Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  the family
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Pracownicy duszpasterstwa rodzin i ich zadania

100%
Pyźlak G.
Studia nad Rodziną
|
2015
|
vol. 37
67-87
EN
Pastoral ministry of the Church has been directed to the family since the very beginning. Because of the urgent need for helping married couples and families, the Second Vatican Council introduced a revolutionary change in the pastoral ministry directed at spouses and families. Christians are called to emphasize the value of marriage and family, both with the testimony of their own lives and in cooperation with people of good will. These are the tasks for the clergy and laymen alike, as they are responsible for assuring that the family is aware of its identity. Among the family ministry workers there are bishops, priests, deacons, monks, nuns and consecrated persons. Among the laymen the roles of the workers of the Church’s ministry for the family are assigned to Catholics who specialize in medicine, law, psychology, to social workers and counsellors. The ministry of laymen for fiancés, married couples and families is marked with the apostolic charism. Apart from the participation in introducing the Gospel into the everyday reality of marital and family life, laymen can also assist priests in the pastoral care of the family by spreading the teaching of the Church. This service is supported by the sacramental priesthood, which is connected with proclaiming God’s word and with the ministry of Sacraments. Cooperation and complementarity of the clergy and laymen in working with married couples and families constitute a way of counteracting the corruption of married and family life and are crucial in the development of the pastoral care of the family.
PL
Działalność duszpasterska Kościoła od początku była zwrócona ku rodzinie. Sobór Watykański II, widząc naglącą potrzebę pomocy małżeństwom i rodzinom, dokonał przełomu w działalności duszpasterskiej wobec małżeństw i rodzin. Wzywa chrześcijan do podnoszenia wartości małżeństwa i rodziny, zarówno świadectwem własnego życia, jak również współdziałaniem z ludźmi dobrej woli. Do zadań tych powołani są zarówno duchowni, jak i świeccy, do których należy przede wszystkim troska o to, aby rodzina była świadoma własnej tożsamości. Do pracy w duszpasterstwie rodzin zaangażowani są biskupi, kapłani, diakoni, zakonnicy i zakonnice oraz osoby życia konsekrowanego. Natomiast wśród osób świeckich posłannictwo Kościoła wobec rodziny pełnią specjaliści o inspiracji katolickiej, jak: lekarze, prawnicy, psychologowie, pracownicy społeczni, doradcy. Posługa osób świeckich wobec narzeczonych, małżeństw i rodzin naznaczona jest charyzmatem apostolskim. Osoby świeckie oprócz udziału we wprowadzaniu Ewangelii w realia życia małżeńskiego i rodzinnego mogą służyć duszpasterzom rodzin nieocenioną pomocą w przekazywaniu nauki Kościoła. Posługa ta jest wspierana przez kapłaństwo sakramentalne, z którym związane jest głoszenie słowa Bożego i szafarstwo sakramentalne. Współdziałanie i uzupełnianie się w pracy z małżeństwami i rodzinami duchownych i świeckich daje alternatywę na przeciwstawianie się deprawacji życia małżeńskiego i rodzinnego oraz rozwój duszpasterstwa rodzin.
2
Publication available in full text mode
Content available

Rola rodziny, nauczyciela i przedszkola w kształtowaniu postaw dzieci na podstawie badań ewaluacyjnych

100%
Borda M., Marzec B.
Edukacyjna Analiza Transakcyjna
|
2017
|
issue 6
239–253
PL
Autorzy artykułu podejmują próbę ukazania roli środowisk wychowawczych w kształtowaniu postaw dzieci. W tym celu – przez pryzmat wyników ewaluacji zewnętrznej – analizują wpływ rodziny, nauczyciela i przedszkola na dziecięce wybory. Ewaluacja zewnętrzna jest bowiem skutecznym narzędziem umożliwiającym dokonanie obiektywnej oceny. Refleksji towarzyszy nauczanie papieża Franciszka, w tym zakresie zaczerpnięte z Evangelii gaudium, Amoris laetitia oraz z przemówień wygłoszonych w czasie spotkań ze środowiskami oświatowymi. Autorzy w podsumowaniu proponują, by współczesna edukacja służyła integralnemu humanizmowi. Owocny humanizm winien być budowany na kulturze dialogu, by zasiewać prawdziwą nadzieję. Człowiek nie może bowiem żyć bez nadziei, a edukacja rodzi nadzieję.
EN
The authors of the article try to show the role of pedagogic backgrounds in shaping children’s attitudes. In order to do that, they analyse the influence of the family, a teacher and a pre-school on children’s choices through the prism of the results of an external evaluation. An external evaluation is then an effective tool making possible to carry out an objective assessment. The academic reflexion is accompanied by The Pope Francis’ teaching taken from Evangelii gaudium, Amoris laetitia and His speeches made during meeting with educational communities. The authors, summing up, suggest that the contemporary education serve the integral humanism. The fruitful humanism should be build on the basis of the culture of dialogue in order to plant real hope. A human being cannot live without hope, and education raises hope.
3
Publication available in full text mode
Content available

Rodzina miejscem afirmacji życia i spełnienia człowieka w świetle nauczania Papieża Jana Pawła II

100%
Ozorowski M.
Teologia i Moralność
|
2021
|
vol. 16
|
issue 2(30)
115-124
EN
Twenty-five years after the Encyclical John Paul II Evangelium vitae, we are still facing serious challenges related to the affirmation of human life. The family is a natural place where life begins, develops and ends. It is a natural "sanctuary of life". The church traditionally reminds us of respect for human life, which is God's greatest gift. Contemporary popes claim in their teachings to protect life from conception to natural death. The Church encourages educational work that allows you to become more and more human, keep respect for life and establish proper interpersonal relationships. The most beautiful dimension of life affirmation is thanksgiving.
PL
Dwadzieścia pięć lat po encyklice Jana Pawła II Evangelium vitae  stoimy nadal przed poważnymi wyzwaniami związanymi z afirmacją ludzkiego życia. Rodzina jest naturalnym miejscem, gdzie życie się zaczyna, rozwija i kończy. Jest ona naturalnym „sanktuarium życia”. Kościół w tradycyjny sposób przypomina o szacunku do ludzkiego życia, które jest największym darem Bożym. Współcześni papieże  upominają się w swoim nauczaniu o ochronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Kościół zachęca do pracy wychowawczej, która pozwala stawać się coraz bardziej człowiekiem, zachować szacunek do życia i nawiązywać prawidłowe relacje międzyosobowe. Najpiękniejszym wymiarem afirmacji życia jest modlitwa dziękczynna.
4
Content available remote

Współpraca policji z rodziną w przeciwdziałaniu cyberprzemocy wśród dzieci i młodzieży – możliwość czy utopia?

51%
Zellma A.
Studia Warmińskie
|
2014
|
issue 51
203-216
PL
W ostatnich latach podejmowane są różne inicjatywy, które mają na celu ograniczanie i likwidowanie zagrożeń związanych z cyberprzemocą. Za istotne uznaje się wspieranie dzieci i młodzieży w odpowiedzialnym korzystaniu z nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych. Zadanie to zasługuje na szczególną uwagę rodziców. W wypełnianiu tego zadania rodzice potrzebują pomocy. Spośród różnych form wsparcia udzielanego rodzinie istotną rolę może spełnić współpraca z policją. Coraz częściej funkcjonariusze policji angażują się w różnego działania, które mają na celu przeciwdziałanie cyberprzemocy wśród dzieci i młodzieży. Analizy podjęte w niniejszym artykule koncentrują się wokół poszukiwania odpowiedzi na pytania: czy i w jakim stopniu możliwa jest współpraca policji z rodziną w przeciwdziałaniu cyberprzemocy wśród dzieci i młodzieży? Czy współpraca ta nie jest tylko utopią? Co należy zrobić, aby współpraca policji z rodziną w zakresie przeciwdziałania cyberprzemocy była możliwa? Tak określony problem wymaga ukazania możliwości i ograniczeń w zakresie współpracy policji z rodziną w przeciwdziałaniu cyberprzemocy wśród dzieci i młodzieży. Mając to na uwadze, najpierw opisano pojęcie „cyberprzemoc”, a następnie krótko scharakteryzowano zjawisko cyberprzemocy wśród dzieci i młodzieży. W tym kontekście zwrócono uwagę na konkretne inicjatywy policji oraz różne ograniczenia prawne, organizacyjne i społeczne.
EN
In recent years various initiatives that aim at limiting and eliminating the threats connected with cyberviolence were taken. Supporting children and teenagers in responsible usage of new information technology seems to be very important. This task deserves particular parents’ attention. However, parents need help in fulfilling this task. From among different forms of support given to the family, cooperation with the police can fulfill a significant role. More and more frequently, police officers engage in diverse actions to prevent cyberviolence among children and teenagers. The analyses undertaken in this article concentrate on the following questions: is cooperation with the police and family in prevention of cyberviolence among children and teenagers possible?, isn’t it utopian?, what should be done to make such cooperation possible? A problem defined in this way requires presenting the possibilities and limitations in cooperation of the police and family in preventing cyberviolence among children and teenagers. Keeping that in mind, the notion of “cyberviolence” was described. Afterwards, the phenomenon of cyberviolence among children and teenagers was characterized. In this context the attention was paid to specific initiatives of the police and numerous legal, organizational, and social limitations.
DE
In den letzten Jahren wurden verschiedene Initiativen unternommen, deren Ziel die Begrenzung und Ausschaltung der Gefahren ist, die mit der Cybergewalt zusammenhängen. Als wesentlich wird die Unterstützung der Kinder und Jugendlichen bei der verantwortlichen Benutzung der neuen Informations- und Kommunikationstechniken angesehen. Diese Aufgabe obliegt ganz besonders den Eltern, sie müssen jedoch dabei unterstützt werden. Unter verschiedenen Formen der Unterstützung kann auch die Zusammenarbeit mit der Polizei eine wichtige Rolle spielen. Immer öfters engagieren sich die Polizeibeamten in verschiedenen Maßnahmen, deren Ziel das Entgegenwirken der Cybergewalt unter Kindern und Jugendlichen ist. Die in diesem Artikel durchgeführten Analysen versuchen folgende Fragen zu beantworten: Ob und in welchem Umfang ist eine Zusammenarbeit zwischen der Polizei und der Familie beim Entgegenwirken der Cybergewalt unter Kindern und Jugendlichen möglich? Ist eine solche Zusammenarbeit nur eine Utopie? Was muss man tun, damit eine Zusammenarbeit zwischen der Polizei und der Familie auf diesem Gebiet möglich wäre? Ein so formuliertes Problem verlangt danach, die Möglichkeiten und Grenzen auf diesem Bereich zu untersuchen. So wurde zuerst der Begriff "Cybergewalt" umschrieben. Dann wurde auch das Phänomen der Cybergewalt in den Milieus der Kinder und Jugendlichen charakterisiert. In diesem Kontext wurde die Aufmerksamkeit auf konkrete Initiativen der Polizei sowie auf diesbezügliche rechtliche, organisatorische und soziale Begrenzungen gelenkt.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.