Search results

1

The Contemporary EU's Notion of Territoriality and External Borders

100%

Vitale A., Department of International Studies F. o. P. S.

European Spatial Research and Policy

|

2011

|

vol. 18

|

issue 2

EN

The predominant spatial conception of the EU contributes to an evident emergence of a sharpened territorial building of the European space. By all evidence the idea of both the territorial cohesion and territorial continuity shows how relevant the notion of territoriality in the ‘European discourse’ is and consequently how accepted the instrument of hard and closed border and the sharp inside/outside dichotomy are. Due to this pragmatic notion of territoriality, the idea of the EU as a ‘non-Westphalian new empire’ (according to the ‘neo-medieval paradigm’) became at least unrealistic. Its borders are getting more territorial, physical and visible. Hard border policies and practices on the Eastern and Western Balkan borders mirror the existence of a de facto barrier and of a deep ‘Westphalian memory’ in the way of using the territory as support of political unity.

2

The EU’s notion of territoriality: the “Westphalian Memory” vs. the “New Empire”. Consequences for the macro-regional dimension of the Adriatic Sea Region

100%

Vitale A.

Security Dimensions: International & National Studies

|

2013

|

vol. 10(10)

59-66

EN

The creation of the European Union in 1992 reflected an attempt to rethink some of basic modern political concepts as national sovereignty and citizenship. But in recent years the European spatial development policy discourse has taken an evident territorial character with the enforcement of the idea of territorial cohesion and territorial continuity. The spatial predominant EU’s conception contributes to an evident emergence of a modern territorial building of the European space. Moreover, nowadays the instrument of hard and closed border and the sharp inside/outside dichotomy are accepted as the normality in Europe. Due to this notion of territoriality, the idea of the EU as a “non-Westphalian new empire” (according to the “neo-medieval paradigm”) is at least unrealistic. Its borders are getting more territorial, physical and visible, in deep contrast with an imperial historical structure. Hard border policies and practices on the borders mirror the existence of a de facto barrier and of a deep “Westphalian memory” in the way to use the territory as support of political unity. The EU’s drive to re-territorialise Europe is not a mere academic question; it has real consequences for people and places. Supra-nationalism reveals itself as a metaphor of “re-territorialization”, a paradox with strong political and economic consequences. In the macro-regional dimension of the Adriatic Sea region the EU’s “re-territorialisation” can impede seriously the cooperation across the EU’s external borders.

3

Territorial Manifestations in Times of Globalization: Implications for State-Centrism in International Relations

84%

Aleksandrova B.

International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2019

|

vol. 23

|

issue 1

185-198

EN

Globalization challenges the state-centric realist view of space and authority within International Relations. Using multifaceted concepts of territoriality and non-territoriality, this article goes into three versions of current territorial fragmentation or connectivity – deterritorialization, extraterritorialization and reterritorialization. They are to enable us to reveal the proliferation of globally relevant social and power dynamics above, below and within the state domain. At the same time, they are to illuminate the ambivalent role of states played in an era of global interconnectedness.

4

Myths of territory and external borders in the EU’s contemporary idea and Europe in the Middle Ages

67%

Vitale A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

|

2016

|

issue 26

63-80

PL

Dyskurs nad polityką zagospodarowania przestrzennego w Unii Europejskiej nabrał ostatnio charakteru „terytorialnego”, zwłaszcza po kryzysie migracyjnym. Mimo, iż terminologia dotycząca tej dziedziny polityki bywa niejednoznaczna, to pojęcia terytorium oraz terytorialności są de facto coraz bardziej powszechne w dyskursie nad organizacją przestrzeni europejskiej (czyli UE). W rzeczywistości pojęcie terytorialności wyraźnie przyćmiło powszechne pojęcie „przestrzeni europejskiej”, które zostało opracowane na początku lat 90. ubiegłego stulecia. Zasadniczo dominująca koncepcja przestrzenna UE przyczynia się do zaostrzenia budowy terytorialnej przestrzeni europejskiej. Zarówno idea spójności terytorialnej, jak i ciągłości terytorialnej zapewnia odpowiedni wgląd w pojęcie terytorialności w ramach „dyskursu europejskiego”, a co za tym idzie wyraźnie pokazuje stopień akceptacji narzędzi rozgraniczających (w ramach polityki i praktyki), a także ostrą dychotomię wewnętrzną/zewnętrzną oraz wykorzystanie terytorium jako elementu wsparcia dla zunifikowanej jednostki politycznej. W związku z tym pragmatycznym pojęciem terytorialności, wizja Unii Europejskiej jako „nowego imperium”, charakteryzującego się zmiękczeniem granic i podziałem władzy politycznej pomiędzy wieloma wielopoziomowymi politykami, stała się co najmniej nierealna. Z drugiej strony Europa zawsze wyróżniała się otwartością na pozostałą część świata. Nigdy też nie była wyraźnie odgraniczonym kontynentem lub wydzieloną stałą granicą całością i zawsze charakteryzowała się przesunięciami przestrzeni politycznych. Średniowiecze w Europie charakteryzowało się nachodzeniem na siebie podzielonych struktur władzy i często kontrowersyjnych jurysdykcji, bez obudowy terytorialnej i jasnego pojęcia granicy. Dostrzeżenie wymiaru ponadnarodowego otwiera nowe możliwości badawcze i oferuje nowe sposoby pojmowania problemu.

EN

The European spatial development policy discourse has recently taken a “territorial” character, especially after the migrant crisis. Even if the terminology regarding this policy field remains ambiguous, territory, or territoriality, has become de facto an increasingly prevalent notion in the discourse on the organization of “European” (i.e. EU’s) space. In fact, the notion of territoriality and the prevalent “territorial” discourse produced an evident eclipse of the widespread notion of “European space” that had been developed in the early 1990s. Basically, the spatial predominant conception of the EU contributes to an emergence of a sharpened territorial building of the European space. The idea of both territorial cohesion and territorial continuity provides relevant insights into the notion of territoriality in the “European discourse” and consequently clearly shows how are accepted the tools of hard bordering (as policies and practices) and the sharp inside/outside dichotomy, typical of a “Westphalian memory” and of an use of territory as support for a unified political unit. Due to this pragmatic notion of territoriality, the idea of the EU as a “non-Westphalian new empire”, characterized by softening of borders and sharing of political power across multiple and multilevel politics, became at least unrealistic. On the contrary, Europe has always been distinguished by its openness to the rest of the world. It has never been a clearly demarcated continent or a fixed bordered entity and it has always been characterized by shifting spatialities of politics. The Middle Ages in Europe were characterized by overlapping, divided authority structures and often contentious jurisdictions, without territorial containments and a clear notion of the border. The comprehension of the transnational dimension opens new avenues of research and offers new modes of understanding.

5

Identyfikacja i tożsamość kulturowa w różnych skalach przestrzennych

67%

Rykiel Z.

Opuscula Sociologica

|

2017

|

issue 3(21)

45-55

PL

W artykule omówiono pojęcia tożsamości społecznej i terytorialnej. Wykazano relacje między etnicznością a terytorialnością. Podkreślono symbolizm terytorialności i jej mitologizację ze szczególnym uwzględnieniem okcydentalizacji i wiktymizacji. Przedyskutowano kwestie wielokulturowości i transkulturowości. Przeanalizowano relacje między nacjonalizmem a tożsamością. Wskazano również neoplemienność w kontekście zderzenia cywilizacji w ramach jednego narodu. Przedstawiono wniosek, że pojęcie tożsamości jest dalekie od jednoznaczności, można je więc łatwo zastąpić pojęciami ideologii, organizacji i solidarności.

EN

The notions of social and territorial identities are discussed in the paper. Relations between ethnicity and territoriality are indicated. The symbolism of territoriality and its mythologisation is pointed to, in which strategies of occidentalisation and victimisation play their parts. The questions of multiculturalism and transculturalism are discussed. The relations between nationalism and identity are analysed. Neo-tribes are considered in the context of the clash of civilisations within one nation. It is concluded that the notion of identity is far from being unequivocal and can be easily substituted by those of ideology, social organisation and solidarity.

6

Mezi bariérami a příležitostmi: nad dvěma českými příspěvky k tematice evropského ohraničování

67%

Job M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2023

|

vol. 71

|

issue 4

649-664

EN

This study analyzes the topic of European bordering discussed in the publications Aktivní hranice v Evropě [Active Borders in Europe] by K. B. Müller (ed.) and Ne-prostupné hranice Evropy [The Non-Permeable Borders of Europe] by M. Trčka. In the first and second parts of the study, the author presents the structure of both works and an analysis of their main findings. In the third part, he analyzes the theoretical anchoring of the European bordering in more detail, especially with respect to the innovative concept of the so-called active border. He draws attention to the redefining of borders as opportunities with regard to the implications and limits of this concept. The active dimension of borders manifests itself especially in areas of actual “borderlessness,” where the physical plane of borders is substantially suppressed, with which the symbolic plane of demarcation predominates. If we wanted to extend the apparent positive results of the use of active borders to the level of conventional borders, it would be necessary to strengthen their two-way permeability, which would likely require greater transnationalization, or more precisely cosmopolitization. Lastly, the author reflects on borders and identity in the light of the current European challenges.

CS

Tato studie rozebírá tematiku evropského ohraničování ve dvou recentních publikacích: Aktivní hranice v Evropě, kde je jako editor uveden Karel B. Müller (ed.)[*], a Ne-prostupné hranice Evropy autora Michala Trčky. V první a druhé části autor představuje strukturu výkladu obou děl a rozbor jejich hlavních zjištění. Ve třetí části pak blíže analyzuje teoretické ukotvení evropského ohraničování, zejména se zřetelem na inovativní koncept tzv. aktivní hranice. Upozorňuje na redefinici hranic coby příležitostí a na implikace, potažmo limity tohoto pojetí. Aktivní rozměr hranic se vyjevuje zejména v prostorech faktického „bezhraničí“ s výrazně potlačenou fyzickou rovinou hranic, jimž dominuje symbolická rovina ohraničování. Pokud bychom chtěli zřejmé pozitivní výsledky využívání aktivních hranic rozšířit i na úroveň hranic konvenčních, bylo by zapotřebí posílit jejich obousměrnou prostupnost, což by pravděpodobně vyžadovalo větší transnacionalizaci, resp. kosmopolitizaci. Závěrem autor reflektuje hranice a identitu ve světle současných evropských výzev.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica

1 European Spatial Research and Policy

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

1 Opuscula Sociologica

1 Security Dimensions: International & National Studies

3 Vitale A.

1 Aleksandrova B.

1 Department of International Studies F. o. P. S.

1 Job M.

1 Rykiel Z.

1 2023

1 2019

1 2017

1 2016