Search results

1

Ocena foniatryczna kandydatów na studia logopedyczne – wyniki badań, spostrzeżenia, uwagi

100%

Hortis-Dzierzbicka M., Zomkowska E., Osowicka-Kondratowicz M., Gonet W.

Logopedia

|

2014-2015

|

vol. 43-44

135-147

PL

W artykule przedstawiono wyniki przeprowadzonego przez autorki badania przydatności kandydatów na studia logopedyczne do wykonywania zawodu logopedy. Materiał badawczy pobrano od 60 osób, głównie kobiet w wieku od 18 do 24 lat pochodzących z północno-wschodniej Polski. Omówiono najczęściej stwierdzane u badanych wady anatomiczne w obrębie drogi głosowej, zaburzenia głosu, wady wymowy oraz powiązania pomiędzy zaburzeniami artykulacji i okluzji. Wskazano, że zaledwie 26% pacjentów to osoby bez jakichkolwiek zmian klinicznych i artykulacyjnych. U 74% kandydatów na studia logopedyczne zdiagnozowano wady anatomiczne i/lub wymowy, przy czym tylko jedna osoba miała problemy natury foniatrycznej w postaci lekkiej chrypki oraz zmianę barwy głosu, co jednak nie stanowiło przeciwskazania do uprawiania zawodu logopedy. W związku z tym podkreślono, że sama konsultacja foniatryczna, na którą kieruje się kandydatów na studia logopedyczne celem ustalenia obecności lub braku przeciwskazań do wykonywania zawodu logopedy, jest niewystarczająca, gdyż podczas rutynowych badań foniatrycznych lekarze specjaliści koncentrują się na badaniu krtani, nie badają natomiast ani prawidłowości zgryzu, ani poprawności artykulacji, co, jak wykazano w niniejszej pracy, stanowi rzeczywisty problem kandydatów na studia logopedyczne dyskwalifikujący ich z zawodu. Tylko całościowe badanie foniatryczno-ortodontyczno-logopedyczne, uwzględniające zarówno aspekt wizualny, jak i audytywny wymowy głosek i ich połączeń, pozwala na miarodajną ocenę istnienia lub braku przeciwskazań medycznych do wykonywania zawodu logopedy.

EN

This article presents the results of the authors’ research concerning the suitability of candidates for speech therapy university studies and their prospective work as speech and language therapeutists (SLTs). This profession poses special requirements for candidates for speech therapists who work with children with various speech impediments and, therefore, must offer them a model of articulation to follow. Therefore, it is necessary to perform an evaluation of the physical capacity of the candidates for the profession of SLT before they start university studies in speech development. Such initial evaluation of the candidates is indispensable because it demonstrates their physical ability to acquire relevant skills and practice mandatory to possess by future SLTs. The material studied consisted of 60 subjects, mostly women between the ages of 18 and 24 from North-Eastern Poland. The paper discusses anatomical defects frequently observed in the investigated subjects within the vocal tract and in the craniofacial region, as well as speech defects and their connection with articulation disorders and occlusion. It was found that only 26% of the candidates did not present any clinical and/or articulation deviations, while 74% of applicants for logopedics university training were found to have anatomical or articulatory defects. One person had phoniatric problems in the form of discrete hoarseness of the voice, but they do not constitute a contraindication for admission to study speech therapy and prospective practice of the SLT profession. Therefore, the authors emphasize that restricting the examination only to the phoniatric evaluation (obligatory for applicants for speech therapy university studies in Poland) is insufficient, because it does not include the correctness or accuracy of the bite or articulation. As has been demonstrated in our study, such problems subsequently lead to disqualifying the candidates from the SLP profession. Only a comprehensive phoniatric-orthodontic-speech therapy assessment that takes into account both the visual and auditory perceptive aspects of individual speech sounds and their clusters can allow a meaningful assessment of the presence or absence of medical contraindications to practice as a speech therapist.

2

Ocena zgryzu u osób z wadami wymowy. Wskazówki dla logopedów

100%

Łuszczuk M.

Logopedia

|

2021

|

vol. 50

|

issue 1

171-189

EN

Although the diagnosis of the facial and occlusal conditions is due of orthodontist, the speech therapist analyzes some elements of them as an important point in the diagnostic procedure. This article has been designed as a tool to assist speech therapists in analyzing of the occlusion in patients with speech problems. First the conditions for proper examination are indicated and then the criteria for the analysis are defined. It is believed to help speech therapists to be able to define type of morphological problems in their patients and to determine if they are important for the quality of speech or planned therapy.

PL

Zasadniczo rozpoznanie warunków twarzowo-zgryzowych stawia ortodonta, jednak specjalista od zaburzeń mowy uwzględnia elementy diagnostyki ortodontycznej jako ważny punkt postępowania. Niniejsze opracowanie zostało zaprojektowane jako narzędzie, które ma służyć logopedom jako pomoc w analizie zgryzu. Wskazano warunki właściwej oceny oraz zdefiniowano kryteria i elementy, dzięki którym logopeda ma możliwość ustalić, z jakim rodzajem problemów ma do czynienia, a także określić, w jakim zakresie istniejące nieprawidłowości mają znaczenie dla jakości mowy czy planowanej terapii logopedycznej.

3

Wpływ wybranych zaburzeń morfologiczno-czynnościowych w obszarze ustno-twarzowym na jakość artykulacji u dzieci w wieku 5–7 lat

84%

Łuszczuk M.

Logopedia

|

2018

|

vol. 47

|

issue 1

53-69

PL

Prezentowane w niniejszym artykule badania dotyczą korelacji warunków morfologiczno- -czynnościowych i artykulacji u dzieci w wieku od 5 do 7 lat. Wyniki tych badań potwierdzają, że istnieje związek między występowaniem zaburzeń morfologiczno-czynnościowych a nieprawidłową artykulacją, w szczególności realizacjami o typie deformacji. Korelacja ta jest najsilniejsza w odniesieniu do złożonych zaburzeń motorycznych. Wykazano ponadto, że u większości dzieci, u których stwierdza się wady zgryzu, obserwuje się także nienormatywne realizacje.

EN

This paper presents the results of studies carried out in order to determine the influence of biological factors on speech development. The studies concern children aged 5 to 7 and present the correlation between the myofunctional and occlusal disorders and articulation. The presented studies confirm that there is a relationship between the occurrence of myofunctional and occlusal disorders and abnormal articulation, particularly distorted realizations. This correlation is the strongest in complex motor disorders. Moreover, it is demonstrated that in the majority of children with malocclusion can be observed abnormal articulation.

4

Ocena wymowy i sprawności narządów artykulacyjnych u pacjentów z wadą szkieletową twarzy klasy III przed zabiegiem i po zabiegu ortognatycznym

84%

Grabowska K., Borys J., Kosztyła-Hojna B., Antonowicz B., Moskal-Jasińska D.

Logopedia

|

2018

|

vol. 47

|

issue 1

71-95

PL

Występowanie wad wymowy, czyli wadliwych realizacji fonemów języka polskiego u osób z wadą szkieletową twarzoczaszki jest przedmiotem nielicznych badań logopedii polskiej, ortodoncji czy chirurgii szczękowej. Celem pracy była ocena wymowy i sprawności narządów artykulacyjnych, realizacji fonemów spółgłoskowych języka polskiego oraz cech fonetycznych występujących w realizacjach głoskowych fonemów u pacjentów z wadą szkieletową twarzy klasy III przed zabiegiem i po zabiegu ortognatycznym. Materiał stanowiło 15 pacjentów leczonych w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej i Plastycznej Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku z powodu wad szkieletowych klasy III. Wszystkim chorym wykonywano osteotomie dwuszczękowe: szczęki typu Le Fort I, żuchwy sposobem Obwegesera – Dal Ponta. W postępowaniu badawczym wykorzystano: dane z badania lekarskiego – wywiad oraz zawarte w kwestionariuszach dane z wywiadu i badania logopedycznego. Zastosowano następujące narzędzia badawcze: karta wywiadu (zał.1), kwestionariusze logopedyczne: Badanie sprawności motorycznej narządów mowy, w opracowaniu Z. M. Kurkowskiego i T. Woźniaka (UMCS Lublin) oraz Kartę mowy i wymowy dziecka, opracowaną przez A. Balejko. Każdy pacjent przystąpił do badania dwukrotnie: bezpośrednio przed operacją oraz trzy miesiące po zabiegu ortognatycznym. Realizacje głosek oceniano zarówno wzrokowo, jak i słuchowo. W ocenie subiektywnej 73,3% badanych uznało, że mowa po zabiegu się poprawiła, a 33,3% badanych, że poprawiła się również ruchomość narządów artykulacyjnych. Wady wymowy stwierdzono przed zabiegiem u 100% badanych, natomiast po operacji u 46,7%. Stwierdzono również poprawę sprawności narządów artykulacyjnych, jak też szybkości wykonywanych przez nie ruchów po operacji. U wszystkich badanych pacjentów przed operacją występowały zaburzenia artykulacji oraz nieprawidłowy przetrwały niemowlęcy typ połykania. Po zabiegu ortognatycznym znacząco poprawiła się zarówno wymowa, jak też sprawność narządów artykulacyjnych, co potwierdzili sami pacjenci. W celu uzyskania optymalnej rehabilitacji nieprawidłowej mowy u pacjentów z wadą szkieletową klasy III konieczna jest interdyscyplinarna współpraca logopedy z ortodontą i chirurgiem szczękowym.

EN

The appearance of articulation disorders, i.e. non-normative realizations of Polish phonemes in patients with dentofacial deformity is a rare subject of Polish logopedics, orthodontics or dental surgery. The aim of the study was the assessment of articulation and motoric activity of articulatory organs, realization of Polish consonant phonemes and phonetic features present in realization of phonemes in patients with class III dentofacial deformity before and after orthognathic surgery. Fifteen patients treated in the Department of Maxillofacial and Plastic Surgery in Medical University of Białystok because of class III dentofacial deformities were included into the study. All patients had performed bimaxillary osteotomies: Le Fort I osteotomy of maxilla and sagittal-split osteotomy of mandible (Obwegeser–Dal Pont method). In research procedure the data from medical anamnesis and data covered in questionnaires from logopedic anamnesis and examination were taken into consideration. The following research tools were used: anamnesis (appendix 1), logopedic questionnaires: The examination of motoric activity of articulatory organs by Z.M. Kurkowski and T. Woźniak (UMCS, Lublin) and The cart of child speech and pronunciation by A. Balejko. Every patient took part in the examination twice: before and three months after the orthognathic procedure. The realization of phonemes were evaluated visually as well as auditory. Results of conducted researches show that subjectively in 73.3% of patients the improvement of articulation after surgery was noticed and 33.3% of patients show better motoric activity of articulatory organs. The articulation disorders were indicated in all patients before operation, whereas after surgery they were observed in 46.7% of patients. The improvement of motoric activity of articulatory organs and rate of their movements after surgery was observed. To sum up, in all patients articulation disorders and incorrect, infantile type of swallowing before surgery were claimed. After orthognathic surgery the improvement of articulation as well as of motoric activity of articulatory organs was clearly visible, as confirmed also by patients. In order to achieve the optimal rehabilitation of incorrect articulation in patients with class III dentofacial deformity, it is necessary the interdisciplinary cooperation between speech therapist, orthodontist and dental surgeon.

5

Propozycja modelu współpracyb logopedy i ortodonty

84%

Gacka E., Kaźmierczak M., Sujecka-Brzóska A.

Logopedia

|

2020

|

vol. 49

|

issue 1

67-82

PL

W artykule zaprezentowano propozycję modelu współpracy logopedy i ortodonty w opiece nad pacjentem z wadą wymowy współistniejącą z nieprawidłowościami układu stomatognatycznego. Określono kompetencje obu specjalistów, zasady, na jakich współpraca powinna się opierać, jak również narzędzie pomocne w dokumentowaniu przebiegu diagnozy oraz terapii logopedycznej i leczenia ortodontycznego.

EN

This article presents the model of cooperation between a speech-language therapist and an orthodontist in the care of a patient with a speech disorder coexisting with dental stomatognathic system abnormalities. The competences of both specialists were determined, the principles on which cooperation should be based, as well as a tool helpful in documenting the course of diagnosis as well as speech-language therapy and orthodontic treatment.

6

Znaczenie diagnostyki endoskopowej w ocenie wpływu przerostu układu adenoidalnego gardła na rezonans nosowy i artykulację w wieku rozwojowym

67%

Hortis-Dzierzbicka M., Tokarczyk M., Demidowicz R., Zomkowska E., Gonet W., Osowicka-Kondratowicz M.

Logopedia

|

2014-2015

|

vol. 43-44

217-225

PL

Przerost układu adenoidalnego gardła jest w wieku dziecięcym bardzo częsty. Wywołana przez niego obturacja górnej drogi oddechowej utrudnia lub wręcz uniemożliwia fizjologiczne oddychanie przez nos, co inicjuje sekwencyjnie cały szereg komplikacji wtórnych, jak nieprawidłowe oddychanie torem ustnym, zaburzenia połykania, wady zgryzu i artykulacji. Mechaniczna obturacja ujść gardłowych trąbek słuchowych przez przerośnięty migdałek gardłowy utrudnia prawidłowe przewietrzanie uszu środkowych i powoduje powstawanie zaburzeń słuchu o typie przewodzeniowym. Blokada górnej drogi oddechowej poprzez przerośnięty układ adenoidalny gardła jest także najczęstszą przyczyną występowania zespołu bezdechów snu u dzieci. Utrudnienie przepływu powietrza oddechowego przez przerośnięty migdałek gardłowy i/lub podniebienie zaburzać może także prawidłowy rezonans nosowy w mowie, powodując nosowanie zamknięte i/lub tzw. mowę kluskowatą. Zastępcze nieprawidłowe oddychanie torem ustnym powoduje także zaburzenia wzrostu twarzoczaszki i zaburzenia okluzji. Zaburzenia zgryzu w skojarzeniu z dysfunkcją języka są przyczyną występowania zaburzeń artykulacji głosek przednich.

EN

Adenotonsillar hypertrophy is very common in childhood. Obstruction of the nasopharyngeal airway may cause obligatory oral breathing, chronic open-mouth posture, incorrect inferior or anterior-inferior position of the tongue, disordered swallowing and impaired facial growth. Facial growth disorders frequently result in onset of the specific types of malocclusion and specific speech disorders. Obstruction of the pharynx during sleep by adenotonsillar hypertrophy remains the main cause of sleep apnea syndrome in children.. Obstruction of the airflow by the enlarged adenoid and/ or hypertrophic tonsils may lead to hyponasality of the voice and/or cul-de-sac resonance. Malocclusions, in turn, in association with the incorrect tongue positioning in the oral cavity gives rise to the disordered articulation of anterior consonants.

Refine search results

6 Logopedia

2 2021

2 2020

2 2014

2 Gonet W.

2 Hortis-Dzierzbicka M.

2 Osowicka-Kondratowicz M.

2 Zomkowska E.

2 Łuszczuk M.

1 Antonowicz B.

1 Borys J.

1 Demidowicz R.

1 Gacka E.

1 Grabowska K.

1 Kaźmierczak M.

1 Kosztyła-Hojna B.

1 Moskal-Jasińska D.

1 Sujecka-Brzóska A.

1 Tokarczyk M.

Ocena foniatryczna kandydatów na studia logopedyczne – wyniki badań, spostrzeżenia, uwagi

Ocena zgryzu u osób z wadami wymowy. Wskazówki dla logopedów

Wpływ wybranych zaburzeń morfologiczno-czynnościowych w obszarze ustno-twarzowym na jakość artykulacji u dzieci w wieku 5–7 lat

Ocena wymowy i sprawności narządów artykulacyjnych u pacjentów z wadą szkieletową twarzy klasy III przed zabiegiem i po zabiegu ortognatycznym

Propozycja modelu współpracyb logopedy i ortodonty

Znaczenie diagnostyki endoskopowej w ocenie wpływu przerostu układu adenoidalnego gardła na rezonans nosowy i artykulację w wieku rozwojowym