Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  variations
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Variations in developmental patterns across pragmatic features

100%
Li Q.
Studies in Second Language Learning and Teaching
|
2016
|
vol. 6
|
issue 4
587-617
EN
Drawing on the findings of longitudinal studies in uninstructed contexts over the last two decades, this synthesis explores variations in developmental patterns across second language (L2) pragmatic features. Two synthesis questions were addressed: (a) What are the variations in developmental patterns across pragmatic features?, and (b) What are the potential explanations for the variations? In response to the first question, previous studies showed that L2 pragmatic development is a non-linear, dynamic process, with developmental paces varying across pragmatic features (Ortactepe, 2013; Taguchi, 2010, 2011, 2012; Warga & Scholmberger, 2007). These studies revealed that some aspects of pragmatic features (e.g., semantic strategies of speech acts) develop faster than others (e.g., lexical features such as mitigators). In response to the second question, three potential explanations were identified to account for the developmental variations: (a) language-related, (b) situation-dependent, and (c) learner-related explanations, with three subcategories for the language-related explanation: (a) the functions of pragmatic features, (b) the frequency of availability of target features, and (c) the similarity and difference between languages with respect to the target feature.
2
Content available remote

Identifikuval'ni sufiksi u Volins'ko-polis'kich variantach imen

88%
Nesterčuk O.
Acta onomastica
|
2017
|
vol. 58
100-105
EN
The suffixes in variations of personal names that used to identify a person in one local community and were “tied” to a particular carrier have been analyzed in the article. The author also found many variants created using formants, which were added to the full and truncated word creating bases. These suffixes may be added to appellatives as well as to proper names.
3
Content available remote

Antun Gustav Matoš’ autobiographische Märchen

87%
Katušić B.
Poznańskie Studia Slawistyczne
|
2014
|
issue 7
EN
The paper aims to show that in his prose oeuvre, Matoš appropriates the typical fairy tale elements, unifies different fairy tale traditions and adapts them pursuant to the symbolist poetics in order to create his own variation of a modernist literary fable (Kunstlermärchen).
4
Publication available in full text mode
Content available

Adaptacja fonetyczna i graficzna anglicyzmów w rosyjskim slangu młodzieżowym

75%
Kubecka K.
Studia Rossica Posnaniensia
|
2019
|
vol. 44
|
issue 2
359-370
PL
The article analyses phonetic and graphic variations of majority of English borrowings in Russian youth slang, caused by the coexistence of two different methods of recording English borrowings with the letters of Russian alphabet. The findings of the analysis prove that the dominant way of transferring English borrowings into Russian slang corresponds with the slang’s tendency to show the russified version of English pronunciation in a written form.
5
Publication available in full text mode
Content available

Biblical Canon: Formation & Variations in Different Christian Traditions

63%
Podhajski M.
Rocznik Teologii Katolickiej
|
2017
|
vol. 16
|
issue 3
EN
The Canon hasn’t been constant, but historically varied. Various approach to biblical authorship and different processes led to the fact, that nowadays we can distinguish at least three canons of the Holy Bible. The most important differences concern the Old Testament. Protestant Churches include in the canon all 39 books that belong to the Hebrew Bible. The Roman Catholic Church recognize 46 Old Testament books and the Orthodox Church following the text of the Septuagint (LXX) 50 books. These differences are related to deuterocanonical books, called by Protestant Churches Apocrypha. All Christians agree with the same number of 27 books in the New Testament. However, it is a different arrangement of books in the Roman Catholic and Protestant Churches and the Orthodox Church. The existence differences in the biblical canon remain an ecumenical problem in the Christian striving to the unity.
PL
Kościoły i Wspólnoty chrześcijańskie posiadają odmienną liczbę kanonicznych ksiąg w Piśmie Świętym. Ażeby zrozumieć przyczyny tego podziału, należy spojrzeć, jak kanon biblijny kształtował na przestrzeni wieków, poczynając od Biblii hebrajskiej poprzez formację Starego i Nowego Testamentu Biblii chrześcijańskiej. Najważniejsze różnice dotyczą Starego Testamentu. Wspólnoty protestanckie przyjęły 39 ksiąg, które przynależą do Biblii hebrajskiej. Kościół rzymskokatolicki uznaje za kanoniczne 46 ksiąg Starego Testamentu, a Kościoły prawosławne, idąc za tekstem Septuaginty (LXX) – 50 ksiąg. Te różnice dotyczą deuterokanonicznych ksiąg, określanych przez protestantów jako apokryfy. Wszyscy chrześcijanie zgadzają się co do liczby 27 ksiąg, obecnych w Nowym Testamencie, aczkolwiek w różnej kolejności. Istniejące różnice w kanonie biblijnym pozostają jednym z ekumenicznych problemów w drodze ku jedności chrześcijan.
6
Publication available in full text mode
Content available

Sketch for a portrait of Kalkbrenner and Chopin

63%
Jasińska D.
Interdisciplinary Studies in Musicology
|
2010
|
issue 9
83-100
PL
In this article, the author sketches a portrait of Kalkbrenner and Chopin against the background of musical practice during the 1830s. On the basis of sources, including Chopin’s correspondence and the opinions of his contemporaries and of Chopin scholars, an attempt is made to distinguish characteristic features of the two composers in their mutual relations. Their contacts are outlined, as well as their artistic activities, with particular emphasis on Chopin’s first concert in Paris and the role of pianistic virtuosity linked with the style brillant. Attention is drawn to the properties of the Pleyel piano which Kalkbrenner and Chopin both preferred and to the differing playing aesthetics and artistic images of the two composer-virtuosos. Chosen for the purposes of stylistic comparison are their methods of piano playing, with the accent on the schematic nature of Kalkbrenner’s “finger technique”, whilst most crucial for Chopin was to bring out the beautiful quality of the sound. In the closing remarks, it is stated that the two musicians, in their pianistic, compositional and pedagogic activities, represented the distinct antithesis of one another and two different schools. Prominent in the portrait of Kalkbrenner are distinct connections with the convention of the style brillant, whilst the portrait of Chopin, who broke through those conventions, is marked by features more profound and individualised.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wariant

62%
Wołczuk N.
Forum Poetyki
|
2019
|
issue 18
110-115
EN
The paper focuses on the concept of a “variant”, which is deeply rooted in the fields of editing practices and literary criticism. The main goal is to show the concept the way it is understood by the classical textology and French Genetic Criticism, as well as to confront different ways of using it.
PL
Artykuł dotyczy głęboko zakorzenionego w pracach edytorskich i literaturoznawczych terminu „wariant”. Głównym celem jest przedstawienie pojęcia w rozumieniu klasycznej tekstologii oraz francuskiej krytyki genetycznej i skonfrontowanie ze sobą tych różnych sposobów jego wykorzystania.
8

Nurt awangardowy w twórczości Andrzeja Nikodemowicza na przykładzie Sonorita quasi una sonata per violono, violoncello e pianoforte

51%
Dudek M.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 13: Muzykologia
117-140
EN
Andrzej Nikodemowicz whose literary output concentrates mainly around religious works also displayed an interest in avant-garde musical achievements. This can hardly be called a permanent tendency since his fascinations with the „new music” are of a short-lived nature, constituting exclusively an element of satisfying the composer’s curiosity about the dodecaphonic technique and sonoristics. A representative example of these endeavours is the Composizione sonoristica cycle consisting of four pieces for violin, piano and cello and—combining these instruments—Sonorita quasi sonata… The latter, being the topic of the paper—is dominated by sound effects devised by the composer which are accompanied by motifs based on a 12-note scale, numerous clusters and variation processes drawing on neo-classical features. Thanks to this, Nikodemowicz, while making a stylistic synthesis of various epochs, preserves the continuity of his own aesthetics.
PL
W czasach, kiedy Andrzej Nikodemowicz był studentem Państwowego Konserwatorium im. M. Łysenki we Lwowie (1944-1954) w klasie kompozycji A. Sołtysa i fortepianu T. Majerskiego, życie kulturalne ZSRR było przesiąknięte politycznym nadzorem, nad którym czuwał Andriej Żdanow. Wszelkie próby sięgnięcia po inny niż wskazywał aparat partyjny język muzyczny uznawany był za antysocjalistyczny i tępiony z najwyższą surowością. Wyraźna odwilż nastąpiła po śmierci Józefa Stalina w 1953 r. Jednym z jej przejawów był Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (od 1956 r.), na którego pierwszą edycję Nikodemowicz przyjechał z rodzinnego Lwowa. Impreza okazała się dla niego ważnym miejscem zaspokojenia ciekawości i czerpania inspiracji dla utworów idących w kierunku nowych rozwiązań. Rezultatem tych doświadczeń, skupionych wokół zjawisk brzmieniowych stał się cykl Composizione sonoristica, składający się z 4. utworów przeznaczonych na skrzypce (Sonorita per violino solo, 1966), fortepian (Sonorita per piano forte, 1966), wiolonczelę (Sonorita per violoncello solo, 1970) oraz – łączącą te 3 instrumenty – Sonoritę quasi una sonata per violino, violoncello e pianoforte powstałą w 1971 r. Kompozytor stosuje w nich szereg oznaczeń sonorystycznych wymyślonych przez siebie i tożsamych z walorami brzmieniowymi poszczególnych instrumentów. Ostatni utwór, będący przedmiotem niniejszego artykułu, wykazuje cechy neoklasyczne, szczególnie w odniesieniu do formy sonatowej, której quasi-strukturę można było w nim odnaleźć. W przestrzeni dźwiękowej twórca nawiązuje do poprzednich utworów cyklu zarówno w odniesieniu do faktury, schematów dźwiękowych (dodekafonia), jak i symboliki sonorystycznej, którą potęgują szybko zmieniająca się dynamika w skrajnych rejestrach, często wykorzystywane glissanda w zróżnicowanej konfiguracji i przenośniki oktawowe, sięgające odległych interwałów. Dzięki temu Sonorita quasi una sonata, będąc finałowym utworem cyklu staje się studium myśli i dążeń kompozytora w zakresie wykorzystania nowych technik kompozytorskich, szczególnie w zakresie brzmienia.
9
Publication available in full text mode
Content available

Comparative Analysis of the Practice of Internet Use in the Marketing Activities of Higher Education Institutions in Poland and Ukraine

38%
Kisiołek A., Karyy O., Нalkiv L.
|
2020
|
vol. 23
|
issue 2
87-102
PL
W warunkach ery informacyjnej zwiększa się rola szkolnictwa wyższego w systemie czynników stymulujących postęp społeczny, wzrasta też poziom konkurencji w środowisku dostawców tych usług. Wymaga to dywersyfikacji polityki marketingowej instytucji szkolnictwa wyższego, jej digitalizacji i integracji w przestrzeni wirtualnej. W celu zbadania roli narzędzi internetowych i ich znaczenia w działaniach marketingowych przeprowadzono badania ankietowe wśród menedżerów i specjalistów instytucji szkolnictwa wyższego na Ukrainie i w Polsce. Uzyskane dane posłużyły jako podstawa do badania poziomu zmienności, podobieństwa struktur i ogólnej spójności odpowiedzi respondentów z tych dwóch krajów. Zweryfikowano hipotezy dotyczące braku istotnych różnic między przewidywaną rolą Internetu w działalności marketingowej instytucji szkolnictwa wyższego w Polsce i na Ukrainie, spójności odpowiedzi respondentów z tych dwóch krajów na temat poziomu rozpowszechnienia praktyk korzystania z Internetu w działaniach marketingowych instytucji szkolnictwa wyższego oraz docierania przez Internet do potencjalnych studentów przez szkoły wyższe z uwzględnieniem czynników geograficznych. Dominująca cecha Internetu – szybki dostęp do informacji – umożliwia skuteczne działania marketingowe. Osoby zarządzające szkołami wyższymi powinny zwiększyć świadomość pracowników działów marketingu w zakresie korzystania z Internetu w celu rozszerzenia świadczenia usług edukacyjnych, zintensyfikowania interakcji z klientami, przyciągnięcia sponsorów, promowania własnych marek, badań rynku i tym podobnych.
EN
In the information age, the role of higher education as a factor of social progress is increasing. The competition among higher education institutions is also growing. This requires higher education institutions’ (HEIs) marketing policies to be diversified, digitalized, and integrated into the virtual space. In order to find out the role and importance of Internet tools and in marketing activities, a questionnaire survey was conducted among managers and specialists of HEIs in Ukraine and Poland. The data served as the basis to study the level of variation, structure similarity, and consistency of the generalized responses of the respondents of the two countries. We verified hypotheses about (1) the absence of significant differences between the estimates of the role of the Internet in the marketing activities of HEIs in Poland and Ukraine; (2) the consistency of answers of the respondents of the two countries regarding the use of the Internet in market activites of HEIs; (3) HEIs’ use mostly geo-targeting potential consumers of higher education online. The dominant feature of the Internet – quick access to information – enables effective marketing activities. The management of HEIs should increase the awareness of their marketing staff in using the Internet to expand the delivery of educational services, intensify interviewing practices for obtaining feedback from customers, attract sponsors, promote their own brands, do market research, and so on.
10

Studium analityczne Thema und Variationen op. 34 Józefa Kromolickieg

32%
Charlińska E.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 13: Muzykologia
101-116
EN
Józef Kromolicki is not a widely known composer. His œuvre comprises choral and organ works. One important composition is the cycle Thema und Variationen, Op. 34, which consists of the following movements: Kanzone (theme) Perpetuum mobile (Var. I), Zwiegesang (Var. II), Brausend (Var. III), Aeolscharfe (Var. IV) and Chromatische Quadrupelfuge (Var. V). The analytical study deals with the elements of the musical work: melody, rhythm, harmony, agogics and formal design. The most complicated element, albeit a schematic one (theme with Vars. I and II), is the harmony. A highly elaborate movement in terms of composition technique is the last, a quadruple fugue. The study concludes by indicating the most important means of variation technique employed by Kromolicki, including changes of mode, metre and agogics. The evolution of the rhythm is based on the gradual diminution of rhythmic values (this concerns the theme as well). An important factor in the shaping of the form is the use of polyphonic techniques (canon in Var. II, the closing fugue). In the last movement, the composer displays a mastery of counterpoint technique, wielding four themes at once. It is a great pity that Kromolicki’s Thema und Variationen, Op. 34 is not familiar to a wider audience of organ music. It is an ambitious work of considerable value, in both compositional and performance terms.
PL
Józef Kromolicki nie jest powszechnie znanym kompozytorem. W jego dorobku twóczym znajdują się utwory chóralne i organowe. Ważne miejsce zajmuje w nim cykl Thema und Variationen op.34. Składa się on z następujących części: Kanzone (jako temat), Perpetuum mobile (I wariacja), Zwiegesang (II wariacja), Brausend (III wariacja), Aeolscharfe (IV wariacja) i Chromatische Quadrupelfuge (V wariacja). Studium analityczne dotyczy elementów dzieła muzycznego: melodyki, rytmiki, harmoniki, agogiki i budowy formalnej. Najbardziej skomplikowaną, aczkolwiek schematyczną (temat z I i II wariacją) jest płaszczyzna harmoniczna. Niezwykle kunsztowną częścią pod względem kompozytorskim jest finałowa poczwórna fuga. Podsumowanie wskazuje najważniejsze środki techniki wariacyjnej J. Kromolickiego. W cyklu wykorzystano zmianę trybu tonacji, metrum i agogiki. Ewolucja rytmu opiera się na stopniowym zagęszczeniu wartości rytmicznych (zjawisko to dotyczy również tematu). Ważnym czynnikiem formotwórczym okazały się środki polifoniczne (technika kanoniczna w II wariacji i finałowa fuga). W ostatniej części kompozytor operując czterema tematami jednocześnie osiągnął mistrzostwo techniki kontrapunktycznej. Wielka szkoda, że Thema und Variationen op. 34 J. Kromolickiego nie jest znany szerszemu gronu słuchaczy muzyki organowej. Jest to utwór ambitny i wartościowy zarówno pod względem kompozytorskim, jak i wykonawczym.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.