Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: the sanctity of life

Sort By:

Limit search:

Ochrona życia dziecka poczętego w prawie kanonicznym

100%

Wenz W.

Kościół i Prawo

2016

issue 5 (18) nr 2

127-165

Życie ludzkie, jako dar pierwotny i fundamentalny, jest nienaruszalne i święte, dlatego od samego początku domaga się od każdej osoby należnej mu ochrony. Takie przesłanie zostało zawarte w normach prawa naturalnego i wskazaniach religijnych. Kościół od samego początku stoi na stanowisku obrony i ochrony prawa do życia, bowiem jest to uniwersalna płaszczyzna działania dla wszystkich ludzi. Dlatego prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, ani nie jest prawem religijnym, lecz najbardziej podstawowym prawem każdego poczętego człowieka. Natomiast w porządku moralnym przykazanie „Nie zabijaj” staje się fundamentalną zasadą i normą powszechnego kodeksu moralności, który został wpisany w sumienie każdego człowieka. Broniąc prawa do życia, Kościół i państwo otaczają także troską każdą kobietę, która poczęła dar życia i winna być służebnicą nowego życia przez fakt poczęcia i urodzenia osoby ludzkiej. W konsekwencji życie ludzkie każdej osoby staje się najbardziej wartościowym darem od Boga, zwłaszcza dla rodziny i narodu. Zarówno Kościół, jak i państwo, mają brać udział w budowaniu kultury życia, a nie w propagowaniu kultury śmierci, która może zwiastować zaistnienie cywilizacji śmierci, a nie cywilizacji życia. Przepisy i dyscyplina kanoniczna Kościoła Katolickiego jednoznacznie bronią życia każdego poczętego dziecka, jak również realizacji prawa do życia od momentu poczęcia do naturalnej śmierci.

As the original and fundamental gift, every human life is inviolable and sacred, that why from the very beginning demands its protection. This message is well built-in the standards of natural law as well as religious laws. From the very beginning her existence, the Catholic Church has been taking position to defend and protect the right of life for every human being. The right to life is not just a matter of belief, nor is just a religious law, but the most fundamental right of every conceived human being. In the moral order the commandment “you shall not kill” is the fundamental principle and standard of universal code of morality, which is written in the conscience of every human being. When the Church and the State defend the right to life also they have to be concern about every woman who conceived the gift of life and should be a handmaid of new life by the fact of conception and birth of a new person. As a consequence, human life of each person becomes the most valuable gift from God, especially for the family and the nation. Both the Church and the State need to be part of building the culture of life rather than the promotion of the culture of death because the culture of death can lead every civilization to fall into ruin. Rules and canonical discipline of the Catholic Church unequivocally defends the life of every unborn child, as well as promote the implementation of the Law which protect the right to life from the moment of conception to the natural death for every human being.

Parentocentryzm Davida Heyda i epos (pro)kreacyjny

80%

Szewczyk K.

Diametros

2014

issue 42

178-203

W pierwszej części artykułu, odwołując się do prac Davida Heyda, uzasadniam tezę o kluczowej roli autonomii decyzyjnej kobiet (partnerów) w wyborach prokreacyjnych oraz przedstawiam pogląd, że w relacji pracownik systemu opieki zdrowotnej – pacjentka brzemienna lub planująca ciążę, zasadniczym etycznym obowiązkiem lekarzy jest pomaganie podopiecznym w dokonywaniu takich wyborów. Powinny być one zgodne z koncepcjami moralnie dobrego człowieka afirmowanymi przez kobiety (partnerów). W drugiej części pracy korzystam z koncepcji świętości ludzkiego życia rozwijanej przez Ronalda Dworkina, w celu minimalizacji skłonności do zrównywania płodu z innymi narządami w kompleksowym medycznym modelu relacji kobieta brzemienna – dziecko nienarodzone. Posługuję się nią również w konstruowaniu „eposu prokreacyjnego” jako światopoglądowej ramy polityki zdrowotnej i profesjonalnej pomocy udzielanej w sferze reprodukcyjnej. Zakładam, że jest to rama właściwa dla demokratycznych społeczeństw prawnych.

In the first part of my paper, drawing on the works by David Heyd, I argue that, in the choices related to procreation, an autonomous decision of the woman (or of partners) involved should play the key role. In the relation between a healthcare professional, on the one hand, and a pregnant patient, or a patient who intends to become pregnant, on the other – the former is ethically obliged to provide proper help in the decision-making process that should nevertheless be founded on the ethical ideal of a morally good person. The decision should also be informed by the conception of a morally good person endorsed by the woman (or by partners). In the second part of my paper, I refer to the conception of the sanctity of human life, developed by Ronald Dworkin, to claim that, in a complex medical model, the tendency to equate the fetus with bodily organs should be curtailed as far as the relation between the pregnant woman and the fetus is concerned. The idea of the sanctity of life also serves as the ground on which what I call a ‘procreation epic’ is based. The suggested epic, viewed as a general philosophical framework for the healthcare and reproductive medicine policy, is considered relevant to democratic societies.

Refine search results

1 Diametros

1 Kościół i Prawo

1 2016

1 2014

1 Szewczyk K.

1 Wenz W.

Search results

Ochrona życia dziecka poczętego w prawie kanonicznym

Parentocentryzm Davida Heyda i epos (pro)kreacyjny