Search results

1

The Author’s Second Self or a Set of Implicit Norms: The Concept of the Implied Author and Its Discontents

100%

Maziarczyk G.

Roczniki Humanistyczne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 11: Anglica

137-145

EN

Despite being a standard element of formalist poetics, the notion of the implied author actually resists easy conceptualisation. This paper analyses classical Western theorisations of the implied author and relates them to relevant Polish literary-theoretical studies in order to assess the utility of the concept. It demonstrates that the implied author can be construed as an anthropomorphic entity (re-)constructed by the reader on the basis of textual signals. Thus understood, the notion of the implied author throws into sharp relief a lack of straightforward correlation between the real author and the idea of author derived from the text, and therefore proves to be a useful literary-theoretical tool.

PL

Mimo że pojęcie autora implikowanego jest standardowym elementem poetyki formalistycznej, nie poddaje się ono łatwej konceptualizacji. Niniejszy artykuł analizuje klasyczne, zachodnie omówienia tego pojęcia i odnosi je do zbliżonych polskich studiów historycznoliterackich w celu określenia jego przydatności. Analiza wykazuje, że autor implikowany może być konceptualizowany jako antropomorficzny byt, (re)konstruowany przez czytelnika na podstawie sygnałów tekstowych. Takie rozumienie pojęcia autora implikowanego pozwala na podkreślenie braku prostej korelacji między rzeczywistym autorem a figurą autora wywiedzioną z tekstu i tym samym odsłania jego użyteczność jako narzędzia teoretycznoliterackiego.

2

The Renaissance Melancholy Assemblage, Space, and the Baroque Problem of Thought

84%

Rusiłowicz K.

Roczniki Humanistyczne

|

2017

|

vol. 65

|

issue 11: Anglica

147-170

EN

The article discusses Drew Daniel’s theory of the melancholy assemblage. By juxtaposing Daniel’s appropriation of Deleuze and Guattari’s ideas with Manuel De Landa’s discussion of the assemblage theory, it addresses the issue of space which, in spite of being one of the parameters of an assemblage, is absent from Daniel’s The Melancholy Assemblage. Therefore, the first question asked in the present article concerns the reason behind Daniel’s neglect of the spatial dimension of an assemblage. The second issue discussed in the article concerns the tension between forces of territorialization and deterritorialization in a melancholy assemblage. By approaching the issue from the vantage point of the neobaroque theory, the article argues that Daniel’s Renaissance melancholy assemblages already touch upon the problematic relation between performance and essence that would find its full manifestation during the Baroque.

PL

Artykuł koncentruje się na teorii melancholijnego asamblażu autorstwa Drew Daniela. Zestawiając sposób, w jaki Daniel używa teorii Deleuze’a i Guattariego z jej odczytaniem przez Manuela De Landę, autor artykułu stawia pytanie o przyczyny zaniedbania przez Daniela przestrzennego aspektu asamblażu. Druga kwestia omawiana w artykule koncentruje się na napięciu pomiędzy siłami terytorializacji i deterytorializacji w melancholijnym asemblażu. Analizując zagadnienie przez pryzmat teorii neobaroku, autor stawia tezę, że renesansowy melancholijny asamblaż analizowany przez Daniela uwikłany jest w problematyczny związek pomiędzy reperzentacją a esencją, który stanie się jednym z głównych motywów Baroku.

3

Sprache und Gewalt in Heinz Strunks Der goldene Handschuh

51%

Fuhrbach C.

Wortfolge. Szyk Słów

|

2020

|

issue 4

1-32

PL

Autor artykułu analizuje powieść Heinza Strunka Der goldene Handschuh [Złota rękawiczka] w oparciu o rozważania Judith Butler Excitable Speech (Walczące słowa. Mowa nienawiści i polityka performatywu). Ukazane zostaje nie tylko zagadnienie przemocy poprzez język, lecz także język jako forma przemocy. Pierwszą płaszczyznę rozważań stanowi analiza wypowiedzi postaci oraz wewnętrzna fokalizacja postaci Fritza Honki. Na drugiej płaszczyźnie autor artykułu bada intersubiektywną strukturę zależności jako wzajemne odziaływanie różnych postaci. Na zakończenie krytycznej analizie poddana zostaje sama narracja jako mowa przedstawiona. Rozważaniom towarzyszy teza, iż asynchroniczny język postaci pozostaje na płaszczyźnie tekstu niejasny i wzmacnia tym samym opisaną w artykule zasadę języka przemocy.Motyw przemocy poprzez język na płaszczyźnie postaci znajduje odzwierciedlenie na poziomie samej narracji jako język przemocy. Zamierzeniem niniejszego artykułu jest stworzenie krytyczno-refleksyjnych ram dla omawianego tekstu uwrażliwiających czytelnika na zagadnienie języka przemocy.

EN

The paper analyses the novel by Heinz Strunk Der Goldene Handschuh [The Golden Glove] against Judith Butler’s comments on Excitable Speech. Alongside the presentation of violence through language, language as a form of violence is brought into focus. The first level of analysis is constructed around the investigation of utterances and internal focalization of the character of Fritz Honka. The second level encompasses the intersubjective structure of description as a dialogic interdependence between various characters. Finally, the narration itself as a form of reported speech is critically investigated. The following hypothesis is being explored: the asynchronous speech of the characters remains inexplicit on the textual level, which evokes the described principle of hurtful speech. The expression of violence at the level of the characters is transformed into the language of violence at the narrative level. The aim of the contribution is therefore to present the narration within a critical framework allowing for evoking of the awareness of the interrelationships between language and violence.

DE

Dieser Beitrag untersucht Heinz Strunks Roman Der goldene Handschuh auf Grundlage von Judith Butlers Ausführungen zur Excitable Speech. Neben der Darstellung von Gewalt durch Sprache wird die Sprache als Form der Gewalt in den Fokus gerückt. Die erste Ebene der Analyse bilden die wörtliche Rede und die interne Fokalisierung der Figur ›Fritz Honka‹. Auf der zweiten Ebene wird die intersubjektive Beziehungsstruktur als dialogische Wechselwirkung zwischen verschiedenen Figuren betrachtet. Abschließend wird das Erzählen selbst als vorgetragene Rede kritisch hinterfragt. Folgende These wird untersucht: Die asynchrone Sprache der Figuren bleibt auf der Textebene unvermittelt und verstärkt dadurch das beschriebene Prinzip des verletzenden Sprechens. Die Darstellung der Gewalt durch die Sprache auf der Ebene der Figuren wird durch den Erzähltext selbst als Sprache der Gewalt reproduziert. Ziel des Beitrags ist es deshalb, die Erzählung kritisch zu erschließen, um dadurch eine grundsätzliche Sensibilisierung für die Reflexion der Zusammenhänge von Sprache und Gewalt zu erreichen.

Refine search results

2 Roczniki Humanistyczne

1 Wortfolge. Szyk Słów

1 2020

2 2017

1 Fuhrbach C.

1 Maziarczyk G.

1 Rusiłowicz K.

The Author’s Second Self or a Set of Implicit Norms: The Concept of the Implied Author and Its Discontents

The Renaissance Melancholy Assemblage, Space, and the Baroque Problem of Thought

Sprache und Gewalt in Heinz Strunks Der goldene Handschuh