Search results

1

Preaching the Gospel...

100%

Olszewski M.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2016

|

vol. 15

|

issue 2

EN

The proclamation of the Good News is the imperative of Jesus Christ. The Church constantly proclaims the Gospel through the pastoral work. However, there are special impetus for the revival of the evangelical message directed to the people of today. Recently that moment became World Youth Days, which took place in Krakow in 2016. Such a general meeting especially of young people, during which prayer, singing and preaching the Gospel are important, requires a lot of organizational eff ort, hence such a work is defined in pastoral theology as the organizational ministry. In this case, the point was to direct the Gospel message to all societies. These societies in turn are very diff erent with the mostly liberal tendencies. Hence there is the question: how to eff ectively proclaim the Gospel in contemporary societies. The Church’s response to this is the new evangelization. This is practiced mostly in new religious movements and through them it is easier to reach people with the Gospel.

PL

Głoszenie Dobrej Nowiny jest nakazem Jezusa Chrystusa. Kościół stale głosi Ewangelię poprzez swoją działalność duszpasterską. Są jednak szczególne impulsy dla ożywienia przekazu ewangelicznego kierowanego do ludzi nam współczesnym. Ostatnio takim momentem stały się Światowe Dni Młodzieży, które miały miejsce w Krakowie w 2016 roku. Takie powszechne spotkanie zwłaszcza młodych ludzi, podczas którego ważne znaczenie odgrywa i modlitwa, i śpiew, i głoszone słowa, wymaga dużego wysiłku organizacyjnego, stąd takie dzieło określa się w teologii pastoralnej duszpasterstwem organizacyjnym. W tym przypadku chodziło o skierowane orędzia ewangelicznego do wszystkich społeczeństw. Te z kolei są bardzo zróżnicowane wobec tendencji przeważnie liberalnych. Stąd rodzi się pytanie, jak w sposób najbardziej adekwatny głosić Ewangelię we współczesnych społeczeństwach. Odpowiedzią Kościoła na to jest nowa ewangelizacja. Ta z kolei praktykowana jest najczęściej w nowych ruchach religijnych i poprzez nie łatwiej można docierać do ludzi z Ewangelią.

2

Ewangelizacja tęsknot na dziedzińcu pogan.

99%

Bokwa I.

Teologia i Moralność

|

2013

|

vol. 8

|

issue 1(13)

19-39

EN

In the face of a weakening role of the Church in social life (secularization), combined with the weakening of the faith of those who had accepted the Gospel, Pope John Paul II called on the community of believers in Jesus Christ to the new evangelization. The world is constantly changing at an increasing rate and new demands emerge, among which the so-called new atheism should be mentioned. Reviving atheism is the indisputable sign of the times and simultaneously the call for fulfillment of inalienable human yearnings. The Pope's call for a new evangelization, also undertaken by the current successor of St. Peter, proves though that in-depth reflection on the primary role of the Church is necessary. This article deals with the problem. The author assumes that if the work of evangelization is supposed to be effective, a demand of careful listening to what atheists have to say, their anxieties and yearnings is justified. The atheist thought follows two basic, very often interconnected though easily distinguishable themes that converge into one: the yearning for sense and the hope of definitive fulfillment. This paper tries to bring out and formulate them, and look at them in a new way from the perspective of the Gospel. Fathers of the Second Vatican Council sought to engage in sincere dialogue with non-believers, recognized for centuries as people morally wrong and less valuable than the believers. This will was declared by Cardinal Henri de Lubac SJ who addressed the essential concern of atheistic humanism - a specifically understood cult of man. Atheism reveals the imperfections of believers: rigid conformism, slightly sweet sentimentality, intellectual laziness. Diligently conducted dialogue is supposed to stimulate a methodological effort of reflection on one's own faith and life, taking into consideration its inevitable effects: the necessity to confront and deal with not only arguments but also people who present them. It will frequently be an opportunity to deepen the virtue of humility, not to mention one's own faith, put to an acute test. In this situation, broadly understood pastoral work is in order which should not confine itself to activities only in relation to those already converted and placed in a living connection with the Church as a community of faith. The new "Areopagus" of new evangelization is being manifested: family, education, profession, culture, media as well as social and political life. The whole Church is called anew to strengthen the profile of its faith in the context of the challenge of secularism and atheism.

PL

W obliczu słabnącej roli Kościoła w życiu społecznym (sekularyzacja), połączonej z osłabieniem wiary tych, którzy kiedyś przyjęli Ewangelię, papież Jan Paweł II wezwał wspólnotę wierzących w Jezusa Chrystusa do nowej ewangelizacji. Świat nieustannie się zmienia i to w coraz szybszym tempie, pojawiają się nowe wymagania czasu, pośród których należy wymienić tak zwany nowy ateizm. Odradzający się ateizm stanowi niewątpliwy znak czasu, a jednocześnie wołanie o zaspokojenie niezbywalnych tęsknot człowieka. Papieskie wołanie o nową ewangelizację, podejmowane także przez obecnego następcę świętego Piotra, dowodzi jednak, że jest konieczna pogłębiona refleksja nad tym podstawowym zadaniem Kościoła. Problem ten podejmuje niniejszy artykuł. Autor wychodzi z założenia, że jeśli dzieło ewangelizacji ma być skuteczne, to wydaje się być uzasadnionym postulat uważnego wsłuchania się w to, co do powiedzenia mają ateiści, w ich racje, obawy i tęsknoty. W myśli ateistycznej przewijają się dwa podstawowe motywy, dwie często ze sobą połączone i zbiegające się w jedno, choć bez trudu rozróżnialne, tęsknoty: tęsknota za sensem i nadzieja ostatecznego spełnienia. Niniejsze opracowanie stara się je tak wydobyć i sformułować, by następnie spojrzeć na nie w nowy sposób z perspektywy Ewangelii. Ojcowie II Soboru Watykańskiego pragnęli szczerego dialogu z niewierzącymi, uznawanymi przez wiele wieków za ludzi mniej wartościowych od wierzących i moralnie złych. Wolę tę uroczyście deklarował kardynał Henri de Lubac SJ, podejmując wątek istotny dla ateistycznego humanizmu, jakim jest swoiście pojęty kult człowieka. Ateizm odsłania braki ludzi wierzących: sztywny konformizm, słodkawy sentymentalizm, umysłowe lenistwo. Rzetelnie prowadzony dialog ma pobudzać do metodycznego wysiłku refleksji nad własną wiarą i życiem, uwzględniając jego nieuchronne skutki: mianowicie konieczność konfrontacji i stawienia czoła tak argumentom jak i prezentującym je osobom. Nierzadko będzie to też okazja do pogłębienia cnoty pokory, nie mówiąc o własnej wierze, wystawionej na poważną próbę.W tej sytuacji musi zadziałać szeroko pojęte duszpasterstwo, które nie powinno zamykać się do działań jedynie w stosunku do już nawróconych i pozostających w żywym związku z Kościołem jako wspólnotą wiary. Objawiają się współczesne „areopagi” nowej ewangelizacji: rodzina, edukacja, praca zawodowa, kultura, media czy życie społeczno-polityczne. Cały Kościół jest na nowo powołany do umocnienia profilu swojej wiary w kontekście wyzwania ze strony sekularyzmu i ateizmu.

3

Jak głosić Jezusa Chrystusa w dobie nowej ewangelizacji?

80%

Śmigiel W.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2014

|

vol. 13

|

issue 2

EN

The main task of the Church is to reach out to man with a message of God who saves an individual through Jesus in the Holy Spirit. If preaching the eternal Word – Jesus is the primary obligation of the Church to man and man is able to open himself to it, the question is: how to get this truth through to every man? To find the answer, one should refer to theology, and, above all, widely understood pastoral theology. Time and space and all the sociocultural context is a subject to constant change. It also determines the way of talking of Christ, which varies depending on the quality, depth and scope of these changes . It is particularly important in the era of the new evangelization, when changeability has become one of the features of the modern world.

4

Świadectwo diakonii dobroczynnej przekonującym sposobem nowej ewangelizacji

80%

Wejman H.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2014

|

issue 2

7-22

PL

Zasadniczym celem artykułu jest ukazanie wartości diakonii dla owocności nowej ewangelizacji. Odpowiedzi na tak postawiony cel szukano w czterech etapach. Najpierw określono naturę diakonii. Jest ona służbą człowieka innym realizowaną w wymiarze nadprzyrodzonym poprzez dzieło apostolatu, a w wymiarze przyrodzonym na drodze dobroczynnej pomocy. Drugim etapem analiz było zaprezentowanie przymiotów świadczącego diakonię. Aby diakonia była efektywna, świadczący ją winien się odznaczać mądrością i pełnią Ducha Świętego, a w udzielaniu pomocy potrzebującemu powinien kierować się serdecznością, dobrocią, cierpliwością i nade wszystko umiłowaniem Boga. Kolejnym etapem analiz było odsłonięcie istoty nowej ewangelizacji. Stanowi ją przepowiadanie orędzia ewangelicznego z nowym zapałem apostolskim przy użyciu nowych metod jego przekazu zrozumiałych dla współczesnego słuchacza i z nową wyrazistością. Ustalenie natury i sposobu realizacji diakonii oraz odsłonięcie istoty nowej ewangelizacji pozwoliło w czwartym etapie ukazać wartość diakonii w procesie owocnego oddziaływania nowej ewangelizacji. Ta wartość jest niezaprzeczalna. Gdy ewangelizacyjna postawa głosiciela ostanie wzmocniona diakonią z jego strony, to przekaz przez niego orędzia ewangelicznego staje się owocniejszy.

EN

The principal aim of this article was to show the fruitfulness of diaconia for the new evangelization. The answer to this ambitious objective sought in four stages. In the first instance determined the nature of diakonia. A service of man to the needs of others carried out in a supernatural through the work of the apostolate, and dimension inherent in the way of charitable assistance. The second stage of the analysis was to present the qualities providing diaconia. To diaconia was effective, providing it should be characterized by wisdom and the fullness of the Holy Spirit, and in providing assistance shall be guided by the need of affection, kindness, patience and above all, love of God. The next stage of analysis was the unveiling of the essence of the new evangelization. They are preaching the Gospel message with the new apostolic zeal, using new methods of communication understandable to the modern listener and his new clarity. Determining the nature and modalities of diaconia, and unveiling the essence of the new evangelization allowed in the fourth stage, show the value of diaconia in the productive impact of the new evangelization. This value is undeniable. When evangelizing preacher attitude is reinforced by the deacons of his hand, the transmission through the Gospel message becomes fruitful.

Refine search results

2 Rocznik Teologii Katolickiej

1 Colloquia Theologica Ottoniana

1 Teologia i Moralność

1 2016

2 2014

1 2013

1 Bokwa I.

1 Olszewski M.

1 Wejman H.

1 Śmigiel W.

Preaching the Gospel...

Ewangelizacja tęsknot na dziedzińcu pogan.

Jak głosić Jezusa Chrystusa w dobie nowej ewangelizacji?

Świadectwo diakonii dobroczynnej przekonującym sposobem nowej ewangelizacji