Search results

1

Transcendentalno-pragmatyczne uzasadnienie etyki dyskursu i współodpowiedzialności Karla-Otto Apla

100%

Filipiak M., Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

|

2017

|

vol. 39 (4)

EN

The aim of the article is to analyze the discourse ethics postulated by Karl-Otto Apel. This is an original project of the German philosopher, which is a result of linguistic, hermeneutic and pragmatic transformation of transcendental philosophy. In this form the discourse ethics is the embodiment of the idea of the communication turn in philosophy and thus grains the notion of prima philosophia in Apel’s considerations. Transcendental and communication aspect of ethics allows Apel to formulate a postulate of validation of not only specific situational ethical norms but also the principle of ethics itself. The idea is reflected in the postulate of final justification. The dialectics of the ideal and real communication community is, on the one hand, to overcome the aporias of transcendental philosophy and, on the other hand, to retain its fundamental claims. Discourse ethics and coresponsibility are the ultimate response to the threats of the contemporary world, resulting from globalization or technicisation of life.

2

Etyka współodpowiedzialności, czyli moralność wywiedziona z międzyludzkiej komunikacji

100%

borowicz-sierocka b.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2016

|

vol. 10

|

issue 1

186-196

EN

The article, indicating – in the spirit of transcendental pragmatics – co-responsibility as the supreme ethic principle, and at the same time suggesting an extended definition of social communication, defends the thesis that the universal and categorical character of the co-responsibility principle results directly from the structure of communication processes as a cooperation that is shaped jointly with the same intention. The character of communication processes is formed mainly by the specific performative and propositional unity and by norms and importance claims that condition their possibility. It finally determines the special character and the unique meaning of the ethical project founded on the principle of co-responsibility.

PL

Artykuł, wskazując – w duchu transcendentalnej pragmatyki - na współodpowiedzialność jako najwyższą zasadę etyczną, a jednocześnie proponując rozbudowaną definicję komunikacji społecznej, broni tezy, iż uniwersalny i kategoryczny charakter zasady współodpowiedzialności wynika wprost ze struktury procesów komunikacyjnych jako współintencjonalnie kształtowanej kooperacji. Specyfika procesów komunikacyjnych – wyznaczana przede wszystkim przez charakterystyczną dla nich jedność performatywno-propozycjonalną oraz przez warunkujące ich możliwość normy i roszczenia ważnościowe – decyduje ostatecznie o szczególnym charakterze i wyjątkowym znaczeniu projektu etycznego fundowanego na zasadzie współodpowiedzialności.

3

Racjonalność komunikacyjna jako podstawa legitymizacji good governance

100%

Żak M.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2017

|

vol. 2(15)

98-114

PL

Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest wykazanie, że koncepcja governance, oparta na teoretycznym opisie i metodologii z zakresu nauk o organizacji, nauki administracji i zarządzania publicznego, posiada wymiar kognitywny, odwołujący się do praktycznego (moralnego) rozumowania jednostek. Dzięki podporządkowaniu konkretnych strategii działań zbiorowych racjonalności komunikacyjnej, w zależności od kontekstu normatywnego, różne sposoby zarządzania sektorami mogą być dobierane przez agencje administracji publicznej do określonej dziedziny stosunków społecznych, ze względu na racjonalny konsensus zawarty pomiędzy interesariuszami a tzw. depozytariuszami prawa, przez co rozumie się podmioty decydujące o prawie. Artykuł ukazuje zastosowanie teorii etyki dyskursu w postaci uniwersalnej pragmatyki J. Habermasa oraz transcendentalnej pragmatyki K-O. Apla w sferze eksplikacji oraz uzasadnienia modelu good governance.

EN

The main aim of this paper is to demonstrate that the concept of good governance, based on the theoretical description and methodology of the sciences of organization, public management and economy, auxiliary extending to other reconstructive sciences (political science, sociology, psychology), has the cognitive dimension, referring to the practical reasoning of individuals. Through subjection of specific strategies to the communicative rationality, depending on the normative context, the different ways of public sector management may be selected by the public agencies to a specific area of social relations. This choice is made based on the rational consensus, concluded between the stakeholders and the so-called depositary of the law, by which is meant the professionals associated with the performance of the public service: the politicians, the lawyers and the law-applying officials. The article shows the application of the theory of the communicative ethics: the universal pragmatics of J. Habermas and the transcendental pragmatics of K.-O. Apel in order to explain and justify good governance model.

Refine search results

1 Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

1 Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 Filipiak M.

1 Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

1 borowicz-sierocka b.

1 Żak M.

2 2017

1 2016

Transcendentalno-pragmatyczne uzasadnienie etyki dyskursu i współodpowiedzialności Karla-Otto Apla

Etyka współodpowiedzialności, czyli moralność wywiedziona z międzyludzkiej komunikacji

Racjonalność komunikacyjna jako podstawa legitymizacji good governance