Search results

1

Duch Święty w sakramencie Eucharystii

100%

Samiec Ł.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

233-247

PL

Duch Święty w Eucharystii utożsamia człowieka z Chrystusem, a w ten sposób przemienia w synów Bożych i włącza w swoje Ciało, jakim jest Kościół. Za sprawą Ducha Świętego Eucharystia przyjmuje „ciało” w Kościele. Duch Święty utożsamia wierzącego z Synem, przemieniając w „synów w Synu”. Tak więc życie chrześcijańskie to nic innego jak życie na sposób dzieci Bożych, mających udział w Jego miłości. Tak zostaje zastosowana w człowieku cała moc Misterium Paschalnego – przechodzi on ze śmierci do życia. Ten sam Duch, który „namaścił” Słowo Przedwieczne człowieczeństwem i odcisnął w Nim ludzką naturę, jest odciśnięty również w sercach ludzkich jako żywa pieczęć, aby namaścić człowieka boską naturą. Duch Święty czyni człowieka chrystusopodobnym w Chrystusie-Eucharystii.

2

Cel wcielenia Syna Bożego i jego znaczenie dla człowieka

71%

Gardocki D.

Studia Bobolanum

|

2018

|

vol. 29

|

issue 2

5-21

EN

The central truth of the Christian faith is the truth about Jesus Christ as the eternal Son of God who, when the fullness of time came, became a man. This truth has its own reference and support in a specific event, which is the incarnation of the Son of God, who is Jesus Christ. Therefore, in Jesus Christ, who is the true God and a true man, God meets the human being and the human being meets God. There is an exchange between the divine and the human, the purpose of which is to divinise the human being and make him/her an adopted son of God and to include him in the life of God Himself. This encounter at the same time reveals the truth about the constitutive direction of God towards humans as well as humans towards God. This orientation is related to the fact that there is a word in God that has the capacity for humanity, i.e. to become a human being. This ability results from the very existence of the Word and what It is in God, namely, that It is God’s immanent self-expressionin His eternal Trinitarian life and is therefore also the self-expression of God outside. Therefore, when God declares Himself outside, which takes place in the act of creation, a human being is created to whom God offers Himself as a fullness. In the first part of this article, the purpose and theme of the incarnation of the Son of God is shown. It is shown that since the incarnation of the Son of God is at the centre of God’s plan and is eternally intended by God, who when creating a human being thought about the incarnation of His Son, means that incarnation should not be seen and understood as an event forced by human being’s sin. The latter, however, influenced only the way in which God’s original purpose of human creation was accomplished which was his/her deification and the adoption and giving him/her participation in the life of God. In the second part in turn is shown what the Incarnation of the Son of God brings to humanity and the fact that it is on the one hand the revelation of the deepest mystery about the human being and his/her vocation, and on the other hand their implementation. Hence the incarnation of the Son of God is an event that reveals the truth that the greatness of God and His glory is not realised at the expense of diminishing the greatness and glory of the human being, because it is the elevation of humanity to the height of its possibilities and is the promotion of the human being by God

PL

Centralną prawdą wiary chrześcijańskiej jest prawda o Jezusie Chrystusie jako odwiecznym Synu Bożym, który, gdy nadeszła pełnia czasu, stał się człowiekiem. Prawda ta ma swoje odniesienie i oparcie w konkretnym wydarzeniu, jakim jest wcielenie Syna Bożego, którym jest Jezus Chrystus. Dlatego w Jezusie Chrystusie, który jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, dochodzi do spotkania Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Dochodzi do wymiany między tym, co boskie,i tym, co ludzkie, której celem jest przebóstwienie człowieka i uczynienie z niego przybranego syna Bożego oraz włączenie go w życie samego Boga. Spotkanie to odsłania jednocześnie prawdę o konstytutywnym ukierunkowaniu Boga na człowieka, jak i człowieka na Boga. Ukierunkowanie to jest związane z tym, że w Bogu istnieje Słowo, które ma zdolność do człowieczeństwa, tj. do stania się człowiekiem. Zdolność ta wynika z samego bytu Słowa i z tego, kim jest Ono w Bogu – immanentną samowypowiedzią Boga w Jego odwiecznym życiu trynitarnym i z tego względu jest również samowyrażeniem się Boga na zewnątrz. Dlatego kiedy Bóg wypowiada siebie na zewnątrz, co ma miejsce w akcie stworzenia, powstaje człowiek, któremu Bógofiarowuje się jako pełnia. W pierwszym punkcie niniejszego artykułu zostaje ukazany cel i motyw wcielenia Syna Bożego. Skoro wcielenie Syna Bożego znajduje się w centrum planu Bożego i jest odwiecznie zamierzone przez Boga, który stwarzając człowieka, myślał o wcieleniu swojego Syna, oznacza to, że wcielenia nie należy widzieć i rozumieć jakowydarzenia wymuszonego przez grzech człowieka. Ten ostatni natomiast wpłynął jedynie na sposób, w jaki dokonała się realizacja zamierzonego przez Boga pierwotnego celu stworzenia człowieka, jakim było przebóstwienie i usynowienie go oraz danie mu uczestnictwa w życiu Bożym. W drugim z kolei punkcie przedstawimy to, co wcielenie Syna Bożego przynosi ludzkości oraz to, że jest ono z jednej strony objawieniem najgłębszej tajemnicy na temat człowieka i jego powołania, z drugą zaś ich realizacją. Dlatego wcielenie Syna Bożego jest wydarzeniem, które odsłania prawdę o tym, że wielkość Boga i Jego chwała nie realizuje się kosztem pomniejszenia wielkości i chwały człowieka, gdyż jest ono wyniesieniem człowieczeństwa do szczytu jego możliwości i jest promocją człowieka przez Boga

3

Duch Święty w sakramencie Eucharystii

67%

Samiec Ł.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

233-247

EN

The Holy Spirit in the Eucharist identifies man with Christ, and thus transforms into the sons of God and incorporates into his Body the Church. By the Holy Spirit, the Eucharist accepts the “body” of the Church. The Holy Spirit identifies the believer with the Son, transforming them into “sons in the Son.” So Christian life is nothing more than to live as God’s children, sharing in His love. In this way the whole power of the Paschal Mystery is applied in man and he is passed from death to life. The same Spirit, who “anointed” the Everlasting Word with humanity and imprinted human nature in him, is also imprinted in human hearts as a living seal to animate man with divine nature. The Holy Spirit makes a man Christlikeness in the Christ-Eucharist.

PL

Duch Święty w Eucharystii utożsamia człowieka z Chrystusem, a w ten sposób przemienia w synów Bożych i włącza w swoje Ciało, jakim jest Kościół. Za sprawą Ducha Świętego Eucharystia przyjmuje „ciało” w Kościele. Duch Święty utożsamia wierzącego z Synem, przemieniając w „synów w Synu”. Tak więc życie chrześcijańskie to nic innego jak życie na sposób dzieci Bożych, mających udział w Jego miłości. Tak zostaje zastosowana w człowieku cała moc Misterium Paschalnego – przechodzi on ze śmierci do życia. Ten sam Duch, który „namaścił” Słowo Przedwieczne człowieczeństwem i odcisnął w Nim ludzką naturę, jest odciśnięty również w sercach ludzkich jako żywa pieczęć, aby namaścić człowieka boską naturą. Duch Święty czyni człowieka chrystusopodobnym w Chrystusie-Eucharystii.

4

Alcuni spunti sull’antropologia teologica di Luis F. Ladaria

59%

Clemenzia A., Aptacy J.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2015

|

vol. 1

EN

This article tells about some aspects of the theological anthropology of Luis F. Ladaria, Spanish theologian, currently Secretary of the Congregation for the Doctrine of the Faith. Ladaria in his theological anthropology part horizons tracked by Vatican II and leads his reflection helped by various pronouncements of the Magisterium of the Church. It supports the outset that a theological anthropology must be determined by the Christology and the Trinity. Therefore, we need to have the mediation of Christ, who is true God and true man, the incarnate Word of God. This is not only in terms of concepts but also on the existence. It can be introduced in anthropological such as: love, communion, reciprocal. In this way you can go from the theological to the anthropological without the risk of applying to one of the features’ another error in which has different theological reflections.

PL

Niniejszy artykuł prezentuje niektóre aspekty antropologii teologicznej hiszpańskiego teologa Luisa F. Ladarii, obecnie Sekretarza Kongregacji Nauki Wiary. Teolog ten ukazując biblijne fundamenty antropologii teologicznej kładzie szczególny akcent na nauczanie Soboru Watykańskiego II na ten temat, a przede wszystkim na niektóre punkty Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. Ladaria prowadzi swoją refleksję teologiczno-antropologiczną wspierając się także innymi wypowiedziami Magisterium Kościoła. Utrzymuje on przede wszystkim, iż dla antropologii teologicznej determinującą jest chrystologia i trynitologia. Jest więc konieczną dla człowieka mediacja Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka, Wcielonego Słowa Bożego, nie tylko na poziomie pojęć, lecz także lingwistycznym i egzystencjalnym. Dzięki temu możliwe jest wprowadzenie do antropologii tematów takich jak: miłość, komunia, wzajemność; można też przechodzić, dzięki pośrednictwu Chrystusa, od wymiaru teologicznego do antropologicznego, bez ryzyka przypisywania jednemu charakterystyki drugiego, błędu, w który popadły rożne refleksje teologiczne. Można stwierdzić, iż Ladaria jest typowym przedstawicielem teologicznej antropologii posoborowej, ukazującej tożsamość oraz pełną realizację człowieka jedynie w Chrystusie – Bogu Człowieku, nie zaś w takiej, czy innej kategorii socjologicznej.

Refine search results

2 Teologia w Polsce

1 Studia Bobolanum

1 Studia Teologii Dogmatycznej

3 2018

1 2015

2 Samiec Ł.

1 Aptacy J.

1 Clemenzia A.

1 Gardocki D.

Duch Święty w sakramencie Eucharystii

Cel wcielenia Syna Bożego i jego znaczenie dla człowieka

Duch Święty w sakramencie Eucharystii

Alcuni spunti sull’antropologia teologica di Luis F. Ladaria