Search results

1

Wojna i pamięć. Pierwsza wojna światowa i jej upamiętnianie przez Amerykanów

100%

Parafianowicz H.

Dzieje Najnowsze

|

2017

|

vol. 49

|

issue 2

PL

Celem artykułu jest pokazanie stosunku Amerykanów do I wojny światowej i rytuałów oraz sposobów upamiętniania poległych żołnierzy. Dużą rolę w kreowaniu pamięci zbiorowej o Great War odegrali wojskowi i weterani, m.in. poprzez utrwalenie żołnierskiej narracji o wojnie (soldier’s story), rytuały podczas dorocznych uroczystości (Memorial Day i Veterans Day), jak również ceremonie w trakcie ponownych pochówków sprowadzanych z Europy tysięcy towarzyszy broni. The purpose of the article is to present the attitude of Americans towards the First World War, and the rituals and ways to commemorate the soldiers fallen in the Great War. An important role in the creation of collective memory about the Great War was played by soldiers and veterans, among others through the preservation of soldier’s story, rituals during the annual celebrations of the Memorial Day and Veterans Day, and also the ceremonies of reburials of thousands of soldiers’ bodies repatriated from Europe.

2

Obraz weteranów w mediach na podstawie analizy wybranych publikacji internetowych

86%

Sińczuch M.

Bezpieczeństwo Obronność Socjologia

|

2014

|

issue 2

54-60

3

Projekt Wojownik jako forma wsparcia odwołująca się do idei braterstwa -wstęp o ewaluacji

72%

Głuszczak S., Wojtkowiak M.

Bezpieczeństwo Obronność Socjologia

|

2019

|

issue 11/12

30-55

PL

Artykuł dotyczy funkcjonującego od ponad roku Projektu Wojownik, adresowanego do żołnierzy, weteranów misji zagranicznych i rodzin poległych żołnierzy. Działania podejmowane w ramach projektu obejmują wykłady oraz zajęcia sportowe, które mają służyć podnoszeniu sprawności fizycznej, poprawie samopoczucia uczestników, a także integracji środowiska. W opracowaniu przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych wśród uczestników Projektu, a odnoszących się do wstępnej ewaluacji przedsięwzięcia.

EN

The article refers to The Warrior Project, which has been functioning for over a year. The project is directed to soldiers, veterans of foreign missions and the families of fallen soldiers. The actions taken within the project include lectures and sports activities, which serve to the improvement of physical fitness and well-being of the participants, as well as to integrate the community. The article presents the results of the research conducted among the participants, referring to the initial evaluation of the project.

4

The Soldier’s Return – the Canadian WWI Veteran Care System

72%

Paluszkiewicz-Misiaczek M.

Białostockie Teki Historyczne

|

2017

|

vol. Białostockie Teki Historyczne, 2017, tom 15

EN

In Canada World War I has been called the Great War until now. As part of the British Empire, the Dominion of Canada entered the war when Great Britain declared war against Germany on 4th August 1914. During four years of this conflict over 600 000100 soldiers served in the Canadian army , among whom 66 000 were killed and app. 150 000 wounded. This article presents the most important challenges and problems connected with the process of creating a pioneer state veteran care system in Canada for veterans of Expeditionary Force fighting in the western front. In effect of efforts of the Ministry of Demobilization and Reintegration of Soldiers, an extensive (at that time) system of medical care, allowances, disability pensions and professional training for the disabled veterans was successfully established. Thus, Canada offered the highest standard of benefits offered to veterans and became a leader among other countries taking part in WWI. Nevertheless, imperfections of the pioneer system and an unfavorable economic situation in the first two years after the war and during the great crisis caused that before the outbreak of WWII, veterans had become a social group who often demonstrated their discontent.

PL

W Kanadzie I wojna światowa do dziś nazywana jest Wielką Wojną (The Great War). Jako część Imperium Brytyjskiego Dominium Kanady przystąpiło do niej z chwilą wypowiedzenia przez Wielką Brytanię wojny Niemcom 4 sierpnia 1914 roku. W trakcie 4 lat konfliktu w armii kanadyjskiej służyło ogółem ponad 600 000101 żołnierzy, z których ponad 66 000 poległo, zaś ok. 150 000 zostało rannych. Tekst niniejszy przedstawia najważniejsze wyzwania i problemy związane z procesem tworzenia w Kanadzie pionierskiego, państwowego systemu opieki nad weteranami Korpusu Ekspedycyjnego, walczącymi na froncie zachodnim. Dzięki wysiłkom Ministerstwa ds. Demobilizacji i Reintegracji Żołnierzy udało się zbudować szeroki, jak na ówczesne czasy, system opieki medycznej, zasiłków, rent i szkoleń zawodowych dla inwalidów wojennych. Tym samym Kanada stała się pod względem zakresu i wysokości oferowanych weteranom świadczeń liderem wśród pozostałych państw biorących udział w I wojnie światowej. Niemniej jednak niedociągnięcia pionierskiego systemu w połączeniu z niesprzyjającymi warunkami ekonomicznymi w pierwszych dwóch latach po wojnie oraz podczas wielkiego kryzysu sprawiły, iż przed wybuchem II wojny światowej weterani stali się grupą społeczną często demonstrującą swoje niezadowolenie.

5

Rola kobiet we wczesnonowożytnej wojskowości: próba spojrzenia na przykładzie siedemnastowiecznej armii hiszpańskiej

72%

Szadkowski P.

Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych

|

2023

|

issue 1(14)

9-28

EN

This article is devoted to the different roles played by women in the seventeenth-century Spanish army. As the issue of the presence of women in pre-industrial armies has not received much attention among researchers, the problem is still presented according to stereotypes shaped by nineteenth-century historiography and the early works of military historians. In their light, women in the armies of the early modern era assumed at best the role of servants, laundresses, cooks or offered sexual services. More recent works by historians of social military history, however, shed a completely different light on the issue, showing them not only as actively participating in army life, but also as taking up arms or seeking help for themselves and their soldiers’ orphans after the war. In this article, I will present the three roles of women that emerge from the sources – woman in armed combat, widow and mother – for the seventeenth-century Spanish army.

PL

Niniejszy artykuł jest poświęcony odmiennym rolom, jakie odgrywały kobiety w siedemnastowiecznej armii hiszpańskiej. Jako że zagadnienie obecności kobiet w armiach przedprzemysłowych nie cieszy się wielkim zainteresowaniem wśród badaczy, problem ten nadal jest przedstawiany zgodnie ze stereotypami ukształtowanymi przez dziewiętnastowieczną historiografię i wczesne prace historyków wojskowości. W ich świetle kobiety w armiach wczesnonowożytnych przyjmowały co najwyżej rolę służących, praczek, kucharek lub oferowały usługi seksualne. Nowsze prace historyków z kręgu społecznej historii wojskowości rzucają jednak kompletnie inne światło na to zagadnienie, ukazując je nie tylko jako aktywnie uczestniczące w życiu armii, ale też chwytające za broń czy szukające po wojnie pomocy dla siebie i sierot po żołnierzach. W artykule przedstawię trzy role kobiet, jakie wyłaniają się ze źródeł – kobiety walczącej zbrojnie, wdowy i matki – w siedemnastowiecznej armii hiszpańskiej.

6

BEZPIECZEŃSTWO SOCJALNE WETERANÓW POSZKODOWANYCH W MISJACH POZA GRANICAMI PAŃSTWA

58%

Czuba B.

Polityka Społeczna

|

2018

|

vol. 45

|

issue 9(534)

29-35

EN

The subject of the article is social security of missions veterans outside the state of Poland. Until 2011, the situation of people injured during the missions was very difficult. Disabled soldiers could not relay on the state aid. Currently, the situation of the injured veterans is much better than before implementation veterans’ law. The act was passed thanks to the social capital of soldiers, including members of non-governmental organizations. The research problem in the article is “How has the social security of injured veterans changed since 2011 and what is the role of communities security in this system?”. The subject of the analysis are interviews conducted on a sample of 32 veterans.

PL

Przedmiotem artykułu jest bezpieczeństwo socjalne weteranów misji poza granicami państwa. Do 2011 r. niepełnosprawni żołnierze nie mogli liczyć na oczekiwaną pomoc państwa. Obecnie sytuacja weteranów poszkodowanych jest o wiele lepsza niż przed wejściem w życie przepisów ustawy o weteranach. Ustawa została uchwalona dzięki kapitałowi społecznemu żołnierzy, w tym członków organizacji pozarządowych. Problem badawczy stawiany w artykule brzmi „Czy bezpieczeństwo socjalne weteranów poszkodowanych zmieniło się od czasu uchwalenia w 2011 r. ustawy o weteranach?”. Przedmiotem analizy są wywiady przeprowadzone na próbie 32 weteranów.

7

Znaki niepodległości. Święto 11 Listopada w Polsce i jego odpowiedniki w międzywojennej Europie Środkowo-Wschodniej

58%

Borodziej W., Górny M., Kwiatkowski P. T.

Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej

|

2018

|

issue 10

PL

Artykuł omawia polityki pamięci państw Europy Środkowo-Wschodniej w dwudziestoleciu międzywojennym w czterech obszarach. Pierwszy dotyczy sporów wokół daty uzyskania (albo odzyskania) niepodległości, względnie zjednoczenia kraju. Kolejny – pomników usuwanych i erygowanych po 1918 r. Trzeci przybliża losy grobów wojennych i upamiętnień poległych w I wojnie światowej i w walkach o niepodległość i granice. Ostatni analizuje okoliczności i symbolikę grobów nieznanego żołnierza. The article presents policies of memory pursued in the interwar period by the states of Central and Eastern Europe, on the basis of four groups of examples. The first one concerns controversies around the date of gaining (or regaining) independence, or unification of the country. The next one – monuments removed or erected after 1918. The third group focuses on the fate of war graves and commemoration places of people killed during the Great War and in fights for independence and frontiers, while the last one analyses the circumstances and symbolism of unknown soldiers’ graves.

8

Status i pozycja społeczno-ekonomiczna żołnierzy zawodowych na polskim rynku pracy

58%

Jarmołowicz W., Sikora T.

Studia Prawno-Ekonomiczne

|

2016

|

vol. C

211-231

PL

37%

Maksymowicz A.

Polonia Journal

|

2016

|

issue 3-4

113-150

EN

1795–1918 Poland was partitioned by three invaders – Prussia (later German Empire), Russia and Austria and didn’t exist on political maps. The outbreak of the World War I woke hope for the rebirth of the Polish state among Poles, including those in the U.S.A. and Canada. During WWI over 20,000 volunteers of Polish origin went from North America to Europe to fight in the Polish Army in France (“Blue Army”) and in Polish-Bolshevik war (1919–1921). After Poland regained its statehood, over 14,000 soldiers re-turned to America. Most of them faced a dramatic situation – wounded, disabled, homeless and without their jobs, they didn’t receive any help from the state, because (according to law) they weren’t the U.S. veterans and therefore had no right to federal health care. Poland, considering them Americans, didn’t support them either. Consequently, the entire responsibility for helping the veterans took numerous Polish organizations in the USA. Some of them – like the Polish Army Veterans Association (PAVA, or in Polish Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, SWAP) – were founded just in this respect: to help the veterans. PAVA was established in 1921 in Cleveland, with many branches all around the country. It was a men’s organization whose main function was self-aid. Four years later, the PAVA Ladies’ Auxiliary Corps (Korpus Pomocniczy Pań SWAP), one of the most significant organizations, was created. The article presents the Corps’ activity, under Agnieszka Wisła. The organization has been focused on humanitarian and charity work and has distinguished itself enormously in this endeavor. Their tasks have been among others: caring for the disabled and the sick veterans; organizing help for the homeless and unemployed veterans – i.e. the establishing and maintaining the shelters and nursing homes; visiting the sick veterans in hospitals and nursing homes; raising money by organizing charity balls or exhibitions of their needlework; arranging various entertainment events in order to acquire funds for The Corps’ activities; participating in funerals and caring for the graves of Polish veterans; assisting in organization and taking part in patriotic events (like veterans’ parades, lectures and readings, organizing patriotic trips to Poland); organizing the “Cornflower Days” (Cornflower symbolizes the Blue Army), i.e. – raising funds not only among the Polonia but also among Americans of other origins. At some point of time (mainly in the 40. and in the 50.) there were few thousand members of the Corps working in America, for instance: in 1946 there were 4614 members, and in 1958 as many as 5079 members. Today Auxiliary Corps has about 250 members. Until today the Auxiliary Corps is one of the oldest, strongest and most dynamic Polish women's organizations in America. They have supported thousands of Polish veterans and their families with material as well as moral help for over 90 years now. Their history as well as history of the PAVA is commemorated at the Polish Military Heritage Museum in New York.

PL

W latach 1795–1918 Polska znajdowała się pod zaborami, podzielona między trzy mocarstwa – Prusy (później Cesarstwo Niemieckie), Rosję i Austrię – i nie istniała na politycznych mapach. Wybuch I wojny światowej obudził wśród Polaków, także tych w USA i Kanadzie, nadzieję na odrodzenie się państwa polskiego. Podczas I wojny światowej ponad 20 000 ochotników polskiego pochodzenia wyruszyło z Ameryki Północnej do Europy, aby walczyć w Armii Polskiej we Francji („Błękitnej Armii‖) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Po odzyskaniu przez Polskę państwowości, ponad 14 000 żołnierzy wróciło do Ameryki. Większość z nich stanęła w obliczu dramatycznej sytuacji – ranni, niepełnosprawni, bezdomni lub bez pracy nie otrzymywali żadnej pomocy od państwa, ponieważ (zgodnie z prawem) nie byli weteranami amerykańskimi i w związku z tym nie mieli prawa do opieki zdrowotnej. Polska, uznając ich za Amerykanów, również się nimi nie zaopiekowała.Całą odpowiedzialność za pomoc weteranom wzięły zatem na siebie liczne polskie organizacje w USA. Niektóre z nich – jak Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce (SWAP, Polish Army Veterans Association, PAVA) – powstały właśnie w celu pomocy weteranom. SWAP utworzony został w 1921 roku w Cleveland, z wieloma placówkami w całym kraju, jako głównie męska organizacja samopomocowa. Cztery lata później, powołano jego siostrzaną, jedną z najbardziej znaczących organizacji – Korpus Pomocniczy SWAP (PAVA Ladies' Auxiliary Corps). Artykuł poświęcony jest działalności założonego i kierowanego przez Agnieszkę Wisłę Korpusu Pomocniczego. Organizacja koncentrowała się na pracy charytatywnej i humanitarnej na rzecz weteranów, a do głównych jej zadań należało m.in.: dbanie o niepełnosprawnych i chorych weteranów; organizowanie pomocy dla bezdomnych i bezrobotnych poprzez tworzenie i utrzymanie schronisk i domów opieki; odwiedzanie chorych weteranów w szpitalach i domach opieki; zbiórki pieniędzy w ramach bali charytatywnych lub wystaw robótek ręcznych; organizowanie różnego rodzaju imprez rozrywkowych w celu zdobycia środków na działalność Korpusu; uczestnictwo w pogrzebach i opieka nad grobami polskich weteranów; pomoc w organizacji i udział w imprezach patriotycznych (jak parady, wykłady i odczyty, organizacja wycieczek patriotycznych do Polski); organizowanie „Dnia Bławatka" (bławatek jest symbolem Błękitnej Armii), podczas którego prowadzone są kwesty na rzecz polskich weteranów nie tylko wśród Polonii, ale także wśród Amerykanów innego pochodzenia. W pewnym okresie (głównie w latach 40. i 50.) Korpus Pomocniczy liczył kilka tysięcy członkiń, np.: w 1946 roku było 4614 członkiń, a w 1958 aż 5079 członkiń. Obecnie organizacja skupia około 250 pań. Korpus Pomocniczy jest do dziś dnia jedną z najstarszych, największych i najbardziej aktywnych polskich organizacji kobiecych w Ameryce. Przez ponad 90 lat korpusianki wsparły tysiące polskich weteranów i ich rodzin, zarówno w formie materialnej, jak i duchowej. Historia Korpusu Pomocniczego oraz Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce jest upamiętniona w Muzeum Tradycji i Oręża Polskiego w Nowym Jorku.

Refine search results

Wojna i pamięć. Pierwsza wojna światowa i jej upamiętnianie przez Amerykanów

Obraz weteranów w mediach na podstawie analizy wybranych publikacji internetowych

Projekt Wojownik jako forma wsparcia odwołująca się do idei braterstwa -wstęp o ewaluacji

The Soldier’s Return – the Canadian WWI Veteran Care System

Rola kobiet we wczesnonowożytnej wojskowości: próba spojrzenia na przykładzie siedemnastowiecznej armii hiszpańskiej

BEZPIECZEŃSTWO SOCJALNE WETERANÓW POSZKODOWANYCH W MISJACH POZA GRANICAMI PAŃSTWA

Znaki niepodległości. Święto 11 Listopada w Polsce i jego odpowiedniki w międzywojennej Europie Środkowo-Wschodniej

Status i pozycja społeczno-ekonomiczna żołnierzy zawodowych na polskim rynku pracy

Alonso de Contreras i jego autobiografia: między autokreacją a izolacją weteranów w XVII-wiecznym społeczeństwie hiszpańskim

Rozczarowania i animozje polskich kombatantów w latach 30. XX wieku

Muzeum Wojska Polskiego im. por. dr. Antoniego Sołowieja w Martin Coronado

Artefakty i technologia kultur wojskowych wspierająca weteranów z niepełnosprawnością

Kieleccy Katyńczycy – weterani wojny polsko-bolszewickiej

90 lat tradycji – historia i działalność Korpusu Pomocniczego Pań SWAP w Ameryce