Search results

1

Regulacja prawna timesharingu w wybranych państwach europejskich

100%

Romanowska M.

Studia Prawnicze

|

2017

|

issue 1 (209)

57-91

PL

Timeshare is a part of the process of satisfying consumer needs through the use of material goods and services. Timeshare means touristic, cyclic use of things in a concrete period of time over many years. Consumer acquires the timeshare right under a contract of a consumer character. This right is regulated at EU level and is a supranational legal relationship, when it usually involves entities from different countries. Timesharing is a legal institution which is regulated by the Directive 2008/122/EC of the European Parliament and of the Council of 14 January 2009 on the protection of consumers in respect of certain aspects of timeshare, long-term holiday product, resale and exchange contracts. The purpose of the Directive according to the article 1.1 is to contribute to the proper functioning of the internal market and to achieve a high level of consumer protection, by approximating the laws, regulations and administrative provisions of the Member States in respect of certain aspects of the marketing, sale and resale of timeshares contracts. Directive is without prejudice to national legislation which: provides for general contract law remedies, relates to the registration of immovable or movable property and conveyance of immovable property, relates to conditions of establishment or authorisation regimes or licensing requirements, and relates to the determination of the legal nature of the rights which are the subject of the contracts covered by this Directive. Under the definition set out in the Directive „timeshare contract” means a contract of a duration of more than one year under which a consumer, for consideration, acquires the right to use one or more overnight accommodation for more than one period of occupation. While the Directive does not determine the legal nature of the rights which are the subject of the timeshare contracts, in the practise of Member States, there are a lot of different legal timesharing structures like inter partes or in rem ones, trust, etc. Such situation does not help in consumer protection. The timeshare Directive was transposed to the legal systems of the Members States without significant changes. As the domestic legislation after the Directive does not determine the character of the timeshare right, the constructions of it are created with some specification of a common law system, german one as well as a roman culture. In England and in Spain the most popular timeshare construction used in practice is club-trustee, while in France there is a société d’attribution and Dauerwohnrecht in Germany. Timeshare is prepared for holiday use and is associated with tourist services. It represents a preferred alternative to purchase things as a legal owner, because only performs the function of consumption and aims to provide pleasure to the consumer lessee. The law is carried out by many consumers, although at a specific time they are entitled to exclusive use of one of them. Timeshare usage allows for real use of things without exercising the duties of taking care of thing, pay in respect of its ownership taxes, or making a repair. That is why it became such a success in tourism and in the same time while not functioning in the similar structure it is not clear institution for a potential consumer.

2

Timeshare, as the Ace of the International Private-Legal elationship

99%

Jagieła M.

|

2010

|

vol. 6

|

issue 1 Prawo

59-78

PL

W niniejszym artykule rozważa się temat, jakie prawo jest właściwe dla umów time-share zawierających „element obcy”. Podstawa, analizy są przepisy wspólnotowe oraz krajowe prawa prywatnego międzynarodowego. Omówiono takie zagadnienia, jak regulacja instytucji timesharingu w prawie polskim, kwestie kolizyjno-prawne: kwalifikacje stosunków timesharingu, dopuszczalność wyboru prawa i zakres zastosowania prawa właściwego dla relacji timesharingowych; poruszono kwestie statutu kontraktowego, statutu personalnego oraz statutu właściwego dla formy umów timesharingowych; a także przepisów wymuszających swoja właściwość, mających zastosowanie do stosunków timesharingu.

3

Timesharing jako instytucja rynku usług turystycznych

83%

Piskozub P.

Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja

|

2013

|

issue 2(12)

37-45

PL

Niniejsza publikacja jest poświęcona problematyce timesharingu – stosunkowo nowej, lecz dynamicznie rozwijającej się instytucji rynku turystycznego. Autor przybliża samo pojęcie timesharingu, z uwzględnieniem krótkiego rysu historycznego, wskazując na akty prawne regulujące tytułową problematykę. W publikacji podjęto ponadto próbę sklasyfikowania usług timesharingowych jako segmentu rynku usług turystycznych, w szczególności poprzez odniesienie ich do kategorii usług hotelarskich.

EN

The present paper deals with timesharing – the new, perspective institution of tourist market. The author lays out term of timesharing and its brief history, he names legislative acts which deal with timesharing. This paper presents also problems of classification of timesharing as a segment of tourist services market. The author compares timesharing with hotel services and attempts to point out the most important analogies and differences.

4

O początkach i rozwoju doktryny prawa turystycznego

83%

SONDEL J.

Prace Komisji Historii Nauki PAU

|

2014

|

vol. 13

32-56

PL

Z uwagi na masowy charakter oraz gospodarcze znaczenie turystyki w świecie współczesnym stała się ona przedmiotem zainteresowania wielu dziedzin wiedzy, w tym również prawa. W szczególności celem wprowadzonych w tym zakresie regulacji prawnych, a w pierwszej kolejności ustawy o usługach turystycznych z 29 sierpnia 1997 r. oraz drugiej z 16 września 2011 r. o tz w. timesharingu, czyli prawie do korzystania z obiektu turystycznego, hotelu, domku letniskowego, apartamentu itd. w oznaczonym czasie, stała się ochrona turysty przed nieuczciwością i nadużyciami ze strony biur podróży, ale ustawodawca uznał również za stosowne unormowanie szeregu kwestii dotyczących zarządzania turystyką. I jakkolwiek liczba przepisów odnoszących się bezpośrednio do ruchu turystycznego, zwłaszcza o charakterze transgranicznym, w porównaniu ze stanem sprzed 1989 r. zdecydowanie się zmniejszyła, problemów prawnych związanych z aktualną skalą tego zjawiska i w konsekwencji wymagających specjalnego unormowania jest obecnie na tyle dużo, że można mówić o powstaniu nowej odrębnej dziedziny prawa, którą określa się na ogół jako „prawo turystyczne” bądź „prawo w turystyce”. Jest ona w tej chwili wykładana na ponad stu uczelniach w Polsce, a ponadto stanowi przedmiot niezwykle intensywnie rozwijających się badań naukowych.

EN

Due to its mass nature and its economic importance in the modern world, tourism has become the subject of interest of many branches of science, including law. In particular, the main aim of new legal regulations, such as the Act of 29th August 1997 on Tourist Services and the Act of 16th September 2011 on Timeshare, i.e. the right to use tourist facilities, hotels, cott ages, apartments etc. within a determined period of time, was to protect tourists against unfair actions and frauds by travel agencies. What is more, the legislature also considered it appropriate to regulate a number of issues concerning the management of tourism. Although the number of provisions relating directly to tourism and concerning especially cross -border travel, in comparison with the standards set before 1989, has strongly decreased, legal problems associated with the current scale of that phenomenon, which require special regulations, are so numerous now that one can speak of a new branch of law, which is generally referred to as “law of tourism” or “law in tourism”. It is, at the moment, taught at more than 100 universities in Poland and has become a subject of intensely developing scientific research.

Refine search results

1 Prace Komisji Historii Nauki PAU

1 Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

1 Studia Prawnicze

1 Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja

1 2017

1 2014

1 2013

1 2010

1 Jagieła M.

1 Piskozub P.

1 Romanowska M.

1 SONDEL J.

Regulacja prawna timesharingu w wybranych państwach europejskich

Timeshare, as the Ace of the International Private-Legal elationship

Timesharing jako instytucja rynku usług turystycznych

O początkach i rozwoju doktryny prawa turystycznego