Search results

1

TiO2 Thin Films by Solution Technique for Solar Cells

100%

Mogunde C., Mosiori C. O.

Path of Science

|

2018

|

vol. 4

|

issue 8

6001-6007

EN

Titanium dioxide has a number of applications in solar cells. In this study, TiO2 thin films were synthesized using a simple but less expensive, low temperature and large area deposition method referred to as chemical bath deposition. Their electrical and optical properties were examined at various temperatures where it was observed that the films exhibited low reflectance which increased with increase in wavelength with refractive indices of 2.2–2.5 in the visible spectra. Sheet resistivity ranged between 13.54±0.095 Ω/m to 17.27±0.209 Ω/m. They were use to fabricate photovoltaic cell which exhibited the following parameters: a short circuit current, Isc=0.002445 A, open voltage, Voc = 0.04731 V, a fill factor, FF=0.551 and an efficiency, η=0.531 %. They were recommended for diode applications.

2

Nanocząstki ditlenku tytanu – działanie biologiczne

72%

Świdwińska-Gajewska A. M., Czerczak S.

Medycyna Pracy

|

2014

|

vol. 65

|

issue 5

651-663

EN

Titanium dioxide occurs as particles of various sizes. Particles of up to 100 nm, corresponding to nanoparticles, and in the size range of 0.1–3 mm are the most frequently used. Titanium dioxide in a bulk form is not classified as dangerous substance, nevertheless nanoparticles may cause adverse health effects. Inhalation exposure to nano-TiO₂ causes pulmonary inflammation that may lead to fibrotic and proliferative changes in the lungs. Many studies confirm the genotoxic effect of TiO₂, especially in the form of nanoparticles, on mammal and human cells. In rats exposed to TiO₂-nanoparticles by inhalation the development of tumors has been observed. However, there is no evidence of additional lung cancer risk or mortality in workers exposed to TiO₂ dust. There are some studies demonstrating the adverse effect of TiO₂-nanoparticles on fetal development, as well as on reproduction of animals. TiO₂ nanoparticles find a still wider application and thus the risk of occupational exposure to this substance increases as well. Considering such alarming data on the biological activity of TiO₂ nanoparticles, more attention should be paid to occupational exposure and its health effects. Properties of the nanoparticles, due to their larger surface area and reactivity, differ significantly from the inhalable dust of TiO₂, for which the hygiene standards are mandatory in Poland. Med Pr 2014;65(5):651–663

PL

Ditlenek tytanu (TiO₂) może występować w postaci cząstek o różnej wielkości. Najczęściej wykorzystywane są cząstki o rozmiarze do 100 nm odpowiadające wielkością nanocząstkom oraz cząstki o wielkości z przedziału 0,1–3 mm. Ditlenek tytanu nie jest klasyfikowany jako substancja szkodliwa w postaci większych cząstek, jednak nanocząstki TiO₂ mogą wywołać wiele negatywnych efektów zdrowotnych. Narażenie inhalacyjne na nano-TiO₂ wywołuje stan zapalny, mogący prowadzić do zmian zwłóknieniowych i proliferacyjnych w płucach. Istnieje wiele prac na temat genotoksycznego działania TiO₂ na komórki ssaków i ludzi, szczególnie w przypadku nanocząstek. U szczurów narażanych inhalacyjnie na nanocząstki TiO₂ zaobserwowano powstawanie nowotworów. Nie ma jednak dowodów na wzrost dodatkowego ryzyka wystąpienia raka płuca lub zgonu związanego z tą chorobą u osób zawodowo narażonych na pył TiO₂. Istnieją badania potwierdzające negatywny wpływ nanocząstek TiO₂ na rozwój płodu i funkcje układu rozrodczego u zwierząt. Nanocząstki TiO2 znajdują coraz szersze zastosowanie i tym samym zwiększa się ryzyko narażenia na nanocząstki ditlenku tytanu w środowisku pracy. Wobec tak niepokojących danych dotyczących biologicznego działania nanocząstek TiO₂ należy zwrócić większą uwagę na narażenie i jego skutki dla zdrowia pracowników. Właściwości nanocząstek, ze względu na większą powierzchnię i reaktywność, różnią się istotnie od frakcji wdychalnej, dla której obowiązują obecnie normatywy higieniczne w Polsce. Med. Pr. 2014;65(5):651–663

3

Nanocząstki ditlenku tytanu – dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego

72%

Świdwińska-Gajewska A. M., Czerczak S.

Medycyna Pracy

|

2014

|

vol. 65

|

issue 3

407-418

EN

Titanium dioxide (TiO₂) is produced in Poland as a high production volume chemical (HPVC). It is used mainly as a pigment for paints and coatings, plastics, paper, and also as additives to food and pharmaceuticals. Titanium dioxide nanoparticles are increasingly applied in cosmetics, textiles and plastics as the ultraviolet light blocker. This contributes to a growing occupational exposure to TiO₂ nanoparticles. Nanoparticles are potentially responsible for the most adverse effects of titanium dioxide. Due to the absence of separate fraction of nanoobjects and appropriate measurement methods the maximum admissible concentrations (MAC) for particles < 100 nm and nano-TiO₂ cannot be established. In the world there are 2 proposals of occupational exposure levels for titanium dioxide nanoparticles: 0.3 mg/m³, proposed by the National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH), and 0.6 mg/m³, proposed by experts of the New Energy and Industrial Technology Development Organization (NEDO). The authors of this article, based on the available data and existing methods for hygiene standards binding in Poland, concluded that the MAC value of 0.3 mg/m³ for nanoparticles TiO₂ in the workplace air can be accepted. Med Pr 2014;65(3):407–418

PL

Ditlenek tytanu (TiO₂) jest produkowany w Polsce jako substancja wielkotonażowa. Wykorzystywany jest przede wszystkim jako pigment do farb i lakierów, tworzyw sztucznych oraz papieru, ale także jako dodatek do żywności i farmaceutyków. Coraz szersze zastosowanie znajdują nanocząstki TiO₂ – głównie w kosmetykach, tkaninach i tworzywach sztucznych – jako bloker promieniowania ultrafioletowego. Zwiększa się tym samym ryzyko narażenia pracowników na nanocząstki ditlenku tytanu w środowisku pracy. Ze względu na brak odpowiednich metod pomiarowych oraz wyodrębnionej frakcji nanoobiektów, dla których mogą być opracowywane normatywy higieniczne, nie ustalono najwyższych dopuszczalnych stężeń w powietrzu środowiska pracy dla cząstek < 100 nm, które w głównej mierze są odpowiedzialne za potencjalnie szkodliwe działanie ditlenku tytanu. Eksperci Narodowego Instytutu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (National Institute for Occupational Safety and Health – NIOSH) zaproponowali dopuszczalny poziom narażenia dla nanocząstek ditlenku tytanu w wysokości 0,3 mg/m³, a eksperci Organizacji Rozwoju Nowych Energii i Technologii Przemysłowych (New Energy and Industrial Technology Development Organization – NEDO) – 0,6 mg/m³. Autorzy niniejszego opracowania na podstawie dostępnych danych i w oparciu o obowiązujące metody wyznaczania wartości normatywów higienicznych w Polsce oszacowali, że wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) w powietrzu środowiska pracy dla nanocząstek TiO₂ może wynosić 0,3 mg/m³. Med. Pr. 2014;65(3):407–418

4

Wpływ ditlenku tytanu aktywowanego światłem widzialnym na przeżywalność grzybów pleśniowych

58%

Kądziołka D., Rokicka P., Markowska-Szczupak A., Morawski A. W.

Medycyna Pracy

|

2018

|

vol. 69

|

issue 1

59-65

EN

Background In public and residential buildings, fungi are usually found in the dust or growing on building materials medium such. It has been known that a number of their spores may contaminate the indoor environment and deteriorate air quality in accommodation spaces. Previously designed air cleaning systems do not guarantee a complete removal of agents harmful to humans and animals. Therefore, there is a great need to develop a new solution to remove molds from indoor air. In recent years, photocatalysis based on titanium dioxide (TiO2) has been proposed as an effective method for air pollutants removal. The aim of the study was to determine the effect of TiO2 activated under artificial sun light (UV-VIS – ultraviolet – visible spectroscopy) on survival of fungi Penicillium chrysogenum and Aspergillus niger. Material and Methods The commercial P 25 (Aeroxide P 25, Evonik, Germany) and nitrogen modified titanium dioxide (N-TiO2) were used. The microbiological study was performed using Penicillium chrysogenum and Aspergillus niger fungi. The survival of fungi was determined on the basis of changes in their concentration. Results It was found that N-TiO2 has a stronger antifungal activity against P. chrysogenum and A. niger than P 25. For N-TiO2, the complete elimination of molds was possible after 3 h under artificial solar light activation. The minimal concentration of photocatalyst was 0.01 g×dm–3 (P. chrysogenum) and 0.1 g×dm–3 (A. niger). Conclusions The nitrogen modification of titanium dioxide produced expected results and N-TiO2 presented good antifungal activity. The findings of the presented investigation can lead to the development of air filter to be used for removal of harmful agents (including molds) from indoor environment. Med Pr 2018;69(1):59–65

PL

Wstęp Grzyby pleśniowe obecne w kurzu lub rozwijające się na pożywce z materiałów budowlanych są jedną z głównych przyczyn pogarszania się jakości powietrza w pomieszczeniach użytkowych i mieszkaniach. Dotychczas opracowane systemy oczyszczania powietrza nie gwarantują całkowitego usunięcia czynników szkodliwych dla zdrowia człowieka i zwierząt, dlatego szuka się rozwiązań alternatywnych. Jedno z nich polega na fotokatalizie z wykorzystaniem ditlenku tytanu (TiO2), którego przeciwgrzybowe właściwości nie zostały w pełni poznane. Celem badania była ocena wpływu TiO2 aktywowanego światłem widzialnym na przeżywalność grzybów pleśniowych. Materiał i metody W badaniach wykorzystano komercyjny ditlenek tytanu P 25 (Aeroxide P 25, prod. Evonik, Niemcy) i ditlenek tytanu modyfikowany azotem (N-TiO2). Zastosowano sztuczne światło słoneczne (UV-VIS – ultraviolet – visible spectroscopy, ultrafiolet – promieniowanie widzialne). Aktywność przeciwgrzybową fotokatalizatorów określono dla Penicillium chrysogenum i Aspergillus niger. Przeżywalność grzybów wyznaczono na podstawie zmian ich stężenia w zawiesinie. Wyniki Stwierdzono, że N-TiO2 ma lepsze właściwości biobójcze względem P. chrysogenum i A. niger niż komercyjny fotokatalizator P 25. Do pełnej eliminacji grzybów konieczne jest aktywowanie N-TiO2 sztucznym światłem słonecznym przez co najmniej 3 godz., natomiast stężenie fotokatalizatora nie może być mniejsze niż 0,01 g×dm–3 dla P. chrysogenum i 0,1 g×dm–3 dla A. niger. Wnioski Ditlenek tytanu modyfikowany azotem wykazuje dobre właściwości fotokatalityczne w świetle UV-VIS i w przyszłości może być wykorzystywany w filtrach wodnych lub oczyszczaczach powietrza do eliminacji czynników szkodliwych, w tym grzybów pleśniowych. Med. Pr. 2018;69(1):59–65

Refine search results

3 Medycyna Pracy

1 Path of Science

1 2018

1 2017

1 2015

1 2014

2 Czerczak S.

2 Świdwińska-Gajewska A. M.

1 Kądziołka D.

1 Markowska-Szczupak A.

1 Mogunde C.

1 Morawski A. W.

1 Mosiori C. O.

1 Rokicka P.

TiO2 Thin Films by Solution Technique for Solar Cells

Nanocząstki ditlenku tytanu – działanie biologiczne

Nanocząstki ditlenku tytanu – dopuszczalne poziomy narażenia zawodowego

Wpływ ditlenku tytanu aktywowanego światłem widzialnym na przeżywalność grzybów pleśniowych