Search results

1

Świętowanie Dnia Pańskiego umocnieniem wspólnoty Kościoła domowego

100%

Pryba A.

Forum Teologiczne

|

2013

|

vol. 14

67-78

EN

Sunday is a day devoted to God. Community of the Church recalls the first day of the existence of the world with thanksgiving and worship. This is the day of the Lord. According to God’s plan, it is also a day of rest. The Creator separated Sunday from the other days. Thus, it has become a determinant for the proper functioning of man in his earthly existence. But in order to be experience the Lord’s Day in this manner, it is necessary to be aware of the proper meaning of rest and man should live it in the act of praise and thanksgiving to the Creator himself. The Lord’s Day is the day when man should express his human relationship with God through prayer. Especially on this day we are to remember the great works of God and we should take a rest in God in an attitude of thanksgiving, praise, filial attachment and spousal friendship. In addition, Sunday is also Passover and Pentecost, when the faithful celebrate Christ’s victory over sin and death and the outpouring of the Spirit Paraclete with His gifts. Sunday is a special day and in its centre there should be the Eucharist which is of great importance for the functioning of the ecclesial community. A special place in the community of the Church is the home church, which is also called the Church in miniature. This community has to live Sunday in a manner characteristic of the Universal Church, meeting in prayer and the breaking of bread in the communion of the Church. Thus the family as a home church should live with the Eucharist, which is the sacrament of the love of the Bridegroom and the Bride. It strengthens the unity and sacramental love of spouses. Celebration of the Lord’s Day on the basis of the celebration of the Eucharist helps to strengthen individuals and individual marital-family community.

2

Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians

72%

Kucicki J.

Roczniki Biblijne

|

2009

|

vol. 1(56)

47-67

XX

Niniejszy artykuł, bazując na analizie dwóch tekstów z Listów do Tesaloniczan (1 Tes 4, 13-5, 11; 2 Tes 2, 1-12), dokonuje próby wyjaśnienia przyczyn i celu występowania w 1-2 Tes dwóch terminów („paruzja”; „dzień Pański”) określających koniec czasów. Termin „paruzja” dominuje w 1 Tes, natomiast wyrażenie „dzień Pański” w 2 Tes. Dla osiągnięcia zamierzo¬nego celu w części pierwszej artykułu dokonano analizy motywów eschatologicznych i apoka¬liptycznych występujących w tych fragmentach. Klasyfikacja, systematyzacja i analiza tych motywów pozwoliła wykazać, że eschatologia w ścisłym tego słowa znaczeniu występuje jedynie w 1 Tes 4, 13-5, 11. W przypadku 2 Tes 2, 1-12 mamy do czynienia jedynie z apoka¬liptycznym apendyksem dotyczącym motywu eschatologicznego „czasy i pory”. Wniosek ten pozwolił nam traktować materiał eschatologiczny 1-2 Tes jako jednorodny, czyli pochodzący od tego samego autora. Dzięki temu możemy szukać przyczyn i celu użycia przez apostoła Pawła dwóch odmiennych wyrażeń. Wniosek, do jakiego doprowadzają analizy dokonane w części drugiej artykułu, zawrzeć można w stwierdzeniu, że chociaż koniec świata jest jedną rzeczywistością dla wszystkich ludzi i całego stworzenia, to jednak dla chrześcijan będzie miał on mamiona paruzji, czyli radosnego przyjścia w chwale Jezusa Chrystusa, podczas gdy dla niechrześcijan będzie miał on wymiar „dnia Pańskiego”, czyli sprawiedliwego sądu i kary.

3

Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians

72%

Kucicki J.

The Biblical Annals

|

2009

|

vol. 1

|

issue 1

47-67

PL

Niniejszy artykuł, bazując na analizie dwóch tekstów z Listów do Tesaloniczan (1 Tes 4, 13-5, 11; 2 Tes 2, 1-12), dokonuje próby wyjaśnienia przyczyn i celu występowania w 1-2 Tes dwóch terminów („paruzja”; „dzień Pański”) określających koniec czasów. Termin „paruzja” dominuje w 1 Tes, natomiast wyrażenie „dzień Pański” w 2 Tes. Dla osiągnięcia zamierzo¬nego celu w części pierwszej artykułu dokonano analizy motywów eschatologicznych i apoka¬liptycznych występujących w tych fragmentach. Klasyfikacja, systematyzacja i analiza tych motywów pozwoliła wykazać, że eschatologia w ścisłym tego słowa znaczeniu występuje jedynie w 1 Tes 4, 13-5, 11. W przypadku 2 Tes 2, 1-12 mamy do czynienia jedynie z apoka¬liptycznym apendyksem dotyczącym motywu eschatologicznego „czasy i pory”. Wniosek ten pozwolił nam traktować materiał eschatologiczny 1-2 Tes jako jednorodny, czyli pochodzący od tego samego autora. Dzięki temu możemy szukać przyczyn i celu użycia przez apostoła Pawła dwóch odmiennych wyrażeń. Wniosek, do jakiego doprowadzają analizy dokonane w części drugiej artykułu, zawrzeć można w stwierdzeniu, że chociaż koniec świata jest jedną rzeczywistością dla wszystkich ludzi i całego stworzenia, to jednak dla chrześcijan będzie miał on mamiona paruzji, czyli radosnego przyjścia w chwale Jezusa Chrystusa, podczas gdy dla niechrześcijan będzie miał on wymiar „dnia Pańskiego”, czyli sprawiedliwego sądu i kary.

4

Motyw zwycięskiej modlitwy w narracji Joz 10,1-27

72%

Jasinski M.

Verbum Vitae

|

2012

|

vol. 22

15-46

EN

Taking the subject of “victorious prayer”, author shows in detail the literary structure of the pericope Josh 10:1-27, and draws attention that the central point of the story is verse 14a: “There was no day like that before it or after it, when the Lord listened to the voice of a man”. These words, according to the author, are important hagiograph’s indication for the proper reading of the entire pericope’s message. After analyzing the main literary issue of the story, the article presents hallmarks and fruits of the “victorious prayer” of Joshua. As motivated by trust, backed by commitment and consistent with God’s plan, resulted in a deepening Joshua’s ties with the Lord, strengthen authority both of them and complete victory over a coalition of Canaanite kings. Author suggests that “the day of Joshua” described in Josh 10:1-27, later became for the biblical authors, a kind of model using to description of the “day of the Lord”. Recognizing the pericope as “praeparatio evangelica remota”, author encourages to typological interpretation of the Book of Joshua.

5

Interpretacja mesjańska wyrażenia „słońce sprawiedliwości” (Ml 3,20)

58%

Dogondke D.

Verbum Vitae

|

2014

|

vol. 26

33-47

EN

Christian tradition reads the words of the prophet Malachi on „the sun of righteousness” (Mal 3:20) as Messianic, calling Jesus Christ the sun of righteousness. This paper is an attempt to justify this belief in the context of the Old Testament, especially of the Book of Malachi. Indeed, the Messianic nature of this expression is indicated by the closest context, in which the image of rising sun has been contrasted with the image of the lack of root and branch. The total destruction of „root and branch” means no messianic hope for the wicked (Mal 3:19), but for the God fearing the rising of the sun of righteousness is prelude to the fulfillment of this hope, about which the prophet Malachi convinces us also in these words: the sun of righteousness will rise „with its heeling rays” (Mal 3:20). On the basis of the Old Testament exegesis, the Messianic interpretation of the expression „the sun of righteousness” is fully justified.

6

Gioele e Amos in dialogo secondo Massimiliano Scandroglio

51%

Zawadzki A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2014

|

vol. 23

|

issue 4

121-127

PL

Artykuł jest próbą zrecenzowania książki Massimiliano Scandroglio Gioele e Amos in dialogo. Inserzioni redazionali di collegamento e aperture interpretative, opublikowanej nakładem Gregorian&Biblical Press w 2011 r. Książka wpisuje się w dość popularny w dzisiejszej biblistyce nurt egzegezy intertekstualnej, która jest nową odsłoną starej metody porównawczej, badającej związki i zależności pomiędzy poszczególnymi księgami biblijnymi i tym samym proces ich powstawania. Scandroglio skupia swoją uwagę przede wszystkim na rozdziale 4. Księgi Joela i konfrontuje go z rozdziałami 1. i 9. Księgi Amosa. De facto, wnikliwej analizie intertekstualnej zostają poddane następujące perykopy: Jl 4, 1–3/Am 9, 13–15; Jl 4, 4–8/Am 1, 3–2,16; Jl 4, 9–17/Am 1, 2; Jl 4, 18–2/Am 9, 13–15. Ponadto wychodząc od literackich związków między dwoma prorokami, Autor stara się uchwycić podobieństwa i różnice w ich przesłaniu teologicznym, czemu poświęcona jest druga część książki. Na uwagę czytelnika zasługuje przede wszystkim obszerna analiza dwóch teologicznych tematów, a mianowicie motyw „Dnia Pańskiego” i relacja Izraela z obcymi narodami. W Zakończeniu Autor stara się ukazać metodę intertekstualną w jej historycznym rozwoju i wpływ, jaki ma ona obecnie na egzegezę Księgi Joela i Amosa.

IT

La tesi dottorale di Massimiliano Scandroglio Gioele e Amos in dialogo. Inserzioni redazionali di collegamento e aperture interpretative, difesa al Pontificio Istituto Biblico di Roma il 4 giugno 2010, è uno studio articolato in due parti: nella prima parte il capitolo 4 di Gioele viene messo a confronto con alcuni versetti dei capitoli 1 e 9 del libro di Amos. I titoli dei rispettivi capitoli si riferiscono alle seguenti pericopi: Gl 4, 1–3 → Am 9, 13–15; Gl 4, 4–8 → Am 1, 3–2, 16; Gl 4, 9–17 → Am 1, 2; Gl 4, 18–21 → Am 9, 13–15, sebbene de facto ne vengano studiati soltanto alcuni versetti o espressioni. Dopo l’analisi dei versetti scelti, fatta nella prima parte del libro, l’Autore – nella seconda – propone una serie di riflessioni su due temi (il Giorno di JHWH in Gl 1, 15–20; 2, 1–11; 3, 1–5; 4, 1–3.9–17 e in Am 2, 6–16; 6, 1–7; 9, 1–4; 5, 18–20; e il rapporto tra Israele e le nazioni in Gl 4 e in Am 1–2; 3, 1–2; 6, 1–7; 9, 7–10), che costituiscono, a suo dire, “la base tematica”, su cui Gioele entra in dialogo con Amos. Nella Conclusione (pp. 339–367) viene offerta la panoramica generale sul cosiddetto “approccio intertestuale” e sulle conseguenze che esso ha per l’esegesi di Gioele ed Amos. Alla fine si trovano Bibliografia, Indice biblico e Indice degli autori.

EN

This article attempts to review a book by Massimiliano Scandroglio Gioele e Amos in dialogo. Inserzioni redazionali di collegamento e aperture interpretative which was published by Gregorian&Biblical Press w 2011. This book forms a part of the trend of intertextual exegesis which is popular in contemporary Bible studies. It is a new version of the old comparative method which researches the relations and interdependencies between individual books of the Bible and consequently the process of their formation. Scandroglio focuses mostly on the chapters 4 of the book of Joel and 1 and 9 of Amos. He thoroughly analyses the following excerpts: Jl 4, 1–3/Am 9, 13–15; Jl 4, 4–8/Am 1, 3–2, 16; Jl 4, 9–17/Am 1, 2; Jl 4, 18–2/Am 9, 13–15. Starting from literary connections between the two prophets, the author tries to find similarities and differences in their theological message and he devotes the second part of his book to this subject. Two theological subjects are particularly noteworthy: the topic of the Day of the Lord and the relation between Israel and gentile nations. In conclusion the author tries to present the intersexual method, its historic development and the influence which it currently has on the exegesis of the books of Joel and Amos.

Refine search results

2 Verbum Vitae

1 Forum Teologiczne

1 Roczniki Biblijne

1 The Biblical Annals

1 Łódzkie Studia Teologiczne

2 2014

1 2013

1 2012

2 2009

2 Kucicki J.

1 Dogondke D.

1 Jasinski M.

1 Pryba A.

1 Zawadzki A.

Świętowanie Dnia Pańskiego umocnieniem wspólnoty Kościoła domowego

Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians

Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians

Motyw zwycięskiej modlitwy w narracji Joz 10,1-27

Interpretacja mesjańska wyrażenia „słońce sprawiedliwości” (Ml 3,20)

Gioele e Amos in dialogo secondo Massimiliano Scandroglio