Search results

1

Beyond the definition. Allegory in Bulgarian literary thought and Atanas Dalchev’s poetry

100%

Rikev K.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2016

|

issue 6(9)

197-209

EN

The paper reviews Bulgarian definitions of allegory appearing in dictionaries and reference books. It reveals several paradoxes concerning the usage of the terms “alegoria” (алегория) and “inoskazanie” (иносказание) in contemporary Bulgarian language. Contrary to the lack of critical interest towards allegorical expression in 20th-century poetry, the author argues that several of Atanas Dalchev’s poems (most notably “Hospital” and “The House”) can be successfully interpreted allegorically.

2

Metadyskursywne markery tropów w języku francuskim i polskim

80%

Wołowska K.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

|

2018

|

vol. 36

|

issue 1

EN

inventoried the markers that are used in both languages to indicate the presence of the tropic sense, especially metaphorical, hyperbolic and ironic; we take into account the explicit markers (e.g. metaphorically speaking, to use a metaphor, etc.) whose function is to awaken the recipient’s attention by challenging the literal meaning and to direct the interpretation towards the tropic meaning. The analyzes are based on examples drawn mainly from Internet sites, illustrating the use of such markers in both languages.

FR

L’objectif de l’article est de décrire l’emploi de marqueurs verbaux du sens tropique en français et en polonais. Nous inventorions ainsi les marqueurs employés dans les deux langues pour signaler la présence du sens tropique, surtout métaphorique, hyperbolique et ironique ; nous prenons en compte les marqueurs explicites (ex. métaphoriquement parlant, pour employer une métaphore etc.) qui ont pour fonction d’éveiller l’attention du destinataire en contestant le sens littéral pour diriger l’interprétation vers le sens tropique. Les analyses s’appuient sur des exemples puisés surtout sur les sites d’Internet, illustrant l’emploi de tels marqueurs dans les deux langues.

PL

Celem artykułu jest opisanie użycia znaczników sensu tropicznego w językach francuskim i polskim. Uwzględnione zostały znaczniki używane w obu językach w celu zasygnalizowania odbiorcy obecności tropu, zwłaszcza metafory, hiperboli i ironii; analiza skupia się na znacznikach eksplicytnych (np. mówiąc metaforycznie, używając metafory itp.), których funkcją jest zwrócenie uwagi odbiorcy przez zakwestionowanie dosłownego znaczenia i skierowanie interpretacji w kierunku znaczenia tropicznego. Analizy opierają się na przykładach zaczerpniętych głównie z witryn internetowych, ilustrujących użycie tego typu znaczników w obu językach.

3

АПОЗИТИВНА СИНТАКСЕМА ЯК ВИРАЗНИК ТРОПЕЇЧНИХ ЗНАЧЕНЬ У ХУДОЖНЬОМУ ТЕКСТІ

80%

Рабчук І.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2020

|

vol. 8

|

issue 2

57-69

PL

Autorka artykułu skupia uwagę na funkcjonowaniu apozytywnych epitetów składniowych i metafor w poetyckiej różnorodności artystycznego stylu wypowiedzi. W niniejszym badaniu podjęto próbę całościowej analizy spektrum tropicznych znaczeń pozytywnej i półpredykatywnej składni w prozie i w poetyckich tekstach literackich charakteryzujących się pewnym obciążeniem stylistycznym. Często apozytywy funkcjonują jako epitety, porównania i metafory. Możemy też zauważyć, że w tekście literackim apozytywny syntaksem zarówno w pozycji izolowanej, jak i nieprzydzielonej można wyrazić za pomocą personifikacji, oksymoronu, paronomii, antytezy, amplifikacji. Potrafi także działać jako wyraz ironii, sarkazmu. Zdarzały się przypadki zastosowania półprzewidywalnego apozytywnego syntaksemu synekdochy, peryfrazy i hiperboli. W rezultaciebadania stwierdza się, że wszystkie apozytywy o funkcji tropicznej przyczyniają się do tworzenia wyrazistych obrazów zarówno ludzi, jak i innych istot, przedmiotów, otaczających ich zjawisk, pozwalają pisarzom przekazywać w wystarczająco angażujący i skondensowany sposób myśli, postawy i osobliwości światopoglądu.

EN

The article focuses on the fact that modern Ukrainian linguistic research is mainly devoted to the functioning of appositive epithets and metaphors syntaxemes in the poetical type of the belles-letters style. Therefore, the aim of the paper is an attempt at a comprehensive analysis of the tropical meanings of the appositive syntaxeme proper and semi-predicative appositive syntaxeme in texts of in prose and poetical belles-letters style, as well as a description of their stylistic roles. The article reveals that, in most cases, appositive syntaxemes are epithets, similes, and metaphors. Іt has been found that in belles-letters text, the appositive syntaxeme in detached and non-detached positions can take the form of the following tropes: personification, oxymoron, paronomasia, antithesis, amplification. Moreover, it is capable of expressing irony and sarcasm. The author records the cases of the use of semi-predicative appositive syntaxemes in the roles of synecdoches, periphrases and hyperboles. The author concludes that all appositive syntaxemes with tropical function create bright images of human characters as well as the other creatures, objects and phenomena that surround them. They allow writers to convey their thoughts, attitudes, and the peculiarities of their perception of the world.

4

Miłosz. Północ - Południe (intuicje i fragmenty)

80%

Olejniczak J.

Fabrica Litterarum Polono-Italica

|

2022

|

issue 4

1-18

IT

L’autore “legge” la poesia di Czesław Miłosz, seguendo le impronte italiane lasciate in essa. Sono sia echi di viaggi in Italia e in giro per l’Italia documentati nella biografia del poeta, che tracce derivate dalla lettura di scrittori italiani, dal fascino per la pittura, l’architettura e il paesaggio modellato dall’uomo. Tutti questi indizi – come risulta  – ci introducono ai motivi più significativi della poesia dell’autore di Gucio zaczarowany, così come agli elementi della tradizione letteraria che sono fondamentali per quella poesia. Sono anche un’immagine dell’evoluzione della poetica di Miłosz. Il saggio è scritto nella poetica di un frammento, con l’autore che condivide le sue intuizioni interpretative piuttosto che fornire conclusioni inequivocabili. Egli pone domande sui misteri contenuti nelle poesie di Miłosz, piuttosto che fornire risposte inequivocabili e definitive. In un certo senso, “invita” a  studiare le poesie dell’autore di Trzy zimy. Queste “tracce” italiane, tuttavia, portano a  una conclusione sulla coerenza dell’opera poetica di Miłosz.

EN

The author interprets Czesław Miłosz’s poetry, following the Italian traces left in it. These are both echoes of travels to Italy and traces derived from reading Italian writers, fascination with painting, architecture and the landscape shaped by man. All these traces introduce the most important motifs of the poetry of the author of “Gucio Enchanted,” as well as the essential elements of the literary tradition for this poetry. They are also an image of the evolution of Miłosz’s poetics. The essay is written in the poetics of the fragment. Rather than drawing unambiguous conclusions, its author shares his interpretative intuitions. He carries out a careful inquiry into the secrets contained in Miłosz’s poems rather than presenting definitive answers. In a  way, it “invites” you to study the poems of the author of “Three Winters.” These Italian “traces” lead, however, to the conclusion about the coherence of Miłosz’s poetic work.

PL

Autor „czyta” poezję Czesława Miłosza, podążając za pozostawionymi w niej włoskimi śladami. Są nimi zarówno echa udokumentowanych w biografii poety podróży do Włoch i po Włoszech, jak i tropy wywodzone z lektury włoskich pisarzy, fascynacji malarstwem, architekturą oraz ukształtowanym przez człowieka pejzażem. Wszystkie te tropy – jak się okazuje – wprowadzają w najistotniejsze motywy poezji autora Gucia zaczarowanego, a także w zasadnicze dla tej poezji elementy tradycji literackiej. Są też obrazem ewolucji poetyki Miłosza. Esej napisany jest w poetyce fragmentu, jego autor raczej dzieli się interpretacyjnymi intuicjami, niż stawia jednoznaczne konkluzje. Raczej stawia pytania o tajemnice zawarte w wierszach Miłosza, niż udziela jednoznacznych i zamykających odpowiedzi. Niejako „zaprasza” do studiowania wierszy autora Trzech zim. Te włoskie „ślady” prowadzą jednak do konkluzji o spójności dzieła poetyckiego Miłosza.

5

Ideal qualities, properties, tropes. Ingarden’s solution and contemporary solutions

71%

Kaczmarek J., Kaczmarek J.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2020

|

issue 4

6

Kilka uwag o opisie autotematycznym (i nie tylko). Wiersz (Trackless) Andrzeja Sosnowskiego w perspektywie filozofii języka

61%

Waligóra A.

Forum Poetyki

|

2020

|

issue 20

62-73

EN

The paper attempts at interpreting the famous poem Wiersz (Trackless) by Andrzej Sosnowski based on some theses of language philosophers (Fregge, Searle, Russel). The notions of a trace and trope extracted from the poem serve as the basis for interpteting the phenomenon of mise en abyme (which, as is suggested, has a trope-like structure). Issues such as a trope, trace, mise en abyme, language philosophy, are problematized according to the category of description, which is understood as: 1. The basic way of framing “lack” and “loss”, key terms in Sosnowski’s poetry; 2. A key element of an autothematic poem which – according to Jonathan Culler – consists of the described and describing layers; 3. Fundamental way of cognition, especially in the face of ambiguities related to the category of a name supposed by language philosophy.

PL

Artykuł jest próbą zinterpretowania słynnego Wiersza (Trackless) autorstwa Andrzeja Sosnowskiego na podstawie tez filozofów języka (Frege, Searle, Russell). Wywiedzione z wiersza pojęcia śladu i tropu służą interpretacji zjawiska autotematyzmu (który – jak próbuje wskazać autorka – ma strukturę tropiczną). Wskazane problemy (trop, ślad, autotematyzm, filozofia języka) zostają omówione w świetle kategorii opisu, który ujmowany jest jako: 1) podstawowy sposób ujmowania „braku” i „straty”, pojęć istotnych dla projektu poetyckiego omawianego autora; 2) istotna składowa utworu autotematycznego, który – zgodnie z tezami Jonathana Cullera – dzieli się na warstwę opisywaną i opisującą; 3) fundamentalny sposób poznania, zwłaszcza w obliczu suponowanych przez filozofię języka niejasności wiązanych z kategorią nazwy.

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

1 Fabrica Litterarum Polono-Italica

1 Forum Poetyki

1 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

1 Studia Ukrainica Posnaniensia

1 Kaczmarek J.

1 Olejniczak J.

1 Rikev K.

1 Waligóra A.

1 Wołowska K.

1 Рабчук І.

1 2022

3 2020

1 2018

1 2016

Beyond the definition. Allegory in Bulgarian literary thought and Atanas Dalchev’s poetry

Metadyskursywne markery tropów w języku francuskim i polskim

АПОЗИТИВНА СИНТАКСЕМА ЯК ВИРАЗНИК ТРОПЕЇЧНИХ ЗНАЧЕНЬ У ХУДОЖНЬОМУ ТЕКСТІ

Miłosz. Północ - Południe (intuicje i fragmenty)

Ideal qualities, properties, tropes. Ingarden’s solution and contemporary solutions

Kilka uwag o opisie autotematycznym (i nie tylko). Wiersz (Trackless) Andrzeja Sosnowskiego w perspektywie filozofii języka