Search results

1

Analiza biblijnych odniesień w genezie ludu Ewe na podstawie przekazów ustnych o królu Agokoli

100%

Sito E.

Nurt SVD

|

2014

|

issue 2

46-63

PL

Zamiarem autora jest analiza biblijnych odniesień w genezie ludu Ewe na podstawie przekazów ustnych o królu Agokoli. W latach 60. XX wieku, kiedy kraje Afryki Zachodniej uzyskiwały niepodległość, w Togo uaktywnił się ruch mono-etniczny pan-ewe, który wyznaczył sobie za cel zjednoczenie ludu Ewe i stworzenie jednolitego państwa, niezależnie od istniejącej granicy politycznej pomiędzy Ghaną i Togo. Na uzasadnienie swych roszczeń liderzy pan-ewe powoływali się na historyczność króla Agokoli – praojca ludu Ewe. W zależności od metod interpretowania źródeł historycznych i tradycji ustnej, naukowcy przedstawiają kilka hipotez genezy ludu Ewe. R. Pazzi, wskazując na podobieństwa terminologii w językach egipskim i ewe twierdzi, iż lud Adja-Ewe pochodzi z Etiopii. R. Cornevin, bazując się na badaniach archeologicznych sytuuje początek ludu Ewe w Nigerii wśród ludu Yoruba. J. Spieth i C. Reindorf, na podstawie analogii przesłania Dekalogu oraz tradycji ludów Nyiko-Ewe, wskazują na biblijne pochodzenie ludu Ewe (Izrael w niewoli egipskiej). Również A. Kobla Dotse twierdzi, że zwyczaje i obrzędowość Ewe pochodzą od Egipcjan i Hebrajczyków. H. Kwakume, analizując przekazy tradycji ustnej, sytuuje początki ludu Ewe w Nigerii (Ketu). Badacz wykazuje też, że lud ten nie gloryfikował króla Agokoli ze względu na jego tyranię. Dopiero ideologiczna reinterpretacja historii króla Agokoli w latach 60. XX wieku – w kontekście roszczeń niepodległościowych – wyniosła tę postać w poczet wielkich, mitycznych szefów Czarnej Afryki.

EN

The author’s intent is to analyse the Biblical references in the genesis of the Ewe people on the basis of oral traditions about the King Agokoli. In 1960s, when Western African countries gained independence, in Togo a pan-Ewe mono-ethnic movement became active that aimed at the uniting of the Ewe people and the creation of a single state, regardless of the existing political border between Ghana and Togo. In support of its claims, the leaders of the movement referred to the historicity of King Agokoli – the father of the Ewe people. Depending on the methods of interpreting the historical sources and oral tradition, the researchers set out several hypotheses concerning to Genesis of the Ewe people. R. Pazzi, pointing to the similarity of terminology in Egyptian and Ewe languages, claims that the Adja-Ewe people comes from Ethiopia. R. Cornevin, basing on archaeological research, situates the beginning of the Ewe people in Nigeria, among the Yoruba people. J. Spieth and C. Reindorf, basing on the analogy to message of the Decalogue and traditions of the Nyiko-Ewe peoples, indicate the Biblical origin of the Ewe people (Israel in Egyptian slavery). A. Kobla Dotse also argues that the Ewe’s customs and rituals come from the Egyptians and the Hebrews. H. Kwakume, analysing the remittances of the oral tradition, situates the origins of the Ewe people in Nigeria (Ketu). The researcher also shows that the people did not glorify King Agokoli due to his tyranny. Only the ideological reinterpretation of the history of King Agokoli in the 1960s – in the context of the claims for independence – exalted him to the galaxy of the great, mythical Black African chefs.

2

Kontext als Grundlage für Kommunikation in Afrika

80%

Pawlik J. J.

Nurt SVD

|

2013

|

issue 2

240-254

PL

Artykuł ukazuje znaczenie kontekstu w interpretacji wydarzeń oraz w międzyetnicznych relacjach w Afryce Zachodniej. Społeczeństwa tradycyjne, traktujące tożsamość człowieka w kategoriach relacji, kładą nacisk na interpretację okoliczności zaistnienia wydarzeń. Ważną rolę w życiu codziennym odgrywa tzw. kontekst sytuacyjny, który pozwala na uzupełnienie komunikacji werbalnej. Jest on przedmiotem pierwszej części artykułu. Druga część odnosi się do kontekstu społeczno-politycznego. Kontekst pozwala na nadanie właściwej interpretacji wydarzeniom, ponieważ w przekonaniu Afrykanów nic się bez głębszej przyczyny nie zdarza. Ponadto, autor wskazuje na rolę paniki moralnej, jako ramy kontekstualnej, która narzuca interpretację, na przykład, zgodną z paradygmatem czarownictwa. Trzecia część artykułu poświęcona jest roli kontekstu w przyjmowaniu obcych przekazów. Na podstawie przykładu masowych nawróceń u ludu Dagbani, autor ukazuje znaczenie zbiegu pewnych zewnętrznych okoliczności w ewangelizacji tego ludu.

EN

The article indicates the importance of the context in the interpretation of events and the inter-ethnical relationships in West Africa. Traditional societies, treating human identity in terms of relationships, insist on the interpretation of the circumstances of the events happening. An important role in the everyday life is played by the so-called situational context that allows the supplementing of verbal communication. It is the subject of the first part of the article. The second part refers to the socio-political context. The context allows giving a proper interpretation of the events, because Africans believe nothing happens without a profounder reason. Moreover, the present author points to the role of moral panic as a contextual framework that imposes an interpretation which is, for example, in accordance with the paradigm of witchcraft. The third part of the article is devoted to the role of context in the adoption of foreign remittances. Based on the example of mass conversions of the Dagbani people, the author shows the importance of the confluence of certain external circumstances in the evangelisation of the people.

3

Średniowieczna egzegeza karaimska na przykładzie wybranych zagadnień z komentarza Jefeta ben Eliego do Księgi Ozeasza

80%

Stefański J.

Collectanea Theologica

|

2016

|

vol. 86

|

issue 4

205-222

EN

For many years, Karaite exegesis had been relatively unknown to numerousBiblical scholars. This situation has been changing with an increasingaccess to source materials. As a result, more and more Karaite exegeticaltreasures representing the trends of Karaite Judaism have come to the fore.One of them is the Commentary to the Book of Hosea by Yefet ben Eli, oneof Karaism’s tenth century most significant representatives. Yefet ben Eliexhibits a remarkable knowledge of Hebrew etymology which enables himto provide unique answers to interpretative problems in the Masoretic Text.His apologetic concern for prospective Muslim readers of his commentary is also noteworthy. Although, in general, Karaism sought to concentrate onthe literal sense of Scripture, Yefet ben Eli does not shy away from recourseto rabbinic oral tradition. Still, his exegetical contribution remains unique,as selected examples from his Commentary clearly show.

4

Retoryka i socjo-retoryka w lekturze tekstów Nowego Testamentu Cz. 1: Retoryka i nowe podejście do tradycji ustnej

71%

Kowalski M.

The Biblical Annals

|

2016

|

vol. 6

|

issue 4

611-654

EN

In the present article, the author argues for the usefulness and importance of rhetoric and socio-rhetoric for the reading of the New Testament texts. Part I is dedicated to the rhetorical approach. The point of departure are the remarks of the Pontifical Biblical Commission on the questionable rhetorical education of biblical authors, on may kinds of rhetoric, and on the limited applicability of rhetoric to the analysis of biblical text. The author answers the objections raised against the rhetorical method and argues for the use of Greco-Roman rhetoric as the compositional instrument closest to the cultural milieu of the New Testament authors. The Greco-Roman rhetoric presents itself as the best tool to explore the texture of biblical writings characterized by high residual orality. To substantiate it, the author shows the recent change of paradigm in the approach to the oral tradition and textuality in the Bible. Part I of the article finishes with the elaboration and exposition of the basic steps of rhetorical analysis proposed by George A. Kennedy.

PL

In the present article the author argues for the usefulness and importance of rhetoric and socio-rhetoric in reading the New testament texts. Part I is dedicated to the rhetorical approach. The point of departure are the remarks of Pontifical Biblical Commission on the questionable rhetorical education of biblical authors, on may kinds of rhetoric, and on the limited applicability of rhetoric to the analysis of biblical text. The author answers the objections raised against the rhetorical method and argues for the use of Greco-Roman rhetoric as the compositional instrument closest to the cultural milieu of the New Testament authors. The Greco-Roman rhetoric presents itself as the best tool to explore the texture of biblical writings characterized by high residual orality. To substantiate it, the author shows the recent change of paradigm in the approach to the oral tradition and textuality in the Bible. Part I of the article finishes with the elaboration and exposition of the basic steps of rhetorical analysis proposed by George A. Kennedy.

Refine search results

2 Nurt SVD

1 Collectanea Theologica

1 The Biblical Annals

1 2017

1 2016

1 2014

1 2013

1 Kowalski M.

1 Pawlik J. J.

1 Sito E.

1 Stefański J.

Analiza biblijnych odniesień w genezie ludu Ewe na podstawie przekazów ustnych o królu Agokoli

Kontext als Grundlage für Kommunikation in Afrika

Średniowieczna egzegeza karaimska na przykładzie wybranych zagadnień z komentarza Jefeta ben Eliego do Księgi Ozeasza

Retoryka i socjo-retoryka w lekturze tekstów Nowego Testamentu Cz. 1: Retoryka i nowe podejście do tradycji ustnej