Search results

1

Osiemnastowieczna dyskusja na temat tożsamości osobowej

100%

Stoiński A.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

|

2016

|

issue 22

253-267

PL

Artykuł opisuje wybrane aspekty sporów, jakie zajmowały część osiemnastowiecznych filozofów. Zostały one zainspirowane niektórymi Locke’owskimi propozycjami, a dotyczyły sposobu rozumienia osoby i zagadnienia tożsamości osobowej. Wymiana poglądów na temat osobowej identyczności odnosiła się do kwestii jej substancjalnego charakteru i roli, jaka jest w niej przypisywana świadomości. W tej pierwszej sprawie Leibniz, Butler i Reid opowiadają się za substancjalnym charakterem tożsamości człowieka, zaś Locke uchyla się od zajęcia stanowiska. Drugi problem w dużej mierze związany jest z poprzednim, na co wskazuje m.in. podobny rozkład poglądów. Locke uznaje świadomość za zasadnicze kryterium tożsamości osobowej, a Leibniz, Butler i Reid się temu stanowisku przeciwstawiają.

2

Statusy tożsamości osobowej u młodzieży zamieszkującej Polskę oraz mieszkającej na Litwie

100%

Rydz S., Głód A., Uniwersytet Łódzki I. P., sylwiar@uni.lodz.pl

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica

|

2014

|

vol. 18

PL

Tożsamość osobowa jest jednym z podstawowych aspektów jednostki, który daje jej poczucie ciągłości w czasie, spójności i odrębności od innych. Koncepcja tożsamości wywodzi się od Erika Eriksona, następnie została wzbogacona przez Jamesa Marcię oraz Wima Meeusa, gdzie zostały wyodrębnione cztery statusy tożsamości jako cztery sposoby radzenia sobie z problemami tożsamościowymi. Poczucie tożsamości kształtuje się przez całe życie jednostki, jednakże na okres dorastania przypada kryzys tożsamości. To wówczas człowiek stawia sobie podstawowe pytania związane z poczuciem Ja: kim jestem, do czego dążę, co jest dla mnie ważne? To gdzie mieszkamy – czy w ojczyźnie, czy poza nią – wydaje się mieć znaczenie dla kształtowania się tożsamości osobowej. Podjęto próbę porównania statusów tożsamości młodych Polaków mieszkających w Polsce oraz młodych Polaków mieszkających na Litwie. W badaniu zastosowano odrębny pomiar czterech statusów tożsamości dla czterech sfer ważnych z punktu widzenia poszukiwań i wyborów tożsamościowych: sfera relacji z rodzicami, rówieśnikami, szkoła, ideologia. Uzyskano szereg interesujących różnic.

EN

Personal identity is one of the basic aspects of an individual. It gives her/him a sense of continuity, integrity, and individuality. The concept of identity was originated by Eric Erikson and later it was elaborated by James Marcia, who differentiated four statuses of identity based on four methods of coping with identity issues. Additional work with regard to the subject of personal identity was developed by Wim Meeus. The sense of personal identity develops throughout individual life span; however, the main crisis of identity occurs during adolescence. At this time a person asks herself/himself the fundamental questions related to self awareness: Who am I? What are my goals? What is important for me? Where we live, whether in a homeland or not, appears to have a great significance in shaping personal identity. The attempt was undertaken to compare the statuses of identity of young Poles living in Poland and those living in Lithuania. In the research there was employed a distinct measurement of four statuses of identity for four spheres of human functioning: a sphere of the relationships with parents, peers, a school, and an ideology. A range of interesting and varied results was obtained.

3

Rodzina jako obszar tworzenia tożsamości

88%

Wieradzka - Pilarczyk A.

Teologia i Moralność

|

2019

|

vol. 14

|

issue 1(25)

181-196

PL

W artykule podjęto tematykę roli rodziny w procesie kształtowania tożsamości. Tożsamość rozumiana jest jako wynik osobistej autorefleksji nad własnymi potrzebami, celami, zasobami, co w konfrontacji z zebranymi i przetworzonym informacjami na temat siebie, pozwala odpowiedzieć młodemu człowiekowi na podstawowe tożsamościowe pytanie: Kim jestem? Prezentowany tekst ukazuje uwarunkowania rozwoju tożsamości, skupia się na opisie predyspozycji i kompetencji rodzinnych potrzebnych do rozwiązania tożsamościowego zamętu oraz korzystnego i niekorzystnego zachowania dorosłych wpływającego na kształtowanie się różnych typów tożsamości.

4

Doświadczenie w narracjach nauczycieli – imperatyw w formowaniu tożsamości dojrzałej

71%

Popek K.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

2016

|

issue 96

225-247

EN

The main goal of my research on self-improvement of teachers based on their professional and connected with their implementation of vocation experiences is to show the complexity and ambiguity of the nature of the teacher in the modern world. The challenge, which I am undertaking, is to develop an appropriate methodology, allowing to catch and describe the influence of life experience on the formation of a mature personal identity among teachers. The presented work is only the seed for „forging” of these ways to approach a particular kind of experience, to which I refer; this situation is obvious in the case studies of each particular existence in the hope of extract specific contents. It turns out that my interlocutors: school teacher, academic teacher and teacher-priest are extremely dedicated to their mission of offering advice and help, and especially appropriate inspiring with their own example. The most important conclusion from my research is ascertainment that every true teacher is at firs an individual entity with their personal history and the experiences what cannot be generalized.

PL

Głównym założeniem moich badań dotyczących samodoskonalenia nauczycieli, na podstawie ich doświadczeń zawodowych oraz związanych z realizacją powołania, jest ukazanie złożoności i zarazem niejednoznaczności charakteru nauczyciela we współczesnym świecie. Wyzwaniem, jakie podejmuję, jest wypracowanie odpowiedniej metodologii, pozwalającej ująć i opisać wpływ życiowego doświadczenia na formowanie się dojrzałej tożsamości osobowej wśród nauczycieli. Prezentowana praca jest zalążkiem „wykuwania się” tych sposobów ujęcia szczególnego rodzaju doświadczeń, o których piszę; tak też jest w przypadku badania każdej szczególnej egzystencji w nadziei na wydobycie konkretnych treści. Okazuje się, że badane osoby: nauczycielka szkoły średniej, nauczyciel akademicki i nauczyciel duchowny są niezwykle oddane swojej misji służenia radą i pomocą, szczególnie zaś właściwym inspirowaniem swoim przykładem. Najważniejszym wnioskiem, jaki płynie z moich badań, jest stwierdzenie, że każdy prawdziwy nauczyciel jest przede wszystkim indywidualną jednostką ze swą osobistą historią i z doświadczeniami, których nie sposób generalizować.

5

Natura i struktura tożsamości osoby. Analiza problemu na przykładzie wybranych prac G.W. Leibniza

63%

Senczyszyn A.

IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych

|

2015

|

vol. 27/t.t.

169-189

PL

Artykuł stanowi zmodyfikowaną wersję pracy licencjackiej napisanej przeze mnie w roku 2015, której promotorem był dr hab. Bogusław Paź.

EN

The main aim of this paper is to reconstruct G. W. Leibniz’s view on nature and structure of human identity. For this purpose selected writings of the author and of several other philosophers whose impact on his conclusion was the most noticeable are exploited. Analysis of these sources in relation to Leibniz’s whole monadological system provides us with the explication of human identity in his anthropology. In the first part the author concentrates on the historical background of a reflection on the notion of nature, which in Leibniz’s philosophy constitutes the basis of human identity. The Hanoverian philosopher, as the author claims, continues Aristotle’s thought on this issue. Afterwards a basic individual being – monad – is presented. Through the monad the German philosopher managed to unite two – seemingly opposing – perspectives: substancial (aristotelism) with “consciously-reflective”, which is synonymous with Descartes’ cogito. In the second part the author introduces the concept of the human person, which indicates such features as rationality, substantiality and individuality. From the latter flows such characteristics of personhood as uniqueness, distinctiveness and incommunicability. Even though this classical interpretation of the person was deconstructed by Descartes, the author shows that the monadic subject did not lose the attributes Leibniz’s processors wrote about. In the third part the author presents John Locke’s interpretation of the human identity described in his opus magnum – An essay concerning human understanding, in opposition to which Leibniz developed his own theory. In the fourth part the structure of human identity in the interpretation of the German is presented. The author of this paper particularly focuses on the characteristics of its two dimensions: real identity and moral identity. At the end, in the fifth part, the epistemological foundation of Leibniz’s anthropology: perception, apperception and reflection, its specifics and the relation to two levels of human identity presented in Nouveaux essais sur l’entendement humain are explored.

6

Implikacje narracyjnej koncepcji tożsamości Paula Ricoeura

63%

Huzarek T.

Studia Gdańskie

|

2017

|

issue 40

189-201

PL

Narracyjna koncepcja tożsamości, którą prezentuje Paul Ricoeur, ujmuje zdecydowanie szerszą perspektywę niż tylko perspektywa takożsamości osób w czasie rozumiana jako identyczność podmiotu x w czasie t1 i czasie t2. Koncepcja ta bowiem mówi nie tylko o byciu tym samym czy takim samym, ale również o byciu sobą. Bycie sobą to charakterystyczne jedynie dla człowieka wyzwanie rzucone czasowi, gdzie podmiot – mimo towarzyszących mu zmian – pozostaje sobą. Z myśli Ricoeura można jednak wydobyć jeszcze więcej, gdzie bycie sobą jest realizacją własnego, niepowtarzalnego etosu danego w ustanowieniu w byciu. To ustanowienie w byciu obejmuje kontekst zakorzenienia w historii, tradycji, kulturze, ale również najbardziej zindywidualizowane odniesienie do Boga.

EN

The narrative concept of identity presented by Paul Ricoeur places embraces a far wider perspective than the perspective of people’s identity in time alone, understood as the subject’s identity in time t1 and time t2. For Ricouer’s conception speaks not only of being the same or being exactly the same but also of being oneself. Being oneself is a challenge characteristic only of human beings, a challenge thrown down against time, by which the subject – despite the changes that accompany him or her – remains itself. Yet it is possible to take Ricoeur’s thought even further, and to say that being oneself is a realisation of a personal, unique ethos given in an enactment in being. This enactment in being includes the background of roots in history, tradition, culture and also, most of all, individualised reference to God.

7

O fundamentalnych relacjach między prawdą, wolnością, dialogiem i budowaniem tożsamości – z perspektywy teorii mowy

63%

Drzazgowska E.

Paedagogia Christiana

|

2017

|

vol. 1/39

49-71

PL

W tekście podjęto kwestię relacji między wolnością, prawdą i dialogiem, próbując ustalić, co sprawia, że obecność dialogu stanowi objaw zdrowia społecznego. Rozpatruje się przy tym mowę w jej funkcji poznawczej, traktowanej jako funkcja elementarna. Zwykłe funkcjonowanie mowy oraz istotę dialogu upatruje się przy tym po pierwsze w możliwości zaprzeczania, która wiąże się z koniecznym istnieniem ontycznej różnorodności bytów oraz z wyróżnikiem istoty mówiącej jako panującej nad alternatywami. Wszystko to funduje wolność w jej najbardziej podstawowym rozumieniu. Drugim czynnikiem, który trzeba wziąć pod uwagę, by zrozumieć, czym jest dialog w jego fundamentach, jest potrzeba prawdy i konieczność jakichś realizacji prawdy. Te dwa elementy widziane łącznie – możliwość zaprzeczania i potrzeba prawdy – pokazują, że ostatecznym gwarantem prawdy w każdym konkretnym wypadku jest sam mówiący, a gwarancja, którą swym mówieniem daje, to zobowiązanie do działań niesprzecznych z wypowiadaną treścią. Ten moment osobistego, wolnego odniesienia do zawsze wspólnej prawdy pokazuje, w jaki sposób w dialogu budowana jest tożsamość osobowa. Dodatkowo wyjaśnia się, jak to się dzieje, że wraz z każdym nowym powiedzeniem może pojawić się nowy sens.

EN

The article discusses the problem of relations between freedom, truth and the dialogue, and tries to establish what makes the presence of the dialogue to be a symptom of social health. Here speech is being considered in its cognitive function taken as an elementary one. Ordinary functioning of speech and the essence of the dialogue is being seen, first, in the possibility of denial, that is connected with necessary existence of ontic diversity of beings and with the trait of the speaking being as mastering over alternatives. All this conditions are at the base of freedom in its most primary meaning. The second factor that must be considered while trying to understand what constitutes the dialogue in its essence is the need for truth and the necessity of some realisations of truth. These two elements, taken jointly – the possibility of denial and the need for truth – show that the final warrantor of truth is the speaker herself/himself, and the warranty that she/he is giving as speaking is the obligation to act in accordance with her/his statement(-s). This moment of the personal, free reference to always common truth shows how personal identity is being built in the dialogue. Additionally it becomes clear how a new sense can arise with any new statement.

8

Tożsamość pedagogiki chrześcijańskiej i pedagoga w świetle tekstów Jana Pawła II

63%

Olbrycht K.

Paedagogia Christiana

|

2023

|

vol. 2/51

11-33

PL

Współczesna trudna i dynamiczna sytuacja społeczno-kulturowa, a rów-nocześnie zmiany w postrzeganiu kultury chrześcijańskiej wymagają wnikliwego rozważenia tożsamości pedagogiki chrześcijańskiej, jej specyfiki i najważniejszych funkcji . Autorka przyjmuje, że ważną inspiracją mogą być teksty Jana Pawła II, którego pontyfikat przypadał również na czas trudny dla świata i Kościoła . Właśnie wtedy wiele środowisk zwracało się do Niego, jako jednego z powszechnie uznawanych autorytetów, o wskazania i pomoc . W analizie zostały wykorzystane dwie koncepcje tożsamości: psychospołeczna i koncepcja horyzontu moralnego Charlesa Taylora . Pedagogika chrześcijańska stanowi subdyscyplinę pedagogiki jako nauki, ale także chrześcijańskie pedagogie (działania pedagogiczne i ich programy) oraz refleksję przednaukową doty-czącą tego obszaru problematyki . Zdaniem autorki, analizując tożsamość tej dziedziny, należy dziś skupić uwagę nie tylko na jej przedmiocie – wychowaniu chrześcijańskim – ale także na jej specyfice jako nauce, nauce humanistyczno-społecznej, nauce związanej z chrześcijaństwem i uprawianej przez badaczy chrześcijan . Taka perspektywa pojawia się w rozważaniach nad pedagogiką chrześcijańską stosunkowo rzadziej, a wydaje się uświadamiać ważny jej potencjał i powinności, co wyraźnie wynika z nauczania Jana Pawła II . Zgodnie z tym założeniem prowadzona jest analiza Jego tekstów (wypowiedzi, listów, dokumentów)

EN

The problematic and dynamic contemporary socio-cultural situation, and changes in perceptions of Christian culture, require a thorough consideration of the identity of Christian pedagogy, its specificity, and its most important functions . The author assumes that the texts of John Paul II, whose pontificate fell during another difficult time for the world and the Church, can be an important inspiration . During this time many groups turned to him, as one of the most widely recognised authorities, for guidance and help . The analysis uses two concepts of identity: the psychosocial and Charles Taylor’s concept of the moral horizon . Christian pedagogy is a sub-discipline of pedagogy as a science but also concerns Christian pedagogies (pedagogical actions and their programmes) and pre-scientific reflection on this subject . In the author’s opinion, when analysing the identity of this field today, it is necessary to focus not only on its subject – Christian education – but on its specificity as a science, a human-istic-social science, and a science related to Christianity and practised by Christian researchers . Such a perspective appears relatively less frequently in reflections on Christian pedagogy, and it seems to comprehend the important potential and duties of Christian pedagogy, which clearly stem from the teachings of John Paul II . Based on this assumption, his texts (statements, letters, documents) are analysed .

9

The Cartesianism and Anti-Cartesianism of Locke’s Concept of Personal Identity

62%

Grzeliński A.

Roczniki Filozoficzne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 2

195-212

EN

This article focuses on the relationship between the conceptions of personal identity presented by Descartes and by Locke. Contrary to common readings, I claim that the difference between them cannot be reduced to a simple contrast between rational substantialism and genetic empiricism. Locke does not resign from the substantialist position but delimits the two spheres: natural cognition with its foundation in experience and philosophical speculations, in which he tries to present a rational interpretation of religious dogmas which is consistent with his epistemological programme. Locke’s criticism is directed against the Cartesian notion of a thinking thing as a substance independent of the body and his description of the differentiation of experience and his depiction of human subjectivity is expanded in relation to Cartesian philosophy: personal identity gains explication at four complementary levels: psychological, biological, socio-legal, and religious.

PL

Kartezjanizm i antykartezjanizm locke’owskiej koncepcji tożsamości osobowej Niniejszy artykuł koncentruje się na zależnościach pomiędzy Locke’owskim i kartezjańskim pojmowaniem tożsamości osobowej. Wbrew częstym odczytaniom, różnica pomiędzy nimi nie daje się sprowadzić do prostego przeciwstawienia substancjalizmu i empiryzmu. Locke nie rezygnuje ze stanowiska substancjalistycznego, jednakże rozgranicza dwie sfery - naturalnego, bazującego na doświadczeniu poznania oraz filozoficznych spekulacji, w których stara się przedstawić racjonalną i zgodną ze swym programem epistemologicznym interpretację dogmatów religijnych. Krytyka Locke’a dotyczy możliwości istnienia rzeczy myślącej jako substancji istniejącej niezależnie od ciała, natomiast rozbudowaniu w stosunku do filozofii kartezjańskiej ulega opis różnicowania się doświadczenia i ludzkiej subiektywności, zaś pojęcie tożsamości osobowej zyskuje eksplikację na czterech uzupełniających się poziomach: psychologicznym, biologicznym, społeczno-prawnym i religijnym.

10

Stanowisko nieredukcyjne w sporze o tożsamość osobową

51%

Grygianiec M.

Diametros

|

2018

|

issue 57

23-38

EN

In the debate on personal identity, different criteria of identity are proposed and defended. The criteria of identity have usually been taken to state the necessary and sufficient conditions of identity and are interpreted as providing truth conditions for relevant identity statements. The Simple View of personal identity is the thesis that there are no noncircular and informative metaphysical criteria of identity for persons. The paper intends to first deliver a precise and general formulation of the Simple View, and, second, to present the various arguments in favour of the doctrine in question. It argues that there are no other facts of the matter than identity itself which could serve as the truth-conditions of identity statements. The considerations presented in the paper lead to the conclusion that, although the Simple View is faced with many theoretical difficulties, it is still a lively intellectual position in the debate on personal identity.

11

Tożsamość osobowa (jedna jaźń czy sekwencja następujących po sobie jaźni), czyli co filozof może powiedzieć poecie

51%

Zięba W.

Kultura i Wartości

|

2017

|

issue 23

DE

Im Artikel wird das Problem der personalen Identität aus psychologischer Perspektive bei Derek Parfit betrachtet. Indem ich von den in der Literatur vorhandenen Vorahnungen (M. Proust, A. Solschenizyn) ausgehe, zeige ich, dass der Mangel an psychologischer Verbindung nicht den Identitätsverlust nach sich ziehen muss, sondern als eine Nachfolge der aufeinander folgenden Ich-Identitäten dargestellt werden kann. Dabei wird jedoch hervorgehoben, dass die Sequenz der Identitäten kein ontologischer Standpunkt ist, sondern eine Darstellungsweise der differenzierten Stufen der psychologischen Verbindungen.

EN

Examined is the notion of personal identity from the psychological perspective of Derek Parfit. Referring to the perception of intuition found in literature ( in works by M. Proust, A. Solzhenitsyn) the author concludes that the lack of psychological connections does not necessarily lead to loss of identity and can be described as a sequence of consecutive egos. He points out, however, that a series of the egos does not constitute an ontological position but is a way of describing versatile degrees of psychological links.

PL

W artykule rozważam problem tożsamości osobowej w perspektywie psychologicznej Dereka Parfita. Wychodząc od intuicji obecnych w literaturze (M. Proust, A. Sołżenicyn), pokazuję, że brak łączności psychologicznej nie musi pociągać za sobą utraty tożsamości, a może być opisywany jako sukcesja następujących po sobie jaźni. Akcentuję jednak, że seria jaźni nie jest stanowiskiem ontologicznym, lecz sposobem opisu zróżnicowanych stopni łączności psychologicznych.

12

Dusza czyni nas tymi, kim jesteśmy

51%

Swinburne R.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2019

|

issue 2

137-151

EN

A theory of personal identity is a theory about what makes some person P2 at a time T2 the same person as some person P1 at an earlier time T1. Most contemporary theories are “complex theories”. Complex theories hold that the identity of two persons depends on a certain degree of “continuity” or “connectedness” between the two persons of one or more features – P2 having some of P1’s body or brain, and/or being able to remember some of the experiences of P1. All these theories are open to the arbitrariness objection – that any such theory has to state exactly what degree of the relevant feature would make P2 the same as P1, and the choice of any particular value for that degree would be entirely arbitrary. To meet this objection complex theories have to claim that being the same person as P1 is a matter of degree. But such “partial identity theories” are open to the objection that they have the consequence that more than one later person could be partly identical to P1, a consequence that cannot be spelled out coherently. It follows that either P2 is fully identical to P1, or P2 is not at all identical to P1, and so leads to the “simple theory” of personal identity, that personal identity cannot be analysed in terms of features of which there can be different degrees. But there must be a difference between a person at T2 who is P1 and one who is not P1. And so the paper concludes that P2 is identical to P1 if they both have the same indivisible non-physical part, that is the same soul; but otherwise they are not the same. What makes a person who they are is their soul.

PL

Teoria tożsamości osobowej jest teorią poszukującą czynnika decydującego o tym, że osoba P2 w czasie t2 jest tą samą osobą, co osoba P1 w czasie t1 wcześniejszym od t2. Większość współczesnych teorii to „teorie złożone”. Teorie złożone utrzymują, że tożsamość dwóch osób zależy od pewnego stopnia „ciągłości” lub „łączności” między dwiema osobami pod względem jednej lub większej liczby cech – P2 musi posiadać część ciała lub mózgu P1 i/lub być zdolna do zapamiętania niektórych przeżyć osoby P1. Wszystkie te teorie są podatne na zarzut arbitralności – każda z nich musi bowiem dokładnie określić, jaki stopień odnośnej cechy sprawiłby, że P2 byłaby tą samą osobą, co P1, a wybór jakiejkolwiek konkretnej wartości jest w tym wypadku całkowicie arbitralny. Aby wystawić się na taki zarzut, teorie złożone muszą twierdzić, że bycie tą samą osobą, co P1, jest kwestią stopnia. Tymczasem „teorie tożsamości częściowej” są przedmiotem krytyki z uwagi na znamienną konsekwencję, że więcej niż jedna późniejsza osoba może być częściowo identyczna z osobą P1. Taka konsekwencja nie może być sformułowana w sposób spójny. Wynika z tego, że albo osoba P2 jest w pełni identyczna z osobą P1, albo osoba P2 nie jest w ogóle identyczna z osobą P1, co prowadzi do „prostej teorii” tożsamości osobowej, zgodnie z którą tożsamości osobowej nie można analizować pod kątem cech o różnym stopniu nasilenia. Jednak w czasie t2 musi zachodzić jakaś różnica między osobą P1 a osobą, która osobą P1 nie jest. Konkluzją niniejszej pracy jest stwierdzenie, że osoba P2 jest identyczna z osobą P1, jeśli obie mają tę samą niepodzielną nie-fizyczną część, czyli tę samą duszę. W przeciwnym razie osoby P1 i P2 identyczne być nie mogą. W związku z tym element, który czyni osobę tym, kim ona jest, to dusza tej osoby.

13

Argumenty na rzecz nieredukcyjnego ujęcia tożsamości osobowej

51%

Grygianiec M.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2016

|

vol. 34

5-28

EN

In the debate on personal identity many different criteria of identity are proposed and defended. Criteria of identity are usually taken to state necessary and sufficient conditions of identity and are viewed, in their metaphysical interpretation, as providing truth conditions of relevant identity statements. In my paper I argue that this view is misconceived and I present some arguments for the simple view of personal identity, according to which there are no noncircular and informative criteria of identity for persons. In particular, I argue that there are no other facts of the matter than identity itself which would serve as truth conditions of statements concerning numerical identity. I also try to justify the view that in most cases criteria of identity should be interpreted either epistemically as a means for finding out whether identity holds or not or metaphysically as criteria of genidentity, which provide appropriate persistence conditions for objects of a given kind.

Refine search results

Osiemnastowieczna dyskusja na temat tożsamości osobowej

Statusy tożsamości osobowej u młodzieży zamieszkującej Polskę oraz mieszkającej na Litwie

Rodzina jako obszar tworzenia tożsamości

Doświadczenie w narracjach nauczycieli – imperatyw w formowaniu tożsamości dojrzałej

Natura i struktura tożsamości osoby. Analiza problemu na przykładzie wybranych prac G.W. Leibniza

Implikacje narracyjnej koncepcji tożsamości Paula Ricoeura

O fundamentalnych relacjach między prawdą, wolnością, dialogiem i budowaniem tożsamości – z perspektywy teorii mowy

Tożsamość pedagogiki chrześcijańskiej i pedagoga w świetle tekstów Jana Pawła II

The Cartesianism and Anti-Cartesianism of Locke’s Concept of Personal Identity

Stanowisko nieredukcyjne w sporze o tożsamość osobową

Tożsamość osobowa (jedna jaźń czy sekwencja następujących po sobie jaźni), czyli co filozof może powiedzieć poecie

Dusza czyni nas tymi, kim jesteśmy

Argumenty na rzecz nieredukcyjnego ujęcia tożsamości osobowej