Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  theology of history
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Reinterpretation of History in the Books of Chronicles: The Case of King Manasseh

100%
Kinowski K.
Collectanea Theologica
|
2020
|
vol. 90
|
issue 5
193-220
EN
Manasseh of Judah: an idolatrous ruler and murderer to be condemned, as depicted in 2 Kgs 21:1-18, or a converted sinner and restorer of his kingdom, a pattern to follow, as presented in 2 Chr 33:1-20? These two biblical portrayals of the king cannot be reconciled without raising questions about the assumptions of the biblical historiographers who built up two alternative traditions about this biblical figure. The case of King Manasseh is therefore an intriguing example of the Chronicler’s reinterpretation of historical material found in the Books of Kings. It is argued that particular narrative strategy and theological issues lie behind this vision of the king and its significance for the addressees of both writings. Consequently, the biblical figure of Manasseh is somehow biased, and its historical reconstruction has its limitations.
2
Publication available in full text mode
Content available

Motyw "gniewu Bożego" w historiografii Ksiąg Królewskich

75%
Kinowski K.
Verbum Vitae
|
2018
|
vol. 34
37-66
EN
The motive of God’s wrath is crucial to understanding the historiography of the Books of Kings, especially the tragic end of Israel and Judah. In narrating the story about the post-Davidic monarchy, the biblical author shows how the wrath of YHWH brings about, first, the division of Solomon’s Kingdom (1Kings 11:9-13), and then the fall of the Northern Kingdom (2Kings 17:5-23), and of Jerusalem and Judah (2Kings 24–25). The theological interpretation of history in 1–2Kings relies on the interconnected paradigms of “crime and punishment” and “prophecy and fulfillment”. The strict link between the wrath of YHWH and the people's unfaithfulness to His covenant according to the principle of retribution completes the historiographical picture of 1–2Kings. In this manner the author of 1–2Kings interprets the tragic end of the monarchies of Israel and Judah as the result of a just God’s wrath, in response to the people’s sin of idolatry and abandonment of YHWH. By this logic, the motive of God’s wrath is used in 1–2Kings to rationalize the national tragedies and to defend God against any charges of injustice. This theological view of history, depicted in such a way, serves as a lesson and a warning to the post-exilic addressees of these scriptures.
PL
Motyw „gniewu Bożego” jest kluczowy do zrozumienia historiografii Ksiąg Królewskich, a przede wszystkim tragicznego końca Izraela i Judy. Opowiadając o losach monarchii podawidowej, autor biblijny przedstawia, jak gniew YHWH doprowadza najpierw do podziału królestwa Salomona (1 Krl 11,9-13), następnie do upadku Królestwa Północnego (2 Krl 17,5-23), a ostatecznie do upadku Jerozolimy i Judy (2 Krl 24–25). Teologiczna interpretacja historii w Pierwszej i Drugiej Księdze Królewskiej opiera się na wzajemnie powiązanych paradygmatach „zbrodni i kary” oraz „proroctwa i jego wypełnienia się”. Ich dopełnieniem jest nierozerwalny związek między gniewem YHWH a niewiernością Jego przymierzu według logiki zasady retrybucji. W ten sposób autor Ksiąg Królewskich interpretuje tragiczny koniec monarchii w Izraelu i Judzie jako skutek słusznego wzburzenia YHWH w reakcji na grzech bałwochwalstwa i porzucenie Go przez lud. Według tej logiki motyw „gniewu Bożego” w Pierwszej i Drugiej Księdze Królewskiej służy racjonalizacji narodowej katastrofy i apologii Boga. Tak nakreślona teologiczna wizja historii jest lekcją i przestrogą dla powygnaniowych odbiorców tych pism.  
3
Publication available in full text mode
Content available

Reinterpretacja historii w Księgach Kronik. Przypadek króla Manassesa

63%
Kinowski K.
Collectanea Theologica
|
2019
|
vol. 89
|
issue 4
139-168
EN
The narrative about King Manasseh in the Second Book of Chronicles(33:1-20) is an interesting example of the reinterpretation ofhistorical material found in the Books of Kings. In the first part(2 Chr 33: 1-9) the Chronicler picks up the details of the plot aboutManasseh from 2 Kgs 21:1-9 and forms thus its parallel narrative. Inthe second part (2 Chr 33:10-20) he presents, however, his own materialabout Manasseh which is absent in the narrative of the Booksof Kings (cf. 2 Kgs 21:10-18). In effect, the Books of Chronicles sheddifferent light on the reign of our king. Whereas the Books of Kingspresent Manasseh as the most impious Judean king, idolater andmurderer of the innocent Judahites, causing the fall of his kingdomand its inhabitants who became destined for an exile into Babylon,the Books of Chronicles build up a positive image of Manasseh.Here, he is a sinner who, punished by God, humbled himself beforeHim and converted, and after his rehabilitation carried out religiousreforms and devoted himself to construction works, renewing thusthe splendour of the Kingdom of Judah. This alternative traditionabout Manasseh harmonises perfectly with the theological messageof the Books of Chronicles, since its narrative about Manasseh depictsa well-recognized pattern of the Chronicler, namely sin – punishment– conversion – restoration, which was particularly important to thepostexilic community. In Manasseh’s destiny it could reread its ownhistory as punishment for idolatry and unfaithfulness to God, whois willing to forgive its trespasses and restore its lost splendour if itreturns to Him. This interrelated link between God’s forgiveness,restoration and conversion is a universal truth, tangible also in today’saddresses of the Holy Scripture.
4

Historia zbawienia według przypowieści o złych dzierżawcach

63%
Kowalczyk M.
Roczniki Teologii Dogmatycznej
|
2011
|
vol. 3(58)
15-21
EN
The article is an attempt at an in-depth dogmatic interpretation, hermeneutics of Jesus' parable about the evil vine-growers. The parable probably comes from the collection of the Lord's Speeches. It is quoted in St Mark 12, 1-12, St Luke 20, 9-19 and St Matt 21, 33-45. According to the Biblical use of metaphors the vineyard is the Qahal of the Old Testament, its owner is God, and the evil vine-growers are evil religious superiors betraying the Divine Law and the Decalogue. The lord's servants are prophets and the owner's son is Jesus Christ, who the superiors want to kill. However, Jesus prophesizes that His death will be the corner stone of the New Vineyard, the New God's People and the messianic Church, to which also pagans will be admitted. Jesus' death for Israel and for all people will be redemption of sins, salvation and establishing God's Kingdom, to which all nations will be admitted.
5

Kształtowanie historii przez Odkupiciela według Encykliki Redemptor hominis

51%
Kowalczyk M.
Roczniki Teologii Dogmatycznej
|
2009
|
vol. 1(56)
23-30
EN
Pope John Paul II broadly developed theology of history and made it more thorough, approaching it first of all as “Christology of history”. In the 20th century history of salvation and mundane history are usually separated, but the Pope joins them very closely; he starts from the paradigm of Christ's Incarnation and reality of His redemption of men and the world; and this is why he constantly shows how all the wealth of Jesus Christ, His Person, life, spirit,teaching and acting not only defined the history of salvation, but also how in consequence it shapes the whole dimension of human life, including mundane life, mundane history and history of creation. In one word: Jesus Christ transforms the whole world. Christ's role is not only subjective, cultic, abstract, or one of thought, but it includes man's whole existence: the existence of a particular, real, historical and mundane man.
6
Publication available in full text mode
Content available

Teologiczna funkcja terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej

51%
Siemieniec T. M.
Verbum Vitae
|
2019
|
vol. 35
307-342
EN
The presented article deals with the theological function of the terms καιρός and χρόνος in the Book of Revelation. The noun καιρός occurs five times in this book (1:3; 11:18; 12:12; 12:14; 22:10) and stresses primarily the intervention of God in the history of the world and men. Although the term καιρός is marked eschatologically, the intervention of God cannot be reduced to the Parousia. The eschatological times have been inaugurated along with the coming of Messiah to the earth. For this reason the whole history of the world, seen from this perspective, becomes a continuous καιρός, when God acts for the benefit of His people. The term χρόνος, which in its basic meaning denotes a period of time, is used in the Book of Revelation to stress time as seen from the perspective of men (and the earth). It is therefore the time given to men to repent (2:21), and the time of the revelation of God in the course of human history (10:6). It is the time of Satan's activity as well, a period which, perceived in light of the Messiah-event, appears as “a short time” (6:11; 20:3), even if it means a time of persecution for believers.
PL
Prezentowany artykuł zajmuje się teologiczną funkcją terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej. Rzeczownik kairos występuje pięć razy w księdze (1,3; 11,18; 12,12; 12,14; 22,10). Akcentuje on przede wszystkim interwencję Boga w dzieje świata i ludzi. Choć termin kairos nacechowany jest eschatologicznie, to jednak Bożej interwencji nie można jednak ograniczać jedynie do paruzji. Czasy eschatologiczne zostały bowiem zainaugurowane wraz z przyjściem Mesjasza na ziemię. Z tego powodu całe dzieje świata widziane z tej perspektywy stają się nieustannym kairos, kiedy to Bóg działa na rzecz ludu. Termin chronos, który w swoim podstawowym znaczeniu wskazuje na okres czasu, w Apokalipsie akcentuje czas widziany niejako z perspektywy człowieka (z ziemskiej perspektywy). Jest to zatem czas dany człowiekowi na nawrócenie (2,21), czas objawiania się Boga w historii (10,6). Jest to również czas działania Szatana, który widziany w świetle wydarzenia Mesjasza, jawi się jako „czas krótki” (6,11; 20,3), nawet jeśli dla wiernych jest to czas prześladowania.
7
Publication available in full text mode
Content available

Hospitalité divine. Vers une rencontre possible entre chrétiens et musulmans

51%
Kurowski R.
Nurt SVD
|
2017
|
issue 1
114-138
FR
«L’Hospitalité Divine» au sein de la rencontre entre christianisme et islam, telle est la thèse de cet article. Dans le message chrétien et musulman l’hospitalité Divine est confrontée à la double exigence: celle de l’unicité du sujet croyant lui-même et celle de l’universalité du message religieux théologiquement certifiée. L’hospitalité divine dans le christianisme repose sur la foi fondée sur l’intimité avec le Christ qui révèle le visage miséricordieux du Père. La diversité d’expressions de l’Hospitalité Divine dans le christianisme est due au caractère personnel de la rencontre et de la prise de conscience spirituelle qui en découle. Les actions concrètes sont autant des réponses aux situations rencontrées. La prise en compte des résonnances culturelles, jusque dans leurs dimensions socio-politiques est indispensable pour appréhender la question de réception de l’Hospitalité Divine. La théologie de l’histoire, sur le fond de l’histoire des religions, constitue le double fond sur lequel l’Hospitalité Divine peut se laisser aborder.
PL
„Boża gościnność” jako centrum spotkania chrześcijańskoislamskiego – oto teza artykułu. W religijnych przesłaniach chrześcijan i muzułmanów Boża gościnność konfrontowana jest z podwójnym kryterium: wyjątkowością podmiotu wierzącego i teologicznie uzasadnionym uniwersalizmem przekazu religijnego. W chrześcijaństwie idea Bożej gościnności wynika z wiary – intymnej relacji z Chrystusem, który objawia oblicze miłosiernego Ojca. Różnorodność ekspresji Bożej gościnności w tej religii wynika ze specyfiki każdego spotkania międzyreligijnego i przeżycia duchowego, które tam się wykreowało. Każda akcja, którą zainspirowało dane spotkanie jest owocem nowego doświadczenia religijno-duchowego, które tam się wyzwoliło. O recepcji idei Bożej gościnności w relacjach międzyreligijnych świadczy oddziaływanie kulturowe wierzących, zwłaszcza w przestrzeni społeczno-politycznej. Funkcję idei Bożej gościnności należy analizować na gruncie teologii historii i historii religii.
EN
The theme of this article – God’s hospitality at the centre of the Christian and Muslim encounter - may be viewed from two perspectives: from the point of view of the exceptionality of the believing subject, and from the theologically informed, universal nature of the religious message. God’s hospitality in Christianity belongs to the domain of faith, as the personal relationship with the loving God, revealed in Jesus Christ. In Christianity, every interreligious encounter may generate its own, specific expression of that hospitality. It may prompt a religious and spiritual action, which in turn may be projected into social and political life. The idea of God’s hospitality should be analysed in the context of the theology of history and the history of religions.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.