństwa naturalnego, czyli (jeszcze) niesakramentalnego

Osoba i relacja. Personalistyczny sens miłości i seksualności według Jana Pawła II

Zagadnienie nagości w teologii ciała Jana Pawła II

Interpretazioni di Gaudium et spes e recezione di Humanae vitae

Portret Wandy Półtawskiej na tle zawiłości społeczno-obyczajowych XX wieku

Man in the “Splendour of Divinity.” The Hagiological Interpretation of “spousal love” in line with John Paul II’s Theology of the Body

Naturalne planowanie rodziny wewnętrznym aspektem odpowiedzialnego rodzicielstwa

The Relationship Between Male/Female Identities Along the Biblical-Christian Tradition: Guidelines for Today’s Educations

Dwa modele relacji: męskość – ojcostwo. Perspektywa pedagogii personalistycznej

Nierozerwalność małżeństwa według św. Jana Pawła II na podstawie wybranych dokumentów

Nauczanie Papieża Franciszka o małżeństwie i rodzinie w posynodalnej adhortacji Amoris Laetitia w świtle Magisterium Jana Pawła II

Od teologii ciała do duchowości małżeńskiej i rodzinnej. Prorocza myśl katechez św. Jana Pawła II

Is there any possibility to convert personalism to practice of psychological research? A case of quality of sexual relationship in marriage

“The genealogy of the person is inscribed in the very biology of generation”. Towards the heart of the dispute on Humanae vitae

L'uomo come dono per l'altro nel pensiero di Tadeusz Styczeń

Człowiek – komputer czy zwierzę? Antropologia adekwatna Jana Pawła II a antropologia ponowożytna

Od zniszczonych butów do antropologii daru. Duszpasterska geneza personalizmu św. Jana Pawła II

Seksualność człowieka w kulturze – miejsce epifanii Boga czy manifestacja demoniczna?