Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: uroczystość Narodzenia Pańskiego

Sort By:

Limit search:

Misterium Wcielenia w przepowiadaniu homilijnym. Studium na podstawie lekcjonarza Uroczystości Narodzenia Pańskiego

100%

Dyk S.

Roczniki Teologiczne

2017

vol. 64

issue 12: Homiletyka

31-46

The Solemnity of the Nativity includes four formulas for celebrating the mystery of the Incarnation. Thanks to the unique theological crescendo, the Lectionary texts lead the community to the depths of this mystery in order to discover its meaning. The Lectionary readings take into account the direction of the interpretation of the mystery of the Incarnation, appropriate for both bottom-up and top-down Christology. In preaching a homily, we ought to rather appreciate the bottom-up approach appropriate for Christology that is dynamic and functional. A homily for this celebration should lead the faithful to contemplate God, who in Jesus Christ comes to meet man and is incarnated in human history, living in solidarity with mankind. In this way, he restores the transcendent dimension of human existence. By renewing the mystery of the Incarnation in the liturgy, God the Father, in the power of the Holy Spirit, enables man to be united with His Son so that he could open man to his first image of God, which was distorted by original sin. The homily is also to show how this mystery continues on in the life of believers through the implementation of Jesus' existence that is revealed in the humility of the Incarnation and the poverty of the birth in a Bethlehem shed.

Uroczystość Narodzenia Pańskiego zawiera cztery formuły celebracji misterium Wcielenia. Poprzez swoiste teologiczne crescendo teksty Lekcjonarza prowadzą wspólnotę do wnętrza tego misterium, aby odkrywać jego znaczenie. Czytania Lekcjonarza uwzględniają kierunek interpretacji misterium Wcielenia właściwy zarówno dla chrystologii oddolnej, jak i odgórnej. W przepowiadaniu homilijnym dowartościować należy jednak bardziej ujęcie oddolne właściwe dla chrystologii dynamicznej, funkcjonalnej. Homilia tej celebracji winna prowadzić wiernych do kontemplacji Boga, który w Jezusie Chrystusie przybywa na spotkanie człowieka, wciela się w jego historię, solidaryzuje się z nim. W ten sposób przywraca ludzkiej egzystencji transcendentny wymiar. Poprzez aktualizację misterium Wcielenia w liturgii Ojciec, w mocy Ducha, umożliwia człowiekowi zjednoczenie z Jego Synem po to, aby mógł on odtworzyć w sobie pierwotne podobieństwo do Boga zniekształcone przez grzech pierworodny. Homilia ma także ukazać, jak misterium to znajduje swoje przedłużenie w życiu wierzących poprzez realizację stylu Jezusowej egzystencji objawionej w pokorze Wcielenia oraz w ubóstwie narodzin w betlejemskiej szopie.

The Celebration of the Mystery of the Incarnation of the Son of God in Light of Processions in Post-Tridentine Rituals of Wrocław of the 18th and 19th Centuries

70%

Pałęcki W.

Roczniki Teologiczne

2016

vol. 63

issue 8: Liturgika

121-140

Celebration of the mystery of the incarnation of the Son of God is mentioned for the first time in Chronograph (A.D. 354)—a fundamental document explaining the origin of this feast. Over the centuries the Incarnation of the Son of God was given emphasis in various ways through ceremonious celebration of this mystery. Among many liturgical customs are Sunday processions during Advent, at Christmas, and festivities held in this time and Sundays until 2 February. Sunday processions were known in the old Polish tradition and this custom was sanctioned in the Piotrków Ritual in 1631, but it does not feature processions for Advent Sundays, Christmas period, and holidays falling within this period. Liturgical texts intended for these days are present in four editions of the Wrocław Ritual of 1723, 1775, 1794 and 1847. The processions started with the singing of appropriate antiphons, which had their counterpart in the texts of Officium divinum of that period or a liturgical day. The antiphon Missus est Angelus Gabriel... for Advent Sundays was an exception. It was intended for the monastic liturgy of the 11th/12th centuries, and it can be found in antiphonary Saint-Maur-les-Fossés. During a procession, statio in the middle of a church was an important point for worship. A verse or a prayer was said concluded with the singing of an antiphon. The prayer was typically found in a missal form for a particular feast day except for Advent, when the prayer was read from a form for Marian masses. Notably, the well-known antiphon Pax aeterna... was sung only on Advent Sundays, which was replaced by the antiphon Hodie Christus natus est... during Christmas. Antiphons concluding processions, however, were taken from an officium, as it was done during Advent or Epiphany. The antiphon O beata infantia... is an exception, which is sung on the very Nativity Day, Circumcision Day, and on Sundays falling after Epiphany until the Fest of the Purification of the Virgin (2 February). This antiphon was present in the monastic tradition, for example in medieval antiphonaries of Saint-Denis and Saint-Maur-les-Fossés. Exploration of liturgical texts and various forms that are have been known over centuries as well as their origin makes it possible to sketch a full picture of traditions used in the Latin Church in the territory of Poland.

Świętowanie misterium Wcielenia Syna Bożego po raz pierwszy zostaje wspomniane w Chronografie z 354 roku, który jest fundamentalnym dokumentem dotyczącym genezy tego święta. W ciągu wieków w różny sposób podkreślano znaczenie Wcielenia Syna Bożego poprzez uroczystą celebrację tego misterium. Wśród wielu zwyczajów liturgicznych znajdują się procesje w niedziele czasu Adwentu, okresu Narodzenia Pańskiego, uroczystości przypadające w tym okresie oraz w same niedziele do 2 lutego. Zwyczaj procesji niedzielnych znany był w tradycji staropolskiej i został utrwalony w Rytuale Piotrkowskim z 1631 r., ale nie ma w nim procesji przeznaczonych na niedziele Adwentu i okresu Narodzenia Pańskiego oraz święta przypadające w tym czasie. Teksty liturgiczne przeznaczone na te dni występują natomiast w czterech wydaniach rytuału wrocławskiego z 1723, 1775, 1794 i 1847 r. Procesje rozpoczynano od śpiewu odpowiednich antyfon, które miały swój odpowiednik w tekstach Officium divinum danego czasu, czy dnia liturgicznego. Do wyjątku należała antyfona w niedziele Adwentu Missus est Angelus Gabriel…, która była przewidziana w liturgii monastycznej z XI/XII w., a przykładem jest antyfonarz Saint-Maur-les-Fossés. Podczas procesji ważnym miejscem modlitwy było statio pośrodku kościoła. Odmawiano wówczas werset, modlitwę, a na zakończenie śpiewano antyfonę. Modlitwa zazwyczaj była zaczerpnięta z formularza mszalnego danego dnia świątecznego za wyjątkiem adwentu, kiedy modlitwa pochodziła z formularza mszy maryjnych. Znamiennym, że znaną antyfonę Pax aeterna… śpiewano tylko w niedziele Adwentu, zastępując ją w okresie Narodzenia Pańskiego antyfoną Hodie Christus natus est…. Antyfony na zakończenie procesji zostały natomiast zaczerpnięte z oficjum, jak w przypadku okresu Adwentu, czy w Epifanię. Do wyjątków należy antyfona O beata infantia… śpiewana w sam dzień Narodzenia Pańskiego, w święto Obrzezania Pańskiego, oraz w niedziele przypadające po Epifanii do święta Oczyszczenia Maryi (2 lutego). Antyfona ta występowała w tradycji monastycznej, czego przykładem są średniowieczne antyfonarze z Saint-Denis oraz Saint-Maur-les-Fossés. Poznanie tekstów liturgicznych i różnych form znanych na przestrzeni wieków i ich proweniencji pozwala nakreślić pełen obraz tradycji znanych w Kościele łacińskim na ziemiach polskich.

Refine search results

2 Roczniki Teologiczne

1 2017

1 2016

1 Dyk S.

1 Pałęcki W.

Search results

Misterium Wcielenia w przepowiadaniu homilijnym. Studium na podstawie lekcjonarza Uroczystości Narodzenia Pańskiego

The Celebration of the Mystery of the Incarnation of the Son of God in Light of Processions in Post-Tridentine Rituals of Wrocław of the 18th and 19th Centuries