Search results

1

Nieobronne obiekty przyforteczne zewnętrznego pierścienia umocnień Twierdzy Toruń na początku lat dwudziestych XX wieku

100%

Nastrożny P.

Rocznik Toruński

|

2016

|

issue 43

225-248

2

Twierdza Kłodzko jako obiekt turystyki historyczno-militarnej

63%

Kowal J.

Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja

|

2015

|

issue 2(16)

107-119

PL

W opracowaniu zwrócono uwagę na Twierdzę Kłodzko, zbudowaną na skalistym szczycie (369 m n.p.m.), wznoszącym się nad miastem, będącym interesującym przykładem ciągłości rozwoju zespołu umocnień, dokonującemu się na przestrzeni niemalże 1000 lat. W sezonie letnim 2014 metodą sondażu diagnostycznego (ankieta) przeprowadzono badania nad ruchem turystycznym i jego uwarunkowaniami. Wyniki ankiety miały posłużyć określeniu, jaką rolę ten obiekt pełni w promocji miasta Kłodzko i regionu, a także przyczynić się do oceny stopnia wykorzystania jako źródła dochodów.

EN

The study highlighted the Kłodzko Fortress built on a rocky peak (369 meters) above the city which is an interesting example of the continuity of the development of defenses making the team over the almost one thousand years. In the summer 2014 method of diagnostic survey (survey) carried out research on tourist traffic and its determinants. The survey results were used to determine what role this object plays in promoting the city Kłodzko and the region, as well as contribute to the assessment of the degree of utilization as a source of income.

3

Twierdza Emona. Na nadmorskich stokach średniowiecznego Hemusu

63%

Marinow K.

Vox Patrum

|

2008

|

vol. 52

|

issue 1

617-633

EN

La forteresse Emona constitua une des fortifications flanquant les versants maritimes de la montagne Hemus (Bałkan, Stara Pianina), qui etaient une bariere strategique la plus importante dans la Thrace Nord-Est au Moyen Age. Construite le plus probablement par les Byzantins au dćbute du XII siecle, apres la liberation de la Bułgarie de la suprematie byzantine a la fin de ce siecle, elle tomba dans les mains bulgares. Les Byzantins la rattraperent pour le periode entre 1279/1280-1304. Au XIV siecle elle resta dans les mains bulgares, brievement tombant sous suprematie latine en tant que le resultat de la campagne du comte Amadee de Savoy contre la Bułgarie en 1366-1367, pour succomber aux Ottomans a la fin de ce siecle. Une derniere fois elle fut sous le pouvoir des Byzantins dans les annees 1403-1453. La place de fortification au but du promontoire maritime, avancć dans la mer, fit qu’Emona constitua un des port fondamentaux et a la fois un des points d’orientation pour la navigation aux XII-XV siecles sur le trajet maritime entre les centres maritimes importants comme Anchiale, Messembrie et Varna. Avec ce centre deux embarcaderes furent lies - aux versants Sud du promontoire ainsi qu’au Nord de la forteresse, dans la baie de Saint Demetrius. Sa place, proche a Anchiale et Messembrie, exereants pour la Byzance le role des bases d’ataques pour les actions militaires contre la Bułgarie, determina son importance comme un avant-poste de la partie la plus d’est du systeme de la defense de Stara Pianina pour un Etat bulgare. Emona limita du Sud et veilla sur l’acces au massif de Stara Pianina du cóte de la mer, surveillant aussi les mouvements sur la route maritime de terre. Dans la domene ecclesiastique elle resta au principe constamment liee avec la metropole de Messembrie, alors soumise au patriarcat de Constantinople, meme dans le temps, ou elle fut place entre les frontieres de l’Etat bulgare.

4

Nowa funkcja w starych murach – rewitalizacja terenów fortecznych jako szansa na rozwój i promocję na wybranych przykładach

51%

Wojtoń E.

Problemy Rozwoju Miast

|

2012

|

issue 4

77-91

PL

Tereny poforteczne bardzo długo pozostawały na marginesie zainteresowań specjalistów różnych dziedzin. Obecnie podlegają procesom rynkowym – zmienia się ich stan prawny, własnościowy. Może to być dla nich zarówno szansą, jak i sporym zagrożeniem. Obiekty militarne nie są też najczęściej postrzegane przez społeczeństwo jako odznaczające się szczególnymi wartościami estetycznymi, co dodatkowo komplikuje ich sytuację. Od kilku lat zmienia się tendencja do ich niszczenia lub przyzwalania na dewastację. Przełomem była druga połowa lat 90. XX w., kiedy to zaczęto prace nad programami ochrony i zagospodarowaniem najważniejszych twierdz na ziemiach polskich. Zaczęto wytyczać trasy turystyczne po obiektach fortecznych, otwierać hotele i schroniska młodzieżowe, muzea i kawiarnie. Ciągle jednak w Polsce występuje duży dysonans pomiędzy znacznym potencjałem, jaki posiadamy w zakresie turystyki militarnej, a słabo rozwiniętą ofertą turystyczną i nie do końca przemyślaną promocją. Rozwój turystyki obiektów powojskowych dopiero od niedawna zaczyna dotyczyć Polski. Może on przynieść istotne korzyści ekonomiczne, zaś znalezienie właściwej funkcji, odpowiednia akcja promocyjna i informacyjna, mogą doprowadzić do tego, że staną się one atrakcją dla odwiedzających i spowodują wzrost gospodarczy regionu i podniesienie poziomu życia mieszkańców.

EN

For a long time fortifications were on the margin of interests of different types of specialists. Now we could observe the situation in Poland is changing, because of free market (regards as well ownership as legal status). That situation could be simultaneously a chance or a threat. The biggest problem is with XIXth and XXth century military objects, because of their dimension. They should be treated as a whole, but it is hardly possible. Fortifications are considered by the societies rather as a source of building materials than a valuable monuments. But it is going to be better. Taking into consideration number of styles and schools of architecture, fortifications in Poland seem to be of a big potential for tourism and could raise up the living standard. The 90s of the XXth century became a breakthrough, management plans, protection programmes were created. Also tourist routes, culture and recreation parks, hotels, museums, restaurants were opened in previous military buildings. But co-operation between local and central governments and support from local societies is needed.

5

Plany odtworzenia fortyfikacji Wrocławia z lat 1807–1830

51%

Podruczny G., Wichrowski M.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2021

|

vol. XXII (LXXIII)

|

issue 2 (276)

49-86

EN

The content of the article follows the process of designing the reconstruction of Wrocław’s fortifications between the years 1807–1830. The starting point for the authors consists of a detailed description of the state of preservation of the old fortifications after the completion of the demolition process by the French in 1807. This description is based on material held in the Geheimes Staatsarchiv in Berlin. The main content of the text comprises a presentation of ideas and concepts concerning the reconstruction of the fortifications. The concepts contained in several documents produced between 1807–1824 and in four drawing projects conducted between 1820–1830 have survived to this day. A number of individuals were involved in the discussion regarding the possible shape of the rebuilt fortifications, including the following officers: Grawert, Rode, Pullet, Harroy, Boyen, Grolman, Liebenroth and Schubert. The authors present an overview of the discussions and projects, the only trace of which is the moat around the Old Town that exists to this day, and on its back, a rebuilt and partially preserved promenade, that served at a time a terrain reserve for the provisional reconstruction of the fortifications.

RU

Цель данной статьи – проследить процесс проектирования реконструкции фортификационных сооружений Вроцлава в 1807–1830 гг. Отправной точкой для авторов является подробное описание состояния сохранности старых сооружений после завершения их сноса французами в 1807 г. Это описание основано на архивах берлинского ресурса Geheimes Staatsarchiv. Текст статьи содержит изложение идей и концепций реконструкции фортификационных сооружений. Концепции, содержащиеся в нескольких документах, созданных в 1807–1824 гг., и в четырех чертежах 1820–1830 гг., сохранились до наших дней. Около дюжины человек участвовали в обсуждении возможной формы восстановленных сооружений, включая офицеров: Граверта, Роде, Пуллета, Харроя, Бойена, Грольмана, Либенрота и Шуберта. Авторы статьи представили обсуждение проектов и дискуссии, одним из следов которых является ров вокруг Старого города, существующий до сих пор, а также построенный и частично сохранившийся за этим ровом променад, являющийся территориальным резервом для временной реконструкции фортификационных сооружений.

PL

Treścią artykułu jest prześledzenie procesu projektowania odbudowy fortyfikacji Wrocławia w latach 1807–1830. Punktem wyjścia dla autorów jest dokładny opis stanu zachowania starych fortyfikacji po zakończeniu procesu ich rozbiórki przez Francuzów w 1807 r. Opis ten bazuje na archiwaliach z zasobu berlińskiego Geheimes Staatsarchiv. Zasadniczą treścią tekstu jest prezentacja pomysłów i koncepcji na odbudowę fortyfikacji. Do dziś przetrwały koncepcje ujęte w kilku dokumentach powstałych w latach 1807–1824 oraz w czterech rysunkowych projektach z lat 1820–1830. W dyskusję nad możliwym kształtem odbudowanych fortyfikacji zaangażowanych było kilkanaście osób, w tym oficerowie: Grawert, Rode, Pullet, Harroy, Boyen, Grolman, Liebenroth i Schubert. Autorzy przedstawili omówienie projektów i dyskusji, po których jedynym śladem jest istniejąca do dziś fosa wokół Starego Miasta i zrealizowana oraz częściowo zachowana na jej zapleczu promenada, będąca wówczas rezerwą terenową dla prowizorycznego odtworzenia fortyfikacji.

6

THE GREEK CATHOLIC CHURCH AND THE PROBLEM OF RUTHENIAN DESERTION IN PRZEMYŚL, JANUARY 1915: DOCUMENTS FROM THE KRIEGSARCHIV, VIENNA

45%

Watson A.

Rocznik Przemyski

|

2018

|

vol. 54

|

issue 1(21): Historia

287-301

PL

W artykule autor omawia problem dezercji Rusinów w Twierdzy Przemyśl w czasie II oblężenia na przełomie lat 1914 i 1915. W garnizonie znajdowały się dziesiątki tysięcy ukraińskojęzycznych żołnierzy, na których dowódcy patrzyli z głęboką nieufnością. Kiedy po listopadzie 1914 r. wzrosły przypadki dezercji, dowództwo Twierdzy zwróciło się o pomoc do Kościoła greckokatolickiego. Autor analizuje wysiłki lokalnego biskupa na rzecz wzmocnienia lojalności, ale i motywy stojące za dezercją. Okazuje się, że to nie rusofilskie sympatie – jak się obawiało dowództwo Twierdzy – ale raczej prześladowania ze strony władz państwowych i surowe warunki oblężenia wyalienowały Ukraińców. Korespondencja między dowództwem a biskupem, zachowana Kriegsarchiv w Wiedniu, przytoczna w języku oryginalnym, tj. niemieckim i prztłumaczona na język angielski.

7

Grodno podczas Wielkiej Wojny (1914–1918)

45%

Pivavarchyk S., Stasiuk A.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

|

2018

|

vol. Zeszyt

|

issue XXXII

341-350

PL

W artykule analizowane są wydarzenia, które miały miejsce w Grodnie w latach I wojny światowej. Dokonuje się określenia i opisania okresów uczestnictwa Grodzieńskiego Garnizonu w działaniach wojennych w latach 1914–1915, charakteryzuje się tryb niemieckiej okupacji od września 1915 do kwietnia 1919 r. Zwraca się szczególną uwagę na fakt, że grodzieńska twierdza, pomimo niekompletności budowy fortyfikacji, była dla Rosyjskiej Armii ważną bazą operacyjną, miejscem formacji i szkolenia oddziałów biorących następnie udział w walkach na froncie. Twierdza była także punktem logistycznym wojsk, ale w szczególności miała duże znaczenie moralne dla wojska i lokalnej ludności. Pod koniec 1918 r. i na początku 1919 r., w wyniku działalności polityczno-wojskowej przedstawicieli ruchów narodowych, Grodno zostało przekazane przez dowództwo niemieckie odrodzonemu Państwu Polskiemu.

EN

The article examines the events that took place in Grodno during the World War I. It establishes and describes the periods of the Grodno garrison's participation in the military operations of 1914–1915. It elaborates on the regime of German occupation from September 1915 until April 1919. It is emphasized that the Grodno Fortress, despite the incompleteness of its fortification construction, was an important operational base for the Russian army. It served as the place of formation and training for military units that later fought in the warfare at the front. While it was used as the point of material and technical support for troops, it served as a strong moral beacon for the army and the local population. In the late 1918 and early 1919, as a result of political and military activity of national movements’ representatives, Grodno was transferred to the revived Polish State by the German command.

8

Nieznane źródło do dziejów oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen z 1700 roku

45%

Trąbski M.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2017

|

vol. XVIII (LXIX)

|

issue 3 (261)

183-193

EN

The capture of the Stronghold of Kokenhausen in October 1700 was the last act of the 8-month-long campaign of August II’s army on the area of Swedish Inflanty Voivodeship. After the disgrace of the premature abandoning of the siege of Riga (the main aim of this campaign), it was a vital military and political success. However, in the literature concerning the Great Northern War the pieces of information on this event are mostly scarce and when confronting them with each other one can see many contradictions and oblique statements. It causes the picture of the siege and surrender of the Kokenhausen Stronghold to be unclear and bring doubts to mind. The only way out of this situation is referring to a first-hand source of information – i.e. to a description given by a witness of the events. Such a source is undoubtedly the letter written on 9th October 1900 in the camp of the Saxon army near Kokenhausen, presented herein. Its author was probably a court treasurer of the Crown, Atanazy Miączyński (1639–1723), experienced commander of John III Sobieski’s times, as well as a faithful supporter of August II.

RU

Захват крепости Кокенгаузена в октябре 1700 года стал последним актом восьмимесячной кампании, проводимой армией Августа II на территории шведской Ливонии. После преждевременного отказа от осады Риги (главной цели этой кампании) это был существенный военный и политический успех. Однако в работах, посвященных Великой Северной войне, сведения об этом событии преимущественно скудны, а при сопоставлении фактов можно обнаружить множество недосказанностей и противоречий. Вследствие этого образ осады и капитуляции крепости в Кокенгаузене неясен и вызывает сомнения. Единственный выход из этой ситуации – обращение к непосредственному источнику информации, т.е. описанию, составленному свидетелем событий. Им, без сомнений, является письмо, датированное 9 октября 1700, написанный в лагере саксонской армии под Кокенаузеном. Вероятнее всего, его автором был подскарбий надворный коронный Афанасий Миончинский (1639–1723), опытный командир времен Яна III Собеского и верный сторонник Августа II.

PL

Zdobycie Twierdzy Kokenhausen w październiku 1700 r. było ostatnim aktem ośmiomiesięcznej kampanii prowadzonej przez wojska Augusta II na terenie szwedzkich Inflant. Po blamażu związanym z przedwczesnym porzuceniem oblężenia Rygi (głównego celu tej kampanii) był to istotny sukces militarny i polityczny. Jednakże w opracowaniach poświęconych wielkiej wojnie północnej informacje na temat tego wydarzenia w większości są skąpe, a konfrontując je ze sobą, zauważyć można liczne sprzeczności i niedomówienia. Powoduje to, że obraz oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen jest niejasny i nasuwa wątpliwości. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest sięgnięcie do bezpośredniego źródła informacji – tj. opisu przedstawionego przez świadka wydarzeń. Takim jest bez wątpienia prezentowany powyżej list z 9 października 1700 r., napisany w obozie armii saskiej pod Kokenhausen. Jego autorem był prawdopodobnie podskarbi nadworny koronny Atanazy Miączyński (1639–1723), doświadczony dowódca z czasów Jana III Sobieskiego oraz wierny stronnik Augusta II.

Refine search results

2 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Problemy Rozwoju Miast

1 Rocznik Przemyski

1 Rocznik Toruński

1 Vox Patrum

1 Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

1 Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja

1 2021

2 2018

1 2017

1 2016

1 2015

1 2012

1 2008

1 Kowal J.

1 Marinow K.

1 Nastrożny P.

1 Pivavarchyk S.

1 Podruczny G.

1 Stasiuk A.

1 Trąbski M.

1 Watson A.

1 Wichrowski M.

1 Wojtoń E.