Search results

1

Royal Converts from Adiabene and Jewish Identity in the Second Temple Period

100%

Marciak M.

The Biblical Annals

|

2018

|

vol. 8

|

issue 4

607-624

PL

The aim of this paper is to contribute to the question of Jewish identity in the Second Temple Period through the perspective of the conversion of the royal dynasty from Adiabene. In this context, several conclusions are suggested. First, the main ancient account about the conversion of the Adiabenean royalty (“the Adiabene Narrative”: Ant. 20,17-96) perfectly fits the model of ethnicity (D. Boyarin, S. Mason). Although the model of dual (multiple/nested) ethnicity trips over the “breaking motif” of the Adiabene Narrative, it remains a very plausible option, especially in the light of other sources that show how the Adiabenean kings continued to properly function in the Parthian kingdom. Finally, the available sources do not contain direct evidence to support the model of conversion as a purely religious process.

2

NOSTALGICZNY POWRÓT HENRYKA GRYNBERGA DO UTRACONEGO DZIECIŃSTWA

84%

Balcerzak A.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2018

|

vol. 16

109-118

EN

The work of Henryk Grynberg is an example of the nostalgia of individual experi-ence, which was determined by traumatic war experiences. The author, as an adult man, returns the same way back to his childhood. The past is what Grynberg is constantly struggling with. The writer recreates the past by restoring the image irretrievably lost. In Sielanka Siaj’s story, Grynberg recalls the world of childhood before the war, this is the only text of this author presenting a picture of joyful childhood. In this piece important fragments of stories about the announcement of the catastrophe, which was the holo-caust, are highlighted. The Holocaust, which is the background of the story, is expressed in subtext, and remains almost invisible. The fate of the main character will continue in the novel entitled The Jewish War, but still, in there, a small boy will experience dilemmas of identity. The whole novel deals with the fate of the Jewish family during the German occupation of Poland. The book was divided into two parts, which follow in chronological order according to the events. Why was the story of the fate of one Jewish family divided in such a way? It is because there were two different ways to save yourself from oppression at the time described. The differences in opinions were visible among people close to the narrator: husband and wife, father and mother. The Jewish War is a tragic story, because it shows the difficulty of the choices, the moral dilemmas that take place in the minds of the characters in the novel. The whole life of the characters portrayed was a lie, a mystification. Not only were their words untrue, the greatest fraud was their very existence at that time. The autobiographical text is portraying the paralyzing fear of the past. We have the right to interpret the texts of Grynberg at three possible levels: personal experiences, generalized form of the fate of the Jewish people and existential reflection, which seeks terms for man in general. Both novels belong to the second wave of postwar literature. In this context, the authors attempted to capture the realities of the war in the perspective of the passage of time. Those authors wrote the main topic as a record of the artistic process, not to describe their own experiences, but to formulate deep judgments based on polemic despair caused by the holocaust.

3

Odkrywanie tożsamości żydowskiej w cieniu Holokaustu a dziedzictwo polskiej wielokulturowości – wyzwania dla edukacji i dialogu międzykulturowego

84%

Rembierz M.

Edukacja Międzykulturowa

|

2014

|

vol. 3

39-99

EN

What constitutes a current challenge for intercultural education is the situation of discovering and specifying one’s own cultural (national, religious) identity by individuals or more or less numerous communities, which – due to some reasons and historical determinants – have been deprived of reliable knowledge and consciousness of their inherited identity. The individuals and groups who have not been shaped in their “indigenous identity” (and who have been frequently formed against the essential elements of their identity) start to function in a different (from the previous) way when they come to discovering and acquiring their “native identity”. They draw attention and orient their activity to the values associated with the discovered identity. They re-evaluate the process and effects of education to which they have been subjected and they undertake the rebuilding and completing the resources of “personal knowledge” in order to adjust them to the requirements of the new identity. The identity given (instilled) by the previous “course of life” is confronted with the identity to discover – along with its hidden (implicit) layers in one’s own existential experience. The sense of this experience is read “anew” and in the context of the subject matter appropriate for the acquired identity.What seems cognitively interesting for the analyses in the field of intercultural education are the situations when the previously unknown identity is discovered by mature people with a well-established social position, who practice intellectual reflection by profession – the reflection which is interwoven with revealing and specifying their own identity. In Poland, among the well-known figures who learned about their Jewish origin and faced the challenge of recognizing their identity anew are Jan Hertrich-Woleński (born in 1940, learned about his Jewish roots about 1980 as a middle-aged widely recognized philosopher in the current of analytic philosophy, deeply anchored in the philosophical-logical tradition of the Lviv-Warsaw School) and Romuald Jakub Weksler-Waszkinel (born in 1943 in the ghetto in Stare Święciany near Vilnius, as a son of Jakub and Batia Weksler, received and saved by Piotr and Emilia Waszkinel – a Polish married couple, learned about his origin at the age of 35 in 1978, already as a Roman Catholic priest who scientifically focused on French philosophy). What is suggested in the undertaken analyses in the area of intercultural education is applying the point of reference of Jan Woleński’s considerations focused on the “Jewish issues”, which to a large extent directly concern discovering and specifying his own cultural identity. On one hand, this is the confrontation with the past, especially with the shadow of the Holocaust, and also with discovering the cultural heritage of Polish Jews. This is making even with such education (in the times of communist Poland) in which the presence and activity of Jews in Polish history was marginalized. On the other hand, this point of reference means searching for such (also educational) solutions which will be currently optimal and will facilitate building a better future. Woleński formulates the idea of “double inclusivism” and, promoting this idea also with an educational goal, initiates discussion aiming at deeper insight into diagnosing the complicated Polish-Jewish relations and viewing their prospects (in 2001–2003 in the Jewish Culture Centre, Woleński conducted an authorial series of meetings with special guests, which he entitled “Poles and Jews – anew?”). Developing the idea of double inclusivism, he expresses the belief that “the Jewish issues will remain unsolved as long as Jews are treated by others as exceptional (mostly in the negative sense) and are treated as such by themselves (mostly in the positive sense). The Jewish inner exclusivism (a specific messianism), as I would call the idea of the chosen nation, and the applied (towards them) outer exclusivism are two sides of the same coin. They should be replaced by inner and outer inclusivism, that is by Jews’ acceptance of others and others’ acceptance of Jews”182. Implementing the idea of mutual acceptance (double inclusivism) understood in such a way requires appropriate intercultural education which will respect this idea.

PL

Jednym z wyzwań dla edukacji międzykulturowej jest odkrywanie i określanie własnej tożsamości kulturowej (narodowej, religijnej) przez pojedyncze osoby i przez społeczności, które – z jakichś powodów – były pozbawione rzetelnej wiedzy i świadomości o dziedziczonej przez nie tożsamości. Jednostki lub grupy, które nie były kształtowane w ich „rdzennej tożsamości”, a bywa, iż formowano je wbrew tej tożsamości, gdy dochodzą do odkrycia „rdzennej tożsamości”, zaczynają funkcjonować w inny sposób. Ukierunkowują swą aktywność na wartości związane z odkrywaną tożsamością. Dokonują przewartościowania efektów kształcenia, któremu podlegali. Podejmują się przebudowania zasobów „osobistej wiedzy”, dostosowują je do wymagań nowej tożsamości. Konfrontowana jest tożsamość dana (wpojona) przez „bieg życia” z tożsamością zadaną do odkrycia, także do odkrycia jej ukrytych pokładów we własnym doświadczeniu egzystencjalnym, którego sens odczytuje się „na nowo” w kontekście treści właściwych przyswajanej tożsamości. Dla analiz z zakresu edukacji międzykulturowej interesujące poznawczo wydają się sytuacje, gdy swą tożsamość – uprzednio im nieznaną – odkrywają osoby dojrzałe i mające wyrobioną pozycję społeczną, do tego profesjonalnie uprawiające refleksję intelektualną, która splata się z odkrywaniem własnej tożsamości. W Polsce do takich znanych osób, które dowiedziały się o swym żydowskim pochodzeniu i stanęły przed wyzwaniem rozpoznania na nowo swej tożsamości, należą Jan Woleński (urodzony w 1940 roku, o żydowskich korzeniach dowiedział się około 1980 roku, będąc już cieszącym się uznaniem filozofem analitycznym, osadzonym w tradycji filozoficzno-logicznej Szkoły Lwowsko-Warszawskiej) i Romuald Jakub Weksler-Waszkinel (urodzony w 1943 roku w getcie w Starych Święcianach koło Wilna, jako syn Jakuba i Batii Wekslerów, przyjęty i uratowany przez polskie małżeństwo Piotra i Emilię Waszkinelów, dowiedział się o swoim pochodzeniu w wieku 35 lat, w 1978 roku, jako ksiądz rzymskokatolicki, naukowo zajmujący się filozofią francuską). W podjętych tu analizach z zakresu edukacji międzykulturowej za punkt odniesienia proponuję przyjąć dociekania Woleńskiego skupione EDUKACJA MIĘDZYKULTUROWA 2014, nr 3 ISSN 2299-4106wokół „kwestii żydowskich”, które w dużej części dotyczą odkrywania i określania przez niego własnej tożsamości kulturowej. Z jednej strony jest to mierzenie się z przeszłością, zwłaszcza z cieniem Holokaustu, jak również z odkrywaniem kulturowego dziedzictwa polskich Żydów, a także rozliczenie się z taką edukacją, w której obecność Żydów w polskich dziejach była marginalizowana, z drugiej strony jest to poszukiwanie takich rozwiązań, również edukacyjnych, które przyczynią się do budowania lepszej przyszłości. Woleński formułuje ideę „podwójnego inkluzywizmu”, a także – mając na uwadze też cel edukacyjny – inicjuje i podejmuje dyskusje służące pogłębionemu rozeznaniu stanu relacji polsko-żydowskich i ich dalszych perspektyw (w Centrum Kultury Żydowskiej w latach 2001–2003 prowadził autorską serię spotkań z zaproszonymi gośćmi „Polacy i Żydzi – od nowa?”). Rozwijając ideę podwójnego inkluzywizmu, Woleński wyraża przekonanie, iż „kwestie żydowskie pozostaną nierozwiązane, o ile Żydzi będą traktowani przez innych jako wyjątkowi (na ogół w złym sensie) oraz tak będą traktowali samych siebie (na ogół w dobrym świetle). Żydowski ekskluzywizm wewnętrzny (swoisty mesjanizm) [...] i stosowany wobec nich ekskluzywizm zewnętrzny ([...] antysemityzm) są dwiema stronami tego samego medalu. Winny być zastąpione przez inkluzywizm wewnętrzny i inkluzywizm zewnętrzny, tj. akceptację innych przez Żydów i akceptację Żydów przez innych”1. Urzeczywistnianie tak rozumianej wzajemnej akceptacji (podwójnego inkluzywizmu) wymaga odpowiedniej edukacji międzykulturowej.

4

‘You alone will make our family’s name famous’ Rosa Luxemburg, Her Family and the Origins of her Polish-Jewish Identity

59%

Castle R.

Praktyka Teoretyczna

|

2012

|

vol. 6

93-125

PL

Niniejszy artykuł omawia pochodzenie społeczne Róży Luksemburg, jej młodość i atmosferę panującą w rodzinnym domu, w kontekście ich wpływu na kształtowanie się jej polsko-żydowskiej tożsamości, a także jej późniejszych poglądów na kwestie polską i żydowską. W celu zrozumienia źródeł jej koncepcji asymilacji Żydów oraz stanowiska wobec polskiego nacjonalizmu analizuje poglądy ojca oraz dziadka Luksemburg, a także innych członków rodziny. Wobec braku zainteresowania dotychczasowych biografów Luksemburg tą problematyką, artykuł oparty został na najnowszych pracach, udostępnionych niedawno archiwaliach oraz obszernych wywiadach z członkami rodziny Luksemburg. Proponuje on nową interpretację źródeł polsko-żydowskiej tożsamości Róży Luksemburg.

EN

The article explores Rosa Luxemburg’s background, youthand family and their influence on her Polish and Jewishidentities, as well as on her views on the Polish and JewishQuestions. It examines the views of Luxemburg’s father andgrandfather, as well as other relatives, in order to understandthe origins of her own ideas about Jewish assimilation, Polishnationalism and other subjects. Addressing the lackof scholarship on this subject by Luxemburg’s biographers,the article uses recent studies, newly available archivalmaterial and extensive interviews with members of theLuxemburg family to offer a new interpretation of the originsof Rosa Luxemburg’s Polish-Jewish identity.

5

Jiddische Sprache als Kulturträger in Polen nach der Schoah

51%

Rozenfeld A.

Colloquia Germanica Stetinensia

|

2019

|

issue 28

53-67

EN

With the Shoah, the number of speakers of Yiddish was brutally reduced; thus, Yiddish culture was destroyed. In the immediate post-war period, there were initiatives in Poland to preserve and revive the remnants. The article deals with various such manifestations, in particular with the Yiddish programs of the Polish Radio. In the 1950s they increasingly faced attempts of political influence that involved conveying ideological messages. Under these conditions, the Yiddish language played an identity-determining role and became an important cultural carrier, in which the situation in Poland differed from that in other states.

DE

Mit der Schoah wurde die Anzahl der Sprecher des Jiddischen brutal reduziert; damit wurde zugleich die jiddische Kultur vernichtet. In der unmittelbaren Nachkriegszeit kam es in Polen zu Initiativen, deren Reste zu bewahren und sie wiederzubeleben. Der Beitrag behandelt verschiedene solcher Erscheinungsformen, insbesondere die jiddischen Programme des Polnischen Rundfunks. Diese sahen sich dann in den 1950er Jahren zunehmend Versuchen politischer Einflussnahme gegenüber, bei denen es darum ging, ideologische Botschaften zu transportieren. Unter diesen Bedingungen spielte die jiddische Sprache eine identitätsstiftende Rolle und wurde zum wichtigen Kulturträger, worin sich die Situation in Polen von der in anderen Staaten unterschied.

PL

Wraz z Zagładą liczba używających języka jidysz została brutalnie zmniejszona; tym samym została zniszczona kultura jidysz. Bezpośrednio po wojnie podjęto w Polsce inicjatywy mające na celu zachowanie i ożywienie jej pozostałości. Artykuł dotyczy różnych tego typu aktywności, w szczególności programów jidysz Polskiego Radia. W latach pięćdziesiątych działania te coraz częściej były konfrontowane z presją polityczną, ukierunkowaną na przekaz treści ideologicznych. W tych okolicznościach język jidysz odgrywał rolę nośnika kultury, określając równocześnie tożsamość, przy czym sytuacja w Polsce różniła się od warunków w innych państwach.

Refine search results

1 Colloquia Germanica Stetinensia

1 Edukacja Międzykulturowa

1 Praktyka Teoretyczna

1 The Biblical Annals

1 Świat Tekstów. Rocznik Słupski

1 Balcerzak A.

1 Castle R.

1 Marciak M.

1 Rembierz M.

1 Rozenfeld A.

2 2019

1 2018

1 2014

1 2012

Royal Converts from Adiabene and Jewish Identity in the Second Temple Period

NOSTALGICZNY POWRÓT HENRYKA GRYNBERGA DO UTRACONEGO DZIECIŃSTWA

Odkrywanie tożsamości żydowskiej w cieniu Holokaustu a dziedzictwo polskiej wielokulturowości – wyzwania dla edukacji i dialogu międzykulturowego

‘You alone will make our family’s name famous’ Rosa Luxemburg, Her Family and the Origins of her Polish-Jewish Identity

Jiddische Sprache als Kulturträger in Polen nach der Schoah