Search results

1

Principle of professional reliability of journalism and unlawfulness

100%

Święcka K.

Studia Prawnicze

|

2011

|

issue 3-4 (189)

147-167

EN

Despite a difference in opinions held by the jurisdiction and the doctrine, the criterion of special care and reliability should be recognized as one of the circumstances resulting in finding a journalist’s activity lawful or unlawful. We could support the opinion according to which failure to maintain special care belongs to the sphere of unlawfulness (not guilt) since a valid legal system obliges a journalist to act with particularly special care. It is ofmost importance to create some rules of conduct, objective criteria, and more or less precise model of a journalist’s profession. By far a point of reference is necessary which would serve as a comparative scale for those accused of violation so that they could be formally charged. An action will be found blameworthy if a required level of care has not beenmaintained. If a journalist observed the rules of special care while collecting, verifying and publishing information, even though their conduct violated personal interests of a person described in the publication, such conduct will not be considered unlawful. A model of careful and diligent action is formulated by legal provisions, decorum or deontological principles. Journalists are required to be better prepared for their duties, which include not only proving subjective circumstances but also showing objective elements according to which someone’s behavior was consistent with the state of special knowledge and life experience. Such a person is obliged to constantly broaden their knowledge and professional skills. Journalists are obliged to perform all possible actions requiring specialist professional qualifications connected with seeking the truth reliably and conscientiously, with due criticism and care of details. Journalists may not disseminate false, unreliable or unverified information; otherwise their actions will be considered unlawful. A duty of reliability means the obligation to seek for the truth and rational argumentation while making a negative evaluation. The above actions generally refer to the factual and legal state as well as the form of working. Remissness of due care and professional reliability may constitute the grounds for professional or civil liability (including criminal liability). The introduction of this requirement, which results from a journalist duty to seek for the truth,is justified by the protection of the object of special importance, which personal interests undeniably are. The obligation to maintain special care generally takes effect in truthfulness of presented facts. If the news appeared to be false, there is a possibility of applying a circumstance excluding liability if a journalist proved that in that case he had verified the authenticity of the news which was published. Thus liability is avoided and the proof of the news’ authenticity is replaced by the duty of its thorough verification, i.e. maintenance of the rule of special care. The resolution of the Supreme Court of 18th February 2005, which was criticized by the doctrine, abandoned a theory according to which an “objectively untrue” statement is unlawful. Nevertheless, this attitude is in line with the European Court of Human Rights’ way of thinking. Maintenance of special care and reliability while collecting and using press materials by journalists (Art. 12 par. 1 of the media law) excludes the feature of unlawfulness of a journalist action. Moreover, it should be noticed that proving that charges are right is not always a necessary and independent prerequisite to exclude liability of a person violating personal interests (e.g. in the sphere of privacy).

2

Czynne delikty orzecznicze w Kodeksie cywilnym – od winy kwalifikowanej po niezgodność z prawem i… winę kwalifikowaną

100%

Wojewoda M., Szymura-Strumiłło K.

Kwartalnik Prawa Prywatnego

|

2018

|

vol. 27

|

issue 2

435-455

EN

Civil liability of public authorities – as regulated in the Polish Civil Code of 1964 – has undergone important changes in the year 2004. The new wording of art. 417 ff. of the Code was meant to align the old statutory solutions with art. 77 of the Polish Constitution of 1997, which proclaims the right of individuals to get compensation for any damage inflicted by an unlawful exercise of public authority. Thus, it is unlawfulness that has become the key prerequisite to establish public authority’s liability. Interestingly, this holds true also in cases where an erroneous judicial ruling or administrative decision is the source of damage, provided that such ruling/decision is final and cannot be challenged in the usual way (art. 4171 §2 of the Civil Code). Still, to start the compensation case the plaintiff needs to have previously established the unlawfulness of the ruling/decision in special proceedings, which – at least with regard to judicial rulings – takes place in front of the Supreme Court. The above scheme imputes the abandonment of the qualified fault of the ‘author’ of the incriminated ruling/decision (i.e. the judge or the administrative organ) as a precondition to apply for civil compensation. It marks an important difference with the original wording of art. 418 of the Civil Code (now repealed), which – in case of juridical delicts – required that such qualified fault was established. According to the provision in question, compensation could be sought only if the giving of the ruling/decision constituted a criminal or disciplinary offence confirmed in separate proceedings (before initiating the case for damages). While presenting the evolution of the Polish regulations concerning juridical delicts, the authors of the article try to demonstrate that the apparent shift from qualified fault (art. 418 of the Civil Code in the original wording) to purely objective unlawfulness (art. 4171 §2) is only superficial if not fictitious. According to prevailing case law, the ‘unlawfulness’ of the ruling/decision concerns exclusively these juridical errors that are obvious, indisputable and which can be spotted without complicated legal analysis. In this light the authors point out that making such errors cannot happen without the clear fault of the judge or the administrative organ. This means that the subjective element, although hidden, is still present in the construction of the liability.

3

Bezprawność a niezgodność z prawem na tle „kodeksowej” odpowiedzialności odszkodowawczej władzy publicznej.

75%

Pałka A.

Państwo i Społeczeństwo

|

2015

|

issue 1

37-46

EN

Present model of state liability contained in art. 417 and art. 4171 of the Civil Code maps and concrete content of art. 77 § 1 of the Constitution. Abovementioned provisions combines the state liability to the occurrence of illegality, rather than unlawfulness that is rooted in the general principles of tort liability. Mentioned periods are not identical, and the fact that legislature use the term contained in constitutional norm suggest meaning of the term set out in the judgment of the Tribunal of 4 December 2001, ref. No. SK 18/00 act, OTK 2001 No. 8, item. 256. (i.e. strict recognition of the term involving only denial of behavior that includes orders and prohibitions under the current rules, agreed with regard to the constitutional recognition of the sources of law). It should be noted, however, that due to the nature of certain official actions, violations range implying state liability should be subjected to additional restriction to allow effective functioning of certain institutions and state authorities.

4

Wrongfulness of a court’s decisions, acts and/or omissions as a condition of tortious obligations in Ukraine

75%

Kulitska S. V.

Adam Mickiewicz University Law Review

|

2016

|

vol. 6

157-171

EN

An attempt to analyze one of the necessary conditions determining the obligations to compensate for damage caused by the judiciary is made in the article. The author focuses on the wrongfulness of a court’s decisions, acts and/or omissions as a condition of such obligations. It is emphasized that the category “miscarriage of justice” is used as a generic term for the aforementioned forms of wrongful behavior under the provisions of some international instruments and the legislation of some foreign countries. Meanwhile, the author shows that the incorporation of such an approach into national legislation is inappropriate. It is concluded that the problem of extending the list of wrongful actions of judicial bodies and their officials is particularly relevant for Ukraine, considering the practice of the ECHR. Special attention is given to the case of compensation for damage caused to an individual or legal entity as a result of a court rendering an illegal decision in a civil case.

5

Sprzeczność z prawem jako przesłanka odpowiedzialności członka zarządu - analiza orzecznictwa

75%

Żok K.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

issue 7

34-44

EN

The purpose of this article is to investigate the unlawfulness as a premise for liability of a management board member for damage caused to the company. The main point of reference for these considerations is the case law which requires the company to indicate a 'specific' provision breached by a management board member. The article argues that such an approach raises significant theoretical and practical difficulties related to the precise determination of the correct behaviour of a management board member. At the same time, the analysis shows that the judgments most often refer to the above requirement in a special context, i.e. in cases concerning compensation for damage caused by negligent behaviour of the management board member. In conclusion, the article questions the validity of the discussed requirement.

PL

Celem niniejszego artykuł jest zbadanie sprzeczności z prawem jako przesłanki odpowiedzialności członka zarządu za szkodę wyrządzoną spółce. Głównym punktem odniesienia dla tych rozważań jest orzecznictwo, w którym wymaga się wskazania przez spółkę „konkretnego” przepisu naruszonego przez członka zarządu. W artykule wywodzi się, że takie ujęcie budzi istotne trudności teoretyczne i praktyczne związane z dokładnym określeniem prawidłowego zachowania członka zarządu. Jednocześnie z analizy wynika, że orzeczenia najczęściej odnoszą się do powyższego wymogu w szczególnym kontekście, tj. w sprawach dotyczących naprawienia szkody wyrządzonej spółce przez niestaranne zachowanie członka zarządu. W konkluzji artykuł kwestionuje zasadność omawianego wymogu.

6

Jeszcze o aspekcie formalnym kontratypu obrony koniecznej

63%

Siwek K.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2022

|

vol. 84

|

issue 3

241-253

EN

This study concerns the legal nature of the so-called counter-types and is a response to polemical remarks by Mikołaj Iwanski, Mikołaj Małecki, Szymon Tarapata and Witold Zontek. The considerations are conducted on the basis of the rules of the derivational theory of legal interpretation, the concept of the interpretation of law, and the principles of legislative technique, and in the light of the issues associated with basic legal modalities. On this basis, it is established that the provisions establishing countertypes are modifiers of the content of incomplete central provisions, and that they change the scope of application of norms sanctioned in criminal law, but do not modify sanctioning norms. Conduct performed under the conditions of the countertype does not involve exceeding the sanctioned norm and is an act that is legally indifferent, but not legally neutral. The proposed approach cannot be equated with the theory of negative elements of a prohibited act.

PL

Niniejsze opracowanie dotyczy charakteru prawnego tzw. kontratypów i jest odpowiedzią na uwagi polemiczne autorstwa Mikołaja Iwańskiego, Mikołaja Małeckiego, Szymona Tarapaty oraz Witolda Zontka. Rozważania prowadzone są zgodnie z regułami derywacyjnej koncepcji wykładni prawa, zasady techniki prawodawczej oraz zagadnienia podstawowych modalności prawnych. Na tej podstawie ustalono, że przepisy statuujące kontratypy są modyfikatorami treściowymi przepisów centralnych niepełnych i zmieniają zakres zastosowania norm sankcjonowanych w prawie karnym oraz nie modyfikują norm sankcjonujących. Zachowanie zrealizowane w warunkach kontratypu nie wiąże się z przekroczeniem normy sankcjonowanej i jest czynem indyferentnym prawnie, ale nie jest nieobojętnym prawnie. Proponowane ujęcie nie może być utożsamiane z teorią negatywnych znamion czynu zabronionego.

7

Obowiązek szczególnej staranności dziennikarza przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych

63%

Sobczak J., Kakareko K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2022

|

issue 5(69)

225-239

PL

Celem artykułu jest ustalenie, w oparciu o stanowisko orzecznictwa i poglądy doktryny, treści pojęcia szczególnej staranności wskazanej w art. 12 sek. 1 Prawa prasowego obowiązek dochowania należytej staranności przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych. Artykuł zwraca uwagę na różnice w pojmowaniu „należytej staranności” w odniesieniu do wielu zawodów, zwłaszcza medycznych, oraz „szczególnej staranności” nałożonej na dziennikarzy. Treść art. 355 § 2 k.c. jako określające, jakiej staranności oczekuje się od profesjonalistów. Rozważano, czy dochowanie „szczególnej staranności” przy zbieraniu materiałów wykluczyłoby bezprawność działań dziennikarza, gdyby okazało się, że mimo tej staranności podano nieprawdziwe informacje. Omówiono skutki niedochowania szczególnej staranności w kwestii odpowiedzialności dziennikarza, opierając się na analizie orzecznictwa, zgodnie z którą należyta staranność wymagana jest na wszystkich etapach zbierania i wykorzystywania materiałów prasowych. Problem szczególnej staranności skonfrontowano z działaniami dziennikarza w obronie ważnego interesu społecznego, a na koniec przedstawiono zakres szczególnej staranności wymaganej od dziennikarza.

EN

The aim of the article is to establish the content of the concept of special diligence indicated in art. 12 sec. 1 of the Press Law, the obligation to exercise due diligence in collecting and usage press materials. The content of Art. 355 § 2 of the Civil Code as specifying what the diligence is expected from professionals. It was considered whether the exercise of “due diligence” in collecting the materials would exclude the unlawfulness of the journalist’s actions, if it turned out that, despite this diligence, false information was provided. The effects of failure to exercise due diligence in the matter of journalist’s liability were discussed, based on the analysis of jurisprudence that due diligence is required at all stages of collecting and usage press materials. The problem of due diligence was confronted with the journalist’s actions in defense of an important social interest.

8

Względny charakter bezprawności jako mechanizm ograniczający zakres odpowiedzialności za szkodę

63%

Zagórowski M.

Zeszyt Prawniczy UAM

|

2023

|

issue Nr 13

155–166

PL

Artykuł dotyczy kwestii rozumienia przesłanki bezprawności w reżimie odpowiedzialności deliktowej jako bezprawności względnej. Stanowi analizę dotychczasowego dorobku doktryny i orzecznictwa. Porusza również zagadnienia obecne w najnowszym orzecznictwie dotyczące odpowiedzialności państwa za naruszenie norm jakości powietrza. Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie, czy przyjęcie koncepcji bezprawności względnej jest odpowiednim narzędziem do zawężania zakresu odpowiedzialności odszkodowawczej, a także czy rozumienie przesłanki bezprawności jako zjawiska względnego jest odpowiednim sposobem wykładni przepisów polskiego Kodeksu cywilnego. Autor stoi na stanowisku, że używanie mechanizmów zawężających zakres odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych jest niezbędne ze względu na zwiększanie się liczby zjawisk mogących powodować masowe formułowanie roszczeń odszkodowawczych. Zdaniem autora koncepcja względnego charakteru bezprawności deliktowej jest w tym zakresie odpowiednim narzędziem.

EN

The article addresses the issue of understanding the premise of illegality in the tort liability regime as relative illegality. It is an analysis of the doctrine and case law. The aim is to answer the question whether adopting the concept of relative unlawfulness is an appropriate tool for narrowing the scope of liability for damages, and whether understanding the premise of unlawfulness as a relative phenomenon is an appropriate way of interpreting the provisions of the Polish Civil Code. The author claims that use of mechanisms narrow-ing the scope of tort liability is necessary due to the increasing number of phenomena that may cause mass formulation of claims for damages.

9

Body of Crime in Czech and Polish Criminal Law

63%

Grudecki M.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2022

|

vol. 4(XXII)

129-142

PL

Rzeczpospolita Polska i Republika Czeska są krajami o zbliżonej kulturze prawnej oraz historii legislacyjnej. Jest to zauważalne również w dziedzinie prawa karnego. W związku z tym przydatne jest dokonanie badań prawnoporównawczych dotyczących struktury przestępstwa i jej elementów (bezprawności, społecznej szkodliwości i winy). Ustalenie podobieństwa również w tym zakresie pozwoli uzasadnić prowadzenie dalszych badań, mogących przyczynić się do rozwiązania szczegółowych problemów związanych z poszczególnymi elementami modelu przestępstwa. Dzięki temu ustalenia dokonane w ramach jednego z zaprezentowanych porządków prawnych mogłyby oddziaływać na drugi.

EN

The Republic of Poland and the Czech Republic are countries with a similar legal culture and legislative history. This is also noticeable in the field of criminal law. Therefore, it is useful to conduct comparative legal studies on the structure of the crime and its elements (unlawfulness, social harmfulness and culpability). Determining the similarity also in this area will allow to justify further research that may contribute to solving specific problems related to individual elements of the crime body. Thanks to this, the arrangements made within one of the presented laws could affect the other.

10

Odpowiedzialność odszkodowawcza za szkodę wyrządzoną decyzją administracyjną oraz prawomocnym orzeczeniem sądu administracyjnego

51%

Staniszewska L.

Studia Prawa Publicznego

|

2013

|

issue 2

67-98

EN

The subject of this paper is liability of the State Treasury for damages done by the State as a result of individual acts such as court rulings and administrative decisions issued in the course of administrative proceedings. The paper identifies the procedures and the necessary circumstances that must occur to make a claim for damages resulting from a defective decision or court ruling in administrative procedure. The institution of liability for damages is an essential element of a system of ensuring that the public administration bodies will act correctly. It also has a huge impact on the security of the rights of individuals against the effects of defective actions of those bodies. Each entity should have the right to be compensated for the damages done by illegal actions or failure to act by public bodies. The paper starts with the genesis of the institution of State liability for damages done by defective administrative decisions and court rulings in Poland and in other countries. Next it presents numerous amendments and regulations that have been added to allow claimants to pursue claims for damages done by the State. The premises of the liability of the State for damages (an action or an illegal action of public authorities, the damage caused and the causal link) have been analysed in light of the provisions of article 77 clause 1 of the Constitution of the Republic of Poland and in the context of legal doctrine and court rulings. The possibility of pursuing a claim for damages done by an ongoing decision, subject to a judiciary revision, has been broadly discussed as well. It is an essential issue because Polish legislation lacks, as yet, a coherent and clear regulation which would allow to state whether, in the case of a non-definitive decision, a claim may be made for damages caused by that decision before it became effective. Finally, State liability in tort and the understanding of the term “unlawfulness” as a separate term and not part of the civil law concept are discussed.

PL

Artykuł przedstawia analizę odpowiedzialności odszkodowawczej władzy publicznej za szkody spowodowane działaniem organów administracji publicznej oraz władzy sądowniczej. Odpowiedzialność władzy publicznej za szkodę to zagadnienie bardzo szerokie. Treść artykułu koncentruje się jedynie na odpowiedzialności za akty władcze indywidualne, tj. orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne. Obowiązująca w Polsce regulacja prawna umożliwia naprawienie szkody wyrządzonej zarówno przez działanie, jak i zaniechanie władzy publicznej. Instytucja odpowiedzialności odszkodowawczej państwa za niezgodne z prawem, wadliwe działania organów władzy publicznej nabiera szczególnego znaczenia. Powodem tego stanu rzeczy jest wysoki stopień skomplikowania prawa oraz wkraczanie władzy publicznej w coraz to nowe obszary życia społecznego Zapewnienie skutecznej ochrony poszkodowanych wobec tych naruszeń jest jednym z ważniejszych zadań państwa demokratycznego. Przepisem obligującym do nowego spojrzenia na istniejącą już w prawie polskim instytucję odszkodowania jest art. 77 ust 1 Konstytucji RP regulujący odpowiedzialność odszkodowawczą organów władzy publicznej za działania niezgodne z prawem. W kontekście interpretacji doktryny i orzecznictwa omówiono przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, do których należą: działanie organu władzy publicznej, bezprawność działania, powstanie szkody oraz związek przyczynowy. W sposób szeroki ujęto rozważania dotyczące dochodzenia odszkodowania za szkody wyrządzone decyzją podlegającą weryfikacji w toku instancji. Zagadnienie to jest istotne, do dnia dzisiejszego brak jest bowiem spójnej i jasnej regulacji prawnej pozwalającej jednoznacznie stwierdzić, czy w przypadku nieostatecznej decyzji możliwe jest dochodzenie odszkodowania za szkody spowodowane jej wykonaniem. Artykuł sygnalizuje także potrzebę ewolucji tej odpowiedzialności w kierunku rozszerzenia ochrony prawnej poszkodowanych w związku z wykonywaniem władzy publicznej. Tymczasem judykatura stara się zawężać znaczenie kluczowego dla tego rodzaju odpowiedzialności pojęcia „bezprawność” i interpretować je w sposób oderwany od dotychczasowego ujęcia w prawie cywilnym.

11

Odpowiedzialność dyscyplinarna rzecznika dyscyplinarnego z tytułu naruszenia niezawisłości sędziowskiej

51%

Kardas P.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 4 (56)

93-107

PL

Opracowanie zawiera analizę podstaw i zakresu odpowiedzialności dyscyplinarnej rzecznika dyscyplinarnego za naruszenie niezawisłości sędziowskiej. Wskazuje na ścisłe związki odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów z konstytucyjną zasadą niezawisłości. Istnienie odrębnej odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów stanowi jedną z gwarancji niezawisłości. Ochronie niezawisłości służy autonomiczność postępowania dyscyplinarnego oraz sposób określenia podstaw tej odpowiedzialności, której granice wyznacza niezawisłość. Precyzuje także kompetencje rzecznika, a tym samym zakres zgodnego z prawem działania rzecznika. Przekroczenie przez rzecznika kompetencji w tym zakresie oznacza zawsze naruszenie niezawisłości. Wprowadza rozróżnienie na wewnętrzne i zewnętrzne naruszenie niezawisłości. W świetle obowiązujących przepisów brak jest możliwości naruszenia przez rzecznika własnej niezawisłości, taka mu bowiem nie przysługuje. Rzecznik może natomiast dopuścić się zewnętrznego zamachu na cudzą, tj. przysługującą innemu sędziemu, niezawisłość. Naruszenie przez rzecznika niezawisłości sędziowskiej wynikać może z nierespektowania granic odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów. W takich wypadkach dochodzi do nadużycia przez rzecznika uprawnień skutkującego naruszeniem niezawisłości sędziego, wobec którego rzecznik prowadzi czynności. Podstawy odpowiedzialności dyscyplinarnej rzecznika za naruszenie niezawisłości określają przepisy dotyczące odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów oraz prokuratorów. Odpowiedzialność dyscyplinarna rzecznika dyscyplinarnego za naruszenie niezawisłości jest odmianą odpowiedzialność dyscyplinarnej sędziego lub prokuratora pełniącego urząd rzecznika.

EN

The following article comprises an analysis of the basis and scope of disciplinary liability of a disciplinary spokesman for breach of judicial independence. It indicates the inherent interdependence between judicial disciplinary liability and the constitutionally protected principle of independence. The author believes that a separate judicial disciplinary liability constitutes one of the guarantees of independence. The protection of independence is further enhanced by the autonomy of the disciplinary proceedings and the means of determining the basis for such liability, the limits of which are delineated by independence. Nevertheless, it serves to outline the spokesman’s competences and thus the scope of legal acts. Abuse of the aforementioned competences in this regard is equal to an abuse of independence. What is more, the commentary sets out to introduce a two-tier understanding of the notion of abuse of independence, that is internal and external breaches. Under the current law, it is impossible for a spokesman to be in breach of independence, for he does not boast one. However, a spokesman can undertake to externally abuse another party’s - i.a. a judge’s - independence. Such abuse can be caused by non-adherence to the established limits of judicial disciplinary liability. Under such circumstances, a spokesman is in breach of his competences, which is subsequently reflected in a material violation of judicial independence. The bases of disciplinary liability of a disciplinary spokesman are set forth in the provisions pertaining to the disciplinary liability of the judiciary and the prosecution. Hence, a disciplinary spokesman’s liability is a sub-type of the general disciplinary liability of the judge (or prosecutor) who serves as a spokesman.

12

ODPOWIEDZIALNOŚĆ ODSZKODOWAWCZA ZA WYDANIE NIEZGODNEJ Z PRAWEM INDYWIDUALNEJ INTERPRETACJI PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO

51%

Kosmowska M.

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2(6)

350-365

EN

The article addresses the issue of the liability of tax authorities for issuing an unlawful interpretation of tax law (individual interpretation) which is used by its addressee and subsequently results in the damage on their part. The attention is drawn to the specific form of liability for damages stemming from acts of individual interpretation which consists in the addressee’s compliance with the content of such an unlawful individual interpretation.

PL

Artykuł odnosi się do kwestii odpowiedzialności odszkodowawczej organu podatkowego za wydanie niezgodnej z prawem interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej), do której zastosował się jej adresat, zaś wydana niezgodnie z prawem interpretacja indywidualna stała się źródłem szkody tego adresata. W ramach rozważań zwrócono uwagę na specyficzną konstrukcję odpowiedzialności odszkodowawczej związanej z interpretacją indywidualną, do zaistnienia której niezbędne jest współdziałanie podmiotu w postaci zastosowania się do treści wydanej niezgodnie z prawem interpretacji indywidualnej.

13

Odpowiedzialność cywilna rzecznika dyscyplinarnego z tytułu naruszenia niezawisłości sędziowskiej

45%

Gutowski M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 4 (56)

75-91

PL

Opracowanie zawiera analizę problematyki odpowiedzialności cywilnej rzecznika dyscyplinarnego z tytułu naruszenia niezawisłości sędziowskiej. Punktem wyjścia analizy jest wskazanie, że możliwe i realne jest poniesienie odpowiedzialności cywilnej przez sędziowskich rzeczników dyscyplinarnych oraz, że immunitet sędziowski dotyczy wyłącznie spraw karnych. Perspektywa tej odpowiedzialności zależy od prawidłowego pełnienia przez rzecznika powierzonej mu funkcji. Granice pomiędzy prawem realizacji imperium trzeciej władzy w ramach postępowania dyscyplinarnego, a możliwością popełnienia cywilnoprawnego deliktu przez rzecznika, oceniane być musi przez pryzmat podstaw odpowiedzialności dyscyplinarnej, które wyznaczać będą prawne granice ingerencji rzecznika w poszczególnych sprawach. Możliwa jest nie tylko klasyczna odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych na podstawie art. 23 i 24 k.c., lecz również związaną z tą odpowiedzialnością odpowiedzialność odszkodowawcza na podstawie przepisów o odpowiedzialności deliktowej. Te mechanizmy, powinny być rozważone w kontekście ewentualnych zachowań rzeczników dyscyplinarnych, gdyby podjęli czynności represyjne pomimo braku odpowiednich po temu podstaw w art. 107 § 1 u.s.p. W tym zakresie w artykule omówiono dwie kluczowe i specyficzne w kontekście odpowiedzialności rzecznika dyscyplinarnego przesłanki odpowiedzialności: bezprawność i winę (niedbalstwo). Przesłanki dotyczące szkody i związku przyczynowego nie odbiegają zaś od standardów cywilistyki, stąd też w tym zakresie artykuł odsyła do ogólnych reguł.

EN

The article comprises an analysis of the civil law liability of a disciplinary spokesman for breach of judicial independence. The starting point of the analysis is general possibility of imposing civil liability on the judicial disciplinary spokesman, and that judges’ immunity protects from criminal offences only. The civil liability of the disciplinary spokesman is grounded on the requirement of due performance of the disciplinary spokesman’s function. The boarders between the power of the disciplinary spokesman and the civil liability must be assessed in light of the limbs of a disciplinary offense, which limit the disciplinary spokesman’s right to intervene in certain cases. The civil liability of the disciplinary spokesman is possible not only on the grounds of art. 23 and 24 of the Polish Civil Code, but also on the basis of tortious liability. The availability of these legal mechanisms is directly related to the nature of the disciplinary spokesman’s act, and boils down to the question whether the disciplinary spokesman is justified in a given instance to initiate disciplinary proceedings, i.e. whether the limbs of a disciplinary offence as required by art. 107 § 1 u.s.p. are present. The article discusses two crucial elements of the civil law liability of the disciplinary spokesman: unlawfulness and negligence. Further elements of the liability: loss and causation do not differ from the civil law standards. Therefore, in this respect, the article refers to the general rules.

14

Bezprawność jako podstawa odpowiedzialności cywilnej za szkody w sporcie

38%

Ginszt J.

Przegląd Prawniczy Europejskiego Stowarzyszenia Studentów Prawa ELSA Poland

|

2014

|

issue 2

51-66

EN

This article covers the topic of the grounds for civil liability in the case of injuries suffered while doing sports. This issue is very important, as injuries constitute an inherent element of physical activity. The focus of the article is on a tort liability. It is pointed out that the act has to be fi rst recognised as unlawful to be considered a tort. That is why the article tries to answer the question, which behaviours should be considered illegal. This is infl uenced by such issues as: the breach of sports rules, the consent of an injured person, and the situation where such person acts at his/ her own risk.

15

Subiektywne komponenty czynu a bezprawność i okoliczności ją wyłączające. Kilka uwag o przyjmowanych w piśmiennictwie karnistycznym płaszczyznach i metodach analizy subiektywnych elementów bezprawności

26%

Kardas P.

Acta Iuris Stetinensis

|

2018

|

issue 21

7-43

PL

W opracowaniu przedstawiono aktualny stan analiz dogmatycznych w odniesieniu do zagadnienia tzw. subiektywnych komponentów: czynu, bezprawności oraz okoliczności wyłączających bezprawność. W pierwszej kolejności przedstawiono rekonstrukcyjne uwagi dotyczące obecnego stanu badań nad problematyką komponentów subiektywnych w strukturze czynu, bezprawności oraz okoliczności wyłączających bezprawność. Na bazie zarysowanej dychotomii prezentowanych w polskiej teorii prawa karnego ujęć – obiektywnego oraz subiektywnego – zarysowano część płaszczyzn, na których dokonywać należy analizy oraz weryfikacji koncepcji odnoszących się do funkcji i znaczenia komponentów subiektywnych w ramach karnoprawnych ujęć: czynu, bezprawności oraz okoliczności wyłączających bezprawność. Odwołując się do płaszczyzny teoretycznej, normatywnej, dogmatycznej oraz strukturalnej, przedstawiono wady i zalety konkurencyjnych koncepcji. W podsumowaniu zamieszczono propozycję zobiektywizowanego ujęcia świadomości, jako jednej z właściwości opisywanego w ustawie zachowania, stanowiącego możliwy kierunek rozwiązania paradoksów łączących się immanentnie z prezentowanymi dotychczas w polskim piśmiennictwie konkurencyjnymi ujęciami analizowanego zagadnienia.

EN

The paper presents the current state of dogmatic analysis in relation to the issue of the so-called subjective components: act, unlawfulness and circumstances excluding unlawfulness. First of all reconstructive remarks concerning the current state of research on the subject matter of subjective components in the structure of the act, unlawfulness and circumstances excluding unlawfulness were presented. On the basis of the outlined dichotomy of the conceptual and objective perspectives presented in the Polish criminal law theory, some areas have been outlined for analysis and verification of concepts relating to the function and meaning of subjective components within the framework of criminal legal actions, unlawfulness and circumstances excluding unlawfulness. Referring to the theoretical, normative, dogmatic and structural levels, the advantages and disadvantages of competing concepts are presented. The summary contains an offer of objectivized recognition of consciousness as one of the properties described in the Behavior Act, constituting a possible direction of solving the paradoxes immanently combining with the previously presented in the Polish literature competing perspectives of the analyzed issue.

Refine search results

Principle of professional reliability of journalism and unlawfulness

Czynne delikty orzecznicze w Kodeksie cywilnym – od winy kwalifikowanej po niezgodność z prawem i… winę kwalifikowaną

Bezprawność a niezgodność z prawem na tle „kodeksowej” odpowiedzialności odszkodowawczej władzy publicznej.

Wrongfulness of a court’s decisions, acts and/or omissions as a condition of tortious obligations in Ukraine

Sprzeczność z prawem jako przesłanka odpowiedzialności członka zarządu - analiza orzecznictwa

Jeszcze o aspekcie formalnym kontratypu obrony koniecznej

Obowiązek szczególnej staranności dziennikarza przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych

Względny charakter bezprawności jako mechanizm ograniczający zakres odpowiedzialności za szkodę

Body of Crime in Czech and Polish Criminal Law

Odpowiedzialność odszkodowawcza za szkodę wyrządzoną decyzją administracyjną oraz prawomocnym orzeczeniem sądu administracyjnego

Odpowiedzialność dyscyplinarna rzecznika dyscyplinarnego z tytułu naruszenia niezawisłości sędziowskiej

ODPOWIEDZIALNOŚĆ ODSZKODOWAWCZA ZA WYDANIE NIEZGODNEJ Z PRAWEM INDYWIDUALNEJ INTERPRETACJI PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO

Odpowiedzialność cywilna rzecznika dyscyplinarnego z tytułu naruszenia niezawisłości sędziowskiej

Bezprawność jako podstawa odpowiedzialności cywilnej za szkody w sporcie

Subiektywne komponenty czynu a bezprawność i okoliczności ją wyłączające. Kilka uwag o przyjmowanych w piśmiennictwie karnistycznym płaszczyznach i metodach analizy subiektywnych elementów bezprawności