Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: visual search

Sort By:

Limit search:

Dynamiczny model umysłu

100%

Piłat R.

Studia Philosophiae Christianae

2012

vol. 48

issue 3

137-164

The article discusses the main claims and assumptions of dynamic models of mind in order to form an opinion about their explanatory value. The main inspiration for this reflection is Michael Spivey’s 2008 book ‘The Continuity of Mind’. In the dynamic models, mental processes are represented as points and vectors in multidimensional state spaces. The generality of the models makes it possible to apply them to the neural populations in the brain or to the units of the mind, depending on the type of data processed. The points, vectors and trajectories represent probabilities of performing certain actions; perceiving, deciding to, or moving one’s body. The dynamic models of the mind take issue with the idea of modularity of the mind and especially undermine the concept of mental representation including the perceptual one. The apparent representations are interpreted as attractors in a state space. Due to competing factors and constant inflows of new stimuli, the mind never reaches a stable state. The dynamic modeling consists in representing the passages from one probable state to another. Dynamic models seem to work well for some mental activities, especially in the domain of decision making or movement control. However, the explanations offered within this framework fail to account for the semantic properties of mental states, namely their relations to objects, states, processes, and facts in the environment. All these entities are valid only as sources of data for behavioral modification. The advantages and disadvantages of dynamic models are shown by focusing on a chosen phenomenon, namely a search in the visual realm for an object among distractors. The argument is put forward that the dynamic models cannot grasp some important features of this phenomenon, because they cannot be integrated into a single state space with other characteristics.

Artykuł przedstawia główne założenia dynamicznych modeli umysłu i percepcji oraz refleksję na temat ich wartości eksplanacyjnej. Główną inspiracją jest wydana w 2008 monografia Michaela Spivey’a „The Continuity of Mind”. W modelach dynamicznych procesy umysłowe są przedstawione jako punkty i trajektorie w wielowymiarowej przestrzeni stanów, które w zależności od danych wejściowych można traktować jako stany umysłu lub stany mózgu. Jednak stany te nie są charakteryzowane w kategoriach fizycznych, lecz jako prawdopodobieństwa wywołania zachowań. Dynamiczne modele umysłu przeciwstawiają się w szczególności idei modularności umysłu oraz znacznie ograniczają zastosowanie pojęcia reprezentacji. Pojedynczy stan umysłowy – na przykład reprezentacja umysłowa – nie jest tu traktowany jako wartość funkcji przebiegającej przestrzeń stanów, lecz jako atraktor w tej przestrzeni; twierdzi się, że z powodu konkurujących determinacji i dopływu nowych bodźców umysł nigdy nie osiąga stabilnych stanów. Wydaje się, że modele dynamiczne podają wiarygodne wyjaśnienie niektórych czynności umysłowych, w szczególności związanych z kontrolą ruchu lub z podejmowaniem decyzji. Modele te cechuje również duża ogólność, mogą tak samo dobrze modelować procesy, które pod względem fizycznym nie mają ze sobą nic wspólnego. Zalety i wady modeli dynamicznych pokazuję na przykładzie przeszukiwania pola wzrokowego w poszukiwaniu zadanego przedmiotu. Staram się pokazać, że modelom dynamicznym umykają z konieczności ważne własności tego zjawiska. Wszystkich wchodzących tu w grę własności nie można bowiem zintegrować w jedną przestrzeń stanów.

Refine search results

1 Studia Philosophiae Christianae

1 2012

1 Piłat R.

Search results

Dynamiczny model umysłu