Search results

1

Репрезентация войны как травматического события в поэзии Ю. Кузнецова

100%

Ponamorenko M.

humanistica 21

|

2018

|

vol. 2

329-350

PL

Artykuł poświęcony jest analizie liryki rosyjskiego poety drugiej połowy XX wieku Jurija Kuzniecowa w kontekście teorii traumy (trauma studies). Powstała ona na przełomie XX-XXI wieku i posiada charakter interdyscyplinarny. W literaturze postmodernizmu, do której można również zaliczyć twórczość Kuzniecowa, nabiera ona szczególnej aktualności. Można to zauważyć, na przykład, w monografii Writing History, Writing Trauma. Wykorzystując tą teorię prezentujemy fakt, iż bohater liryczny J. Kuzniecowa wykazuje cechy związane z biografią autora i jest on ściśle związany z koncepcją wojny. Dla poety wojna stanowi nieprzezwyciężoną traumę z dzieciństwa. Dokładna analiza jego biografii pokazuje, iż ojciec poety w 1942 roku uratował ich wioskę przed niemieckimi okupantami, a później umarł w jednym ze starć na Krymie w 1944 roku. Te fakty zostały przez nas ukazane jako mające istotny wpływ na twórczość Jurija Kuzniecowa. W latach 90 XX wieku w badaniach Sz. Felmana, D. Łauba i K. Karuta pojawił się termin trauma historyczna, który wyraża, przede wszystkim, proces przejawiania się traumy w zbiorowej pamięci narodu. Jednakże, w naszej pracy główny cel stanowi rozwiązanie problemu wpływu wojny jako zmitologizowanej rzeczywistości na świadomość i twórczość jednostki. W kontekście twórczego świata Kuzniecowa mówi się o wojnie-post factum, to znaczy o psychologicznej recepcji przez bohatera lirycznego wydarzeń, w których nie brał on bezpośredniego udziału. Indywidualne traumatyczne doświadczenia Jurija Kuzniecowa, związane z utratą bliskiego człowieka – ojca, uruchamiają mechanizm reprezentacji minionego we współczesnym. Proces ten historyk i badacz teorii traumy Dominik La Kapra nazywa przetworzeniem (working trough). Skoncentrowaliśmy naszą uwagę na wewnętrznym doświadczeniu i pamięci Kuzniecowa-syna, które bazują na rodowej ciągłości i bezpośredniej więzi z osobą Kuzniecowa-ojca. W ten sposób, postać ojca występuje w liryce J. Kuzniecowa jako archetyp Ojca, co jest bezpośrednio związane z rzeczywistymi wydarzeniami, które miały miejsce w życiu poety. Rodowa podświadoma więź ojciec-syn pozwala bohaterowi lirycznemu prowadzić dialog z ojcem w granicach świata literackiego. Jednakże taki dialog rekonstruuje w tekście również samą wojnę jako złożone wydarzenie, które autor postrzega tak jakby sam w nim uczestniczył.

EN

The article is to analyse the lyric poetry of a Russian poet Yuri Kuznetsov in the context of trauma studies. This theory was established at the turn of the 19th and 20th centuries and it has interdisciplinary character. In the postmodern literature, to which the writings of Kuznetsov also belong, it becomes especially up to date. It can be seen, for example, in the monograph Writing History, Writing Trauma. Using this theory we show that lyrical protagonist of Kuznetsov is autobiographical and that he is tightly connected with the concept of war. For the poet the war is a childhood trauma which is impossible to overcome. The deep analysis of his biography shows that the father of the poet in 1942 saved their village from the German invaders, yet later on he died in one of the battles on Crimea in 1944. We find those facts having a great influence on the writing of Yuri Kuznetsov. In the 90's in the literary research of S. Felman, D. Laub and K. Karut appears a term historic trauma, which expresses, mainly, the process of realisation of trauma in the collective memory of the nation. However, in this paper the focus is on solving of the problem of the influence of war as mythologized reality on consciousness and art of an individual. In the context of artistic world of Kuznetsov we speak about the war after-the-fact, that is, about the psychological reception of the lyrical protagonist of the events in which he did not participate directly. The individual traumatic experience of Yuri Kuznetsov, connected with the loose of a dear person – his father, initiates the mechanism of representation of the past in the present. The process is described by the historian and the researcher of the trauma theory Dominik La Kapra as working trough. We focused our attention on the inner experience and individual memory of Kuznetsov-the-son, which are based on the continuity of family line and the direct bond with the person of Kuznetsov-the-father. Thus, the figure of the father plays in Kuznetsov's lyric the role of the Father’s archetype, what is directly connected with the real events, which took place in the life of the poet. The subconscious family bound father-son lets the lyrical protagonist to have a conversation with his father within the literary world. However, such conversation reconstructs the war itself in the text as complex incident, which is experienced by the author as if he himself took part in it.

2

Nomadic Sisters: Migrant Identity in Joanna Bator’s Cloudalia and Sandra Cisneros’ Caramelo

80%

Gondor-Wiercioch A.

Porównania

|

2023

|

vol. 33

|

issue 1

367-384

PL

Artykuł jest analizą komparatystyczną dwóch współczesnych powieści, Chmurdalii Joanny Bator i Caramelo Sandry Cisneros, uwzględniającą podobieństwo w konstrukcji tożsamości głównych postaci kobiecych. Obie autorki koncentrują się na młodych kobietach (Joanna Bator na Dominice Chmurze, a Sandra Cisneros na Celayi Reyes), które wyruszają w podróż umożliwiającą im feministyczne samopoznanie poprzez przekraczanie granic geograficznych, historycznych i kulturowych. Autorka artykułu udowadnia, że pomimo oczywistych różnic pomiędzy Polską a Meksykiem, bohaterki Bator i Cisneros buntują się przeciwko temu samemu dziedzictwu katolickiej kultury patriarchalnej w swoich krajach ojczystych, zbudowanemu wokół nacjonalistycznych wizji historii i kanonu literackiego. Stopniowo autorkom Chmurdalii i Caramelo udaje się przepracować traumę historyczną poprzez rekonstrukcję figury doppelgangera i wypracowanie transkulturowej tożsamości feministycznej. Autorka artykułu wykorzystuje nie tylko odniesienia do motywów autobiograficznych w prozie Bator i Cisneros, ale również transnarodowe teorie tożsamości autorstwa Zygmunta Baumana i Amaryll Chanady.

EN

The article provides a comparative analysis of Joanna Bator’s Cloudalia and Sandra Cisneros’ Caramelo with regard to similar identity construction of the main female characters. Both authors concentrate on young women (Dominika Chmura in Cloudalia and Celaya Reyes in Caramelo) who set out for a journey of feminist self-discovery, crossing the boundaries of geography, history and culture. The author of the article argues that, despite the obvious differences between Poland and Mexico, the protagonists rebel against the same legacy of the Catholic patriarchal culture, reinforced by national visions of history and literary canon in the respective countries, and they gradually manage to rework historical trauma by reconstructing the doppelganger figure and creating new transcultural feminist paradigms. The arguments are reinforced not only by references to autobiographical motives in Bator’s and Cisneros’ fiction and diaries, but also by transnational identity studies of Zygmunt Bauman and Amaryll Chanady.

3

Роман-травелог Гузель Яхиной Эшелон на Самарканд: от изживания исторической травмы к персональной мифологи

70%

Smirnova A. I.

Przegląd Rusycystyczny

|

2022

|

issue 4

81-95

PL

Artykuł dotyczy powieści Guzel Jachiny Eszelon do Samarkandy poświęconej sowieckiej przeszłości i tematowi „wielkiego głodu” na początku lat 20., który interpretuje się jako zbiorową traumę. W analizie utworu uwzględniono chronotop drogi, semantykę nominacji rozdziałów, strukturyzację rozwoju fabuły, architekturę powieści. Przedstawiono też cel stworzenia tekstu, w którym elementy mitu, baśni, przypowieści przyczyniają się do stworzenia osobistej mitologii autora. Określono także metagatunkową specyfikę powieści podróżniczej. Z analizy tekstu wynika, że powieści Jachiny ukazują osobiste postrzeganie historycznej przeszłości nieistniejącego już kraju, „nowy historyzm” w objaśnieniu cywilizacji sowieckiej.

RU

В статье рассматривается роман Гузель Яхиной Эшелон на Самарканд, посвященный советскому прошлому и теме «большого голода» начала 1920-х годов, который осмысливается как коллективная травма; рассматривается хронотоп пути, семантика номинации глав, структурирующей развитие сюжета, архитектоника романа; выявляется установка на создание текста, включающего в себя элементы мифа, волшебной сказки, притчи, что способствует реализации персональной мифологии автора и определило метажанровую специфику романа-травелога. Проведенный анализ текста свидетельствует о том, что романное творчество Яхиной демонстрирует личностное восприятие исторического прошлого исчезнувшей страны, «новый историзм» в осмыслении советской цивилизации.

EN

The article examines the novel Echelon to Samarkand by Guzel Yakhina, dedicated to the Soviet past and the theme of «great hunger» of the early 1920s, which is interpreted as a collective trauma; analyzes the chronotope of the way, semantics of nomination of chapters structuring the development of the plot, architectonics of the novel; reveals the mindset to create a text that includes elements of myth, fairy tale, parable, which promotes author’s personal mythology and determined the meta-genre specifics of the novel-travelogue. The analysis of the text shows that Yakhina's novel expression demonstrates a personal perception of the historical background of the disappeared country, «new historicism» in the understanding of the Soviet civilization.

Refine search results

1 Porównania

1 Przegląd Rusycystyczny

1 humanistica 21

1 2023

1 2022

1 2018

1 Gondor-Wiercioch A.

1 Ponamorenko M.

1 Smirnova A. I.

Репрезентация войны как травматического события в поэзии Ю. Кузнецова

Nomadic Sisters: Migrant Identity in Joanna Bator’s Cloudalia and Sandra Cisneros’ Caramelo

Роман-травелог Гузель Яхиной Эшелон на Самарканд: от изживания исторической травмы к персональной мифологи