Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  usługi socjalne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule podjęto próbę przedstawienia procesu profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce po 1989 r. Pokazano jego przebieg w ujęciu klasycznego modelu atrybucyjnego oraz w ujęciu koncepcji Abbotta, w której istotą procesu profesjonalizacji jest przede wszystkim funkcjonowanie profesji w złożonym systemie zależności wewnętrznych i zewnętrznych. Analizy wskazują, że proces profesjonalizacji pracy socjalnej w Polsce jest obecnie dalece niekompletny, a dokonujące się i planowane zmiany w systemie pomocy społecznej raczej nie będą sprzyjać jego rozwojowi. Mamy do czynienia ze swoistymi praktykami monopolistycznymi państwa w kształtowaniu instytucjonalnych podstaw pomocy społecznej zgodnie z interesami administracji centralnej, która dąży do przerzucenia odpowiedzialności za realizowane działania na podmioty zewnętrzne, zachowując dla siebie pełne, a nawet zwiększone możliwości wywierania wpływu oraz prowadzenia kontroli. Wpisuje się w to również dokonująca się próba standaryzacji usług socjalnych, będąca w ostatecznym efekcie elementem deprofesjonalizacji pracy socjalnej.
PL
W artykule zostały zbadane teoretyczne i praktyczne aspekty związane z prawem do ochrony socjalnej w przypadku bezrobocia na poziomie prawa zarówno międzynarodowego, jak i ukraińskiego. Autorzy dostrzegają, że już w 1934 ro ku wspólnota światowa wypracowała koncepcję uniwersalnego modelu społecznego, który miał zapewnić odpowiednią ochronę osób bezrobotnych, oraz stworzone zostały odpowiednie systemy wraz z określeniem podstaw i umów, na podstawie których udzielano wypłat socjalnych w ramach określonego sytemu ubezpieczenia. Jak się wydaje, był to punkt orientacyjny późniejszych działań na poziomie konkretnych państw, które próbowały tworzyć własny system ubezpieczenia obywateli na wypadek bezrobocia. Państwo ukraińskie, budując odpowiednie struktury instytucjonalne, nie mogło pozostawać na uboczu i nie mogło nie przestrzegać międzynarodowych zobowiązań w sferze ochrony socjalnej swoich obywateli na wypadek bezrobocia. Dlatego też uchwalając w 1996 roku najważniejszy akt prawny, jakim jest Konstytucja, zagwarantowano prawo człowieka do ochrony socjalnej na wypadek bezrobocia w art. 46 Konstytucji Ukrainy. Prawo to bazuje na międzynarodowych standardach, które jasno określają politykę państw w sferze socjalnej ochrony obywateli, oznaczającą prawo do zabezpieczenia społecznego na wypadek bezrobocia. Konstytucyjne zagwarantowanie prawa do socjalnej ochrony na wypadek bezrobocia zakłada prawną podstawę regulacji tej kwestii i daje gwarancję realizacji prawa obywatela do takiej ochrony socjalnej. Według Konstytucji Ukrainy prawo obywateli do ochrony socjalnej włącza też prawo do zapewnienia jej w przypadku pełnej, częściowej lub tymczasowej utraty zdolności do pracy, w wyniku bezrobocia z przyczyn od obywatela niezależnych oraz w innych wypadkach przewidzianych prawem. Tym samym zagwarantowane przez Konstytucję i wynikające z niej normy prawo do socjalnej ochrony obywateli w przypadku bezrobocia, ma, jak cała Konstytucja na trenie państwa ukraińskiego, nadrzędną moc prawną. Prawo do socjalnej ochrony obywateli w sytuacji bezrobocia wpisuje się w jedno z głównych zadań państwa, które powinno przeciwdziałać negatywnym skutkom społecznym, jakie z bezrobocia wynikają. Rozwój i transformacja prawa społecznego w tym zakresie odbywa się w granicach systemów prawnych poszczególnych państw. Znajduje swoje odzwierciedlenie również w ustawodawstwie państwa ukraińskiego. Konstytucyjny zapis prawa do socjalnej ochrony obywateli na wypadek bezrobocia daje gwarancję skutecznego narzędzia prawnego powołanego do zapewnienia należytej jego realizacji.
Nurt SVD
|
2017
|
issue 2
354-370
PL
Przedmiotem opracowania jest analiza stosunków państwo – Kościół w obszarze realizacji usług socjalnych. Wspólnoty wyznaniowe pełnią istotne funkcje pozareligijne – do nich należy działalność socjalna. Możliwości działania w tym zakresie są uwarunkowane przyjętym w danym kraju modelem relacji państwo – Kościół. W artykule omówiono sytuację wyznaniowych dostawców usług socjalnych w trzech państwach, reprezentujących różne warianty systemu separacji: czystej (USA), skoordynowanej (Niemcy) oraz wrogiej (Francja). Przeprowadzone analizy pozwalają na stwierdzenie, że we wszystkich tych przypadkach podmioty wyznaniowe są cenionymi partnerami władz publicznych w dziedzinie świadczenia usług socjalnych. Nawet tak sporne kwestie, jak dofinansowywanie działalności podmiotów wyznaniowych ze środków publicznych znajdują pozytywne rozwiązania, gdyż kluczowe jest uznawanie społecznej użyteczności Kościołów jako realizatorów usług socjalnych. Ich aktywny udział w tej dziedzinie wpisuje się też w postulowany i wdrażany paradygmat wielosektorowości w polityce społecznej.
EN
Denominational communities are engaged in many important social works. Their activities are necessarily determined by the law of the land regulating the relationship between the state and religious groups. The author describes the situation of religious social services providers in three countries, representing three different systems of separation: pure separation (USA), coordinated separation (Germany) and hostile separation (France). The analysis of these cases indicate that denominational groups in these countries are valuable partners of civil authorities in the provision of social services. Even such contentious issues like subsidies for denominational groups from the public purse can be solved in satisfactory ways, because of the social advantages derived from the work of the churches. Their involvement in this field also fits well with the implementation of the multidisciplinary approach to social issues.
EN
Key success factors of social services organizations in the public sector The basic goal behind any action undertaken in an organization management is the will to achieve success. Key (or critical) success factors are the organization’s resources, competence and qualification that create its competitive advantage on a particular market at a given time, and are able to determine its possible future success. The aim of this article is to identify key success factors of the social service organizations in the public sector. The analysis of the overall evaluation of the distinct areas for an organization’s future success (calculated as the mean of each respondent’s rating of the items in the areas) demonstrated that, according to the respondents, staff competence is the most important (Table 14). This area’s mean rating amounted to 6.27 points in a seven-point scale. It should be stressed that the diversification of the items’ rating in the area was relatively low, with the standard deviation being 0.76 points. Such a value indicates that the respondents were rather unanimous in their evaluation of staff competence as of the utmost importance to an organization’s success. The items which weigh to an organization’s future success was rated very highly, at over 6 points, were service quality (mean: 6.07 points) and teamwork (mean: 6.07 points). Also the average score of funds accessibility amounted to 6 points. According to the respondents, the items of the least importance to an organization’s future success proved to be terms of employment (mean: 5.18 points) and interorganizational cooperation (mean: 5.66). However, it needs to be emphasis should be put on the fact that the respondents evaluated all the areas of the research as important, and the differences between the ratings of particular areas were relatively minor. Moreover, the diversification of these ratings might be described as little, as reflected in the values of standard variations that do not exceed 1 point, and in moderate values of range.
PL
Kluczowe czynniki sukcesu organizacji świadczących usługi socjalne w sektorze publicznym W zarządzaniu każdą organizacją podstawowym celem podejmowanych działań jest chęć osiągnięcia sukcesu. Kluczowe, czy też krytyczne czynniki sukcesu to te zasoby, kompetencje i umiejętności organizacji, które tworzą jej przewagę konkurencyjną na danym rynku w określonym czasie i mogą zdecydować o możliwości osiągnięcia przez nią sukcesu w przyszłości. Celem artykułu jest identyfikacja kluczowych czynników sukcesu organizacji świadczących usługi socjalne w sektorze publicznym. Wyniki badań wskazują, Analiza ogólnej oceny znaczenia dla przyszłego sukcesu organizacji wyróżnionych obszarów (liczona jako średnia z oceny przez każdego z badanych znaczenia elementów, które obejmuje dany obszar) wykazała, że w opinii respondentów największe znaczenie mają kompetencje pracowników (tab. 14). Średnia ocena tego obszaru wynosiła 6,27 punktu w skali siedmiopunktowej. Należy zauważyć, że oceny tego wymiaru odznaczały się jednocześnie stosunkowo niewielkim zróżnicowaniem, o czym świadczy wartość odchylenia standardowego - 0,76 punktu. Wskazuje to, że badani byli raczej zgodni w wysokiej ocenie znaczenia kompetencji pracowników dla sukcesu organizacji. Bardzo wysoko - powyżej 6 punktów oceniono również znaczenie, jakie dla sukcesu organizacji w przyszłości ma jakość usług (średnia -6,07 punktu) oraz praca w zespole (średnia - 6,07 punktu). Na średnio 6 punktów oceniono również znaczenie dostępności środków finansowych. W opinii badaniach, najmniejsze znaczenie dla przyszłego sukcesu organizacji mają warunki zatrudnienia (średnia - 5,18 punktu) i współpraca międzyorganizacyjna (średnia - 5,66 punktu). Należy jednak podkreślić, że respondenci wysoko ocenili znaczenie wszystkich badanych obszarów, a występujące różnice są stosunkowo niewielkie. Ponadto, oceny te odchyleń standardowych, które nie przekraczają 1 punktu oraz umiarkowane wartości rozstępu.
EN
Social innovation is an extensive area of activities aimed at permanently improving the conditions and quality of life, which are at the heart of both social policy and social work. They appear in the context of the development of new products, services and programs that meet social needs, public service delivery, the growing role of civil society and the role of social economy, the model of public management and multisectoral model in the delivery of social services. The paper presents the social dimension of innovation and its implications for the functioning of the civic sector in care services for dependents and their family members. This paper presents first effects of the innovation stimulus programs for this group of service recipients within the framework of broadly understood social services for families.
PL
Innowacje społeczne to rozległy obszar działań skierowanych na stałe podnoszenie warunków i jakości życia, znajdują się one w centrum zainteresowania zarówno polityki społecznej jak i pracy socjalnej. Pojawiają się w niej one w kontekście rozwoju nowych produktów usług i programów − zaspokajających potrzeby społeczne, sposobów świadczenia usług publicznych, rosnącej roli społeczeństwa obywatelskiego i roli ekonomii społecznej, modelu zarządzania publicznego i wielosektorowości w dostarczaniu usług społecznych. W artykule ukazano społeczny wymiar innowacji i jej odniesienia do funkcjonowania sektora obywatelskiego w sferze usług opiekuńczych dla osób zależnych i członków ich rodzin. W opracowaniu przedstawiono pierwsze efekty programów stymulujących innowacje dla tej grupy adresatów usług w ramach szeroko rozumianych usług socjalnych dla rodzin.
PL
Zmiany demograficzne wskazują, że liczba osób starszych w społeczeństwie wzrasta w dłuższej perspektywie. Z uwagi na tę sytuację usługi społeczne – jako integralna część polityki interwencyjnej – są zorientowane na rzeczywiste zaspokojenie potrzeb ich obywateli. W związku z dostarczonymi usługami społecznymi dwa tematy rezonują publicznie. Pierwszym z nich jest jakość usług społecznych, a drugim jakość życia.
EN
Demographic developments indicate that the number of seniors in society is increasing in the long run. Taking this situation into account, the social services – as an integral part of the intervention policy – are aimed at actual meeting the citizens’ needs. In connection with the provided social services, two themes resonate in public. The first is the quality of social services and the second is the quality of life.
PL
W Europie pojawiła się potrzeba angażowania obywateli i włączenia organizacji trzeciego sektora w świadczenie usług społecznych na poziomie lokalnym i w zarządzanie nimi. Wynika to z konieczności sprostania poważnym wyzwaniom demograficznym, politycznym i ekonomicznym, przed którymi stoi państwo opiekuńcze w XXI w. W niniejszym artykule analizuje się podwójną rolę obywateli jako konsumentów i współproducentów publicznie finansowanych usług społecznych, w szczególności usług opiekuńczych. Wyeksponowano w nim trzeci sektor, który odgrywa rolę promotora interesów jego członków, jako odbiorców takich usług oraz jako podmiotów świadczących te usługi. Gwałtowny rozwój państwa opiekuńczego po drugiej wojnie światowej oraz równoległy wzrost dużych publicznych i prywatnych organizacji biurokratycznych spowodowały, że obywatele zatracili rozumienie istoty usług społecznych oraz poczucie wpływu na ich świadczenie. Świadczenie tych usług przeniosło się ze sfery prywatnej do publicznej, gdy kobiety zaczęły wchodzić na rynek pracy i nie mogły już wykonywać wielu obowiązków, które wcześniej do nich należały. Dzisiaj wielu obywateli chce odzyskać wpływ na świadczenie usług, które obejmują ważny aspekt ich codziennego życia. Obywatele chętnie korzystają z możliwości bezpośredniego udziału w świadczeniu albo wpływu na świadczenie usług socjalnych, od których sami lub ich najbliżsi są zależni. Zjawisko to – któremu towarzyszy rosnący poziom wykształcenia i refleksyjny indywidualizm – często określa się to jako subpolitykę (sub-politics) lub politykę życia ( life politics). Obywatele chcą umocnić swoją „demokratyczną własność” – publicznie finansowane usługi socjalne, bez względu na to, kto je świadczy. Jednak forma świadczenia może też oddziaływać na możliwość uzyskania na nie wpływu.
EN
A number of European countries seek new ways of involving citizens and third-sector organisations in the provision and management of social services at the local level. This arises from the necessity to meet serious demographic, political and economic challenges faced by the welfare state in the 21st century. The present article analyses the double role of citizens as consumers and co-providers of publicly financed social services, especially welfare services. It underscores the role of the third sector as a promoter of interests of its members as recipients of these services as well as entities that provide these services. The rapid development of the welfare state in the aftermath of World War 2 and the parallel development of large public and private bureaucratic organisations caused the citizens to lose the understanding of the fundamental nature of social services and their sense of influence on their provision. The provision of such services was transferred from the private to the public sphere when women started to "enter" the job market and could not any longer discharge the duties that they formerly had. At present, a number of citizens wish to regain their influence on the provision of services that embrace an important aspect of their everyday lives. Citizens readily avail themselves of the opportunity to directly participate in or to influence the provision of social services on which they themselves or their relatives, depend. This phenomenon, accompanied by rising education levels and reflective individualism, is often known as sub-politics or life politics. Citizens want to strengthen their "democratic ownership" of publicly financed social services regardless of who provides them. However, the form of provision may also impact the possibilities of influencing them.
EN
According to the statistics, there are currently 36 million people with dementia of the Alzheimer type in the world. The incidence of disease increases with the age. According to the Slovak Alzheimer’s Society in 2010, Slovakia had approximately 60,000 patients with Alzheimer’s disease and some other related diseases. Estimated number in 2030 is 180 000 patients. The disease also applies to the other ten thousand of nursemaids and family members who care for the disabled. For these reasons, it is necessary that the society should respond to the situation. And also providers of social services are professionally prepared to work with this type of client.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.